Υπέρογκες αμοιβές στις διοικήσεις, ψίχουλα στους εργαζόμενους

Εντυπωσιακά στοιχεία φέρνουν στη δημοσιότητα οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι στον τραπεζικό τομέα και στις ασφαλιστικές εταιρείες, κλάδος που εκτιμάται ότι αποτελεί το 12% του συνόλου του προσωπικού, καθώς απασχολεί από 3.500 ώς 4.000 άτομα.

Σύμφωνα με καταγγελίες του Συλλόγου Δανειζόμενου Προσωπικού Τραπεζικού Τομέα (ΣΥΔΑΠΤΤ), το καθεστώς της ενοικίασης αποτελεί έναν εύσχημο τρόπο για τις τράπεζες να βελτιώνουν τους οικονομικούς τους δείκτες, μειώνοντας το «headcount», δηλαδή τον αριθμό προσωπικού, παρουσιάζοντας μεγαλύτερα κέρδη σε σχέση με το μισθολογικό κόστος ανά άτομο.

«Οι ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι δεν καταχωρίζονται στο μισθολογικό κόστος της επιχείρησης, αλλά στα λειτουργικά έξοδα, και αυτό επιτρέπει στις συστημικές τράπεζες να παρουσιάζουν μια ψευδή εικόνα ευρωστίας», εξηγεί η Γιώτα Λαζαροπούλου, εκπρόσωπος του ΣΥΔΑΠΤΤ. «Υπολογίζουν τα κέρδη με δείκτες πλαστούς, μετά αναρωτιούνται γιατί υπάρχουν κρίσεις».

Ο νόμος Αλογοσκούφη

Η δεύτερη καταγγελία του ΣΥΔΑΠΤΤ αφορά τις υπέρογκες αμοιβές των διοικήσεων των τραπεζών. Ο νόμος 3737/2008, γνωστός και ως νόμος Αλογοσκούφη, ορίζει ότι οι αποδοχές των τραπεζιτών πρέπει να είναι μικρότερες από τις αποδοχές του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος – που είναι το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 7.615 ευρώ μηνιαίο καθαρό εισόδημα, περίπου 106.000 ευρώ τον χρόνο καθαρά.

Τα διευθυντικά στελέχη συστημικών τραπεζών αμείβονται με υπερπολλαπλάσια ποσά, που ξεπερνάνε τα 200.000 ευρώ καθαρές αποδοχές ετησίως. Τα στοιχεία αυτά έχουν καταγγελθεί από βουλευτές της αντιπολίτευσης και έχουν γίνει σχετικές επερωτήσεις στη Βουλή. Η απάντηση των τραπεζών είναι ότι οι μειώσεις στις αποδοχές του διοικητή της ΤτΕ έγιναν αυτοβούλως, άρα δεν είναι υποχρεωμένοι να τις εφαρμόσουν. Αυτό που δεν είναι ευρύτερα γνωστό είναι το μέγεθος της ψαλίδας ανάμεσα στις αμοιβές μιας χούφτας χρυσοπληρωμένων στελεχών και των χιλιάδων κακοπληρωμένων ενοικιαζόμενων.

Σε σχετικό σχεδιάγραμμα που δημοσιοποιεί ο ΣΥΔΑΠΤΤ, οι 1.500 ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας κοστίζουν, σύμφωνα με τις πιο γενναιόδωρες εκτιμήσεις, 25,2 εκατ. ευρώ ετησίως, ενώ τα 54 μέλη του Δ.Σ. αμείβονται συνολικά με 8,2 εκατομμύρια ετησίως. Αυτό σημαίνει ότι ένα τραπεζικό διευθυντικό στέλεχος κερδίζει κατά μέσο όρο σε έναν χρόνο όσα θα βγάλει ένας σχετικά καλοπληρωμένος ενοικιαζόμενος (των 900 ευρώ καθαρά) σε δέκα χρόνια ή ένας χαμηλόμισθος τετραωρίτης σε περισσότερο από 30 χρόνια!

Ενδεικτική είναι η σύγκριση της μισθοδοσίας των ενοικιαζόμενων με τα ποσά της ανακεφαλαιοποίησης από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Στο σχετικό σχεδιάγραμμα του ΣΥΔΑΠΤΤ, η μισθοδοσία των ενοικιαζόμενων της Εθνικής είναι μη ανιχνεύσιμη σε σχέση με τα 9,7 δισ. της ανακεφαλαιοποίησης.

