Οι Podemos, παρ’ όλες τις αντιφάσεις που αναγνωρίζονται στο εγχείρημά τους, βρήκαν τον δρόμο να φτάσουν στις αυτοδιοικητικές εκλογές μέσα από τις πρακτικές και τα διδάγματα των πλατειών και των μαζικών κινημάτων για την υπεράσπιση των δημόσιων και κοινών αγαθών. Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβίστηκε στο καβούκι του, αντιγράφοντας αυτούς που κατά δήλωσή του ήθελε να ανατρέψει.
Στην Αυγή της Κυριακής 29-3-2015 η ευρωβουλευτής των Podemos Εστεφανία Τόρες (που λαμβάνει ως αντιμισθία για την Ευρωβουλή 1.502€ ίση με τον ελάχιστο μισθό του Βελγίου) δίνει συνέντευξη τύπου στον Α. Παναγόπουλο για το πολιτικό σχέδιο που θ’ ακολουθήσουν στις δημοτικές εκλογές.
Λέει τα εξής : «Το ιδρυτικό συνέδριο των Podemos πήρε την απόφαση να μην κατέβουμε με το σύμβολό μας στις δημοτικές εκλογές αλλά να στηρίξουμε υποψηφιότητες λαϊκής ενότητας μαζί με τα κινήματα και τη συμμετοχή των πολιτών. Σε πολλούς δήμους δουλεύουμε ήδη στη δημιουργία λαϊκών ενωτικών ψηφοδελτίων. Προϋπόθεση είναι η επιλογή των υποψηφίων με προκριματικές εκλογές και η δημιουργία ενός ενωτικού και συμμετοχικού προγράμματος από τον κόσμο που ζει πραγματικά στο δήμο του. Πρέπει να είναι ο κόσμος που ζει στις πόλεις και στα χωριά που θα αποφασίσει τι θέλει να κάνει και κυρίως πως θα αντιμετωπίσουμε την κοινωνική κατάσταση έκτακτης ανάγκης»… «Στις Αστούριες, για παράδειγμα, δημιουργούμε ψηφοδέλτια λαϊκής ενότητας με το πρόσταγμα “Είμαστε” και το όνομα της πόλης. «Είμαστε Αστουριανοί. Είμαστε το Οβιέδο».
Στις τρείς λέξεις «Είμαστε το Οβιέδο» πραγματοποιείται η ταύτιση της πολιτικής κοινωνίας με την κοινωνία των πολιτών. Ο κόσμος των αποκάτω διεκδικεί ν’ αυτοκυβερνηθεί, να διαμορφώσει συλλογικά την κυβέρνηση της πόλης, τη δική του κυβέρνηση, όχι ως μια εξωτερική εξουσία που εγκαθίστανται πάνω από το λαό της πόλης αλλά σαν μια αρχή/προέκταση στο δημοτικό συμβούλιο αυτού του λαού. Οι Podemos στους δήμους συνέβαλαν στη δημιουργία ενός βαθιά δημοκρατικού σχεδίου, πλούσιου σε στόχους, ιδέες και θέσεις αφού δημιουργήθηκε μέσα από αυτούς και αυτές που όχι μόνο γνωρίζουν ποιες πρέπει να είναι οι βασικές θέσεις της δημοτικής αρχής αλλά και εγγυώνται την υλοποίηση αυτών των θέσεων με τη συμμετοχή τους.
Η απόφαση για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ (Αύγουστος 2013) έλεγε τα παρακάτω :
«Προχωρούμε στις αυτοδιοικητικές εκλογές με βάση τον αυτοδιοικητικό λόγο που επεξεργαστήκαμε και τις συλλογικές θέσεις που διαμορφώσαμε, με αιχμή την ανατροπή της πολιτικής των μνημονίων και του Καλλικράτη. Το πρόγραμμά μας θ’ αποτελέσει τον άξονα για οποιαδήποτε εκλογική συνεργασία, η οποία δεν μπορεί να αφορά ούτε φθαρμένα κόμματα ούτε αναξιόπιστα πρόσωπα, ούτε μνημονιακού τύπου πολιτικές… Ενίσχυση των ήδη υφιστάμενων παρατάξεών μας με συντρόφους και φίλους που έχουν διάθεση να συμβάλλουν … Δημιουργία αυτοδιοικητικών παρατάξεων εκεί όπου δεν έχουμε ήδη με ανοιχτό κάλεσμα …Αναζήτηση των δυνατοτήτων συγκλίσεων και συμμαχιών με τοπικές κοινωνικές δυνάμεις, συλλογικότητες, κινήματα κ.λπ. στην κατεύθυνση δημιουργίας ευρύτατων συσπειρώσεων με άξονα την απόρριψη των μνημονίων και του Καλλικράτη και την υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους, των δημόσιων αγαθών και υποδομών και της δημοκρατίας».
