Συνέντευξη με τον Μιγκέλ Ουρμπάν ευρωβουλευτή του Podemos

Μι­γκέλ, δεν είναι η πρώτη φορά που συ­να­ντιό­μα­στε στην Αθήνα. Ποιος είναι ο λόγος της επί­σκε­ψής σου αυτή τη φορά; 

Ήρθα στην Αθήνα για να συμ­με­τά­σχω στη δια­δή­λω­ση της πρω­το­μα­γιάς,  μια και στο πα­γκό­σμιο κοι­νω­νι­κό φό­ρουμ που έγινε στην Τύ­νι­δα εί­χα­με απο­φα­σί­σει ότι την 1η Μάη διε­θνείς αντι­προ­σω­πεί­ες θα δια­δη­λώ­να­με εκ­φρά­ζο­ντας την αλ­λη­λεγ­γύη μας στον ελ­λη­νι­κό λαό. Την επό­με­νη μέρα εί­χα­με μια διε­θνή συ­νά­ντη­ση όπου συ­ζη­τή­σα­με την ορ­γά­νω­ση κοι­νών δρά­σε­ων αλ­λη­λεγ­γύ­ης σε συ­νεν­νό­η­ση με την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση κατά τη διάρ­κεια του Ιούνη και των κρί­σι­μων  δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων, αλλά επί­σης και για το ζή­τη­μα του χρέ­ους. Η αλή­θεια είναι ότι είναι η ένατη φορά που βρί­σκο­μαι εδώ. 

Μετά από την πε­τυ­χη­μέ­νη θη­τεία της Τε­ρέ­σα στο ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο, έχεις ανα­λά­βει εσύ, ως ευ­ρω­βου­λευ­τής του Podemos. Ποια είναι τα πρώτα συ­μπε­ρά­σμα­τα σου από τη συμ­με­το­χή σου εκεί;

Κοίτα ακόμα, είναι πολύ νωρίς. Βρί­σκο­μαι μόλις δύο μήνες εκεί. Το πρώτο πράγ­μα που ανα­κά­λυ­ψα αμέ­σως είναι ότι οι γρα­φειο­κρά­τες στο ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο είναι πε­ρισ­σό­τε­ροι από ότι νό­μι­ζα. Όμως πι­στεύ­ου­με ότι μας προ­σφέ­ρο­νται ευ­και­ρί­ες να πά­ρου­με πρω­το­βου­λί­ες που θα υπη­ρε­τή­σουν τους από κάτω, που θα υπη­ρε­τή­σουν τους λαούς του νότου, όλους όσους  πα­λεύ­ου­με ενά­ντια στη λι­τό­τη­τα και το κα­θε­στώς του χρέ­ους. Να σου πω ότι συμ­με­τέ­χω σε τρεις επι­τρο­πές. Η πρώτη είναι η επι­τρο­πή πρου­πο­λο­γι­σμού, η δεύ­τε­ρη είναι για τη βιο­μη­χα­νία και την ενέρ­γεια και η τρίτη για οι­κο­νο­μι­κά και νο­μι­σμα­τι­κά θέ­μα­τα. Επί­σης συμ­με­τέ­χω στην επι­τρο­πή για την Πα­λαι­στί­νη και για τις χώρες του Μα­γρέπ. Ει­δι­κό­τε­ρα θα επι­κε­ντρω­θού­με στο ζή­τη­μα του πρου­πο­λο­γι­σμού και του χρέ­ους προ­βάλ­λο­ντας την απόρ­ρι­ψη μας στα μέτρα που επι­βάλ­λει η τρόι­κα, τη στή­ρι­ξη της επι­τρο­πής ελέγ­χου του ελ­λη­νι­κού χρέ­ους αλλά και το δι­καί­ω­μα του ελ­λη­νι­κού λαού να απο­φα­σί­σει τη μη απο­πλη­ρω­μή ενός πα­ρά­νο­μου χρέ­ους. Ετοι­μά­ζου­με επί­σης πα­ρεμ­βά­σεις για τις εναλ­λα­κτι­κές μορ­φές ενέρ­γειας, την κοι­νω­νι­κή οι­κο­νο­μία και την κλι­μα­τι­κή αλ­λα­γή. Στο ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο επί­σης ασχο­λού­μαι με το με­τα­να­στευ­τι­κό ζή­τη­μα. Έχου­με ενα­ντιω­θεί στην frontex και στην Ευ­ρώ­πη φρού­ριο. 

