«Θέλουν μια εκστρατεία “νόμου και τάξης” για να συσπειρώσουν τον κόσμο γύρω από την κυβέρνηση»

Μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για το φιλοπαλαιστινιακό κίνημα στην Αυστραλία; Υπάρχουν δράσεις BDS και γιατί, νομίζεις, οι δράσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και ενάντια στο Ισραήλ είναι σημαντικές;

Το φιλοπαλαιστινιακό κίνημα στην Αυστραλία είναι πολύ ενεργό στην εκστρατεία για Μποϊκοτάζ-Απόσυρση Επενδύσεων και Κυρώσεις. Έχουμε στοχοποιήσει αρκετές εταιρείες που είναι στη λίστα για μποϊκοτάζ, ανάμεσά τους τη Max Brenner, μια σοκολατοβιομηχανία που στέλνει πακέτα στον ισραηλινό στρατό «για να γλυκάνει τις ξεχωριστές στιγμές του». Τέτοιες δράσεις είναι κρίσιμες για μια σειρά λόγους. Τραβάνε την προσοχή στο δράμα των Παλαιστινίων, εμπλέκουν περισσότερους ανθρώπους στις δράσεις και παίρνουν δημοσιότητα από τα μίντια. Τα μποϊκοτάζ δεν είναι απλά ζήτημα μιας προσωπικής στάσης με βάση τις αρχές σου. Είναι ζήτημα χτισίματος μιας δημόσιας εκστρατείας. 

Ένας λόγος που αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό ζήτημα για τους αγωνιστές στην Αυστραλία είναι ότι η κυβέρνηση εκεί πάντοτε υποστήριζε πλήρως το Ισραήλ. Είτε κυβερνά το συντηρητικό (με παραπλανητικό όνομα) Φιλελεύθερο Κόμμα είτε το Αυστραλιανό Εργατικό Κόμμα, και τα δύο μεγάλα κόμματα υποστήριξαν συστηματικά το Ισραήλ.

Μαθαίνουμε πως εξελίσσεται μια αντεπίθεση από τις Αρχές ενάντια σε φιλοπαλαιστίνιους αγωνιστές. Ποια ακριβώς είναι η κατάσταση στο πανεπιστήμιό σου και γενικότερα;

Ακριβώς αυτό συμβαίνει. Φοιτητές αγωνιστές παρακολουθούνται και παρενοχλούνται από την ασφάλεια, που σκίζει και κατεβάζει φιλοπαλαιστινιακές αφίσες. Σε ένα πανεπιστήμιο απαγορεύτηκαν οι ανακοινώσεις στα αμφιθέατρα. Αφαιρέθηκε η άδεια λειτουργίας στο πανεπιστήμιο από δύο φοιτητικές οργανώσεις/λέσχες που εμπλέκονταν σε φιλοπαλαιστινιακές δράσεις. Ένας φοιτητής στο La Trobe κινδυνεύει με διαγραφή εξαιτίας της δράσης του υπέρ της Παλαιστίνης. Αυτά αποτελούν κλιμάκωση. Αλλά η δραστηριότητα υπέρ της Παλαιστίνης στην Αυστραλία πάντα διωκόταν. Ο Jake Lynch, ένας καθηγητής που συμμετείχε στο ακαδημαϊκό μποϊκοτάζ που επιδιώκει να διακόψει τους δεσμούς του ιδρύματος με το Ισραήλ, δέχτηκε μήνυση νωρίτερα φέτος. Τελικά αθωώθηκε, αλλά η πίεση παραμένει. Και παράλληλα υπάρχει ιδεολογική επίθεση. Σε όλη την Αυστραλία εξελίσσεται μια σοβαρή εκστρατεία που επιχειρεί να δυσφημήσει τους φιλοπαλαιστίνιους αγωνιστές ως αντισημίτες. 