Παρακολουθώντας ως μέλος του Τμήματος Αυτοδιοίκησης και της Ανοιχτής Πόλης την εφαρμογή αυτής της απόφασης, που αντιμετώπιζε σοβαρές εμπλοκές, δημοσίευσα στην εφημερίδα Εποχή (1/12/2013) ένα σχετικό κείμενο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές με τίτλο «Η ενεργητική συμμετοχή της πληττόμενης κοινωνίας είναι προϋπόθεση της ανατροπής». Έγραφα μεταξύ άλλων τα εξής :
«Δεν υπάρχει βασιλική οδός για τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η επικοινωνιακή τακτική μπορεί να κινητοποιήσει τον κόσμο. Γιατί οι άνθρωποι που χάνουν το έδαφος κάτω από τα πόδια τους δεν θαμπώνονται από τα παραδοσιακά κλισέ, ούτε θα τρέξουν να μας ψηφίσουν στο όνομα του μικρότερου κακού, μεταφέροντας την ψήφο τους από τις βουλευτικές εκλογές οπουδήποτε εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να είναι ουσιαστικά παρών. Όσο γνήσιες είναι οι ανάγκες της πληττόμενης κοινωνίας άλλο τόσο και περισσότερο αληθινοί και παρόντες πρέπει να είμαστε εμείς. Αυτό σημαίνει απλά : να είμαστε σταθερά εκεί όπου κρίνεται η ζωή των πολλών, αγωνιζόμενοι και ανιδιοτελείς, με την παρακαταθήκη των ιδεών μας και τη βαθιά πίστη ότι κανείς άλλος πλην των μαχόμενων λαϊκών τάξεων δεν μπορεί να οδηγήσει στην ανατροπή της κυβέρνησης και να στηρίξει μια κυβέρνηση αριστεράς.
Η πορεία προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές είναι μια σπουδαία ευκαιρία εξωστρέφειας, αγωνιστικής παρουσίας των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και γείωσης στις τοπικές κοινωνίες. Ταυτόχρονα, είναι η προνομιακή οδός εμπλοκής των τοπικών κινημάτων, των παραγωγικών ομάδων, των εργαζομένων που καταστρέφονται, των νέων και των γυναικών, των ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, σε μια διαδικασία χειραφέτησης και συμμετοχής, η οποία συνθέτει ταυτόχρονα τα επιμέρους σε κοινούς στόχους.
Η αποκέντρωση με αυτοδιοίκηση σημαίνει, αν εννοούμε τις λέξεις, ότι οι τοπικές κοινωνίες πρέπει να εκλέγουν τις τοπικές κυβερνήσεις με τη μεγαλύτερη δυνατή δική τους παρέμβαση και τον συνακόλουθο έλεγχο στην πολιτική που εφαρμόζουν. Ο δήμος είναι η πολιτική κοινωνία και η δημοτική αρχή - πλειοψηφία, μειοψηφίες - το αιρετό σώμα που την εκπροσωπεί.
… Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να καλέσει τις κοινωνικές δυνάμεις που πλήττονται από την κυβερνητική πολιτική να γίνουν συμμέτοχοι και πρωταγωνιστές στη διαχείριση των τοπικών υποθέσεων, ανατρέποντας μέσα από συλλογικό αγώνα όλα όσα επιβάλλουν τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις στην αυτοδιοίκηση και την τοπική κοινωνία και τα οποία εφαρμόζουν, χωρίς ουσιαστικές αντιστάσεις, οι μνημονιακές δημοτικές και περιφερειακές δυνάμεις. Με κορμό τα δικά μας - δημοτικά και περιφερειακά - ριζοσπαστικά αριστερά και οικολογικά σχήματα, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρούν τη διαμόρφωση σε τοπικό επίπεδο της ευρείας κοινωνικής συμμαχίας που μπορεί να εκλέξει και να στηρίξει μια κυβέρνηση της αριστεράς. Πρόκειται για μια τομή/συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ και κοινωνίας. Πρόκειται για την αναγνώριση του αυτονόητου : ότι δηλαδή ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία δεν υπήρξε ανατροπή του πολιτικού και κοινωνικού status quo χωρίς μαζική εμπλοκή και πρωτοβουλία των αποκάτω, χωρίς εν τέλει μια καθολική χειραφέτηση τόσο των απλών ανθρώπων όσο και των πολιτικών υποκειμένων που επαγγέλλονται την αλλαγή».
Τίποτε από τα παραπάνω δεν τηρήθηκε. Και το χειρότερο, ορισμένα από τα αυτοδιοικητικά μας σχήματα διολίσθησαν σε εκλογικούς τακτικισμούς που τα έφεραν πολύ κοντά στις πρακτικές των αντιπάλων μας, με αποτέλεσμα να παρουσιαστούν σοβαρά προβλήματα και στην άσκηση εξουσίας σε κάποιες περιπτώσεις προσκείμενων στο ΣΥΡΙΖΑ αυτοδιοικητικών αρχών.
Σπεύδω να πω ότι η κοινωνική και πολιτική λειτουργία μιας σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς που αποφασίζει να έρθει σε ρήξη με την τυπολογία και τον τρόπο άσκησης της πολιτικής των αστικών κομμάτων καθώς και με τις γραφειοκρατικές πρακτικές των συνδικαλιστικών οργανώσεων, δίδοντας χώρο μέσα από αμεσοδημοκρατικούς θεσμούς στη λαϊκή συμμετοχή, πρωτοβουλία και συνευθύνη, δεν είναι μια εύκολη υπόθεση. Είναι ένας άλλος δρόμος που θα μπορούσαμε να περπατήσουμε στις έκτακτες συνθήκες της κρίσης, όπου χιλιάδες άνθρωποι χειραφετήθηκαν όπως κι εμείς και ανέλαβαν δράση. Οι Podemos, παρ’ όλες τις αντιφάσεις που αναγνωρίζονται στο εγχείρημά τους, βρήκαν τον δρόμο να φτάσουν στις αυτοδιοικητικές εκλογές μέσα από τις πρακτικές και τα διδάγματα των πλατειών και των μαζικών κινημάτων για την υπεράσπιση των δημόσιων και κοινών αγαθών. Ο ΣΥΡΙΖΑ εγκλωβίστηκε στο καβούκι του, αντιγράφοντας αυτούς που κατά δήλωσή του ήθελε να ανατρέψει. Πολύ γρήγορα πήρε ένα δρόμο που όλο και πιο πολύ οδηγεί αμαχητί στα τετελεσμένα των ταξικών αντιπάλων στην Ευρώπη και την Ελλάδα.
Το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώνεται και αντιγράφει των υλικότητα του κράτους, ενώ μια θέση στους κρατικούς μηχανισμούς αποτελεί σήμερα το αντικείμενο του πόθου πολλών μελών και φίλων, που τη διεκδικούν αυτοδίκαια χωρίς κριτήρια, χωρίς αξιοκρατία, χωρίς αμεροληψία. Εξάλλου, φαίνεται ότι τα φθαρμένα πρόσωπα που υπηρέτησαν τα μνημόνια και από τα οποία διαχωρίζονταν ριζικά οι παλαιότερες αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής, σήμερα θεωρούνται απολύτως κατάλληλα για τη συνέχεια του κράτους και των πολιτικών που δημιούργησαν την κρίση στη νέα εποχή.
Μολαταύτα το μέλλον διαρκεί πολύ.
