Ζμπούτσαμ!

Με ανα­ση­κω­μέ­νο το φρύδι και με το δά­κτυ­λο προ­τε­τα­μέ­νο, οι κυ­βερ­νώ­ντες και οι μι­ντια­κές πυ­ρο­βο­λαρ­χί­ες τους απευ­θύ­νο­νται στους ψη­φο­φό­ρους. Δη­λα­δή, στα εκα­τομ­μύ­ρια των Ελ­λή­νων που οι Σα­μα­ρά­δες και οι Βε­νι­ζέ­λοι τους άφη­σαν χωρίς δου­λειά, χωρίς μισθό, χωρίς σύ­ντα­ξη, χωρίς παρόν και μέλ­λον. Και τι λένε;

«Εάν μας διώ­ξε­τε, εάν μας κα­τα­ψη­φί­σε­τε, εάν πά­ψου­με να σας κυ­βερ­νά­με, εάν πά­ψου­με να εί­μα­στε υπουρ­γοί και αφέ­ντες σας, εάν πά­ψου­με να σας “σώ­ζου­με”, τότε – απει­λούν οι κυ­βερ­νώ­ντες – οι Αγο­ρές θα “αντι­δρά­σουν”. Τότε η τρόι­κα θα “εκνευ­ρι­στεί”. Τότε η Ευ­ρω­ζώ­νη θα μας “διώ­ξει”. Τότε ο Γιούν­γκερ θα “ενο­χλη­θεί”. Τότε το ΔΝΤ θα “τσα­ντι­στεί”. Τότε οι ντό­πιοι και οι ξένοι τρα­πε­ζί­τες θα “εξορ­γι­στούν”. Τότε οι βιο­μή­χα­νοι, οι εφο­πλι­στές και οι ερ­γο­λά­βοι δεν θα… “επεν­δύ­σουν”».

Όλα αυτά, λοι­πόν, κι αλλά τόσα πολύ χει­ρό­τε­ρα και ακα­το­νό­μα­στα θα μας συμ­βούν αν πά­ψουν οι Σα­μα­ρο­βε­νι­ζέ­λοι να κά­θο­νται στο σβέρ­κο μας…

Κα­τό­πιν τού­των, επο­μέ­νως, λαμ­βά­νο­ντας πολύ σο­βα­ρά υπόψη μας την… φο­βέ­ρα ότι οι Αγο­ρές, ο Γιούν­γκερ, το ΔΝΤ, οι τρα­πε­ζί­τες, οι βιο­μή­χα­νοι, οι εφο­πλι­στές, οι ερ­γο­λά­βοι, το ΝΑΤΟ, η τρόι­κα και τα χρη­μα­τι­στή­ρια θα «τσα­ντι­στούν», έχου­με μια σκέψη.

Τη σκέψη μας αυτή, χωρίς φόβο και με πολύ πάθος, την προ­τεί­νου­με ως σκα­ρί­φη­μα απά­ντη­σης του λαού προς τα κνώ­δα­λα και των Αγο­ρών, και της Κο­μι­σιόν, και της ΕΕ, και του ΝΑΤΟ και των ντό­πιων, και των ξένων μο­νο­πω­λί­ων.

Το­νί­ζου­με:

Η απά­ντη­ση, που προ­τεί­νου­με να δοθεί από τον κα­θέ­να μας ξε­χω­ρι­στά και από όλους μαζί, η απά­ντη­ση που αρ­μό­ζει σε μια προς μια και σε όλες μαζί τις απει­λές των εκ­βια­στών, η απά­ντη­ση για το πού τις έχου­με γραμ­μέ­νες και τις απει­λές τους και την κα­τα­στρο­φο­λο­γία τους και την τρο­μο­κρα­τία τους, είναι βαθιά πο­λι­τι­κή. Και απο­λύ­τως φι­λο­σο­φη­μέ­νη – πριν από μας την είχε επι­λέ­ξει ο Μο­ντε­σκιέ.

Και είναι αυτή: «Je m’en fous»! (σ.σ: το ζα­μαν­φού επί το ελ­λη­νι­κό­τε­ρον προ­φέ­ρε­ται και έτσι: ζμπού­τσαμ!)