Πάμε λίγο στην Ισπα­νία. Σε ποιο επί­πε­δο βρί­σκε­ται το κί­νη­μα αυτή τη στιγ­μή εκεί; Έχου­με δια­βά­σει αρ­κε­τά για την απερ­γία στην τη­λε­φω­νία της Movistar. Δώσε μας μια φω­το­γρα­φία της συ­γκε­κρι­μέ­νης χρο­νι­κής στιγ­μής. 

Δυ­στυ­χώς αυτή τη στιγ­μή σε επί­πε­δο δρό­μου, τα κι­νή­μα­τα δεν είναι πολύ ενερ­γά. Υπάρ­χουν βέ­βαια κά­ποιες απερ­γί­ες. Το επί­πε­δο κοι­νω­νι­κών αγώ­νων, το επί­πε­δο συ­ντο­νι­σμού των κι­νη­μά­των είναι πολύ χα­μη­λό­τε­ρο από ότι τα προη­γού­με­να χρό­νια. Και αυτό γιατί η εκλο­γι­κή προ­ο­πτι­κή έχει πα­γώ­σει την κι­νη­μα­τι­κή δράση κάτι που είναι φυ­σιο­λο­γι­κό. Έχου­με πίσω μας τέσ­σε­ρα χρό­νια πλού­σιας κι­νη­μα­τι­κής δρά­σης. Τα κι­νή­μα­τα έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους, σωστά; Το βα­σι­κό όμως είναι ότι ο κό­σμος έχει με­γά­λες προσ­δο­κί­ες από τις εκλο­γι­κές μάχες που έχου­με μπρο­στά μας και ιδιαί­τε­ρα σε εθνι­κό επί­πε­δο. Παρ όλα αυτά υπάρ­χει πάντα μια κι­νη­τι­κό­τη­τα. Δεν υπάρ­χει κενό. Η πιο εν­δια­φέ­ρου­σα κι­νη­το­ποί­η­ση αυτή τη στιγ­μή είναι όντως αυτή της Movistar. Μι­λά­με για πολ­λούς ερ­γα­ζό­με­νους, τε­χνι­κούς κι­νη­τής και στα­θε­ρής τη­λε­φω­νί­ας. Η Movistar ήταν ένας δη­μό­σιος ορ­γα­νι­σμός που ιδιω­τι­κο­ποί­η­θη­κε. Οι συν­θή­κες κάτω από τις οποί­ες δού­λευαν οι ερ­γα­ζό­με­νοι φυ­σι­κά έχουν χει­ρο­τε­ρεύ­σει  δρα­μα­τι­κά. Στη συ­γκε­κρι­μέ­νη εται­ρεία υπάρ­χουν ερ­γα­ζό­με­νοι πολ­λών τα­χυ­τή­των με στόχο την εξα­το­μί­κευ­ση και τη διαί­ρε­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Όμως από τις 28 Μάρτη, οι ερ­γα­ζό­με­νοι αο­ρί­στου, ορι­σμέ­νου χρό­νου, αυτοί με μπλο­κά­κι κλπ ενώ­θη­καν όλοι μαζί και ξε­κί­νη­σαν μια απερ­γία που έχει αγκα­λιά­σει όλη τη χώρα. Και αυτό γιατί το νέο συμ­βό­λαιο που κα­λού­νται να υπο­γρά­ψουν κα­τε­βά­ζει το μισθό στα 600 ευρώ και επη­ρε­ά­ζει πάνω από 20,000 ερ­γα­ζό­με­νους. Μι­λά­με για ερ­γα­ζό­με­νους που δου­λεύ­ουν μέχρι και 16 ώρες σε πολύ επι­σφα­λείς συν­θή­κες, υπο­χρε­ω­μέ­νοι να έχουν δικό τους