Μια νέα δύναμη γεννιέται στην ιταλική Αριστερά. Και το όνομά της Potere Al Popolo (Δύναμη, Εξουσία στο Λαό).

Μετά την πρώτη πα­νε­θνι­κή συ­νά­ντη­ση, όπου συμ­με­τεί­χαν πε­ρί­που 800 άν­θρω­ποι, ακο­λού­θη­σαν 80 το­πι­κές συ­να­ντή­σεις σε όλη την Ιτα­λία. Μετά από μια με­γά­λη αντι­ρα­τσι­στι­κή δια­δή­λω­ση («δι­καιώ­μα­τα για όλους») που έδωσε τη δυ­να­τό­τη­τα σε πολ­λούς ακτι­βι­στές από όλη την Ιτα­λία να βρε­θούν στην ίδια πόλη, ορ­γα­νώ­θη­κε στα τέλη Δε­κέμ­βρη και η δεύ­τε­ρη πα­νε­θνι­κή συ­νά­ντη­ση, με τη συμ­με­το­χή πάνω από 1.000 αγω­νι­στές. 

Είναι ίσως η πιο ελ­πι­δο­φό­ρα προ­σπά­θεια ανα­συ­γκρό­τη­σης της ιτα­λι­κής Αρι­στε­ράς, μα­κριά από πα­θο­γέ­νειες του πρό­σφα­του πα­ρελ­θό­ντος, που κυ­ριάρ­χη­σαν μετά την κρίση της Κο­μου­νι­στι­κής Επα­νί­δρυ­σης κατά την κα­τάρ­ρευ­ση της κε­ντρο­α­ρι­στε­ρής κυ­βέρ­νη­σης Πρό­ντι το 2008. Σε αυτά τα χρό­νια «πο­ρεί­ας στην έρημο», όσοι δεν μπή­καν στον πει­ρα­σμό να λει­τουρ­γή­σουν ως δυ­νά­μει «εταί­ροι» του Δη­μο­κρα­τι­κού Κόμ­μα­τος (τη στιγ­μή που αυτό με ηγε­σία Ρέν­τσι ισο­πέ­δω­νε κα­τα­κτή­σεις), επι­χεί­ρη­σαν διά­φο­ρα «εκλο­γι­κί­στι­κα» άλ­μα­τα στο κενό και ανα­ζή­τη­σαν «πα­ρα­κάμ­ψεις» για την επι­στρο­φή στην κε­ντρι­κή πο­λι­τι­κή σκηνή, ενώ οι δυ­νά­μεις που κρά­τη­σαν απο­στά­σεις από τέ­τοιες ακρο­βα­σί­ες, ήταν πολύ αδύ­να­μες για να οι­κο­δο­μή­σουν μια εναλ­λα­κτι­κή πο­ρεία. 

Πα­λιό­τε­ρες προ­σπά­θειες «ανα­συ­γκρό­τη­σης» (στις οποί­ες συμ­με­τεί­χε κυ­ρί­ως η Επα­νί­δρυ­ση) είχαν πά­ντο­τε εκλο­γι­κό ορί­ζο­ντα και προ­βλη­μα­τι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά. Από την «Επα­νά­στα­ση των Πο­λι­τών» (συμ­μα­χία αρι­στε­ρών κομ­μά­των με την «Ιτα­λία των Αξιών» του Ντι Πιέ­τρο, ενός σχή­μα­τος «ρι­ζο­σπα­στι­κής δη­μο­κρα­τί­ας» και «κατά της δια­φθο­ράς») με επι­κε­φα­λής τον Ιν­γκρόια (ει­σαγ­γε­λέ­ας που είχε δώσει μάχη ενά­ντια στη μαφία) και ένα θολό πο­λι­τι­κό στίγ­μα, ως τη «Λίστα Τσί­πρα», που επε­δί­ω­κε να κε­φα­λαιο­ποι­ή­σει με λάθος τρόπο την αίγλη του τότε ανερ­χό­με­νου ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και έδινε κε­ντρι­κό ρόλο σε διά­φο­ρες ανέ­ντα­χτες «προ­ο­δευ­τι­κές» προ­σω­πι­κό­τη­τες. 

