Σύντροφοι: τώρα ή ποτέ

Και όλο αυτόν τον αρμαγεδδώνα φόρων και περικοπών, αντιδημοκρατικών και αντεργατικών μέτρων που ετοιμάζεται να εξαπολύσει πάνω απ τα κεφάλια όλων των κοινωνικών τάξεων, ενός ολόκληρου λαού, το κάνει όπως λέει στο όνομά της «σωτηρίας του έθνους», της «σωτηρίας της εθνικής οικονομίας» και της «σωτηρίας του λαού». Πάνω απ’ όλα όπως ομολογεί τα μέτρα «ναι είναι σκληρά» αλλά ισχυρίζεται ξεδιάντροπα ότι το κάνει, για να αλλάξει την Ευρώπη. Ισχυρίζεται χωρίς ντροπή δηλαδή, ότι η σωτηρία της Ευρώπης περνάει αναγκαστικά πάνω απ’ την καταστροφή της χώρας της. Κρύβονται ξεδιάντροπα πίσω από αόριστες γενικολογίες περί «έθνους» «πατρίδας» και «λαού», νομίζουν ότι μπορούν να δικαιολογήσουν το ξεπούλημα τους. Βάζοντας στην ίδια μοίρα τον άνεργο με τον τραπεζίτη, τον απλήρωτο ναυτεργάτη με τον πλοιοκτήτη, τον συνταξιούχο με τον ραντιέρη, πιστεύουν ότι μπορούν να καλύψουν την νέα καταστροφή που φέρνουν ενάντια στον άνεργο, τον απλήρωτο εργάτη, τον μικρό συνταξιούχο, μικροβιοτέχνη και μικρέμπορο.

Φτάνει πια. Ως εδώ με τους πουλημένους υπαλλήλους των δανειστών. Οι θεωρητικολογίες και αναλύσεις «υψηλού επιπέδου» δεν έχουν πια καμιά αξία, μπροστά σ’ αυτό που έρχεται.

Η αναπόφευκτη σύγκρουση, που σοβούσε τόσο καιρό μέσα στο κόμμα τώρα πια έχει ξεσπάσει με μεγάλη σφοδρότητα. Κανείς ποια δεν μπορεί να την αποφύγει στο όνομα της κομματικής πειθαρχίας η της συζήτησης μέσα στα όργανα του κόμματος. Η συζήτηση, και ή αμφισβήτηση, έχει ξεσπάσει ανοιχτά σε όλες τις κοινωνικές ομάδες και τάξεις ολόκληρης της κοινωνίας και τα ερωτήματα για τον ρόλο αυτής της κυβέρνησης, ιδιαίτερα μετά το δημοψήφισμα και την συντριπτική νίκη του ΟΧΙ έχει μπει ποια ανοιχτά . Ένα ΟΧΙ που το ίδιο βράδυ, με την μαγική συνταγή της «ερμηνείας», το ερμήνευσαν από όχι στην λιτότητα σε ναι στην άγρια λιτότητα.

Απ’ όσο μπορώ να δω και να καταλάβω, αυτό που συμβαίνει όλες οι τάσεις μέσα στο κόμμα το αντιμετωπίζουν με μια κλασική ρουτινιάρικη ταχτική. Ιδιαίτερα το Αριστερό Ρεύμα, στου οποίου τις πλάτες πέφτει και το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης για την επόμενη ιστορική περίοδο το αντιμετωπίζει με την πιο σκουριασμένη και ρουτινιάρικη ταχτική. Καλεί τα μέλη να απευθυνθούμε στο κόμμα και να του εξηγήσουμε» «να απευθυνθούμε στο λαό» « να δημιουργήσουμε επιτροπές διαφόρων τύπων». Πιστεύουν ότι το καθήκον τους να πάρουν το κόμμα θα αποτρέψει την κυβέρνηση να περάσει τα μέτρα. Οι σύντροφοι φαίνεται να αγνοούν ότι θεσμός του κόμματος, δεν μπορεί να επηρεάσει άμεσα, αποτελεσματικά και γρήγορα, τον θεσμό της κυβέρνησης.

Ξέρουμε όλοι μας πολύ καλά, ότι οι τακτικές είναι αυτές που κερδίζουν τις μάχες.

Οι μάχες όμως δεν κερδίζονται απ τις ταχτικές γενικά, αλλά πάνω απ’ όλα απ’ την αρίθμηση και τις προτεραιότητες των ταχτικών μας.

Η μάχη για να κερδίσουμε το κόμμα στις θέσεις μας, ανοίγοντας την συζήτηση μέσα στους κόλπους του, έχει αναμφίβολα σημαντικά μεγάλη σημασία. Για να πραγματοποιηθεί όμως αυτό το κέρδισμα, να συγκαλεστεί συνέδριο με θέμα εκλογή προέδρου, να εκλεγεί πρόεδρος, να πιεστεί να παραιτηθεί ο παλιός πρόεδρος και νυν πρωθυπουργός απ’ τον νέο πρόεδρο κάτι που δεν είναι και τόσο σίγουρο, χρειάζεται πολύς χρόνος. Ο χρόνος μας όμως πια δεν περισσεύει. Ο χρόνος είναι αρκετά συμπυκνωμένος και τρέχει με μεγάλες ταχύτητες .