εξο­πλι­σμό. Στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα κα­νείς δεν ξέρει πόσοι δου­λεύ­ουν στη συ­γκε­κρι­μέ­νη εται­ρεία, διότι μι­λά­με για πολ­λές μι­κρές εται­ρί­ες και ερ­γο­λα­βί­ες με δια­φο­ρε­τι­κό κα­θε­στώς η κάθε μια  που βρί­σκο­νται κάτω από την ομπρέ­λα της Movistar  . Τα συν­δι­κά­τα υπο­λο­γί­ζουν ότι είναι γύρω στους 140,000. Πρό­κει­ται λοι­πόν για μια τε­λεί­ως αυ­το­ορ­γα­νω­μέ­νη απερ­γία, που χρη­σι­μο­ποί­η­σε το δί­κτυο της εται­ρεί­ας για να δια­δο­θεί. Βρί­σκο­νται στη τρίτη βδο­μά­δα απερ­γί­ας, μιας απερ­γί­ας διαρ­κεί­ας. Η απερ­για­κή τους επι­τρο­πή έχει ορ­γα­νώ­σει τις τε­λευ­ταί­ες μέρες γύρω στους 15,000 ερ­γα­ζό­με­νους. Το Podemos έχει στη­ρί­ξει αυτόν τον αγώνα με πολ­λούς τρό­πους. Εγώ προ­σω­πι­κά θα δια­θέ­σω ένα με­γά­λο μέρος του μι­σθού μου για το απερ­για­κό τους τα­μείο, όπως και στους ερ­γα­ζό­με­νους των τα­χυ­δρο­μεί­ων που είναι άλλος ένας ση­μα­ντι­κός αγώ­νας. Κάτι επί­σης πολύ ση­μα­ντι­κό είναι ότι την 1η Μάη, ο Πά­μπλο Ιγλέ­σιας συμ­με­τεί­χε στη συ­γκέ­ντρω­ση των απερ­γών της Movistar και μά­λι­στα σύμ­φω­να με την εφη­με­ρί­δα El Pais ενώ είχε κλη­θεί να συμ­με­τά­σχει στην επί­ση­μη συ­γκέ­ντρω­ση των συν­δι­κά­των που ελέγ­χο­νται από το σο­σια­λι­στι­κό κόμμα, αρ­νή­θη­κε και επέ­λε­ξε να πα­ρα­στεί και να μι­λή­σει στην απερ­για­κή συ­γκέ­ντρω­ση της Movistar. Η El Pais μά­λι­στα ανα­φέ­ρει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ότι γι αυτό φταί­ει η Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά (Izquierda Anticapitalista) Χαι­ρε­τί­ζου­με την κί­νη­ση του Πά­μπλο φυ­σι­κά και πρέ­πει να σου πω μά­λι­στα ότι την Τρίτη 5 Μάη έχου­με προ­σκα­λέ­σει τους απερ­γούς στο ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο για να πάρει ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρη δη­μο­σιό­τη­τα ο αγώ­νας τους. Γε­νι­κά αυτό είναι στη φι­λο­σο­φία μας, θα προ­σκα­λού­με συ­νε­χώς στο ευ­ρω­κοι­νο­βού­λιο εκ­προ­σώ­πους κι­νη­μά­των, αγω­νι­στές  για να προ­βάλ­λουν τα αι­τή­μα­τά τους, να κά­νουν ερω­τή­σεις, να γί­νουν ορα­τοί.  

