Τηλεοπτικές άδειες: Όταν οι παπατζήδες της Ομόνοιας κερδίζουν κατά κράτος σε αξιοπιστία τους… παππατζήδες του Μεγάρου Μαξίμου

«Τόσα βά­ζεις, τόσα παίρ­νεις», έλεγε με στόμ­φο ο καλός δευ­τε­ρα­γω­νι­στής Νίκος Φέρ­μας στη Ρένα Βλα­χο­πού­λου, στην ται­νία «Η χαρ­το­παί­κτρα», προ­σπα­θώ­ντας να την πεί­σει και να την μυ­ή­σει στην υψηλή τέχνη του πα­πα­τζή, πίσω από τα κά­γκε­λα του κρα­τη­τη­ρί­ου της Ασφά­λειας Αθη­νών. Η χαρ­το­παί­κτρα, «χαρ­τό­μου­τρο», Βλα­χο­πού­λου άλλο που δεν ήθελε – τρία μόνο χαρ­τιά, επι­δε­ξιό­τη­τα στις κι­νή­σεις, «εύ­κο­λο, στρα­τη­γέ μου, εύ­κο­λο, για πάμε, για πάμε». Εδώ παπάς, εκεί παπάς πού είναι ο παπάς; Στο τέλος, «χά­σα­τε, μαν­δάμ!» και στην απο­τρε­λα­μέ­νη από την γκί­νια Ρένα έφται­γε ξανά ο γκα­ντέ­μης και γρου­σού­ζης γα­μπρός της. Πά­ντως, ο πα­πα­τζής κρά­τα­γε τον λόγο του. Τόσα έβα­ζες, τόσα έπαιρ­νες ή έχα­νες. Τε­λεία.

Τις τε­λευ­ταί­ες ημέ­ρες του Αυ­γού­στου, όταν ως γνω­στόν δεν υπάρ­χουν ει­δή­σεις, ει­δή­σεις προ­έ­κυ­ψαν (ξανά) από το σί­ριαλ των τη­λε­ο­πτι­κών αδειών, καθώς οι παπ­πα­τζή­δες του Με­γά­ρου Μα­ξί­μου παί­ζουν και μοι­ρά­ζουν με κλει­στά χαρ­τιά τις τέσ­σε­ρις άδειες. Εδώ η άδεια, εκεί η άδεια, πού είναι η άδεια; Ότι η δια­δι­κα­σία υπο­τί­θε­ται νό­μι­μης και διαυ­γούς αδειο­δό­τη­σης των ιδιω­τι­κών κα­να­λιών της χώρας θα εξε­λισ­σό­ταν σε πα­ρω­δία και  από­πει­ρα κα­θαρ­μού δια­φό­ρων επι­χει­ρη­μα­τι­κών βό­θρων, φαι­νό­ταν από την πρώτη στιγ­μή νο­μο­θέ­τη­σης του ν. 4339/2015. Ότι η συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ δεν είχε στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα καμιά πρό­θε­ση να ανα­με­τρη­θεί, να χτυ­πή­σει και να νι­κή­σει τη δια­πλο­κή φά­νη­κε από το γε­γο­νός ότι κα­νέ­να ιδιω­τι­κό κα­νά­λι δεν υπο­χρε­ώ­θη­κε να στα­μα­τή­σει τη λει­τουρ­γία του, την 1η Ια­νουα­ρί­ου 2016, όταν έληξε η διάρ­κεια των σε αέναη και έκνο­μη πα­ρά­τα­ση προ­σω­ρι­νών αδειών.

 Ότι η συ­γκυ­βέρ­νη­ση μπήκε κατ’ ουσία σε ένα πα­ρα­σκη­νια­κό πα­ζά­ρι με διά­φο­ρους πα­λαιούς και νέους, υπο­ψή­φιους παί­κτες της τη­λε­ο­πτι­κής αγο­ράς απο­κα­λύ­φθη­κε με τη διά­λυ­ση του ΕΣΡ με νυ­χτε­ρι­νή, υπουρ­γι­κή τρο­πο­λο­γία της τε­λευ­ταί­ας στιγ­μής, τα σούρ­τα-φέρ­τα εφο­πλι­στών ιδιο­κτη­τών ΠΑΕ στο Μα­ξί­μου και τις… γάτες Ιμα­λα­ΐ­ων, όπου η πραγ­μα­τι­κή αγω­νία της πρω­θυ­πουρ­γι­κής κα­μα­ρί­λας ήταν μήπως ο Σταύ­ρος Ψυ­χά­ρης είχε ηχο­γρα­φή­σει κρυ­φί­ως τον τότε εν δυ­νά­μει πρω­θυ­πουρ­γό και τον διά­λο­γο τον οποί­ον είχαν και τι θα γι­νό­ταν αν αυτή η ηχο­γρά­φη­ση έβγαι­νε σε τη­λε­ο­πτι­κό ή ρα­διο­φω­νι­κό αέρα.

