Θεολόγος Ψαραδέλλης: Εις μνήμην

Γεν­νή­θη­κε το 1945 στη Μυ­τι­λή­νη και έζησε στην Αθήνα, ερ­γα­ζό­με­νος αρ­χι­κά ως υφα­ντουρ­γός και μετά ως λι­θο­γρά­φος. Στα νε­α­νι­κά του χρό­νια, στις αρχές της δε­κα­ε­τί­ας του 1960, εντά­χθη­κε στη νε­ο­λαία της ΕΔΑ και μετά των «Λα­μπρά­κη­δων», ενώ από το 1963 έγινε μέλος του πα­ρά­νο­μου τρο­τσκι­στι­κού Κομ­μου­νι­στι­κού Διε­θνι­στι­κού Κόμ­μα­τος Ελ­λά­δας (ΚΔΚΕ).

Όταν έγινε η δι­κτα­το­ρία, το 1967, συμ­με­τεί­χε στις Δη­μο­κρα­τι­κές Επι­τρο­πές Αντί­στα­σης (ΔΕΑ), που είχε δη­μιουρ­γή­σει το ΚΔΚΕ, όπου συμ­με­τεί­χαν και πολ­λοί άλλοι από δια­φο­ρε­τι­κούς πο­λι­τι­κούς χώ­ρους. Συ­νε­λή­φθη λί­γους μήνες μετά το πρα­ξι­κό­πη­μα και απε­λευ­θε­ρώ­θη­κε με την πρώτη αμνη­στία που χο­ρη­γή­θη­κε τον Δε­κέμ­βριο του 1967. Συ­νέ­χι­σε την αντι­δι­κτα­το­ρι­κή δράση του και συ­νε­λή­φθη, ξανά, στις 5 Μάη 1969. Δρα­πέ­τευ­σε με μυ­θι­στο­ρη­μα­τι­κό τρόπο, τον ίδιο καιρό με τον Αλέκο Πα­να­γού­λη. Από τη φυ­λα­κή πήγε στην Λέσβο, και από κει στην Τουρ­κία και κα­τό­πιν στη Βουλ­γα­ρία, επει­δή πί­στευε ότι εκεί θα του δώ­σουν κα­τα­φύ­γιο. Οι βουλ­γα­ρι­κές αρχές, του τότε λε­γό­με­νου υπαρ­κτού «σο­σια­λι­σμού», αντί να του δώ­σουν πο­λι­τι­κό άσυλο, τον έστει­λαν πίσω στην Ελ­λά­δα, επει­δή ήταν τρο­τσκι­στής. Συ­νε­λή­φθη, ξανά, από τη χού­ντα, πέ­ρα­σε από δίκη και κα­τα­δι­κά­στη­κε σε 13 χρό­νια φυ­λα­κή. Στη δίκη, όταν οι δι­κα­στές του επε­σή­μα­ναν ότι τον πα­ρέ­δω­σαν οι «δικοί του», δηλ. το Κ.Κ. Βουλ­γα­ρί­ας, ο Ψα­ρα­δέλ­λης απά­ντη­σε ότι τους λο­γα­ρια­σμούς του με τη γρα­φειο­κρα­τία θα τους λύσει μόνο του το ελ­λη­νι­κό και το βουλ­γα­ρι­κό ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα, και δεν πέ­φτει κα­νέ­νας λόγος για αυτό στη χού­ντα. «Εσείς κάντε τη δου­λειά σας», απά­ντη­σε με θρά­σος στους δι­κα­στές. Η στάση του στο στρα­το­δι­κείο απο­τε­λεί μία από τις συ­νε­πέ­στε­ρες του αντι­δι­κτα­το­ρι­κού αγώνα.

Απο­φυ­λα­κί­στη­κε λόγω ανη­κέ­στου βλά­βης της υγεί­ας του το 1972, κι ενώ επρό­κει­το να εξε­τα­στεί εκ νέου από για­τρούς για να επι­βε­βαιω­θεί η ασθέ­νεια του, δρα­πέ­τευ­σε με πλα­στό δια­βα­τή­ριο στη Γαλ­λία, όπου και εντά­χθη­κε στην LCR, το γαλ­λι­κό τμήμα της Τέ­ταρ­της Διε­θνούς. Επέ­στρε­ψε στην Ελ­λά­δα τον Σε­πτέμ­βρη του 1974 και δρα­στη­ριο­ποι­ή­θη­κε, ξανά, στον ελ­λη­νι­κό τρο­τσκι­σμό. Το 2002 κα­τη­γο­ρή­θη­κε για συμ­με­το­χή στη «17 Νο­έμ­βρη». Με τη σύλ­λη­ψη του, άρ­χι­σαν να  ανα­φέ­ρουν ως ενο­χο­ποι­η­τι­κό στοι­χείο, την αντι­δι­κτα­το­ρι­κή του δράση για να  «απο­δεί­ξουν» ότι ανήκε στην 17Ν, προ­σπα­θώ­ντας έτσι να ενο­χο­ποι­ή­σουν και να δια­σύ­ρουν όσους/-ες αντι­στά­θη­καν, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, στην χού­ντα. Τε­λι­κά, όμως, αθω­ώ­θη­κε.

Ο Θε­ο­λό­γος Ψα­ρα­δέλ­λης πέ­θα­νε την Κυ­ρια­κή 11 Απρι­λί­ου, σε ηλι­κία 78 ετών, στην εντα­τι­κή του Ερ­ρί­κος Ντυ­νάν. Υπήρ­ξε ένας συ­νε­πής μα­χη­τι­κός ερ­γά­της και όλη του η ζωή ήταν ένας αγώ­νας για την δη­μο­κρα­τία και τον σο­σια­λι­σμό.