Αν υπήρχαν αριστερή κυβέρνηση και αριστερός πρωθυπουργός στη χώρα, θα συγκαλούσαν συμβούλιο πολιτικών αρχηγών και κατόπιν τη Βουλή, προκειμένου να ανακοινώσουν το σχέδιο, ας το πούμε, Κιβωτός, την καταλυτική συμβολή της Ελλάδας στην ανθρωπιστική βοήθεια για τους πρόσφυγες και τους κατατρεγμένους πληθυσμούς της Μέσης Ανατολής.

Αν υπήρ­χαν αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση και αρι­στε­ρός πρω­θυ­πουρ­γός στη χώρα, το Κι­βω­τός θα αφο­ρού­σε κα­ταρ­χάς την επί­τα­ξη και την απο­στο­λή όλων των εμπο­ρι­κών και επι­βα­τη­γών πλοί­ων στα λι­μά­νια της Τουρ­κί­ας και της Συ­ρί­ας, προ­κει­μέ­νου με ασφά­λεια, με αξιο­πρέ­πεια, με δια­τή­ρη­ση της ακε­ραιό­τη­τας τους, οι πρό­σφυ­γες να πε­ραιω­θούν στην Ελ­λά­δα. Όπου χρεια­ζό­ταν, θα γι­νό­ταν απο­στο­λή και πο­λε­μι­κών πλοί­ων συ­νο­δεί­ας, για ευ­νό­η­τους λό­γους. Αντί ο Καμ­μέ­νος να παί­ζει πό­λε­μο στο πο­λυ­τε­λές γρα­φείο του, τά­ζο­ντας αε­ρο­πο­ρι­κές βά­σεις στο ΝΑΤΟ, πχ στην Κάρ­πα­θο, ας έβαζε το χε­ρά­κι του – το αρι­στε­ρό γιατί το δεξί θα το είχε σπά­σει, ίσως και από τα νεύρα του… - θα ήταν και­ρός να τάξει μια κα­λύ­τε­ρη ζωή σε αυ­τούς τους αν­θρώ­πους.

Αν υπήρ­χαν αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση και αρι­στε­ρός πρω­θυ­πουρ­γός στη χώρα, θα άρ­χι­ζε ταυ­τό­χρο­να ένα με­γά­λο, γεν­ναίο σχέ­διο οι­κι­στι­κής απο­κα­τά­στα­σης των προ­σφύ­γων, σε πε­ριο­χές όλης της Ελ­λά­δας, επι­τάσ­σο­ντας συ­νερ­γεία των γνω­στών ερ­γο­λά­βων που ήπιαν με το μπου­ρί της σό­μπας τα δη­μό­σια έσοδα τα χρό­νια της ευ­η­με­ρί­ας και επα­νι­δρύ­ο­ντας ή ενι­σχύ­ο­ντας με προ­σω­πι­κό φο­ρείς και συ­νερ­γεία μη­χα­νι­κών του δη­μο­σί­ου, όπως ο Ορ­γα­νι­σμός Σχο­λι­κών Κτι­ρί­ων ή ο Ορ­γα­νι­σμός Ερ­γα­τι­κής Κα­τοι­κί­ας. Κάθε κλει­στό ξε­νο­δο­χείο, κάθε ξε­νώ­νας, κάθε κτί­ριο του δη­μο­σί­ου που δεν χρη­σι­μο­ποιεί­ται στα­θε­ρά ή έχει πε­ριέλ­θει σε αχρη­σία θα εντάσ­σο­νταν σε πρό­γραμ­μα ανα­μόρ­φω­σης ανα­κα­τα­σκευ­ής και πε­ρί­θαλ­ψης για τη στέ­γα­ση αυτών των αν­θρώ­πων σε όλους τους δια­θέ­σι­μους και ελεύ­θε­ρους χώ­ρους. Στο Ελ­λη­νι­κό πχ – χωρίς να εγκα­τα­λει­φθεί η ιδέα ενός μη­τρο­πο­λι­τι­κού πάρ­κου, στο γή­πε­δο Τάε Κβον Ντο, στο αμαρ­τω­λό κτί­ριο “Βα­το­παί­δι­’’ στο Ολυ­μπια­κό Χωριό, στα μι­σο­τε­λειω­μέ­να ή εγκα­τα­λειμ­μέ­να κτί­ρια ΤΕΙ σε όλη τη χώρα, τα οποία δεν λει­τουρ­γούν ή υπο­λει­τουρ­γούν, στα ερει­πω­μέ­να ή μι­σο­δια­λυ­μέ­να συ­γκρο­τή­μα­τα Ερ­γα­τι­κών Κα­τοι­κιών πάλι σε όλη τη χώρα, πα­ντού. Πα­ντού. Με την ευ­και­ρία και μιας και ανέ­φε­ρα το Ολυ­μπια­κό Χωριό θα έμπαι­ναν στον κόπο ορι­σμέ­νοι να δουν και την κα­τά­στα­ση γκέτο που έχει πε­ριέλ­θει αυτός ο οι­κι­σμός. Και φυ­σι­κά θα προ­χω­ρού­σαν στην ανά­λο­γη απο­κα­τά­στα­ση.

