Η Εργατική τάξη της χώρας μας και ο κόσμος του καθημερινού μόχθου έχουν ήδη καταγράψει ένα μεγαλειώδες, ιστορικό, ένα αυθεντικά ταξικό ΟΧΙ ενάντια στους νεοφιλελεύθερους ψευδο-μονόδρομους που προσπαθούν να επιβάλουν οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ σε όλη την Ευρώπη.

Αυτό το ρι­ζο­σπα­στι­κό, τα­ξι­κό, ιστο­ρι­κό ΟΧΙ δεν θα μπο­ρού­σε να μεί­νει πο­λι­τι­κά ορ­φα­νό και τε­λι­κά δεν έμει­νε. Στο άμεσο μέλ­λον, στις κάλ­πες του Σε­πτέμ­βρη και κυ­ρί­ως στους δρό­μους και στους χώ­ρους δου­λειάς, οι ερ­γα­ζό­με­νοι και οι ερ­γα­ζό­με­νες είναι έτοι­μοι και έτοι­μες να γρά­ψουν μια έν­δο­ξη ιστο­ρία, καθώς δεν έχουν πει ακόμη την τε­λευ­ταία τους λέξη.

Σε ό,τι με αφορά, στη­ρί­ζω ολό­ψυ­χα τη Λαϊκή Ενό­τη­τα και θέτω στη διά­θε­ση των στε­λε­χών της τις δυ­νά­μεις μου, για να επι­τα­χύ­νου­με, για να διευ­κο­λύ­νου­με την απαλ­λα­γή της χώρας μας από τα αντερ­γα­τι­κά μνη­μό­νια, και το πρώτο και το δεύ­τε­ρο και το τρίτο, τα αντερ­γα­τι­κά και αντι­κοι­νω­νι­κά μνη­μό­νια της υπο­τέ­λειας και της κοι­νω­νι­κής εξα­θλί­ω­σης. Είμαι χα­ρού­με­νος που θα συμ­βάλ­λω κι εγώ σε αυτή την προ­σπά­θεια. Καλόν αγώνα να έχου­με. Η ερ­γα­τι­κή τάξη θα βγει στο προ­σκή­νιο για μια ακόμη φορά. 

Ετικέτες