Όταν ο δράστης είναι μαύρος φταίει η «μαύρη συμμορίτικη κουλτούρα», όταν είναι μουσουλμάνος φταίει «το Ισλάμ», αλλά όταν είναι λευκός ρατσιστής είναι «ψυχικά διαταραγμένος μοναχικός λύκος».
Στις 17 Ιούνη, ο 21χρονος λευκός οπαδός της λευκής ανωτερότητας Ντίλαν Στορμ Ρουφ άνοιξε πυρ σε εκκλησία μαύρων στο Τσάρλεστον της Νότιας Καρολίνας δολοφονώντας 9 ανθρώπους.
Το ίδιο το έγκλημα είναι σύμπτωμα του βαθιού ρατσισμού στις ΗΠΑ. Στη Νότια Καρολίνα υπάρχουν καμιά 25αριά οργανώσεις «λευκής ανωτερότητας» με χιλιάδες μέλη. Αυτές οι οργανώσεις έχουν δεσμούς με την αστυνομία και το Ρεπουμπλικάνικο Κόμμα (συχνά μοιράζονται και τα ίδια μέλη). Στη Νότια Καρολίνα κυματίζει ακόμα περήφανα η σημαία της Συνομοσπονδίας του Νότου, η σημαία-σύμβολο όσων πολέμησαν στον εμφύλιο με στόχο να παραμείνουν στη σκλαβιά οι μαύροι.
Αν στις πολιτείες του Νότου ο ρατσισμός είναι πιο βαθιά ριζωμένος, το κίνημα «Οι μαύρες ζωές μετράνε» έχει αναδείξει πως ο θεσμικός, κρατικός ρατσισμός υπάρχει σε όλες τις ΗΠΑ, με «φονικό όπλο» στα χέρια του την αστυνομία, που δολοφονεί μαύρους κατά συρροήν.
Αλλά πέρα από το ίδιο το έγκλημα, διδακτική είναι και η αντιμετώπισή του από τους πολιτικούς και τα μεγάλα ΜΜΕ.
Όποιον ορισμό κι αν επιλέξει κανείς για τη λέξη, ο Ρουφ είναι τρομοκράτης. Κι όμως, η λέξη απουσιάζει εμφατικά από τις ειδήσεις, πέρα από μια περιορισμένη αρθρογραφία που αναρωτιέται «αν θα έπρεπε να χαρακτηριστεί τρομοκρατική η επίθεση». Αν αντί για λευκός ρατσιστής ήταν μουσουλμάνος, είμαστε βέβαιοι ότι η λέξη «τρομοκράτης» θα είχε εμφανιστεί πριν καν ταυτοποιηθεί ο δράστης.
Είναι αποκαλυπτικό της ιδεολογικής σύνδεσης του «πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία» με την ισλαμοφοβία και το ρατσισμό. Ενώ η ακροδεξιά τρομοκρατία έχει προκαλέσει πολύ περισσότερες επιθέσεις και πολλαπλάσια θύματα από την «τζιχαντιστική» τα τελευταία 14 χρόνια, η κυρίαρχη εντύπωση στις ΗΠΑ είναι πως η νούμερο ένα οργανωμένη απειλή είναι το «ακραίο Ισλάμ».
Όλοι όσοι «ήταν Σαρλί», σήμερα δεν «είναι Εκκλησία του Τσάρλεστον». Οι ηγέτες του πλανήτη δεν κατεβαίνουν στη Νότια Καρολίνα να διαδηλώσουν. Κανείς δεν απαιτεί «έκτακτα μέτρα» που να βάζουν στο στόχαστρο τις ακροδεξιές και ρατσιστικές ομάδες και οργανώσεις. Κανείς δεν ζητά επιτακτικά από την παγκόσμια «λευκή κοινότητα» να καταδικάσει το έγκλημα και να πάρει αποστάσεις από την ιδεολογία του δράστη.
Όταν ο δράστης είναι μαύρος φταίει «η μαύρη συμμορίτικη κουλτούρα», όταν είναι μουσουλμάνος φταίει «το Ισλάμ», όταν είναι λευκός ρατσιστής είναι «ψυχικά διαταραγμένος, μοναχικός λύκος».
Το ότι οι ρατσιστικές οργανώσεις, που όξυναν τη δράση τους μετά την εκλογή Ομπάμα, σήμερα κλιμακώνουν ακόμη περισσότερο -ως απάντηση στην άνοδο του νέου μαύρου κινήματος- μένει εκτός συζήτησης. Το ότι στο πλευρό τους έχουν τις αστυνομικές ενώσεις που υιοθετούν μια παρόμοια φρασεολογία «αντεπίθεσης» ενάντια στο κίνημα των μαύρων που «τους στοχοποιεί» απουσιάζει επίσης.
Δεν εκπλήσσει, βέβαια, στη χώρα όπου ένας λευκός τρομοκράτης που σκότωσε 9 ανθρώπους συνοδεύεται ήρεμα κι ευγενικά από τους αστυνομικούς στο περιπολικό, ενώ αθώοι μαύροι πυροβολούνται εν ψυχρώ, στραγγαλίζονται στα πεζοδρόμια, κακοποιούνται βάναυσα την ώρα της σύλληψής τους...