Αν υπήρ­χαν αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση και αρι­στε­ρός πρω­θυ­πουρ­γός στη χώρα, θα υπο­δεί­κνυαν και στην Εκ­κλη­σία της Ελ­λά­δας τους τρό­πους αρω­γής, ξε­κι­νώ­ντας φυ­σι­κά από τους κα­τάλ­λη­λους χώ­ρους στέ­γα­σης και φρο­ντί­δας. Δεν θα πε­ριο­ρι­ζό­ταν σε μια συ­ζή­τη­ση με τσάι και συ­μπά­θεια με τον αρ­χιε­πί­σκο­πο Ιε­ρώ­νυ­μο Λιάπη. Ο πρω­θυ­πουρ­γός θα υπο­δεί­κνυε – το επα­να­λαμ­βά­νω – τι θέλει, που μπο­ρεί να γίνει, πως θα γίνει και με ποια μέσα. Οι­κό­πε­δα, ξε­νώ­νες, πα­ραρ­τή­μα­τα ναών και ενο­ριών, όλα δια­θέ­σι­μα, και φυ­σι­κά τα… πα­γκά­ρια ανοι­χτά για το αν­θρω­πι­στι­κό έργο. Αν η Εκ­κλη­σία δυ­στρο­πού­σε πράγ­μα σύ­νη­θες, καλό θα ήταν να υπεν­θυ­μί­ζο­νταν τα λόγια του Ιωσήφ της Αρι­μα­θαί­ας, όπως τα συ­νέ­λα­βε ο Επι­φά­νιος Κύ­πρου και δια­βά­ζο­νται στους ναούς, Με­γά­λη Πα­ρα­σκευή : Δος μοι τού­τον τον ξένον, τον εκ βρέ­φους ως ξένον ξε­νω­θέ­ντα εν κόσμω (…), δος μοι τού­τον τον ξένον, ον ομό­φυ­λοι μι­σού­ντες θα­να­τού­σιν ως ξένον (…) δος μοι τού­τον τον ξένον, όστις οίδεν ξε­νί­ζειν τους πτω­χούς τε και ξέ­νους.  

