Τα εργατικά δικαιώματα…στην κλίνη του Προκρούστη

Κυ­βέρ­νη­ση και κουαρ­τέ­το ετοι­μά­ζουν ακόμα ένα ισχυ­ρό πλήγ­μα στα ερ­γα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα όλων μας υπη­ρε­τώ­ντας το νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο δόγμα της απορ­ρύθ­μι­σης των ερ­γα­σια­κών σχέ­σε­ων και της με κάθε μέσο ενί­σχυ­σης του κε­φα­λαί­ου.

Με το νέο θε­σμι­κό πλαί­σιο για τις ομα­δι­κές απο­λύ­σεις, τις συλ­λο­γι­κές συμ­βά­σεις (που επη­ρε­ά­ζουν και το ύψος του μι­σθού) και τη λει­τουρ­γία των συν­δι­κά­των, που απο­τε­λούν το βα­σι­κό «προ­α­παι­τού­με­νο» της β’ αξιο­λό­γη­σης, τα πιο κρυφά όνει­ρα της ερ­γο­δο­σί­ας θα μπο­ρούν να γί­νουν πραγ­μα­τι­κό­τη­τα.

Μετά από μια πρώτη διε­ρευ­νη­τι­κή συ­ζή­τη­ση χθες (14/9), το επό­με­νο ρα­ντε­βού Κα­τρού­γκα­λου-«θε­σμών» κλεί­στη­κε για τις 17/10, όπου θα έχει δη­μο­σιο­ποι­η­θεί η πρό­τα­ση της «επι­τρο­πής σοφών» και θα ανα­μέ­νε­ται η από­φα­ση του ευ­ρω-δι­κα­στη­ρί­ου, σχε­τι­κά με τη «συμ­βα­τό­τη­τα» της από­φα­σης του Συμ­βου­λί­ου Ερ­γα­σί­ας για τις απο­λύ­σεις στην ΑΓΕΤ το 2013.

Εδώ και μήνες ο Κα­τρού­γκα­λος κα­μώ­νε­ται ότι αντι­στέ­κε­ται στις «νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες ιδε­ο­λη­ψί­ες του ΔΝΤ» προ­σπα­θώ­ντας να απο­κρύ­ψει (όπως και στην πε­ρί­πτω­ση του Ασφα­λι­στι­κού) την αντερ­γα­τι­κή κα­τεύ­θυν­ση της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής, η οποία φυ­σι­κά κα­θο­ρί­ζε­ται από τις δε­σμεύ­σεις του μνη­μο­νί­ου Τσί­πρα. Όταν μά­λι­στα ο υπουρ­γός Ερ­γα­σί­ας και ο πρω­θυ­πουρ­γός φτά­νουν στο ση­μείο να οχυ­ρώ­νο­νται -επί­μο­να- πίσω από την επί­κλη­ση του «ευ­ρω­παϊ­κού κε­κτη­μέ­νου» για τις ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις, αντι­λαμ­βα­νό­μα­στε τι μας πε­ρι­μέ­νει: έκρη­ξη της ελα­στι­κής απα­σχό­λη­σης με συμ­βά­σεις μη­δε­νι­κών ωρών ή mini jobs και ανά­λο­γες πα­ρεμ­βά­σεις που εγκα­θι­δρύ­ουν συν­θή­κες δου­λεί­ας, όπως ο πρό­σφα­τος νόμος ελ Κομρί στη Γαλ­λία.

Ει­δι­κό­τε­ρα, τις επό­με­νες μέρες ανα­μέ­νε­ται το πό­ρι­σμα της δια­βό­η­της «επι­τρο­πής σοφών», που απο­τε­λεί­ται από 8 μέλη και έχει συ­στα­θεί για να «ντύ­σει» επι­στη­μο­νι­κά την διά­λυ­ση του ερ­γα­τι­κού δι­καί­ου που έχει απο­μεί­νει μετά τα μνη­μό­νια, όπως και τον δρα­στι­κό πε­ριο­ρι­σμό της συν­δι­κα­λι­στής δρά­σης. Ο μο­να­δι­κός εγ­χώ­ριος ερ­γα­το­λό­γος που συμ­με­τέ­χει στην επι­τρο­πή, Γ. Κου­κιά­δης, μι­λώ­ντας στην εκ­δή­λω­ση της ΓΣΕΕ στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, φω­το­γρά­φι­σε την πε­ραι­τέ­ρω ελα­στι­κο­ποί­η­ση της αγο­ράς ερ­γα­σί­ας. Μά­λι­στα, το Υπ. Ερ­γα­σί­ας διορ­γα­νώ­νει στην Αθήνα (16-17/9), διε­θνές συ­νέ­δριο με το ίδιο θέμα, στο οποίο θα συμ­με­τά­σχουν Ευ­ρω­παί­οι Υπουρ­γοί Ερ­γα­σί­ας και διά­φο­ροι εκ­πρό­σω­ποι της συν­δι­κα­λι­στι­κής γρα­φειο­κρα­τί­ας.