Όλες οι τάσεις μέσα στο κόμμα πρέπει να συστρατευτούν και να συμπορευτούν μακριά απ’ τις μέχρι τώρα διαφορές τους σε μια και ενιαία και μόνη κατεύθυνση.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΕΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΨΗΦΗΣΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ

α) να μην παραιτηθούν και να μην παραδώσουν τις έδρες τους.

β) να σχηματίσουν μια συμπαγή κοινοβουλευτική ομάδα με κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους για να έχουν δυναμική παρουσία στην βουλή. Όλη η κοινωνία και όχι μόνο το κόμμα, όλοι όσοι πλήττονται απ’ τον νέο αρμαγεδδώνα θα έχουν τα βλέμματα τους στραμμένα στις εξελίξεις στην βουλή. Σ’ αυτούς πρέπει να απευθυνθούμε. Αυτοί μας έκαναν κυβέρνηση.

γ) να επεξεργαστούν ένα πρόγραμμα «αντιμνημονιακών» θέσεων, (τα εισαγωγικά στην κυριολεξία), στηριγμένο στο ψηφισμένο πρόγραμμα του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, των εξαγγελιών της Θεσσαλονίκης και των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης. Με αυτό το πρόγραμμα που μας έστειλε στην κυβέρνηση θα αντιπαρατεθούμε στα μνημονιακά μέτρα της κυβέρνησης. Αυτό θα είναι το νέο μεταβατικό μας πρόγραμμα.

δ) να καλέσει το κόμμα να στηρίξει αυτές τις θέσεις κόντρα στα μνημονιακά μέτρα της κυβερνητικής δεξιάς σημερινής πλειοψηφίας. Αυτό θα είναι και η πρώτη μας νίκη για το κέρδισμα του κόμματος στις θέσεις μας.

ε) να καλέσει όλες τις υπόλοιπες δυνάμεις τις αριστεράς να συστρατευτούν και να υπερασπίσουν αυτές τις θέσεις. Αυτό θα είναι και η πρόταση μας για ένα νέο ενιαίο μέτωπο.

Οι προτεραιότητες σε αυτές τις ταχτικές μας δίνει την δυνατότητα να κερδίσουμε τον πολύτιμο και απαραίτητο συμπυκνωμένο πολιτικό χρόνο που χρειαζόμαστε.

Έτσι, σε περίπτωση διαγραφής των βουλευτών που θα διαφωνήσουν, αλλά ακόμα και στην προοπτική που η δεξιά ηγεσία οδηγήσει το κόμμα σε διάσπαση, να υπάρχει μια συμπαγής κοινοβουλευτικής ομάδα η οποία με τους ανθρώπους θα την πλαισιώσουν, θα παίξει τον ρόλο της νέας ηγετικής ομάδας για την δημιουργία ενός νέου κόμματος. Ή ακόμα καλύτερα, στην καλύτερη περίπτωση που θα κερδηθεί η πλειοψηφία, να κινητοποιήσουμε το κόμμα σαν μοχλό μέσα στην κοινωνία για την ανατροπή της κυβέρνησης «εθνικής ενότητας» που θα προκύψει μετά την μη ψήφιση των νομοσχεδίων,

Η πλειοψηφία του κόμματος αυτή την στιγμή είναι με τις θέσεις μας. Η πλειοψηφία της κοινωνίας και ιδιαίτερα της νεολαίας, είναι με τις θέσεις μας. Αυτό που λείπει αυτή τη στιγμή είναι η ηγετική ομάδα που θα την εκφράσει αυτή την πλειοψηφία. Και αυτό εξαρτάται απ’ μας να το πραγματοποιήσουμε

Σύντροφοι, δεν διαλέγουμε την ευθύνη που ιστορία εναποθέτει στις πλάτες μιας συγκεκριμένης γενιάς. Σύντροφε Παναγιώτη, η συγκεκριμένη ιστορική περίοδο χωρίς να το διαλέξεις, φόρτωσε στις δικές σου πλάτες την ευθύνη να ηγηθείς αυτής της προσπάθειας. Η ιστορική ευθύνη για το μέλλον της χώρας μας, για το που θα οδηγηθεί στα επόμενα χρόνια πέφτει στις πλάτες μας. Η πορεία προς τα δεξιά και τον φασισμό ή η πορεία προς τα αριστερά και τον σοσιαλισμό θα εξαρτηθεί απ τη στάση μας.

Προσοχή η επίθεση που θα δεχτούν οι θέσεις μας και ιδιαίτερα οι σύντροφοι που θα κληθούν να τις υπερασπίσουν, θα είναι άνευ προηγουμένου απ’ τα Ευρωπαϊκά και ντόπια μέσα. Θα τις συκοφαντήσουν θα τις ειρωνευτούν και να τις σπιλώσουν. Πρόσωπα θα συκοφαντηθούν. Και όλα αυτά σε μια τεράστια προσπάθεια ώστε οι θέσεις μας να μην ακουστούν, γιατί και αυτοί το ξέρουν ότι είναι και οι μόνες σωστές.