«Τέταρτη Ελληνική Δημοκρατία» στη σκιά του τέταρτου μνημονίου

(...)με μια από πολύ καιρό προ­α­ναγ­γελ­θεί­σα συ­νταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση, η οποία θα ξε­κι­νή­σει από την πα­ρού­σα – τόσο βο­λι­κή στη σύν­θε­ση - μνη­μο­νια­κή Βουλή και θα ολο­κλη­ρω­θεί από την επό­με­νη – όποτε αυτή και αν προ­κύ­ψει. 

Στις 24 Ιου­λί­ου, λοι­πόν, η συ­γκυ­βέρ­νη­ση και προ­σω­πι­κά ο πρω­θυ­πουρ­γός, Αλέ­ξης Τσί­πρας θα πα­ρου­σιά­σουν την πρό­τα­ση τους για την ανα­θε­ώ­ρη­ση του Συ­ντάγ­μα­τος – και δεν είναι ένας ακόμη φθη­νός, επι­κοι­νω­νια­κός αντι­πε­ρι­σπα­σμός, όπως για πα­ρά­δειγ­μα ήταν η εξε­τα­στι­κή επι­τρο­πή για τα δά­νεια των κομ­μά­των και των κα­να­λιών, η οποία – αλή­θεια!; - δεν θα έπρε­πε να έχει συ­νε­δριά­σει και να κα­τα­λή­ξει σε πό­ρι­σμα εδώ και δύο εβδο­μά­δες, όπως είχε υπο­σχε­θεί ο Τσί­πρας, στην προ ημε­ρη­σί­ας διά­τα­ξης συ­ζή­τη­ση για τη δι­καιο­σύ­νη, στα τέλη του πε­ρα­σμέ­νου Μάρτη;

Η συ­νταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση απο­τε­λεί στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα ένα από τα με­γά­λα, άτυπα  προ­α­παι­τού­με­να προ­κει­μέ­νου το αντι­συ­νταγ­μα­τι­κό, αντι­κοι­νω­νι­κό, αντι­δη­μο­κρα­τι­κό, πα­ρά­τυ­πο μνη­μο­νια­κό κα­θε­στώς να λάβει με­τα­χρο­νο­λο­γη­μέ­νες, συ­νταγ­μα­τι­κές και νο­μι­μο­φα­νείς δια­στά­σεις. Από το 2011, όταν η συ­ζή­τη­ση άνοι­ξε ξανά για ένα νέο Σύ­νταγ­μα, με πρω­το­βου­λία της ΝΔ και του τότε προ­έ­δρου της Αντώ­νη Σα­μα­ρά (μά­λι­στα σαν δήθεν αντα­πό­κρι­ση στο «αί­τη­μα των Αγα­να­κτι­σμέ­νων στις πλα­τεί­ες»), έως το 2014, όταν σε διπλό χρόνο η ΝΔ πρώτα τον Μάη και μετά τον Νο­έμ­βρη πα­ρου­σί­α­σε τις προ­τά­σεις της, η συ­νταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση έγινε κα­ρα­μέ­λα σχε­δόν στο σύ­νο­λο των κομ­μά­των του μνη­μο­νια­κού φά­σμα­τος με κοι­νούς άξο­νες: Τον στραγ­γα­λι­σμό των κοι­νω­νι­κών δι­καιω­μά­των του συν­δι­κα­λί­ζε­σθαι, του απερ­γείν και της δη­μό­σιας ανώ­τα­της εκ­παί­δευ­σης, τη διά­λυ­ση του δη­μό­σιου τομέα εν γένει και την παύση της μο­νι­μό­τη­τας των τε­λευ­ταί­ων υπαλ­λή­λων του με σχέση ερ­γα­σί­ας δη­μο­σί­ου δι­καί­ου,  την πο­λύ­πλευ­ρη ενί­σχυ­ση και σκλή­ρυν­ση της εκτε­λε­στι­κής εξου­σί­ας, γύρω από το πρό­σω­πο ενός Προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας, με νέο διευ­ρυ­μέ­νο εύρος αρ­μο­διο­τή­των και μέσω μιας αφυ­δά­τω­σης, αριθ­μη­τι­κής, νο­μο­θε­τι­κής, πο­λι­τεια­κής του ρόλου της Βου­λής, την αραί­ω­ση και τη σπα­νιό­τη­τα των εκλο­γι­κών ανα­με­τρή­σε­ων – ξε­κι­νώ­ντας από τις εθνι­κές κάλ­πες, την επι­βο­λή μό­νι­μων κυ­βερ­νη­τι­κών πα­ρα­γό­ντων σε θέ­σεις – κλει­διά (πχ σε Γρα­φεία Προ­ϋ­πο­λο­γι­σμών των υπουρ­γεί­ων) ανε­ξάρ­τη­τα από τις κυ­βερ­νη­τι­κές με­τα­βο­λές και την έκ­βα­ση της κάλ­πης.

Αν και θα πρέ­πει να πε­ρι­μέ­νου­με την κα­τά­θε­ση της συ­γκυ­βερ­νη­τι­κής πρό­τα­σης, προ­κει­μέ­νου να κρί­νου­με και να δια­πι­στώ­σου­με τις κα­τευ­θύν­σεις, έχου­με ήδη ανα­λύ­σει σε προη­γού­με­να άρθρα στο Rproject, τις βα­σι­κές πα­ρα­μέ­τρους, στις οποί­ες συμ­φω­νούν έως αυτή τη στιγ­μή ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Πο­τά­μι και όπως όλα δεί­χνουν η Ένωση Κε­ντρώ­ων, και αυτές προ­κύ­πτουν σε συν­δυα­σμό από την πρό­τα­ση της ΝΔ το φθι­νό­πω­ρο του 2014 – πρό­τα­ση με συγ­γρα­φέα τον νυν Πρό­ε­δρο της Δη­μο­κρα­τί­ας, Προ­κό­πη Παυ­λό­που­λο και από τις διά­φο­ρες τρο­χιο­δει­κτι­κές βολές που ρί­χνουν κατά και­ρούς διά­φο­ροι «σοφοί» συ­νταγ­μα­το­λό­γοι και δη­μό­σια πρό­σω­πα όπως για πα­ρά­δειγ­μα συ­νέ­βη στην τε­λευ­ταία έκ­δο­ση της κυ­ρια­κά­τι­κης «Κα­θη­με­ρι­νής» .

