Το κείμενο είναι συρραφή από λόγια μελών της συνέλευσης «Όχι μετρό στην πλατεία Εξαρχείων» στην ερώτηση «πες μου τι σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι τον Αντρέα». Διαβάστηκε στη βραδιά που οργανώθηκε για τον σύντροφο Αντρέα Κριτσοτάκη το Σάββατο 1 Ιούνη, στο κηπάκι της Τσαμαδού
Ο Αντρέας είναι από τους πιο αναγνωρίσιμους ανθρώπους των Εξαρχείων. Όπου και να ρωτήσεις, κάπου έχει βάλει το χεράκι του, το πινέλο του ή την ραπτομηχανή του.
Τι ήταν για εμάς στη συνέλευση του «Όχι μετρό» ο Ανδρέας; Η ήρεμη δύναμη μας, με μια φυσική ευγένεια, ένας αλέγκρος δροσερός Απρίλης. Γλυκός σαν μέλι και σκληρός σαν τον κορμό του ώριμου δέντρου -που πάνω του πατάει η αρκούδα για να φάει το μέλι, με μια γαλήνη ταπεινής σιγουριάς, με ευγένεια, σεβασμό, μια ορθάνοιχτη καρδιά, με το παιχνιδιάρικο του βλέμμα, το χιούμορ του και πάντα το ωραίο του στυλ, γιατί δεν έβγαινε ποτέ από το σπίτι απεριποίητος.
Ποιος θα μας φτιάξει τα κουτιά οικονομικής ενίσχυσης; Ο Αντρέας. Ποιος θα μας φτιάξει ένα πανό γιατί δεν προλαβαίνουμε; Ο Αντρέας. Και να προκαλεί πάντα το ερώτημα πώς ένας άνθρωπος εμφανώς μεγαλύτερος έχει ακόμη όρεξη να συμμετέχει σε συλλογικές διαδικασίες και να δημιουργεί μέσα από αυτές.
Οι άνθρωποι φεύγουν μόνο όταν τους ξεχνάμε. Κάτι που δεν πρόκειται να συμβεί με τον ξεροκέφαλο αυτό καλλιτέχνη. Κάθε αγώνας μας θα είναι και δικός του. Και όταν θα πάρουμε πίσω την πλατεία, έχουμε κρατήσει καβάτζα ένα πανό του, για να μπει στη θέση που του αξίζει.
Να θυμόμαστε. Να τον θυμόμαστε.
*Φωτό από τον φίλο του Αντρέα, φωτογράφο Δημήτρη Θεοδόση, από τη μέρα της πολιτικής κηδείας. Το πανώ γράφει: «Θα είσαι πάντα εδώ, σε κάθε δράση, σε κάθε αγώνα - Τα Εξάρχεια θα σε θυμούνται - Ευχαριστούμε Αντρέα μας για τον αέρα στα πανιά μας"