Ότι η δήθεν μάχη με τη δια­πλο­κή απο­τε­λού­σε καλό και φθηνό αντι­πε­ρι­σπα­σμό την ώρα της σφα­γής του ασφα­λι­στι­κού και της ψή­φι­σης του τρί­του και ½ μνη­μο­νί­ου απο­σα­φη­νί­στη­κε με την άρον – άρον συ­γκρό­τη­ση μιας Εξε­τα­στι­κής Επι­τρο­πής για τα δά­νεια κε­ντρι­κών, τη­λε­ο­πτι­κών ΜΜΕ και κομ­μά­των, η οποία πε­ρισ­σό­τε­ρα φαί­νε­ται να συ­γκα­λύ­πτει παρά να απο­κα­λύ­πτει, με κρί­σι­μα πο­ρί­σμα­τα ελεγ­κτι­κών αρχών να πα­ρα­μέ­νουν κλει­δα­μπα­ρω­μέ­να στην αί­θου­σα 162 της Βου­λής και μα­κριά από τα φώτα της δη­μο­σιό­τη­τας. Ότι η συ­γκυ­βέρ­νη­ση και ο αρ­μό­διος υπουρ­γός Επι­κρα­τεί­ας δεν έχουν καμιά όρεξη και πρό­θε­ση να ασκή­σουν ρυθ­μι­στι­κό έλεγ­χο με δυ­να­μι­κό τρόπο και φι­λερ­γα­τι­κό πρό­ση­μο, φαί­νε­ται από την κα­τά­στα­ση στο Μέγκα Τσά­νελ, όπου οι ερ­γα­ζό­με­νοι βρί­σκο­νται επί ξύλου κρε­μά­με­νοι, εδώ και σχε­δόν οκτώ μήνες, οι μέ­το­χοι ανα­χω­ρούν (μάλ­λον για άλλες τη­λε­ο­πτι­κές και επι­χει­ρη­μα­τι­κές πο­λι­τεί­ες) χωρίς να πρό­κει­ται να λο­γο­δο­τή­σουν που­θε­νά και για τί­πο­τα και το κα­νά­λι καρ­κι­νο­βα­τεί έως ότου είτε νε­κρα­να­στη­θεί σε άλλο, τη­λε­ο­πτι­κό και επι­χει­ρη­μα­τι­κό «σώμα» είτε πάρει άδεια κά­ποιου εί­δους ει­δι­κού πε­ριε­χο­μέ­νου.