Αυτή τη φορά, ο προ­σα­να­το­λι­σμός δεί­χνει δια­φο­ρε­τι­κός και μάλ­λον επι­βε­βαιώ­νει τη δια­πί­στω­ση αρ­κε­τών από τους συμ­με­τέ­χο­ντες ότι πρό­κει­ται για μια προ­σπά­θεια «που πάει πολύ πέρα από τις εκλο­γές». Από την πο­λι­τι­κή Αρι­στε­ρά, συμ­με­τέ­χουν η Κο­μου­νι­στι­κή Επα­νί­δρυ­ση, το Ιτα­λι­κό Κο­μου­νι­στι­κό Κόμμα, η Αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή Αρι­στε­ρά και άλλα «κο­μου­νι­στο­γε­νή» δί­κτυα. Επι­πλέ­ον, στη­ρί­ζε­ται από κι­νη­μα­τι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες, όπως το εμ­βλη­μα­τι­κό κί­νη­μα No Tav που έχει δώσει σκλη­ρές μάχες όλο το προη­γού­με­νο διά­στη­μα, το­πι­κά σω­μα­τεία και ερ­γα­τι­κές συλ­λο­γι­κό­τη­τες, την πρω­το­βου­λία Eurostop, αλλά και αρ­κε­τά αυ­το­δια­χει­ρι­ζό­με­να Κοι­νω­νι­κά Κέ­ντρα. Είναι άλ­λω­στε εν­δει­κτι­κό ότι η πρω­το­βου­λία ξε­κί­νη­σε από ένα από αυτά τα Κοι­νω­νι­κά Κέ­ντρα, στη Νά­πο­λη.  

Το πάνελ των ομι­λη­τών, ξε­κί­νη­σε από τη μη­τέ­ρα του Κάρλο Τζου­λιά­νι και αντα­να­κλού­σε όλες αυτές τις κοι­νω­νι­κές και πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις: Πο­λι­τι­κά στε­λέ­χη της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς όπως ο Φράν­κο Του­ρι­λιά­το, αντι­ρα­τσι­στές ακτι­βι­στές από τη Λα­μπε­ντού­ζα, μα­χη­τι­κοί συν­δι­κα­λι­στές όπως ο Τζόρ­τζιο Κρε­μά­σκι, εκ­πρό­σω­ποι Κοι­νω­νι­κών Κέ­ντρων και κι­νη­μά­των όπως το No Tav κ.ο.κ. 

Οι συμ­με­τέ­χο­ντες γνω­ρί­ζουν και πα­ρα­δέ­χο­νται ότι στις εκλο­γές του Μάρτη το έργο τους (ακόμα και αυτό της στοι­χειώ­δους «ανα­γνω­ρι­σι­μό­τη­τας», πόσο μάλ­λον μιας επι­τυ­χί­ας) θα είναι πάρα πολύ δύ­σκο­λο. Αλλά πρό­κει­ται για μια «μαγιά» αγω­νι­στών-στριών που μπο­ρεί να συμ­βά­λει απο­φα­σι­στι­κά στην επι­στρο­φή της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς στην Ιτα­λία. Ανε­ξαρ­τή­τως εκλο­γι­κού απο­τε­λέ­σμα­τος, η προ­σπά­θεια κά­λυ­ψης αυτού του κα­τα­θλι­πτι­κού κενού (απου­σία μα­ζι­κής Αρι­στε­ράς στην Ιτα­λία!) οφεί­λει να συ­νε­χι­στεί και «πέρα από την κάλπη». Και η «μαγιά» αγω­νι­στών-στριών, που δεί­χνει να συ­γκε­ντρώ­νε­ται στη νέα προ­σπά­θεια, επι­τρέ­πει μια κα­ταρ­χήν αι­σιο­δο­ξία ότι θα δεί­ξει προ­σή­λω­ση σε αυτό τον στόχο…  

Ετικέτες