Στις 24 Μάη έχετε τη μάχη των δη­μο­τι­κών εκλο­γών  σε πολ­λές αυ­τό­νο­μες κοι­νό­τη­τες της Ισπα­νί­ας. Φαί­νε­ται μά­λι­στα ότι θα κερ­δί­σου­με τη Βαρ­κε­λώ­νη. Έτσι είναι;

Όπως ξέ­ρεις το Podemos δε θα συμ­με­τά­σχει ως αυ­τό­νο­μος πο­λι­τι­κός φο­ρέ­ας στις δη­μο­τι­κές εκλο­γές. Η από­φα­σή μας ήταν να επι­χει­ρή­σου­με να οι­κο­δο­μή­σου­με, να συμ­με­τέ­χου­με, να προ­ω­θή­σου­με εγ­χει­ρή­μα­τα και υπο­ψη­φιό­τη­τες λαι­κής ενό­τη­τας (unidad popular), που θα έχουν ως βα­σι­κό στίγ­μα την αντι­λι­τό­τη­τα. Θα συμ­με­τέ­χου­με σε το­πι­κούς σχη­μα­τι­σμούς όπου τον πρώτο λόγο θέ­λου­με να έχουν οι πο­λί­τες με τη συμ­με­το­χή τους. Δύο  από τα πιο εν­δια­φέ­ρο­ντα πα­ρα­δείγ­μα­τα είναι το Ahora Madrid ( Μα­δρί­τη Τώρα) με επι­κε­φα­λής την Μα­νου­έ­λα Κάρ­με­να, σύμ­βο­λο του αγώνα ενά­ντια στη δι­κτα­το­ρία του Φράν­κο  στη Μα­δρί­τη και στη Βαρ­κε­λώ­νη το Barcelona en común (Κοινή/συλ­λο­γι­κή Βαρ­κε­λώ­νη), με επι­κε­φα­λής την Άντα Κο­λά­ου, ηγε­τι­κή μορφή της εξαι­ρε­τι­κά επι­τυ­χη­μέ­νης «Πλατ­φόρ­μας Πλη­γέ­ντων από Εξώ­σεις και Κα­τα­σχέ­σεις» και του guanyem barcelona . Στην Βαρ­κε­λώ­νη γύρω από αυτήν έχουν συ­γκε­ντρω­θεί όλα τα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα και οι ορ­γα­νώ­σεις της αρι­στε­ράς με έναν τρόπο και ένα πρό­γραμ­μα που θυ­μί­ζει πολύ το πως δη­μιουρ­γή­θη­κε το Podemos. Οι δη­μο­σκο­πή­σεις δεί­χνουν πως πρώτη δύ­να­μη θα είναι αυτός ο σχη­μα­τι­σμός, το οποίο θα είναι ένα εξαι­ρε­τι­κό νέο, αν και θα πρέ­πει να προ­σέ­χου­με τι λένε οι δη­μο­σκο­πή­σεις. Στη Μα­δρί­τη επί­σης η Μα­νου­έ­λα Κάρ­με­να είναι πολύ γνω­στή, και φαί­νε­ται να παίρ­νει τη δεύ­τε­ρη θέση. Πολύ εν­δια­φέ­ρο­ντες δια­δι­κα­σί­ες και στο Κάδιζ, στη Σα­ρα­γό­σα κ.α 

Τις τε­λευ­ταί­ες εβδο­μά­δες, η ελ­λη­νι­κή κοινή γνώμη βομ­βαρ­δί­ζε­ται με δη­μο­σκο­πή­σεις που κα­τα­γρά­φουν πτώση του Podemos. Λένε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ότι η Αν­δα­λου­σία έδει­ξε τα όρια. Έχει βάση όλη αυτή η επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία;