Εκεί­νο που αξί­ζει να συ­γκρα­τή­σου­με στην πα­ρού­σα φάση είναι η αμε­τρο­έ­πεια της συ­γκυ­βέρ­νη­σης, η οποία όχι μόνο αφή­νει ανοι­χτό το εν­δε­χό­με­νο διε­ξα­γω­γής δη­μο­ψη­φί­σμα­τος επί της πρό­τα­σης της, γε­γο­νός που πα­ρα­βιά­ζει το άρθρο 110 του Συ­ντάγ­μα­τος και αντι­στρα­τεύ­ε­ται την έν­νοια του εθνι­κού θέ­μα­τος του άρ­θρου 44, αλλά κάνει λόγο για έναρ­ξη μιας πε­ριό­δου «τέ­ταρ­της δη­μο­κρα­τί­ας». Αν και το υπο­νο­ού­με­νο ιστο­ρι­κά μάλ­λον προ­κα­λεί γέλια, συ­νταγ­μα­τι­κά, δια­φαί­νε­ται η πρό­θε­ση να λάβει η ανα­θε­ώ­ρη­ση τέ­τοιες δια­στά­σεις, ώστε οι ανα­θε­ω­ρη­μέ­νες ή εξο­λο­κλή­ρου νέες δια­τά­ξεις και ει­δι­κά η κα­τά­στρω­ση των πο­λι­τεια­κών θε­σμών να είναι μετά το πέρας της ανα­θε­ω­ρη­τι­κής δια­δι­κα­σί­ας εντε­λώς ανα­δο­μη­μέ­νες και εντέ­λει «αγνώ­ρι­στες» - όχι φυ­σι­κά προς το λαϊ­κό­τε­ρο και το κοι­νω­νι­κά δι­καιό­τε­ρο.

Τέλος, η συ­νταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση και οι δια­δι­κα­σί­ες συ­ζή­τη­σης της στην πα­ρού­σα Βουλή και στην αρ­μό­δια Επι­τρο­πή που πρέ­πει να συ­στα­θεί επί τού­του το προ­σε­χές φθι­νό­πω­ρο, προσ­διο­ρί­ζουν τον χρόνο προ­κή­ρυ­ξης των επό­με­νων, πρό­ω­ρων, εθνι­κών εκλο­γών. Αν η δια­δι­κα­σία ανα­θε­ώ­ρη­σης κυ­λή­σει «ομαλά» και «συ­ναι­νε­τι­κά» ανά­με­σα στα παλιά και τα νέα μνη­μο­νια­κά κόμ­μα­τα, έως την άνοι­ξη ή τις αρχές του κα­λο­και­ριού του 2017, και ενώ τα κοι­νω­νι­κά μέ­τω­πα θα πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται, ο κό­φτης δη­μο­σί­ων δα­πα­νών θα αρ­χί­σει να δου­λεύ­ει τον Μάη του 2017 και η Με­νου­μευ­ρώ­πη θα πε­ρι­μέ­νει δια­δο­χι­κά, ανυ­πό­μο­να και καρ­τε­ρι­κά πρώτα, τις προ­ε­δρι­κές κάλ­πες στη Γαλ­λία και εν συ­νε­χεία τις εθνι­κές κάλ­πες, στη Γερ­μα­νία, η Ελ­λά­δα θα μπει και αυτή σε τρο­χιά νέας, κυ­βερ­νη­τι­κής αστά­θειας και ανα­προσ­διο­ρι­σμού των μνη­μο­νια­κών ισορ­ρο­πιών, προ­κει­μέ­νου η συ­νταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση να ολο­κλη­ρω­θεί τα­χέ­ως και αμέ­σως. Με απλά λόγια, μετά την πρώτη φάση της ανα­θε­ώ­ρη­σης, που ξε­κι­νά πια επί­ση­μα στις 24 Ιου­λί­ου και θα ολο­κλη­ρω­θεί με τη σχε­τι­κή ψη­φο­φο­ρία στην Ολο­μέ­λεια της Βου­λής λο­γι­κά την επό­με­νη άνοι­ξη, η χώρα ξα­να­μπαί­νει σε τρο­χιά εκλο­γών για να ολο­κλη­ρώ­σει η νέα, επό­με­νη Βουλή, δέ­σμια των απο­φά­σε­ων της πα­ρού­σας, το νέο ανα­θε­ω­ρη­μέ­νο Σύ­νταγ­μα. Ίσως αυτά δια­βλέ­πουν και στη λε­γό­με­νη «Κε­ντρο­α­ρι­στε­ρά» και σπεύ­δουν να συ­ζη­τή­σουν όρους συ­μπό­ρευ­σης, συ­νύ­παρ­ξης ή συ­στρά­τευ­σης με έναν από τους δύο, μνη­μο­νια­κούς πό­λους (ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ – ΝΔ), προ­κει­μέ­νου να δια­σώ­σουν τα πο­λι­τι­κά τους σαρ­κία…