«Αν βάλεις τα 246 δισ. ευρώ των ανακεφαλαιοποιήσεων σε κέρματα του ενός ευρώ και τα στοιβάξεις το ένα πάνω στο άλλο, θα καλύψεις μιάμιση φορά την απόσταση Γης και Σελήνης», μας λέει η Γιώτα Λαζαροπούλου. «Και αυτά τα ποσά δεν πάνε για την επανεκκίνηση της οικονομίας, που θα επιτυγχανόταν π.χ. με την αύξηση του κατώτερου μισθού. Δεν υπάρχει κανένα ορθολογικό σχέδιο, αλλά μόνο συνεχείς περικοπές για τους χαμηλόμισθους, που οδηγούν σε ακόμα μεγαλύτερη ασφυξία. Παράλληλα συνεχίζεται ο πλουτισμός των γκόλντεν μπόις και η σκανδαλώδης εύνοια για μεγάλα συμφέροντα. Τελευταίο δείγμα είναι η πώληση της θυγατρικής “Πανγαία” σε ισραηλινό fund, με ποσό που κατά τα 2/3 χρηματοδοτείται με δάνειο από την ίδια την Εθνική!»

Εκτός από την αμείλικτη γλώσσα των αριθμών, αμείλικτη είναι και η καθημερινότητα των ενοικιαζόμενων. «Τα πάντα χρονομετρούνται με ακρίβεια δευτερολέπτου, ακόμα και η επίσκεψη στην τουαλέτα. Η χρονομέτρηση δεν αρχίζει καν από την είσοδο στο κτίριο, αλλά από τη στιγμή που κάνουμε λογκ-ιν στο σύστημα, ακόμα και αν “κολλήσει”, όπως συμβαίνει συχνά. Σε κάθε περίπτωση, μας “κόβουν” διαρκώς τρίλεπτα και πεντάλεπτα, με αποτέλεσμα στο τέλος του μήνα η μισθοδοσία να είναι μικρότερη από την αναμενόμενη. Πρόσφατα δόθηκε εντολή από εταιρεία ενοικίασης ότι σε περίπτωση τηλεφωνήματος για βόμβα στο τηλεφωνικό κέντρο της Εθνικής στο Μοσχάτο, ο χρόνος που περιμένουμε μέχρι να ερευνηθεί το κτίριο (περίπου δύο ώρες) θα αφαιρείται από τον μισθό μας».

Οι απολύσεις με την παραμικρή αφορμή είναι μέσα στο πρόγραμμα, καθώς και η μεταφορά εργαζομένων από τη μια εταιρεία στην άλλη: «Σε απολύουν Παρασκευή, τη Δευτέρα πας στον ΟΑΕΔ και βγάζεις κάρτα ανεργίας, την Τρίτη προσλαμβάνεσαι από άλλη εταιρεία, που επιχορηγείται μέσω ΕΣΠΑ επειδή τάχα προσλαμβάνει ανέργους. Εσύ όμως δεν έχεις φύγει καν από το γραφείο σου».

«Φιλικές» συμβουλές

Ο συνδικαλισμός, όταν δεν απαγορεύεται, αποδοκιμάζεται με «φιλικές» συμβουλές: «Οι οδηγίες των εταιρειών ενοικίασης είναι σαφείς: να μη μιλάμε στον διπλανό μας, να μη συζητάμε πόσα παίρνει ο καθένας, να κοιτάει ο καθένας τη δουλειά του και μόνον αυτή. Η επωδός είναι: “Ξέρεις πόσοι πεινασμένοι είναι εκεί έξω και περιμένουν να πάρουν τη θέση σου;” Από προϊστάμενους της τράπεζας ακούμε “φιλικές” παραινέσεις του τύπου “θα ήταν καλό για σένα να μην απεργήσεις”, όμως ευτυχώς δεν είναι όλοι έτσι», παραδέχεται η Γιώτα Λαζαροπούλου.

Τελευταίο κρούσμα εκδικητικής στοχοποίησης είναι αναγκαστικές μετακινήσεις του προέδρου και του ταμία του ΣΥΔΑΠΤΤ σε θέσεις από τις οποίες δεν θα έχουν επαφή με άλλους ενοικιαζόμενους. Ο σύλλογος διαμαρτύρεται, θεωρώντας ότι παραβιάζεται η εργατική νομοθεσία. Σημειωτέον, οι αναγκαστικές μετακινήσεις επιβλήθηκαν αμέσως μετά τη συμμετοχή των ενοικιαζόμενων στην απεργία της 6ης Νοεμβρίου, για την οποία, σύμφωνα με την εταιρεία ενοικίασης ICAP, «έχει δυσαρεστηθεί η Εθνική Τράπεζα».