Η πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είναι ότι οι δη­μο­σκο­πή­σεις κα­τα­γρά­φουν άλλο πο­σο­στό για τις το­πι­κές εκλο­γές και άλλο για τις εθνι­κές. Για πα­ρά­δειγ­μα στην Αν­δα­λου­σία κα­τα­γρά­φουν ένα 30% στις εθνι­κές εκλο­γές ενώ για το το­πι­κό κοι­νο­βού­λιο έδει­χναν το 15% που τε­λι­κά πή­ρα­με. Παρ όλα αυτά όντως κα­τα­γρά­φε­ται μια μικρή πτώση. Το σύ­στη­μα δεν είναι ηλί­θιο και έχει κα­τα­σκευά­σει ήδη ένα κόμμα που μοιά­ζει φαι­νο­με­νι­κά με το Podemos, που έχει πολύ ευ­νοι­κή με­τα­χεί­ρι­ση από τα ΜΜΕ και ονο­μά­ζε­ται Ciudadanos (Πο­λί­τες). Μοιά­ζει πολύ με το δικό σας Πο­τά­μι. Χρη­μα­το­δο­τεί­ται οι­κο­νο­μι­κά από το κε­φά­λαιο. Το κόμμα αυτό επι­τί­θε­ται πολύ στο Podemos. Κάτι ακόμα που βλά­πτει εμάς και ωφε­λεί τους Ciudadanos, είναι η κάμψη του κι­νή­μα­τος. Για πολύ κόσμο το κόμμα αυτό συμ­βο­λι­ζει μια «ήρεμη αλ­λα­γή». Παρ όλα αυτά συ­νε­χί­ζου­με να εί­μα­στε πρώτη δύ­να­μη. Το πρό­βλη­μα είναι πως το εκλο­γι­κό σύ­στη­μα της Ισπα­νί­ας είναι τόσο πο­λύ­πλο­κο που ακόμα και αν ένα κόμμα εκλε­γεί πρώτο δεν είναι εύ­κο­λο να κυ­βερ­νή­σει χωρίς συ­νερ­γα­σί­ες, αν δεν έχει λάβει συ­γκε­κρι­μέ­νο πο­σο­στό. Οι δη­μο­σκο­πή­σεις πά­ντως δεί­χνουν ότι σε πρό­θε­ση ψήφου εί­μα­στε πρώ­τοι.  Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση πρέ­πει να προ­σέ­ξου­με πολύ πως θα φτιά­ξου­με ένα πιο πλου­ρα­λι­στι­κό Podemos, να δώ­σου­με με­γα­λύ­τε­ρο βάρος στην ανά­πτυ­ξη των κι­νη­μά­των που μας ανέ­δει­ξαν και να συ­γκρο­τή­σου­με ένα πρό­γραμ­μα που θα είναι του κό­σμου. Για την Αν­δα­λου­σία πρέ­πει να σου πω ότι υπήρ­ξε τρο­μα­χτι­κή πίεση από το PSOE για συ­νερ­γα­σία. Θέ­σα­με τις κόκ­κι­νες γραμ­μές μας, με επι­κε­φα­λής τον Μα­νό­λο Γκάρι ηγε­τι­κό στέ­λε­χος της Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς,  δεν απο­δε­χτή­κα­με να στη­ρί­ξου­με την επι­κε­φα­λής Σου­σά­να Ντίας, ξε­κα­θα­ρί­ζο­ντας πολύ με αυτό τον τρόπο το στίγ­μα του Podemos. Προ­τεί­να­με μά­λι­στα να γίνει και δη­μο­ψή­φι­σμα για να απο­φα­σί­σει ο λαός της Αν­δα­λου­σί­ας αν θέλει τη συ­νερ­γα­σία με το κόμμα που είναι υπεύ­θυ­νο για τη φτώ­χεια και τη δια­φθο­ρά που υπάρ­χει στην Αν­δα­λου­σία. 

Ποια είναι η εσω­τε­ρι­κή συ­ζή­τη­ση στο Podemos αυτή τη στιγ­μή; Φαί­νε­ται ότι σε κά­ποια επί­πε­δα υπάρ­χει έλ­λει­ψη δη­μο­κρα­τί­ας και προ­σα­να­το­λι­σμού. Ξέ­ρεις και ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αντι­με­τω­πί­ζει πα­ρό­μοια προ­βλή­μα­τα, πολύ πιο πιε­στι­κά τώρα που βρί­σκε­ται και στην κυ­βέρ­νη­ση.

Η αλή­θεια είναι ότι εί­μα­στε πολύ απα­σχο­λη­μέ­νοι ορ­γα­νώ­νο­ντας τη συμ­με­το­χή μας στις το­πι­κές και δη­μο­τι­κές εκλο­γές. Το ση­μα­ντι­κό είναι ενω­μέ­νοι να κερ­δί­σου­με αυτές τις εκλο­γές. Στο εσω­τε­ρι­κό μας τώρα,  έχει ανοί­ξει μια με­γά­λη δη­μό­σια συ­ζή­τη­ση για τον προ­σα­να­το­λι­σμό του Podemos. Η εμ­φά­νι­ση των Ciudadanos τα αλ­λά­ζει όλα. Είναι βα­σι­κό να ξα­να­κα­τα­κτή­σου­με το χα­μέ­νο έδα­φος να ξε­κα­θα­ρί­σου­με πε­ρισ­σό­τε­ρο το πρό­γραμ­μά μας για πα­ρά­δειγ­μα, γύρω από το ζή­τη­μα του χρέ­ους, τα ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα. Και είναι πολύ ση­μα­ντι­κό να ξα­να­βά­λου­με σε κί­νη­ση τον κόσμο, τα κι­νή­μα­τα. Υπάρ­χει το εξής πε­ρί­ερ­γο επί­σης. Σε μια κλί­μα­κα με­τα­ξύ άκρας αρι­στε­ράς και άκρας δε­ξιάς μια έρευ­να πα­νε­πι­στή­μιου έδει­ξε ότι η πλειο­ψη­φία του Ισπα­νι­κού λαού θε­ω­ρεί το Podemos ένα κόμμα της άκρας αρι­στε­ράς. Το Podemos έχει κα­τα­γρα­φεί ως ένα κόμμα της ρήξης και έτσι πρέ­πει να πα­ρα­μεί­νει. Δεν είναι ένα κλα­σι­κό αρι­στε­ρό κόμμα παρ όλο που όλα του τα ηγε­τι­κά στε­λέ­χη δη­λώ­νουν μαρ­ξι­στές και αυτό είναι σί­γου­ρα αξιο­πε­ρί­ερ­γο. 