Δια­γω­νι­σμός

Μετά από τα πα­ρα­πά­νω, ει­σήλ­θα­με υπο­τί­θε­ται και στην τε­λι­κή ευ­θεία της ανα­κή­ρυ­ξης των νέων, «σύν­νο­μων» τη­λε­ο­πτι­κών ιδιο­κτη­τών. Και εδώ ξε­κί­νη­σαν άλλου εί­δους πα­πα­τζή­δι­κες «ομορ­φιές». Εν αρχή, ήταν η κή­ρυ­ξη του μειο­δο­τι­κού δια­γω­νι­σμού για την εται­ρεία που θα ανα­λάμ­βα­νε τη διεκ­πε­ραί­ω­ση της ηλε­κτρο­νι­κής δη­μο­πρα­σί­ας ως άγο­νου. Μετά όμως και ως εκ θαύ­μα­τος βρέ­θη­κε με απευ­θεί­ας ανά­θε­ση από τη Γε­νι­κή Γραμ­μα­τεία Ενη­μέ­ρω­σης και εται­ρεία (Singular Logic) και υπερ­γο­λά­βος εται­ρεία (θυ­γα­τρι­κή της τρά­πε­ζας Eurobank, συμ­φε­ρό­ντων της οι­κο­γέ­νειας Λάτση) και κα­τάλ­λη­λο λο­γι­σμι­κό για να «ση­κώ­σει» τις απαι­τή­σεις του δια­γω­νι­σμού… Το πρώτο λοι­πόν ρη­το­ρι­κό και οφθαλ­μο­φα­νές ερώ­τη­μα είναι το απο­λύ­τως προ­φα­νές: Γιατί δεν εμ­φα­νί­στη­κε η θυ­γα­τρι­κή της Eurobank στις προ­θε­σμί­ες που έτασ­σε ο δια­γω­νι­σμός; Επι­προ­σθέ­τως, γιατί προ­τι­μή­θη­κε η Singular Logic η οποία κατά τα άλλα πα­ρα­δέ­χε­ται δη­μό­σια ότι δεν δια­θέ­τει ούτε το εκ­παι­δευ­μέ­νο προ­σω­πι­κό, ούτε την τε­χνο­γνω­σία, ούτε το ανα­πτυγ­μέ­νο λο­γι­σμι­κό για μια τέ­τοια δια­δι­κα­σία; Οι συ­γκυ­βερ­νη­τι­κές κο­ρώ­νες για τη δήθεν προ­στι­θέ­με­νη  αξία και εμπει­ρία της εν λόγω εται­ρεί­ας στη διε­ξα­γω­γή όλων των εκλο­γι­κών ανα­με­τρή­σε­ων από το 1981 και εδώ, όταν έχει συν­δρά­μει επι­κου­ρι­κά το υπουρ­γείο Εσω­τε­ρι­κών στη συ­γκέ­ντρω­ση και την ανα­κοί­νω­ση των απο­τε­λε­σμά­των, καθώς και την ορ­γά­νω­ση των Κέ­ντρων Τύπου στην Κλαυθ­μώ­νος και το Ζάπ­πειο, είναι απλώς για γέλια – συ­γκρί­νο­νται πορ­το­κά­λια όχι με μήλα, αλλά με πο­δή­λα­τα…

Εδώ όμως αξί­ζει μια πα­ρέν­θε­ση: Η Singular Logic έχει κάνει την (επι­χει­ρη­μα­τι­κή) τύχη της με τη συ­γκυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΑΝΕΛ. Μόνο πέ­ρυ­σι η εται­ρεία διεκ­πε­ραί­ω­σε (έχο­ντας, επα­να­λαμ­βά­νω, επι­κου­ρι­κό ρόλο σε σχέση με την έκτα­κτη κι­νη­το­ποί­η­ση του υπουρ­γεί­ου Εσω­τε­ρι­κών και του μό­νι­μου, προ­σω­πι­κού του) δύο εκλο­γι­κές ανα­με­τρή­σεις και ένα δη­μο­ψή­φι­σμα (Ια­νουά­ριος, Ιού­λιος, Σε­πτέμ­βριος), προ­φα­νώς με το αζη­μί­ω­το. Και μπο­ρεί η συ­γκυ­βέρ­νη­ση να δια­τυ­μπα­νί­ζει την αξιο­πι­στία της εται­ρεί­ας, η ίδια η εται­ρεία όμως σύμ­φω­να με ασφα­λείς πλη­ρο­φο­ρί­ες δεν θε­ω­ρεί και πολύ… αξιό­πι­στη τη συ­γκυ­βέρ­νη­ση, εξού και στη σύμ­βα­ση πα­ρο­χής υπη­ρε­σιών για το δη­μο­ψή­φι­σμα είχε φρο­ντί­σει να συ­μπε­ρι­λη­φθεί όρος εύ­λο­γης απο­ζη­μί­ω­σης της, αν τε­λι­κά το δη­μο­ψή­φι­σμα δεν διε­ξα­γό­ταν για οποιον­δή­πο­τε λόγο – προ­φα­νώς στη Singular Logic έπαιρ­ναν τοις με­τρη­τοίς δη­λώ­σεις όπως ήταν  εκεί­νες του Αντι­προ­έ­δρου της Κυ­βέρ­νη­σης, Γιάν­νη Δρα­γα­σά­κη, την 30η Ιου­νί­ου 2015, ότι η συ­γκυ­βέρ­νη­ση θα μπο­ρού­σε να μην κάνει το δη­μο­ψή­φι­σμα (ενερ­γώ­ντας προ­δή­λως αντι­συ­νταγ­μα­τι­κά και πα­ρά­νο­μα στην υπα­να­χώ­ρη­ση αυτή) αν ερ­χό­ταν νω­ρί­τε­ρα σε συμ­φω­νία με τους εταί­ρους – ποιου εί­δους συμ­φω­νία εν­νο­ού­σε ο Δρα­γα­σά­κης το μά­θα­με όλοι, μετά το δη­μο­ψή­φι­σμα. Φυ­σι­κά μια τέ­τοια «έλ­λει­ψη» αμοι­βαί­ας εμπι­στο­σύ­νης δεν θα εμπο­δί­σει τη Singular Logic να είναι η προ­φα­νής επι­λο­γή αν και εφό­σον ο Αλέ­ξης Τσί­πρας προ­χω­ρή­σει στα βο­να­παρ­τι­στι­κά και αντι­συ­νταγ­μα­τι­κά «δη­μο­ψη­φί­σμα­τα» πολ­λα­πλού πε­ριε­χο­μέ­νου, όπως τα έχει προ­α­ναγ­γεί­λει ενό­ψει της αστι­κά αντι­δρα­στι­κής και εκτρω­μα­τι­κής συ­νταγ­μα­τι­κής ανα­θε­ώ­ρη­σης – πάντα με το αζη­μί­ω­το...

