Σύντροφοι: τώρα ή ποτέ

Και όλο αυτόν τον αρ­μα­γεδ­δώ­να φόρων και πε­ρι­κο­πών, αντι­δη­μο­κρα­τι­κών και αντερ­γα­τι­κών μέ­τρων που ετοι­μά­ζε­ται να εξα­πο­λύ­σει πάνω απ τα κε­φά­λια όλων των κοι­νω­νι­κών τά­ξε­ων, ενός ολό­κλη­ρου λαού, το κάνει όπως λέει στο όνομά της «σω­τη­ρί­ας του έθνους», της «σω­τη­ρί­ας της εθνι­κής οι­κο­νο­μί­ας» και της «σω­τη­ρί­ας του λαού». Πάνω απ’ όλα όπως ομο­λο­γεί τα μέτρα «ναι είναι σκλη­ρά» αλλά ισχυ­ρί­ζε­ται ξε­διά­ντρο­πα ότι το κάνει, για να αλ­λά­ξει την Ευ­ρώ­πη. Ισχυ­ρί­ζε­ται χωρίς ντρο­πή δη­λα­δή, ότι η σω­τη­ρία της Ευ­ρώ­πης περ­νά­ει ανα­γκα­στι­κά πάνω απ’ την κα­τα­στρο­φή της χώρας της. Κρύ­βο­νται ξε­διά­ντρο­πα πίσω από αό­ρι­στες γε­νι­κο­λο­γί­ες περί «έθνους» «πα­τρί­δας» και «λαού», νο­μί­ζουν ότι μπο­ρούν να δι­καιο­λο­γή­σουν το ξε­πού­λη­μα τους. Βά­ζο­ντας στην ίδια μοίρα τον άνερ­γο με τον τρα­πε­ζί­τη, τον απλή­ρω­το ναυ­τερ­γά­τη με τον πλοιο­κτή­τη, τον συ­ντα­ξιού­χο με τον ρα­ντιέ­ρη, πι­στεύ­ουν ότι μπο­ρούν να κα­λύ­ψουν την νέα κα­τα­στρο­φή που φέρ­νουν ενά­ντια στον άνερ­γο, τον απλή­ρω­το ερ­γά­τη, τον μικρό συ­ντα­ξιού­χο, μι­κρο­βιο­τέ­χνη και μι­κρέ­μπο­ρο.

Φτά­νει πια. Ως εδώ με τους που­λη­μέ­νους υπαλ­λή­λους των δα­νει­στών. Οι θε­ω­ρη­τι­κο­λο­γί­ες και ανα­λύ­σεις «υψη­λού επι­πέ­δου» δεν έχουν πια καμιά αξία, μπρο­στά σ’ αυτό που έρ­χε­ται.

Η ανα­πό­φευ­κτη σύ­γκρου­ση, που σο­βού­σε τόσο καιρό μέσα στο κόμμα τώρα πια έχει ξε­σπά­σει με με­γά­λη σφο­δρό­τη­τα. Κα­νείς ποια δεν μπο­ρεί να την απο­φύ­γει στο όνομα της κομ­μα­τι­κής πει­θαρ­χί­ας η της συ­ζή­τη­σης μέσα στα όρ­γα­να του κόμ­μα­τος. Η συ­ζή­τη­ση, και ή αμ­φι­σβή­τη­ση, έχει ξε­σπά­σει ανοι­χτά σε όλες τις κοι­νω­νι­κές ομά­δες και τά­ξεις ολό­κλη­ρης της κοι­νω­νί­ας και τα ερω­τή­μα­τα για τον ρόλο αυτής της κυ­βέρ­νη­σης, ιδιαί­τε­ρα μετά το δη­μο­ψή­φι­σμα και την συ­ντρι­πτι­κή νίκη του ΟΧΙ έχει μπει ποια ανοι­χτά . Ένα ΟΧΙ που το ίδιο βράδυ, με την μα­γι­κή συ­ντα­γή της «ερ­μη­νεί­ας», το ερ­μή­νευ­σαν από όχι στην λι­τό­τη­τα σε ναι στην άγρια λι­τό­τη­τα.

