Το ακριβές ποσό για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών αναμένεται να ανακοινωθεί το Δεκέμβριο και εκτιμάται ότι θα είναι περίπου 10 δισ., με το συνολικό δάνειο να ανέρχεται στα 18 δισ., ποσό που ισοδυναμεί σχεδόν με ολόκληρο το ετήσιο ΑΕΠ της Κύπρου.
Το –κατά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο– «υποφερτό μνημόνιο», αποτέλεσμα των δήθεν σκληρών διαπραγματεύσεων κυβέρνησης-τρόικας, επέτρεψε παρ’ όλα αυτά στη δεξιά αντιπολίτευση να ξεφυσήσει ανακουφισμένη. Και αυτό γιατί ξέρουν ότι η τακτική του «τραβάτε με και ας κλαίω» έχει διπλό όφελος για την αστική τάξη.
Καταρχήν, η χώρα δένει την τύχη της με τις νεοφιλελεύθερες στρατηγικές διαχείρισης της κρίσης της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η τακτική της μνημονιακής οδού και της εφαρμογής πολιτικών λιτότητας ως μονόδρομος για την αντιμετώπιση της κρίσης εδραιώνεται, αποτελώντας το κοινά συμφωνημένο πλαίσιο λήψης περαιτέρω αποφάσεων στο μέλλον.
Ενδεικτικά, και σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η ΑΤΑ (η διατήρηση της οποίας ήταν μία από τα κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης κατά τις διαπραγματεύσεις) παγώνει μέχρι το 2016 και στη συνέχεια θ’ αποδίδεται σε ποσοστό 50%, με την προϋπόθεση ότι θα αναπτύσσεται η οικονομία.
Οι μισθοί στο δημόσιο τομέα αρχικά θα μειωθούν κλιμακωτά μεταξύ 6,5%-12,5% και σε δεύτερο στάδιο θα υπάρξουν μειώσεις μεταξύ 9,5%-15,5%, ενώ το όριο συνταξιοδότησης σε πρώτη φάση θ’ αυξηθεί σταδιακά στα 65 έτη και στη συνέχεια θ’ αυξάνεται κατά έξι μήνες κάθε πέντε χρόνια, μέχρι να φτάσει στα 67 έτη.
Κατά δεύτερο, είναι μία «κυβέρνηση της Αριστεράς» που προώθησε τις αλλαγές αυτές. Η αστική τάξη γνωρίζει ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση –στις σημερινές συνθήκες– επιλέγει να διαχειριστεί το σύστημα, δεν έχει άλλη επιλογή από το να υποταχθεί αργά ή γρήγορα σ’ ένα πολιτικό πρόγραμμα που θα προωθεί τα συμφέροντά της.
Η διαδρομή της κυβέρνησης Χριστόφια δεν πρωτοτύπησε. Αντιπροσώπευσε τους εργαζόμενους με ένα δεξιό σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα, τους αφόπλισε από τις ιδέες και την τακτική με τις οποίες θα μπορούσαν να αποκρούσουν τις επιθέσεις του κεφαλαίου και την κρίσιμη στιγμή σύρθηκε στις νεοφιλελεύθερες επιλογές ενάντια στα συμφέροντα του κόσμου που τη στήριξε. Η συμβολή της στην υλοποίηση της σκληρής καπιταλιστικής ατζέντας είναι ανεκτίμητη για τους αστούς.
Στα πλαίσια αυτής της πορείας δεν προκαλεί εντύπωση η δήλωση του Σ. Μαλλά, υποψήφιου στηριζόμενου από το ΑΚΕΛ στις επερχόμενες προεδρικές εκλογές, ο οποίος χαρακτήρισε ανεύθυνο οποιοδήποτε υποψήφιο πρόεδρο δηλώσει ότι θα πρέπει να λειτουργήσουμε αντιμνημονιακά.
Και ο σκληρός πυρήνας του ΑΚΕΛ όμως, δια στόματος του γεν. γραμματέα του Άντρου Κυπριανού, βεβαιώνει ότι το κόμμα θα σεβαστεί πλήρως τους όρους του μνημονίου, ενώ για τα χτυπήματα που θα δεχτεί ο κόσμος της εργασίας, προετοιμάζει την αντεπίθεσή του «μετά την αποπληρωμή των δανείων», οπότε και θα «πρέπει να επανέλθουν βασικά ωφελήματα των εργαζομένων που τώρα χάνονται».
Η Παγκύπρια Εργατική Ομοσπονδία τηρεί στάση σιγής, δίνοντας αβάντα στην κυβέρνηση, η οποία δια στόματος Χριστόφια αναγνωρίζει σαν επιτυχία της το γεγονός ότι οι συντεχνίες δεν απέργησαν, όσο διαρκούσε η διαπραγμάτευση με την τρόικα. Πρόκειται για θλιβερή τακτική ήττας.
Η εμπειρία των μνημονιακών πολιτικών στην Ευρώπη δείχνει ότι είναι τέτοιο το μέγεθος και το άδικο των επιθέσεων, που θα καταστήσει εύθραυστη την όποια κοινωνική συναίνεση φαίνεται ότι επιτυγχάνεται αυτή τη στιγμή στην Κύπρο. Ήδη έχει αρχίσει μια κινητικότητα σε κάποιους εργασιακούς χώρους, ενώ στις παρυφές του ΑΚΕΛ και αριστερά από αυτό εντείνονται οι διεργασίες συσπείρωσης ενάντια στο μνημόνιο και τη λιτότητα.
Η Επιτροπή για μια Αριστερή Ριζοσπαστική Συσπείρωση (ΕΡΑΣ) αποτελεί κομμάτι αυτής της προσπάθειας και στο βαθμό που θα συνδεθεί αποτελεσματικά με την οργάνωση των αντιστάσεων του κόσμου μας, μπορεί να διαδραματίσει σοβαρό ρόλο στις εξελίξεις.