Αυτά αποτελούν κομμάτι μιας γενικότερης κλιμάκωσης της καταστολής και του εκφοβισμού από την κυβέρνηση; Ξέρουμε τι σήμαινε για τις πολιτικές ελευθερίες ο «Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας» μετά την 11η Σεπτέμβρη. Πιστεύεις ότι όλη η υστερία για την «τρομοκρατία» στα ΜΜΕ στρώνει το έδαφος για μια αντίστοιχη επίθεση στις ελευθερίες μας;

Η καταστολή των φιλοπαλαιστίνιων αγωνιστών ήταν πάντοτε τμήμα της πολιτικής ζωής στην Αυστραλία. Αλλά είναι αλήθεια πως πολύ πρόσφατα υπήρξε μια δραματική επίθεση στις πολιτικές ελευθερίες. Αυτήν τη στιγμή συζητούνται στη Βουλή νόμοι που θα διασφαλίζουν πλήρη ατιμωρησία για τα μέλη των υπηρεσιών ασφαλείας για ό,τι κάνουν αυτά στη διάρκεια «ειδικών επιχειρήσεων». Δηλαδή στη διάρκεια μιας λεγόμενης «ειδικής επιχείρησης», οι δυνάμεις ασφαλείας θα μπορούν βασικά να κάνουν οτιδήποτε εκτός από βασανιστήρια, δολοφονίες και βιασμούς. Και αν ένας δημοσιογράφος ή κάποιος πληροφοριοδότης αναφέρει αυτές τις δράσεις, θα αντιμετωπίσει φυλάκιση. Οπότε πράγματι, υπάρχει μια σοβαρή επίθεση στις πολιτικές ελευθερίες.  

Ένα άλλο πλέγμα νόμων που θα συζητηθεί αργότερα φέτος αφορά τη νομοθέτηση «έκτακτων συλλήψεων» που θα επιτρέπει στην αστυνομία να κρατάει ανθρώπους έως και 2 εβδομάδες χωρίς καν να τους απαγγείλει κατηγορίες. Υπάρχουν πολλοί νόμοι ακόμα για να διαλέξω να αναφερθώ, αλλά θα δώσω μόνο ένα ακόμα παράδειγμα: ένας νόμος που θα απαγορεύει σε πολίτες της Αυστραλίας να ταξιδεύουν σε συγκεκριμένες χώρες. Αν κάποιος ταξιδέψει σε κάποια από αυτές, θα αντιμετωπίσει χρόνια φυλάκισης αν δεν μπορέσει να αποδείξει ότι δεν ενεπλάκη σε κάτι με το οποίο διαφωνεί η αυστραλιανή κυβέρνηση. 

Όλα αυτά στο πλαίσιο μιας πολύ σοβαρής εκστρατείας από τα ΜΜΕ και την κυβέρνηση ενάντια στην τρομοκρατία. Κατ’ αρχάς στη Μέση Ανατολή, με τα πρωτοσέλιδα να αφορούν μόνιμα το Ισλαμικό Κράτος. Και έπειτα στην Αυστραλία, με τα πρωτοσέλιδα σε αυτήν την περίπτωση να εστιάζουν στην «ντόπια τρομοκρατία». Η κεντρική ιδέα είναι πως υπάρχουν τρομοκράτες ανάμεσά μας και όλοι πρέπει να φοβόμαστε. Τα μέτρα ποικίλλουν: από κωμικά, όπως η απόσυρση των σκουπιδοτενεκέδων από τους σταθμούς των μετρό ώστε να μην τοποθετούνται βόμβες από κάτω, μέχρι τραγικά, όπως η αύξηση της ισλαμοφοβίας σε όλη τη χώρα.  

Σε αυτήν την εκστρατεία, υπάρχουν και άλλα πλεονεκτήματα για την κυβέρνηση πέρα από τη δικαιολόγηση τέτοιων νόμων. Θέλουν να δικαιολογήσουν τη νέα εισβολή στο Ιράκ. Θέλουν μια εκστρατεία «νόμου και τάξης» για να συσπειρώσουν τον κόσμο γύρω από την κυβέρνηση. Κυρίως, θέλουν να ξεχάσει ο κόσμος ότι στην πραγματικότητα είναι η κυβέρνηση αυτή που του επιτίθεται.  

Στην Ελλάδα, περιμένουμε μια αναζωπύρωση της πιο ωμής ισλαμοφοβίας από τη Δεξιά. Καταλαβαίνω πως αυτό συμβαίνει ήδη στην Αυστραλία. Ποια είναι η κατάσταση σήμερα και τι επιχειρήματα χρειάζεται να έχουμε ενάντια σε μια τέτοια προπαγάνδα;

Ναι, ακριβώς αυτό συμβαίνει και είναι τρομακτικό. Αυτό που πρέπει να πω κατ’ αρχάς είναι πως μέχρι πριν από λίγες εβδομάδες η κυβέρνηση ήταν απίστευτα αντιδημοφιλής. Καθοδηγούσε έναν προϋπολογισμό «ταξικού πολέμου», που αφαιρεί δισεκατομμύρια δολάρια από την παιδεία, δυσκολεύει την πρόσβαση στο κοινωνικό κράτος και περιλαμβάνει μια σειρά άλλα μέτρα που θα κάνουν τη ζωή των απλών ανθρώπων πιο δύσκολη. 