Απ’ όσο μπορώ να δω και να κα­τα­λά­βω, αυτό που συμ­βαί­νει όλες οι τά­σεις μέσα στο κόμμα το αντι­με­τω­πί­ζουν με μια κλα­σι­κή ρου­τι­νιά­ρι­κη τα­χτι­κή. Ιδιαί­τε­ρα το Αρι­στε­ρό Ρεύμα, στου οποί­ου τις πλά­τες πέ­φτει και το με­γα­λύ­τε­ρο βάρος της ευ­θύ­νης για την επό­με­νη ιστο­ρι­κή πε­ρί­ο­δο το αντι­με­τω­πί­ζει με την πιο σκου­ρια­σμέ­νη και ρου­τι­νιά­ρι­κη τα­χτι­κή. Καλεί τα μέλη να απευ­θυν­θού­με στο κόμμα και να του εξη­γή­σου­με» «να απευ­θυν­θού­με στο λαό» « να δη­μιουρ­γή­σου­με επι­τρο­πές δια­φό­ρων τύπων». Πι­στεύ­ουν ότι το κα­θή­κον τους να πά­ρουν το κόμμα θα απο­τρέ­ψει την κυ­βέρ­νη­ση να πε­ρά­σει τα μέτρα. Οι σύ­ντρο­φοι φαί­νε­ται να αγνο­ούν ότι θε­σμός του κόμ­μα­τος, δεν μπο­ρεί να επη­ρε­ά­σει άμεσα, απο­τε­λε­σμα­τι­κά και γρή­γο­ρα, τον θεσμό της κυ­βέρ­νη­σης.

Ξέ­ρου­με όλοι μας πολύ καλά, ότι οι τα­κτι­κές είναι αυτές που κερ­δί­ζουν τις μάχες.

Οι μάχες όμως δεν κερ­δί­ζο­νται απ τις τα­χτι­κές γε­νι­κά, αλλά πάνω απ’ όλα απ’ την αρίθ­μη­ση και τις προ­τε­ραιό­τη­τες των τα­χτι­κών μας.

Η μάχη για να κερ­δί­σου­με το κόμμα στις θέ­σεις μας, ανοί­γο­ντας την συ­ζή­τη­ση μέσα στους κόλ­πους του, έχει αναμ­φί­βο­λα ση­μα­ντι­κά με­γά­λη ση­μα­σία. Για να πραγ­μα­το­ποι­η­θεί όμως αυτό το κέρ­δι­σμα, να συ­γκα­λε­στεί συ­νέ­δριο με θέμα εκλο­γή προ­έ­δρου, να εκλε­γεί πρό­ε­δρος, να πιε­στεί να πα­ραι­τη­θεί ο πα­λιός πρό­ε­δρος και νυν πρω­θυ­πουρ­γός απ’ τον νέο πρό­ε­δρο κάτι που δεν είναι και τόσο σί­γου­ρο, χρειά­ζε­ται πολύς χρό­νος. Ο χρό­νος μας όμως πια δεν πε­ρισ­σεύ­ει. Ο χρό­νος είναι αρ­κε­τά συ­μπυ­κνω­μέ­νος και τρέ­χει με με­γά­λες τα­χύ­τη­τες .

Όλες οι τά­σεις μέσα στο κόμμα πρέ­πει να συ­στρα­τευ­τούν και να συ­μπο­ρευ­τούν μα­κριά απ’ τις μέχρι τώρα δια­φο­ρές τους σε μια και ενιαία και μόνη κα­τεύ­θυν­ση.

ΠΡΕ­ΠΕΙ ΝΑ ΠΕΙ­ΣΟΥ­ΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΕ­ΣΟΥ­ΜΕ ΤΟΥΣ ΒΟΥ­ΛΕΥ­ΤΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΜ­ΜΑ­ΤΟΣ ΠΟΥ ΔΙΑ­ΦΩ­ΝΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΨΗ­ΦΗ­ΣΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΡΑ

α) να μην πα­ραι­τη­θούν και να μην πα­ρα­δώ­σουν τις έδρες τους.

β) να σχη­μα­τί­σουν μια συ­μπα­γή κοι­νο­βου­λευ­τι­κή ομάδα με κοι­νο­βου­λευ­τι­κούς εκ­προ­σώ­πους για να έχουν δυ­να­μι­κή πα­ρου­σία στην βουλή. Όλη η κοι­νω­νία και όχι μόνο το κόμμα, όλοι όσοι πλήτ­το­νται απ’ τον νέο αρ­μα­γεδ­δώ­να θα έχουν τα βλέμ­μα­τα τους στραμ­μέ­να στις εξε­λί­ξεις στην βουλή. Σ’ αυ­τούς πρέ­πει να απευ­θυν­θού­με. Αυτοί μας έκα­ναν κυ­βέρ­νη­ση.

γ) να επε­ξερ­γα­στούν ένα πρό­γραμ­μα «αντι­μνη­μο­νια­κών» θέ­σε­ων, (τα ει­σα­γω­γι­κά στην κυ­ριο­λε­ξία), στη­ριγ­μέ­νο στο ψη­φι­σμέ­νο πρό­γραμ­μα του συ­νε­δρί­ου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, των εξαγ­γε­λιών της Θεσ­σα­λο­νί­κης και των προ­γραμ­μα­τι­κών δη­λώ­σε­ων της κυ­βέρ­νη­σης. Με αυτό το πρό­γραμ­μα που μας έστει­λε στην κυ­βέρ­νη­ση θα αντι­πα­ρα­τε­θού­με στα μνη­μο­νια­κά μέτρα της κυ­βέρ­νη­σης. Αυτό θα είναι το νέο με­τα­βα­τι­κό μας πρό­γραμ­μα.