Αν υπήρ­χαν αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση και αρι­στε­ρός πρω­θυ­πουρ­γός στη χώρα, θα διεκ­δι­κού­σαν από την ΕΕ τα κον­δύ­λια ύψους 3 δις που τώρα διο­χε­τεύ­ο­νται στο νε­ο­ο­θω­μα­τι­κό στρα­το­κρα­τι­κό κα­θε­στώς του Ταγίπ Ερ­ντο­γάν. Στην Τουρ­κία τα κον­δύ­λια θα γί­νουν στρα­τό­πε­δα συ­γκέ­ντρω­σης, τύπου Αμυ­γδα­λέ­ζας και Πα­ρα­νε­στί­ου, Στην Ελ­λά­δα θα γί­νο­νταν σπί­τια, δου­λειές, για­τροί, δά­σκα­λοι, με­τα­φρα­στές για τους πρό­σφυ­γες. Θα έπε­φταν στην πε­ρι­βό­η­τη πραγ­μα­τι­κή οι­κο­νο­μία για να δεί­ξου­με πραγ­μα­τι­κή αν­θρω­πιά. Θα τό­νω­ναν το αί­σθη­μα αλ­λη­λεγ­γύ­ης και συ­να­δέλ­φω­σης στους το­πι­κούς πλη­θυ­σμούς, θα είχαν υπαρ­κτό, άμεσο απο­τέ­λε­σμα και για την ανά­σχε­ση της ελεύ­θε­ρης πτώ­σης της οι­κο­νο­μί­ας και της κοι­νω­νί­ας της κρί­σης. Στο ίδιο πλαί­σιο, η Ελ­λά­δα θα ανα­κοί­νω­νε την ανα­στο­λή των υπο­χρε­ώ­σε­ων απο­πλη­ρω­μής του χρέ­ους. Πρώτα οι άν­θρω­ποι μετά οι αριθ­μοί. Κάθε δια­θέ­σι­μο ευρώ θα πή­γαι­νε για αυτήν την απο­στο­λή. Απο­στο­λή που θα είχε ευ­ερ­γε­τι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα στο σύ­νο­λο της κοι­νω­νί­ας, στην κα­τα­πο­λέ­μη­ση της ανερ­γί­ας και την - άλλη πε­ρι­βό­η­τη - επα­νεκ­κί­νη­ση της οι­κο­νο­μί­ας. Στους αγρούς, στις βιο­τε­χνί­ες, στις βιο­μη­χα­νί­ες, στα γρα­φεία, τα κα­τα­στή­μα­τα. 

Αν υπήρ­χαν αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση και αρι­στε­ρός πρω­θυ­πουρ­γός στη χώρα, θα έκλει­ναν στο ίδιο πλαί­σιο την Αμυ­γδα­λέ­ζα, το Πα­ρα­νέ­στι και την Κό­ριν­θο και θα γκρέ­μι­ζαν τον φρά­κτη στον Έβρο, που υπήρ­ξε το πρό­τυ­πο φρά­κτη για όλες τις υπό­λοι­πες ευ­ρω­παϊ­κές χώρες που ανύ­ψω­σαν αυτήν την ξε­φτί­λα : Ουγ­γα­ρία, FYROM και πάει λέ­γο­ντας. Ελά­χι­στη συμ­βο­λι­κή και ου­σια­στι­κή κί­νη­ση, η οποία θα τεκ­μη­ρί­ω­νε έμπρα­κτα την αλ­λα­γή πλεύ­σης της χώρας.

Αν υπήρ­χαν αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση και αρι­στε­ρός πρω­θυ­πουρ­γός στη χώρα, θα ξε­κα­θά­ρι­ζαν στους ευ­ρω­παί­ους «εταί­ρους» ότι και τα κον­δύ­λια της ανα­κε­φα­λαιο­ποί­η­σης των τρα­πε­ζών θα προ­ω­θού­νταν στην αν­θρω­πι­στι­κή απο­στο­λή Κι­βω­τός. Αντί να συ­ντη­ρούν τη μνήμη των τρα­πε­ζών – ζόμπι και το κάλ­πι­κο κύρος τρα­πε­ζι­τών τύπου Στουρ­νά­ρα και Σάλα, θα συ­ντη­ρού­σαν τη μνήμη των χι­λιά­δων νε­κρών στο υγρό νε­κρο­τα­φείο της Με­σο­γεί­ου, των δε­κά­δων μι­κρών Αϋλάν και θα απο­τε­λού­σαν την ελά­χι­στη συγ­γνώ­μη που δεν κά­να­με τί­πο­τα για να τους σώ­σου­με νω­ρί­τε­ρα. Επί­σης, θα έσπευ­δαν να κα­ταγ­γεί­λουν την επι­χει­ρού­με­νη πα­νευ­ρω­παϊ­κή αύ­ξη­ση κον­δυ­λί­ων σε εξο­πλι­σμούς, οβί­δες, τανκς, φρε­γά­τες και στρα­τιώ­τες. Οι πρό­σφυ­γες θέ­λουν ει­ρή­νη και ελευ­θε­ρί­ες, όχι πό­λε­μο και χει­ρο­πέ­δες. Και κυ­ρί­ως, θέ­λουν να αντι­λαμ­βά­νο­νται ότι είναι άν­θρω­ποι και αυτοί και αντι­με­τω­πί­ζο­νται ως ίσοι με τους άλ­λους αν­θρώ­πους. Ότι δεν θα γί­νουν αντι­κεί­με­να εκ­με­τάλ­λευ­σης, εξαν­δρα­πο­δι­σμού και δια­κρί­σε­ων. Και αυτό θα έσπευ­δε να το εξα­σφα­λί­σει η Ελ­λά­δα, απο­κη­ρύσ­σο­ντας και το πρό­σφα­το πα­ρελ­θόν της, όταν υπο­δέ­χτη­κε – όχι απα­ραί­τη­τα φι­λό­ξε­να -  με­τα­νά­στες από την Ευ­ρώ­πη, την Αφρι­κή ή την Ασία.

