Βαρσοβία: To NATO επιβεβαιώνει τον επικίνδυνο ρόλο του

Για τη Γαλλία, «η Ρωσία δεν είναι ένας αντίπαλος, δεν συνιστά απειλή» δήλωσε ο Φρανσουά Ολάντα στα περιθώρια της Συνόδου του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία. «Η Ρωσία δεν μπορεί και δεν πρέπει να απομονωθεί», δήλωσε ο γενικός γραμματέας της Συμμαχίας, Γιενς Σόλτενμπεργκ. «Κανείς δεν επιθυμεί έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο» είναι η κοινή συνισταμένη των δηλώσεων διάφορων δυτικών αξιωματούχων.

Φαίνεται πως βρίσκονταν σε κάποια… άλλη Σύνοδο. Γιατί λίγο πριν από αυτές τις όμορφες δηλώσεις, είχε αποφασιστεί στη Βαρσοβία η ανάπτυξη τεσσάρων πολυεθνικών ταγμάτων σε Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία και Πολωνία, η εγκατάσταση νατοϊκής μεραρχίας στη Ρουμανία, όπως και το σχέδιο εγκατάστασης αντιπυραυλικής ασπίδας σε Ρουμανία και Πολωνία. Λίγες βδομάδες πριν άλλωστε, είχε διεξαχθεί επί πολωνικού εδάφους μια στρατιωτική άσκηση 31.000 στρατιωτών, 3.000 οχημάτων, 105 αεροσκαφών και 12 πολεμικών πλοίων, με την καθόλα… «καθησυχαστική» προς τη Ρωσία κωδική ονομασία «Ανακόντα».

Οι Financial Times, που δεν έχουν ανάγκη τη γλώσσα της διπλωματίας, παραδέχτηκαν πως η λογική του ΝΑΤΟ «παραπέμπει αναπόφευκτα σε αυτή του Ψυχρού Πολέμου».

Προφανώς, οι «καθησυχαστικές» δηλώσεις δεν είναι σκέτη διπλωματία. Οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται, αλλά οι σχέσεις μέσα στην «αλυσίδα» παραμένουν σύνθετες. Σε αντίθεση με άλλους, η Μέρκελ ήταν ειλικρινής όταν δήλωσε πως «η ασφάλεια στην Ευρώπη μπορεί να επιτευχθεί μόνο σε συνεργασία με την Ρωσία κι όχι εναντίον της», όπως και ο Σταϊνμάγερ που ζήτησε περισσότερο διάλογο και προσέγγιση με τη Μόσχα. Η Γερμανία είναι η «ηγέτιδα» ενός μπλοκ (που περιλαμβάνει και την Ουγγαρία, την Ιταλία, την Ελλάδα κ.ά.) που δεν έχει οικονομικό και πολιτικό συμφέρον σε ενδεχόμενη πλήρη ρήξη με τη Ρωσία και επιδιώκει (χωρίς να «απειθαρχεί» ανοιχτά βέβαια στην αμερικανική στρατηγική) να κρατά ισορροπίες.

Όπως και να έχει, η δήλωση του Ομπάμα πως η σύνοδος Ρωσίας-ΝΑΤΟ την ερχόμενη βδομάδα «δεν θα είναι “business as usual”» συνοψίζει απόλυτα το κλίμα που έχει διαμορφωθεί μεταξύ δυτικών συμμάχων και Μόσχας.

Ο Ομπάμα, έστειλε και ένα μήνυμα με άλλον αποδέκτη: «η Ευρώπη μπορεί πάντα να υπολογίζει τη στήριξη των ΗΠΑ». Ήταν μάλλον μια πλάγια υπενθύμιση στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ότι η Ουάσινγκτον φιλοδοξεί να διατηρήσει το ρόλο της ως «ηγέτης-προστάτης του δυτικού κόσμου».

Πέρα από το «ανατολικό μέτωπο», η Σύνοδος της διεθνούς πολεμικής μηχανής πήρε κι άλλες επικίνδυνες αποφάσεις.

Συμφωνήθηκε η συνέχεια της νατοϊκής παρουσίας στο Αφγανιστάν και πέραν του 2016. Δεκαπέντε χρόνια διαρκούς πολέμου και καταστροφών, και ο Σόλτενμπεργκ δήλωσε πως «Είμαστε έτοιμοι να μείνουμε».     

Συμφωνήθηκε η σοβαρή αναβάθμιση των σχέσεων και του συντονισμού ΕΕ-ΝΑΤΟ, προσθέτοντας ακόμα μια «ψηφίδα» στον ήδη αντιδραστικό (και διαρκώς μεταλλασσόμουν προς το αντιδραστικότερο) χαρακτήρα της ιμπεριαλιστικής ΕΕ. Και φυσικά, την ενίσχυση του μιλιταρισμού θα την πληρώσουν οι από κάτω και οικονομικά. Εν μέσω διαδοχικών κυμάτων λιτότητας, συμφωνήθηκε η «ανάπτυξη των αμυντικών ικανοτήτων των κρατών-μελών της ΕΕ», η «ανάπτυξη ισχυρότερης αμυντικής βιομηχανίας και ενίσχυση της αμυντικής έρευνας» κλπ.

Προφανώς υπήρξαν και άλλες αποφάσεις, επιβεβαίωσης του ρόλου του ΝΑΤΟ ως «παγκόσμιου χωροφύλακα». Ανάμεσά τους, η συνέχεια της δράσης της νατοϊκής αρμάδας στη Μεσόγειο και το Αιγαίο, που θεωρείται και «μοντέλο» της στενότερης σύνδεσης ΕΕ-ΝΑΤΟ.

Σε αυτό το κρίσιμο ζήτημα, πρωτοστάτησε η ελληνική κυβέρνηση. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, στην παρέμβασή του ο Αλ. Τσίπρας, «ευχαρίστησε τους Συμμάχους που συνεισφέρουν με πλοία τους σε αυτήν τη δραστηριότητα. Ταυτόχρονα επισήμανε το ενδεχόμενο η σημαντική μείωση των ροών να είναι προσωρινή και τόνισε την αναγκαιότητα αυτή η μείωση να γίνει διατηρήσιμη, καθώς, όπως ανέφερε, οι διακινητές δεν θα διστάσουν να εκμεταλλευθούν τις όποιες αδυναμίες».

Εκτός από την συνέχεια της παρουσίας του ΝΑΤΟ και της αντιπροσφυγικής του δράσης, η ελληνική κυβέρνηση σύμφωνα με την αρθρογραφία διεκδικεί και «ρόλο» σε πιθανή κλιμάκωση της νατοϊκής επιθετικότητας στη Λιβύη («μετά από αίτημα της νόμιμης κυβέρνησης» βεβαίως, μια κυβέρνηση που συγκροτήθηκε ουσιαστικά με βασική αποστολή να… απευθύνει το αίτημα), ενώ υπερθεμάτισε και στην αναβάθμιση σχέσεων ΕΕ-ΝΑΤΟ (σε… σωστή βάση). Με την εξαίρεση των σχέσεων με τη Ρωσία, όπου συντάχθηκε με τη γερμανική ρητορική περί «διαλόγου» (με κίνητρα εξίσου «αντι-ιμπεριαλιστικά» με της… Μέρκελ), αφού βέβαια είχε συνυπογράψει την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στην ανατολική Ευρώπη, η κυβέρνηση διακρίθηκε στα άλλα μέτωπα ως νατοϊκότατη. Και στην περίπτωση της ανατολικής Μεσογείου, «νατοϊκότερη των νατοϊκών»…