Ανα­τρο­πές

Με βάση τις μέχρι στιγ­μής πλη­ρο­φο­ρί­ες, οι αντι­δρα­στι­κές ανα­τρο­πές που βρί­σκο­νται στο τρα­πέ­ζι, αφο­ρούν:

-Κίν­δυ­νος για πε­ραι­τέ­ρω μεί­ω­ση του κα­τώ­τα­του μι­σθού κάτω από τα 586 ευρώ, συ­μπα­ρα­σύ­ρο­ντας ακόμα πιο κάτω συ­νο­λι­κά τους μι­σθούς στον ιδιω­τι­κό τομέα, σύμ­φω­να με την επι­θυ­μία των δα­νει­στών για ένα «κα­θα­ρό ποσό» μι­σθού απαλ­λαγ­μέ­νο από επι­πρό­σθε­τες αμοι­βές (έτσι 3ε­τί­ες και λοιπά επι­δό­μα­τα, οδη­γού­νται έμ­με­σα σε εξα­φά­νι­ση). Παρά τις δια­βε­βαιώ­σεις Κα­τρού­γκα­λου, έχει τεθεί και θέμα κα­τάρ­γη­σης 13ου και 14ου μι­σθού.  

Αί­τη­μα της κυ­βέρ­νη­σης είναι ο κα­τώ­τα­τος μι­σθός να προσ­διο­ρί­ζε­ται από τις συλ­λο­γι­κές δια­πραγ­μα­τεύ­σεις των «κοι­νω­νι­κών εταί­ρων» και όχι από υπουρ­γι­κή από­φα­ση, ζή­τη­μα που προ­τάσ­σε­ται συ­νε­χώς ως «κόκ­κι­νη γραμ­μή», για να δι­καιο­λο­γη­θεί η ανα­με­νό­με­νη κυ­βερ­νη­τι­κή υπο­χώ­ρη­ση στον συν­δι­κα­λι­στι­κό νόμο και στο κα­θε­στώς των ομα­δι­κών απο­λύ­σε­ων. Βέ­βαια, ο ΣΕΒ επι­μέ­νει στο να δια­τη­ρη­θεί η υπε­ρί­σχυ­ση των επι­χει­ρη­σια­κών συμ­βά­σε­ων και στο να ακυ­ρω­θεί η δυ­να­τό­τη­τα μο­νο­με­ρούς προ­σφυ­γής στον Ορ­γα­νι­σμό Με­σο­λά­βη­σης και Διαι­τη­σί­ας (ΟΜΕΔ).

-Απε­λευ­θέ­ρω­ση των ομα­δι­κών απο­λύ­σε­ων µε την αύ­ξη­ση του τω­ρι­νού ορίου  (από 5% σε 10%) και πε­ριο­ρι­σμός της κρα­τι­κής πα­ρέμ­βα­σης στην λήψη της σχε­τι­κής από­φα­σης. Με την ανερ­γία στα ύψη, τα «λου­κέ­τα» και τις απο­λύ­σεις να πλη­θαί­νουν, αν εφαρ­μο­στεί ένα τέ­τοιο μέτρο, θα μι­λά­με για αλη­θι­νή τρα­γω­δία για τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας.