Τότε ακριβώς ξεκίνησε η εκστρατεία υποκίνησης μίσους ενάντια στους μουσουλμάνους στην Αυστραλία. Υπήρχε η μιντιακή εκστρατεία για την οποία μίλησα ήδη: Υστερικά πρωτοσέλιδα που απλά ούρλιαζαν λέξεις όπως «τρόμος» και «κακό». Μια εφημερίδα ενέπλεξε και τους ανθρώπους που στηρίζονται από τα κοινωνικά επιδόματα –ένας άλλος αιώνιος στόχος των συντηρητικών– με το πρωτοσέλιδο «Τζιχαντιστές τεμπέληδες».

Όλα αυτά συνοδεύονταν από φωτογραφίες μουσουλμάνων, σε περίπτωση που ο κόσμος δεν είχε πιάσει ακόμα το νόημα ότι πρέπει να συνδέουμε την τρομοκρατία με τους μουσουλμάνους.   

Στις 18 Σεπτέμβρη, εκατοντάδες αστυνομικοί συμμετείχαν σε νυχτερινές επιδρομές σε μια σειρά από προάστια στο Sydney και το Brisbane. Δεκατέσσερις άνθρωποι συνελήφθησαν –δεν τους λες και αρκετούς για να δικαιολογηθεί μια τέτοια θεαματική επιχείρηση. Τα ΜΜΕ βρέθηκαν σε υστερία. Όλα τα μεγάλα ΜΜΕ στη χώρα, συμπεριλαμβανομένου του λεγόμενου φιλελεύθερου-προοδευτικού Τύπου, είχαν πλήρη αναλυτική κάλυψη των αντιτρομοκρατικών επιδρομών. Όλα αυτά έχουν αναδαυλίσει την ισλαμοφοβία σε όλη τη χώρα. Έρχονται απανωτές πληροφορίες, η μία μετά την άλλη, για γυναίκες που τους έσκισαν τις μαντίλες, που παρενοχλήθηκαν ρατσιστικά, μια γυναίκα ξυλοκοπήθηκε σε τρένο, και υπάρχουν αναρίθμητες ακόμα ιστορίες. Στο πιο τραγικό περιστατικό, ένας 18χρονος νεαρός σκοτώθηκε στη διάρκεια αντιπαράθεσης με την αστυνομία στη Μελβούρνη. 

Κάποιοι βουλευτές επέλεξαν αυτήν την περίοδο για να συζητήσουν το ενδεχόμενο να απαγορευτεί το νικάμπ δημόσια στην Αυστραλία. Αυτό πάντοτε παρουσιάζεται είτε ως προστασία των γυναικείων δικαιωμάτων είτε ως ζήτημα ασφαλείας. Υπάρχει σχέδιο να κάθονται σε ξεχωριστούς χώρους στα θεωρεία της Βουλής οι γυναίκες που φοράνε πέπλο, λόγω του υποτιθέμενου «κινδύνου ασφαλείας». Φυσικά, αυτό δεν έχει καμία σχέση με την ασφάλεια. Προσπαθεί να καλλιεργήσει την ιδέα πως οι μουσουλμάνοι είναι επικίνδυνοι.  

Είναι εξαιρετικά σημαντικό σε αυτό το πλαίσιο να εναντιωθούμε στην ισλαμοφοβία που καθοδηγούν η κυβέρνηση και τα μίντια. Πρέπει να επιτεθούμε στην ιδέα ότι το Ισλάμ είναι συνδεδεμένο με την τρομοκρατία. Πρέπει να σταθούμε αλληλέγγυοι στο πλευρό των μουσουλμάνων αδελφών μας που υποφέρουν τόσα πολλά. Και πρέπει να απορρίψουμε τις εθνικιστικές αηδίες που ισχυρίζονται πως η αυστραλιανή κυβέρνηση είναι με το μέρος μας ενάντια στους «τρομοκράτες».