Και εδώ, γεν­νιέ­ται το δεύ­τε­ρο ερώ­τη­μα: Πόσο θα στοι­χί­σει στο ελ­λη­νι­κό δη­μό­σιο η εμπλο­κή δύο εται­ρειών με με­τα­ξύ τους σχέση υπερ­γο­λα­βί­ας προ­κει­μέ­νου να διε­ξα­χθεί ο δια­γω­νι­σμός για τις τη­λε­ο­πτι­κές άδειες; Στην πε­ρί­πτω­ση που κάτι «στρα­βώ­σει» και στις 30 Αυ­γού­στου, ημέρα διε­ξα­γω­γής του δια­γω­νι­σμού, στο κτή­ριο της Γε­νι­κής Γραμ­μα­τεί­ας Ενη­μέ­ρω­σης, το οποίο κατά τα άλλα θα είναι… φρού­ριο, ζή­σουν στιγ­μές νε­ο­δη­μο­κρα­τι­κής τρέ­λας του πε­ρα­σμέ­νου Νο­εμ­βρί­ου, όταν κα­τέρ­ρευ­σε το ηλε­κτρο­νι­κό σύ­στη­μα δια­λο­γής των απο­τε­λε­σμά­των για την εκλο­γή του τότε νέου προ­έ­δρου του κόμ­μα­τος, ποιος θα φέρει την ευ­θύ­νη; Η Γε­νι­κή Γραμ­μα­τεία Ενη­μέ­ρω­σης, η Singular Logic ή η θυ­γα­τρι­κή της Eurobank; Τι έχει προ­βλε­φθεί ως προς το ύψος πι­θα­νών απο­ζη­μιώ­σε­ων, από ποιον προς ποιον, σε ένα τέ­τοιο εν­δε­χό­με­νο; Και ποιον θα επι­βα­ρύ­νουν αυτές οι απο­ζη­μιώ­σεις, εφό­σον έχουν προ­βλε­φθεί;