Αν υπήρ­χαν αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση και αρι­στε­ρός πρω­θυ­πουρ­γός στη χώρα, για οτι­δή­πο­τε δεν θα ρύθ­μι­ζε η υπάρ­χου­σα νο­μο­θε­σία στο πλαί­σιο του Κι­βω­τός, θα έφερ­ναν ένα πο­λυ­σέ­λι­δο σχέ­διο νόμου με τη δια­δι­κα­σία του κα­τε­πεί­γο­ντος στη Βουλή για ψή­φι­ση. Το πλέον βα­σι­κό και μο­να­δι­κό απα­ραί­τη­το κα­τε­πεί­γον σχέ­διο νόμου που θα είχε ανά­γκη ο τόπος. 

Αν υπήρ­χαν αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση και αρι­στε­ρός πρω­θυ­πουρ­γός στη χώρα, θα ξε­κι­νού­σαν διε­θνή εκ­στρα­τεία συ­νει­δη­το­ποί­η­σης της κοι­νής γνώ­μης για το αν­θρω­πι­στι­κό τι­τά­νιο έργο που θα ανα­λάμ­βα­νε η Ελ­λά­δα. Η χώρα που τα­πει­νω­μέ­νη στη γωνία και κα­θη­μαγ­μέ­νη οι­κο­νο­μι­κά και κοι­νω­νι­κά θα έπαυε να είναι παί­γνιο και πα­ρά­γο­ντας υπο­βο­ή­θη­σης των ιμπε­ρια­λι­στι­κών σχε­δια­σμών και του άγριου κα­πι­τα­λι­σμού της κρί­σης και θα γι­νό­ταν φάρος αν­θρω­πιάς και ελ­πί­δας. Θα κι­νη­το­ποιού­νταν όλοι οι δια­θέ­σι­μοι πόροι, με πρω­τερ­γά­τες τα γρα­φεία προ­βο­λής του ΕΟΤ στο εξω­τε­ρι­κό – αντί για live your myth in Greece, live your solidarity in Greece, θα έκανε και κάτι χρή­σι­μο η Έλενα Κου­ντου­ρά… Πρό­σω­πο της εκ­στρα­τεί­ας θα ανα­δει­κνυό­ταν το νέο με­γά­λο αστέ­ρι του ΝΒΑ, ο μπα­σκε­τμπο­λί­στας που ανα­γνω­ρί­ζουν πια από το Σι­νι­κό Τεί­χος και την Πα­τα­γο­νία έως την Αλά­σκα και τη Φιν­λαν­δία, ο Γιάν­νης Ατε­τον­κού­μπο. Το παιδί με­τα­να­στών που έζησε και αν­δρώ­θη­κε στην Ελ­λά­δα και τώρα λα­μπρύ­νει τον κόσμο της κα­λα­θο­σφαί­ρι­σης. «Αυτά κάνει η πα­τρί­δα μου, η Ελ­λά­δα για εμάς τους με­τα­νά­στες και τους πρό­σφυ­γες…», θα μπο­ρού­σε να λέει σε ένα πο­λύ­γλωσ­σο δια­φη­μι­στι­κό σποτ.