δ) να κα­λέ­σει το κόμμα να στη­ρί­ξει αυτές τις θέ­σεις κό­ντρα στα μνη­μο­νια­κά μέτρα της κυ­βερ­νη­τι­κής δε­ξιάς ση­με­ρι­νής πλειο­ψη­φί­ας. Αυτό θα είναι και η πρώτη μας νίκη για το κέρ­δι­σμα του κόμ­μα­τος στις θέ­σεις μας.

ε) να κα­λέ­σει όλες τις υπό­λοι­πες δυ­νά­μεις τις αρι­στε­ράς να συ­στρα­τευ­τούν και να υπε­ρα­σπί­σουν αυτές τις θέ­σεις. Αυτό θα είναι και η πρό­τα­ση μας για ένα νέο ενιαίο μέ­τω­πο.

Οι προ­τε­ραιό­τη­τες σε αυτές τις τα­χτι­κές μας δίνει την δυ­να­τό­τη­τα να κερ­δί­σου­με τον πο­λύ­τι­μο και απα­ραί­τη­το συ­μπυ­κνω­μέ­νο πο­λι­τι­κό χρόνο που χρεια­ζό­μα­στε.

Έτσι, σε πε­ρί­πτω­ση δια­γρα­φής των βου­λευ­τών που θα δια­φω­νή­σουν, αλλά ακόμα και στην προ­ο­πτι­κή που η δεξιά ηγε­σία οδη­γή­σει το κόμμα σε διά­σπα­ση, να υπάρ­χει μια συ­μπα­γής κοι­νο­βου­λευ­τι­κής ομάδα η οποία με τους αν­θρώ­πους θα την πλαι­σιώ­σουν, θα παί­ξει τον ρόλο της νέας ηγε­τι­κής ομά­δας για την δη­μιουρ­γία ενός νέου κόμ­μα­τος. Ή ακόμα κα­λύ­τε­ρα, στην κα­λύ­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση που θα κερ­δη­θεί η πλειο­ψη­φία, να κι­νη­το­ποι­ή­σου­με το κόμμα σαν μοχλό μέσα στην κοι­νω­νία για την ανα­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης «εθνι­κής ενό­τη­τας» που θα προ­κύ­ψει μετά την μη ψή­φι­ση των νο­μο­σχε­δί­ων,

Η πλειο­ψη­φία του κόμ­μα­τος αυτή την στιγ­μή είναι με τις θέ­σεις μας. Η πλειο­ψη­φία της κοι­νω­νί­ας και ιδιαί­τε­ρα της νε­ο­λαί­ας, είναι με τις θέ­σεις μας. Αυτό που λεί­πει αυτή τη στιγ­μή είναι η ηγε­τι­κή ομάδα που θα την εκ­φρά­σει αυτή την πλειο­ψη­φία. Και αυτό εξαρ­τά­ται απ’ μας να το πραγ­μα­το­ποι­ή­σου­με

Σύ­ντρο­φοι, δεν δια­λέ­γου­με την ευ­θύ­νη που ιστο­ρία ενα­πο­θέ­τει στις πλά­τες μιας συ­γκε­κρι­μέ­νης γε­νιάς. Σύ­ντρο­φε Πα­να­γιώ­τη, η συ­γκε­κρι­μέ­νη ιστο­ρι­κή πε­ρί­ο­δο χωρίς να το δια­λέ­ξεις, φόρ­τω­σε στις δικές σου πλά­τες την ευ­θύ­νη να ηγη­θείς αυτής της προ­σπά­θειας. Η ιστο­ρι­κή ευ­θύ­νη για το μέλ­λον της χώρας μας, για το που θα οδη­γη­θεί στα επό­με­να χρό­νια πέ­φτει στις πλά­τες μας. Η πο­ρεία προς τα δεξιά και τον φα­σι­σμό ή η πο­ρεία προς τα αρι­στε­ρά και τον σο­σια­λι­σμό θα εξαρ­τη­θεί απ τη στάση μας.

Προ­σο­χή η επί­θε­ση που θα δε­χτούν οι θέ­σεις μας και ιδιαί­τε­ρα οι σύ­ντρο­φοι που θα κλη­θούν να τις υπε­ρα­σπί­σουν, θα είναι άνευ προη­γου­μέ­νου απ’ τα Ευ­ρω­παϊ­κά και ντό­πια μέσα. Θα τις συ­κο­φα­ντή­σουν θα τις ει­ρω­νευ­τούν και να τις σπι­λώ­σουν. Πρό­σω­πα θα συ­κο­φα­ντη­θούν. Και όλα αυτά σε μια τε­ρά­στια προ­σπά­θεια ώστε οι θέ­σεις μας να μην ακου­στούν, γιατί και αυτοί το ξέ­ρουν ότι είναι και οι μόνες σω­στές.