Η άλλη με­γά­λη και πα­πα­τζή­δι­κη «ομορ­φιά» έχει να κάνει με τον τε­λι­κό κα­τά­λο­γο των διεκ­δι­κη­τών μιας τη­λε­ο­πτι­κής άδειας. Όπως και ο ν. 4339/2015 και οι κα­νο­νι­στι­κές, υπουρ­γι­κές απο­φά­σεις που ακο­λού­θη­σαν προ­έ­βλε­ψαν, όσοι εκ των υπο­ψη­φί­ων θα είχαν απο­κλει­στεί στην πρώτη φάση επι­λο­γής, είχαν το δι­καί­ω­μα να υπο­βά­λουν έν­στα­ση, κάτι που το έπρα­ξαν όλα τα απο­κλει­σμέ­να σχή­μα­τα (συμ­φε­ρό­ντων Ιβάν Σαβ­βί­δη, Κύ­πριοι, Μέγκα). Η έν­στα­ση όμως υπο­χρε­ω­τι­κά έπρε­πε να στρέ­φε­ται κατά της συ­μπε­ρί­λη­ψης στον τε­λι­κό κα­τά­λο­γο άλλου υπο­ψή­φιου εται­ρι­κού σχή­μα­τος. Με άλλα λόγια, κάτι που έγινε, οι εν­στά­σεις πχ της εται­ρί­ας συμ­φε­ρό­ντων Σαβ­βί­δη στρά­φη­καν ενα­ντί­ον και των επτά εται­ρι­κών σχη­μά­των που είχαν πάρει το αρ­χι­κό πρά­σι­νο φως συμ­με­το­χής. Με άλλα λόγια, αφού έγινε δεκτή κά­ποια έν­στα­ση έπρε­πε να απο­κλει­στεί άλλος από τους αρ­χι­κούς επτά – αν για πα­ρά­δειγ­μα γι­νό­ταν δεκτή η έν­στα­ση του Σαβ­βί­δη ενα­ντί­ον του Σκάι συμ­φε­ρό­ντων Αλα­φού­ζου, έπρε­πε να απο­κλει­στεί ο Σκάι από τη δεύ­τε­ρη και τε­λι­κή φάση συμ­με­το­χής στον δια­γω­νι­σμό. Ο κα­τά­λο­γος των επτά ήταν κλει­στός και «τα­βά­νι» ως προς τον αριθ­μό – επτά ή λι­γό­τε­ροι των επτά θα μπο­ρού­σαν να συμ­με­τέ­χουν στη δια­γω­νι­στι­κή φάση, εφό­σον γί­νο­νταν δε­κτές πε­ρισ­σό­τε­ρες εν­στά­σεις. Αντί αυτού, και πα­ρα­βιά­ζο­ντας το γράμ­μα και το πνεύ­μα του ίδιου της του νόμου (!) η συ­γκυ­βέρ­νη­ση αύ­ξη­σε τον αριθ­μό των τε­λι­κών υπο­ψη­φί­ων από επτά σε εννιά, αφή­νο­ντας μόνο το Μέγκα Τσά­νελ με τον «μου­τζού­ρη» στο χέρι.

Μετά και από αυτή την αλ­χη­μεία, προ­κύ­πτει το τρίτο ερώ­τη­μα, το οποίο για κά­ποιους υπουρ­γούς όπως είναι ο πρώ­τος τη τάξει υπουρ­γός Εσω­τε­ρι­κών και Διοι­κη­τι­κής Ανα­συ­γκρό­τη­σης, Πα­να­γιώ­της Κου­ρου­μπλής έχει απα­ντη­θεί εδώ και καιρό. Τι εμπο­δί­ζει την συ­γκυ­βέρ­νη­ση και τον υπουρ­γό Επι­κρα­τεί­ας Νίκο Παππά να πα­ρα­βιά­σει σε άλλο κρί­σι­μο ση­μείο και εκ νέου τον ίδιο του τον νόμο και να μοι­ρά­σει και πέμ­πτη και έκτη και έβδο­μη άδεια, ει­δι­κά μά­λι­στα όταν ήδη έχει κάνει τα μύρια όσα με­σού­ντος του θέ­ρους κα­θι­στώ­ντας την όλη δια­δι­κα­σία απο­λύ­τως διά­τρη­τη, ανα­ξιό­πι­στη και απο­τι­μη­τέα απο­κλει­στι­κά σε χρήμα χωρίς οσμή;

Και μην βρε­θεί να πει κά­ποιος ότι την συ­γκυ­βέρ­νη­ση συ­γκρα­τεί η… νο­μι­μό­τη­τα ή το… Ιν­στι­τού­το της Φλω­ρε­ντί­ας και οι επ’ αμοι­βή εμπει­ρο­γνω­μο­σύ­νες του γιατί θα γε­λά­σουν και οι τε­λευ­ταί­οι πα­πα­τζή­δες πέριξ της πλα­τεί­ας Ομο­νοί­ας.