Αν υπήρ­χαν αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση και αρι­στε­ρός πρω­θυ­πουρ­γός στη χώρα, θα προ­κα­λού­σαν συ­ζη­τή­σεις και θα απαι­τού­σαν απο­φά­σεις σε όλα τα διε­θνή for a, που εμπλέ­κο­νται με τον πό­λε­μο στη Μέση Ανα­το­λή : ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, Ευ­ρω­παϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο. Απο­φά­σεις τερ­μα­τι­σμού του πο­λέ­μου, απο­φά­σεις υλι­κής άμε­σης ενί­σχυ­σης, της Ελ­λά­δας και των δια­λυ­μέ­νων κρα­τών της Μέσης Ανα­το­λής. Απο­φά­σεις που θα ήραν την μαύρη κη­λί­δα των ευ­ρω­παϊ­κών κρα­τών και των ΗΠΑ που κλεί­νουν τα σύ­νο­ρα τους στους πρό­σφυ­γες ή πρώτα με­τρούν κε­φά­λια και έπει­τα δί­νουν βίζες και δια­βα­τή­ρια. Η Ελ­λά­δα δεν θα με­τρού­σε κε­φά­λια. Όλοι όσοι έχουν ανά­γκη θα προ­στα­τεύ­ο­νταν στην επι­κρά­τεια της.

Αν υπήρ­χαν αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση και αρι­στε­ρός πρω­θυ­πουρ­γός στη χώρα, θα υπεν­θύ­μι­ζαν σε όλους τους τό­νους το με­γά­λο άγος του 20ου αιώνα των δυ­τι­κο­ευ­ρω­παϊ­κών κρα­τών κυ­ρί­ως και των ΗΠΑ, όταν στον Με­σο­πό­λε­μο έβα­ζαν προ­σκόμ­μα­τα και εμπό­δια στην προ­σφυ­γιά των Εβραί­ων του Τρί­του Ράιχ, με τα γνω­στά φρι­κα­λέα απο­τε­λέ­σμα­τα. Ώρα θα ήταν να ξε­πλυ­θεί αυτή η ντρο­πή με ένα σχέ­διο ανα­κού­φι­σης της σύγ­χρο­νης προ­σφυ­γιάς που θα απο­τε­λού­σε και την κα­λύ­τε­ρη απά­ντη­ση στη μι­σαλ­λο­δο­ξία, τον νε­ο­φα­σι­σμό και τον ρα­τσι­σμό.

Αν υπήρ­χαν αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση και αρι­στε­ρός πρω­θυ­πουρ­γός στη χώρα και έπει­τα από όλα αυτά πα­ρα­πά­νω – και άλλα, εν­δε­χο­μέ­νως που τώρα δεν μπορώ να σκε­φτώ – ως ελά­χι­στή αντα­μοι­βή των προ­σπα­θειών τους θα ανα­γνώ­ρι­ζαν τη στιγ­μή που ο οποιοσ­δή­πο­τε πρό­σφυ­γας, από αυ­τούς που η Ελ­λά­δα θα είχε πε­ρι­θάλ­ψει, θα έκανε, προ­αι­ρε­τι­κά και σύ­ντο­μα, αί­τη­ση για να απο­κτή­σει την ελ­λη­νι­κή ιθα­γέ­νεια και να ορι­στι­κο­ποι­ή­σει τους δε­σμούς του με την ελ­λη­νι­κή κοι­νω­νία. Θα ήταν το επι­στέ­γα­σμα του σχε­δί­ου Κι­βω­τός και η ανα­το­λή μιας πραγ­μα­τι­κά νέας επο­χής για όλη την αν­θρω­πό­τη­τα.

Αν υπήρ­χαν αρι­στε­ρή κυ­βέρ­νη­ση και αρι­στε­ρός πρω­θυ­πουρ­γός στη χώρα…

Δυ­στυ­χώς, υπο­θέ­σεις…

Ετικέτες