Πανδημία λέγεται μια επιδημία που απλώνεται σε πολλές ηπείρους. Συνεπώς, πρόκειται για μια παγκόσμια κρίση της δημόσιας υγείας.

Για το λόγο αυτό, ο μόνος απο­τε­λε­σμα­τι­κός τρό­πος για την κα­τα­πο­λέ­μη­ση της παν­δη­μί­ας του Covid-19 είναι μέσω ενός πα­γκό­σμιου συ­ντο­νι­σμού που να στο­χεύ­ει στην προ­ώ­θη­ση μιας συλ­λο­γι­κής διε­θνούς στρα­τη­γι­κής. Ωστό­σο, η πα­γκό­σμια κα­πι­τα­λι­στι­κή τάξη πραγ­μά­των έχει κάνει ακρι­βώς το αντί­θε­το, κλεί­νο­ντας τα εθνι­κά σύ­νο­ρα, ενώ τα έθνη αντα­γω­νί­ζο­νται με­τα­ξύ τους για την αγορά προ­μη­θειών ζω­τι­κής ση­μα­σί­ας και την ανά­πτυ­ξη δυ­νη­τι­κών θε­ρα­πειών στον ιδιω­τι­κό τομέα.

Έχουν κλεί­σει τα σύ­νο­ρά τους στους πρό­σφυ­γες τόσες πολ­λές χώρες ώστε η Ύπατη Αρ­μο­στεία των Ηνω­μέ­νων Εθνών για τους Πρό­σφυ­γες και άλλες υπη­ρε­σί­ες επα­νε­γκα­τά­στα­σης προ­σφύ­γων στα­μά­τη­σαν τις ερ­γα­σί­ες επα­νε­γκα­τά­στα­σης τον προη­γού­με­νο μήνα. Ο εθνι­κι­σμός των πο­λι­τι­κών ηγε­σιών έχει πάρει γε­λοί­ες δια­στά­σεις. Ο Πρό­ε­δρος Ντό­ναλντ Τράμπ έχει ανα­φερ­θεί επα­νει­λημ­μέ­νως και ανα­κρι­βώς στον κο­ρο­ναϊό ως «τον κι­νε­ζι­κό ιό», απει­λώ­ντας πα­ράλ­λη­λα να πα­ρα­κρα­τή­σει τη χρη­μα­το­δό­τη­ση προς τον Πα­γκό­σμιο Ορ­γα­νι­σμό Υγεί­ας (ΠΟΥ), ισχυ­ρι­ζό­με­νος ότι ο ορ­γα­νι­σμός ήταν «πολύ Κι­νε­ζο­κε­ντρι­κός».

Εν τω με­τα­ξύ, ο υφυ­πουρ­γός Εσω­τε­ρι­κών του Κρα­τι­δί­ου του Βε­ρο­λί­νου, Αντρέ­ας Γκάι­σελ, κλι­μά­κω­σε επί­σης την εθνι­κι­στι­κή υστε­ρία όταν 200.000 μά­σκες οι οποί­ες είχαν πα­ραγ­γελ­θεί από τις βε­ρο­λι­νέ­ζι­κες Αρχές εξα­φα­νί­στη­καν. Ισχυ­ρι­ζό­με­νος ότι οι μά­σκες είχαν πα­ραγ­γελ­θεί από μια εται­ρεία στις ΗΠΑ αλλά «κα­τα­σχέ­θη­καν» στη Μπαν­γκόκ προ­τού φτά­σουν στη Γερ­μα­νία, ο Γκάι­σελ κα­τη­γό­ρη­σε την κυ­βέρ­νη­ση των ΗΠΑ για «πει­ρα­τεία». Μέρες αρ­γό­τε­ρα, ο αξιω­μα­τού­χος του Βε­ρο­λί­νου ανα­γκά­στη­κε να πα­ρα­δε­χτεί ότι είχε κάνει λάθος και οι μά­σκες στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα είχαν πα­ραγ­γελ­θεί από μια γερ­μα­νι­κή εται­ρεία.