Η κυ­βέρ­νη­ση πε­ρι­μέ­νει την από­φα­ση του ευ­ρω-δι­κα­στη­ρί­ου για την ΑΓΕΤ πε­ρί­που στα τέλη του Οκτώ­βρη. Ήδη υπάρ­χει η ει­σή­γη­ση του Ει­σαγ­γε­λέα που θε­ω­ρεί ότι το «φρένο» του Συμ­βου­λί­ου Ερ­γα­σί­ας απέ­να­ντι στην από­λυ­ση 229 ερ­γα­ζό­με­νων στο ερ­γο­στά­σιο τσι­μέ­ντων της εται­ρί­ας στη Χαλ­κί­δα, συ­γκρού­ε­ται με το «κοι­νο­τι­κό δί­καιο», το οποίο επι­τρέ­πει την από­λυ­ση του 10% των ερ­γα­ζο­μέ­νων των με­γά­λων επι­χει­ρή­σε­ων (100-400 ατό­μων). Αν επι­βε­βαιω­θεί η πα­ρα­πά­νω εκτί­μη­ση, η κυ­βέρ­νη­ση θα έχει βρει την τέ­λεια δι­καιο­λο­γία για να πα­ρου­σιά­σει την αλ­λα­γή στο όριο των ομα­δι­κών απο­λύ­σε­ων, ως «ευ­ρω­παϊ­κή δέ­σμευ­ση».

-Αλ­λα­γή του τρό­που λήψης των απο­φά­σε­ων για απερ­γία, που θα δυ­σκο­λεύ­ει εξαι­ρε­τι­κά την προ­κή­ρυ­ξή της (50%+1 των μελών της επι­χεί­ρη­σης ή των μελών του σω­μα­τεί­ου) και επα­να­φο­ρά της αντα­περ­γί­ας (lock out), τη στιγ­μή που η πλειο­ψη­φία των απερ­γιών κη­ρύσ­σο­νται πα­ρά­νο­μες και κα­τα­χρη­στι­κές από τα δι­κα­στή­ρια. Πα­ράλ­λη­λα, πε­ριο­ρί­ζο­νται δρα­στι­κά τόσο οι μέρες των συν­δι­κα­λι­στι­κών αδειών, όσο και η προ­στα­σία από από­λυ­ση για τους συν­δι­κα­λι­στές.

-Τέ­λος, η κυ­βέρ­νη­ση έχει ομο­λο­γή­σει ότι θέλει να πά­ψουν τα συν­δι­κά­τα να χρη­μα­το­δο­τού­νται απευ­θεί­ας από τις ασφα­λι­στι­κές ει­σφο­ρές που κα­τα­βάλ­λουν οι ερ­γα­ζό­με­νοι (βα­φτί­ζο­ντας την πα­ρα­κρά­τη­ση που πη­γαί­νει στον ΟΑΕΔ μέσω ΙΚΑ και σπά­νια απο­δί­δε­ται στα συν­δι­κά­τα, κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση), με­τα­τρέ­πο­ντας την ει­σφο­ρά αυτή σε εθε­λο­ντι­κή και οδη­γώ­ντας τα σω­μα­τεία σε οι­κο­νο­μι­κή «ασφυ­ξία».

Η νέα επί­θε­ση στους μι­σθούς και τις θέ­σεις ερ­γα­σί­ας, η ενί­σχυ­ση του «διευ­θυ­ντι­κού δι­καιώ­μα­τος» των ερ­γο­δο­τών, η πα­ρε­μπό­δι­ση του δι­καιώ­μα­τος της απερ­γί­ας, η απο­δυ­νά­μω­ση της συλ­λο­γι­κής δια­πραγ­μά­τευ­σης και των ίδιων των συν­δι­κά­των-σε βαθμό ακύ­ρω­σης της ύπαρ­ξής τους-εί­ναι η μόνη πο­λι­τι­κή «τα­ξι­κής μο­νο­μέ­ρειας» που δια­θέ­τει η συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΑΝΕΛ.

Χωρίς να πε­ρι­μέ­νου­με καν να απο­τυ­πω­θούν σε νο­μο­σχέ­διο όλες οι πα­ρα­πά­νω προ­κλη­τι­κές ρυθ­μί­σεις, οι κι­νη­μα­τι­κές και πο­λι­τι­κές πρω­το­βου­λί­ες ορ­γά­νω­σης και συ­ντο­νι­σμού της ενω­τι­κής-μα­χη­τι­κής αντί­στα­σης του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και των δυ­νά­με­ων της Αρι­στε­ράς, επεί­γουν όσο ποτέ.