Πρό­σφα­τα άλ­λα­ξε η ηγε­σία της Ενω­μέ­νης Αρι­στε­ράς. Ο νέας γραμ­μα­τέ­ας, ο Αλ­μπέρ­το Γκαρ­σόν φαί­νε­ται να είναι δια­φο­ρε­τι­κός από την παλιά ηγε­σία. Έχει ρι­ζο­σπα­στι­κό λόγο, θέλει να «κα­θα­ρί­σει» το κόμμα από όσους ενε­πλά­κη­σαν σε σκάν­δα­λα, η κρι­τι­κή που κάνει στο Podemos φαί­νε­ται να γί­νε­ται «από τα αρι­στε­ρά». Θε­ω­ρείς ότι θα μπο­ρού­σε να υπάρ­χει συ­νερ­γα­σία με την Ενω­μέ­νη Αρι­στε­ρά σε αυτό το νέο πλαί­σιο που τί­θε­ται;

Εί­μα­στε φίλοι με τον Αλ­μπέρ­το και ήμα­σταν συ­νερ­γά­τες στο ιστο­ρι­κό βι­βλιο­πω­λείο που είχα, το Μα­ρα­μπού­ντα. Είναι ένας αγω­νι­στής, πολύ καλός οι­κο­νο­μο­λό­γος με καλές προ­θέ­σεις. Όμως ακόμα δεν ηγεί­ται πραγ­μα­τι­κά της Ενω­μέ­νης Αρι­στε­ράς. Δεν έχει την πραγ­μα­τι­κή πλειο­ψη­φία. Πρέ­πει να ξέ­ρεις ότι η Ενω­μέ­νη Αρι­στε­ρά διέ­γρα­ψε τα μέλη της που απο­φά­σι­σαν να στη­ρί­ξουν την υπο­ψη­φιό­τη­τα της Μα­νου­έ­λα στη Μα­δρί­τη, παρ όλο που ο Αλ­μπέρ­το τους είχε στη­ρί­ξει. Θα έπρε­πε να συ­νερ­γα­στού­με με την Ενω­μέ­νη Αρι­στε­ρά κά­ποια στιγ­μή, αλλά πρώτα θα πρέ­πει να ξε­κα­θα­ρί­σει το πρό­γραμ­μα και τον προ­σα­να­το­λι­σμό της. Το ίδιο έχου­με να κά­νου­με και εμείς. 

Τε­λι­κά Μι­γκέλ τι να κά­νου­με με το κρά­τος; Στην Ελ­λά­δα πή­ρα­με την κυ­βέρ­νη­ση, αλλά η αστυ­νο­μία και τα δι­κα­στή­ρια συ­νε­χί­ζουν όπως και πριν το κα­τα­σταλ­τι­κό τους έργο. Το ότι πή­ρα­με την κυ­βέρ­νη­ση δεν είναι αρ­κε­τό. Νο­μί­ζεις ότι η αρι­στε­ρά μπο­ρεί να κερ­δί­σει την ηγε­μο­νία με τις δικές τις ιδέες; Και σε ρωτάω γιατί σύ­ντο­μα θα αντι­με­τω­πί­σε­τε τα ίδια δι­λήμ­μα­τα με εμάς.