Ο Τραμπ πρό­σφα­τα απα­γό­ρευ­σε στις εται­ρεί­ες με έδρα τις Η.Π.Α. να εξά­γουν εξο­πλι­σμό ατο­μι­κής προ­στα­σί­ας σε άλλες χώρες. Το έκανε υπο­τί­θε­ται για να «απα­γο­ρευ­τεί η εξα­γω­γή δυ­σεύ­ρε­των υγειο­νο­μι­κών και ια­τρι­κών πόρων από αδί­στα­κτους πα­ρά­γο­ντες και κερ­δο­σκό­πους». Αλλά ήταν ο ίδιος ο πρό­ε­δρος αυτός που έβαλε μπρο­στά τις μη­χα­νές που οδή­γη­σαν σ’ αυτή την κα­τά­στα­ση, αρ­νού­με­νος να κα­τευ­θύ­νει τις ομο­σπον­δια­κές υπη­ρε­σί­ες προς το σχε­δια­σμό της πα­ρα­γω­γής σω­τή­ριου ια­τρι­κού εξο­πλι­σμού ή ακόμα και δια­γνω­στι­κών τεστ. Αντί για αυτό βα­σί­στη­κε σε ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες οι οποί­ες επε­δί­ω­καν τα με­γα­λύ­τε­ρα δυ­να­τά κέρδη. Κά­νο­ντάς το αυτό, o Τραμπ έδωσε το δι­καί­ω­μα στις εται­ρεί­ες να που­λά­νε στον εκά­στο­τε πλειο­δό­τη, αυ­ξά­νο­ντας έτσι τις τιμές εκ­θε­τι­κά. Αυτός ο πό­λε­μος «πλει­στη­ρια­σμών» ανά­γκα­σε διά­φο­ρα κράτη, αμε­ρι­κα­νι­κές Πο­λι­τεί­ες, πό­λεις, νο­σο­κο­μεία και ομο­σπον­δια­κές υπη­ρε­σί­ες να αντα­γω­νί­ζο­νται με­τα­ξύ τους για την αγορά απο­λύ­τως ανα­γκαί­ων προ­μή­θειών.

Όπως ανέ­φε­ρε η ProPublica, τη στιγ­μή που οι ερ­γα­ζό­με­νοι στα νο­σο­κο­μεία της Νέας Υόρ­κης αντι­με­τώ­πι­ζαν εφιαλ­τι­κές συν­θή­κες, ανα­γκα­σμέ­νοι να δια­κιν­δυ­νεύ­ουν τη ζωή τους επα­να­χρη­σι­μο­ποιώ­ντας Εξο­πλι­σμό Ατο­μι­κής  Προ­στα­σί­ας λόγω των εκτε­τα­μέ­νων ελ­λεί­ψε­ων, η Πο­λι­τεία της Νέας Υόρ­κης πλή­ρω­νε 20 λεπτά για κάθε ζευ­γά­ρι γά­ντια που κα­νο­νι­κά κο­στί­ζει λι­γό­τε­ρο από μια πε­ντά­ρα και έως και 7,50 δο­λά­ρια το τε­μά­χιο για μά­σκες, πε­ρί­που 15 φορές πάνω από την συ­νη­θι­σμέ­νη τιμή. Έχουν κα­τα­βλη­θεί έως και 2.795 δο­λά­ρια για αντλί­ες έγ­χυ­σης, πε­ρισ­σό­τε­ρο από το δι­πλά­σιο της κα­νο­νι­κής τιμής. Και 248.841 δο­λά­ρια για ένα φο­ρη­τό μη­χά­νη­μα ακτί­νων Χ που συ­νή­θως πω­λεί­ται από 30.000 ως 80.000 δο­λά­ρια .

Αυτά τα στοι­χεία για τις πλη­ρω­μές, τα οποία έχουν πα­ρα­σχε­θεί από κρα­τι­κούς αξιω­μα­τού­χους, δεί­χνουν σε ποιό βαθμό αυ­ξά­νει τις τιμές η έλ­λει­ψη βα­σι­κού ια­τρι­κού εξο­πλι­σμού. Ανα­γκα­σμέ­νες να κι­νη­θούν εκτός των συ­νη­θι­σμέ­νων προ­μη­θευ­τών και συμ­βο­λαί­ων τους, οι Πο­λι­τεί­ες και οι Δήμοι πλη­ρώ­νουν υπερ­βο­λι­κά υψηλά ποσά σε μια αγορά που κα­θο­ρί­ζε­ται από τους κα­νό­νες της προ­σφο­ράς και της ζή­τη­σης...