Το βα­σι­κό είναι να χτί­σου­με και να χτί­σε­τε την λαική εξου­σία. Διότι το να έχεις την κυ­βερ­νη­τι­κή εξου­σία δε ση­μαί­νει ότι έχεις την πραγ­μα­τι­κή εξου­σία. Το βα­σι­κό είναι να έχου­με μια κοι­νω­νία συ­νει­δη­το­ποι­η­μέ­νη, αυ­το­ορ­γα­νω­μέ­νη. Μια κυ­βέρ­νη­ση δεν είναι αρ­κε­τή αλλά ένας λαός με δύ­να­μη και γεν­ναιό­τη­τα μπο­ρεί να ηγε­μο­νεύ­σει πραγ­μα­τι­κά. Μια τέ­τοια δύ­να­μη μπο­ρεί να ανα­γκά­σει οποια­δή­πο­τε κυ­βέρ­νη­ση συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης και του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να κάνει αυτά που πρέ­πει. 

Πως σου φαί­νο­νται οι πρώ­τες κι­νή­σεις της ελ­λη­νι­κής κυ­βέρ­νη­σης  και στο εσω­τε­ρι­κό αλλά και απέ­να­ντι στους δα­νει­στές;

Δεν είναι εύ­κο­λη η απά­ντη­ση, είναι πολύ πε­ρί­πλο­κο. Φαί­νε­ται πάντα πιο εύ­κο­λο απ έξω να κά­νου­με κρι­τι­κή και να λέμε εμείς στη θέση τους θα κά­να­με αυτό ή εκεί­νο. Κα­ταρ­χήν ένα βα­σι­κό βήμα για να γίνει η δια­πραγ­μά­τευ­ση με κα­λύ­τε­ρους όρους είναι ο έλεγ­χος του χρέ­ους και το να πούμε ότι δεν υπάρ­χει λόγος πλη­ρω­μής του. Το ζή­τη­μα είναι ότι θα είναι πολύ σκλη­ροί με την Ελ­λά­δα για να μην υπάρ­ξει δια­φο­ρε­τι­κό  πα­ρά­δειγ­μα στην Ευ­ρώ­πη. Είναι πε­ρισ­σό­τε­ρο πο­λι­τι­κό παρά οι­κο­νο­μι­κό το ζή­τη­μα. Επί­σης  υπάρ­χει τρο­με­ρή πα­ρα­πλη­ρο­φό­ρη­ση. Η Ισπα­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση δια­δί­δει ότι ο Βα­ρου­φά­κης πα­ρα­ή­ταν ρι­ζο­σπά­στης και ότι ο και­νού­ριος επι­κε­φα­λής των δια­πραγ­μα­τεύ­σε­ων Τσα­κα­λώ­τος είναι πιο συ­ντη­ρη­τι­κός, πράγ­μα που όπως μα­θαί­νου­με δεν ισχύ­ει. Χρειά­ζε­ται πε­ρισ­σό­τε­ρη πίεση και από εμάς αλλά και από εσάς έτσι ώστε να είναι κα­θα­ρό ότι δεν δια­πραγ­μα­τεύ­ε­ται μόνο η ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση αλλά όλος ο λαός. Νο­μί­ζω ότι ο Ιού­νης θα είναι δύ­σκο­λος και γι αυτό θα πρέ­πει να ορ­γα­νω­θούν κι­νη­το­ποι­ή­σεις σε όλη την Ευ­ρώ­πη που θα στη­ρί­ζουν την κυ­βέρ­νη­ση έτσι ώστε να μην κάνει ούτε βήμα πίσω. 

Μι­γκέλ δε μπορώ να μη σε ρω­τή­σω και κάτι ακόμα. Είναι γνω­στό του­λά­χι­στον στη μισή Μα­δρί­τη ότι μα­γει­ρεύ­εις υπέ­ρο­χα. Συ­νε­χί­ζεις ακόμα;

Προ­σπα­θώ, να βρί­σκω πάντα λίγο χρόνο για να μα­γει­ρεύω, αλλά δυ­στυ­χώς μα­γει­ρεύω λι­γό­τε­ρο.