Οι πό­λε­μοι υπο­βο­λής πλειο­δο­τι­κών προ­σφο­ρών δη­μιουρ­γούν επί­σης ανη­συ­χί­ες ότι υπο­δο­μές που έχουν ελά­χι­στους πό­ρους, όπως τα επαρ­χια­κά νο­ση­λευ­τι­κά ιδρύ­μα­τα,  δεν θα είναι σε θέση να εξα­σφα­λί­σουν προ­μή­θειες ζω­τι­κής ση­μα­σί­ας.

Ενώ αυτή η παν­δη­μία είναι από αρ­κε­τές από­ψεις μια φυ­σι­κή κα­τα­στρο­φή, δεν υπάρ­χει τί­πο­τα το «φυ­σι­κό» στη μα­ζι­κό­τη­τα των θυ­μά­των της. Η εξάρ­τη­ση από τους νό­μους της προ­σφο­ράς και της ζή­τη­σης -και η επι­δί­ω­ξη του κέρ­δους που χα­ρα­κτη­ρί­ζει το κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα- έχει με­τα­τρέ­ψει μια ήδη επι­κίν­δυ­νη κα­τά­στα­ση σε μια πλήρη πα­γκό­σμια κα­τα­στρο­φή.

Πλού­σια και φτωχά έθνη

Οι συμ­βου­λές που έδω­σαν οι εμπει­ρο­γνώ­μο­νες για­τροί συ­νί­στα­νται σε τρεις βα­σι­κές κα­τευ­θυ­ντή­ριες γραμ­μές: πλέ­νε­τε συχνά τα χέρια σας με σα­πού­νι και νερό, μεί­νε­τε στο σπίτι, βγαί­νο­ντας έξω μόνο για να αγο­ρά­σε­τε είδη πρώ­της ανά­γκης, όπως τρό­φι­μα ή για να ασκη­θεί­τε, εφαρ­μό­στε την πρα­κτι­κή της «κοι­νω­νι­κής απο­στα­σιο­ποί­η­σης», κρα­τώ­ντας από­στα­ση 1,5-2 μέ­τρων από τους αν­θρώ­πους με τους οποί­ους δεν συ­γκα­τοι­κεί­τε. Ωστό­σο, αυτές οι απλές μέ­θο­δοι είναι αδύ­να­τον να εφαρ­μο­στούν πα­ντού στον κόσμο λόγω των γκρο­τέ­σκων ανι­σο­τή­των που δη­μιουρ­γεί ο κα­πι­τα­λι­σμός και το διε­θνές του αντί­στοι­χο –ο ιμπε­ρια­λι­σμός.

Οι άν­θρω­ποι δεν μπο­ρούν να πλέ­νουν συχνά τα χέρια τους εάν δεν έχουν πρό­σβα­ση σε κα­θα­ρό νερό και σε σα­πού­νι. Μια έκ­θε­ση του Πα­γκό­σμιου Ορ­γα­νι­σμού Υγεί­ας (ΠΟΥ) και της UNICEF, με βάση στοι­χεία του 2017, ανέ­φε­ρε ότι 3 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια άν­θρω­ποι δεν δια­θέ­τουν βα­σι­κές εγκα­τα­στά­σεις για το πλύ­σι­μο των χε­ριών με σα­πού­νι και νερό μέσα στα σπί­τια τους. Στις φτω­χό­τε­ρες χώρες αυτό αφορά τα ¾ του πλη­θυ­σμού.

Επί­σης είναι αδύ­να­το για τους αν­θρώ­πους να προ­φυ­λα­χτούν μέσα στο σπίτι τους εάν δεν έχουν σπίτι ή ούτε καν ένα επαρ­κές κα­τά­λυ­μα. Σύμ­φω­να με το YaleGlobal, το οποίο έχει βα­σί­σει τις εκτι­μή­σεις του σε κρα­τι­κές ανα­φο­ρές στις οποί­ες τα νού­με­ρα είναι προ­φα­νώς υπο­τι­μη­μέ­να, του­λά­χι­στον 150 εκα­τομ­μύ­ρια άν­θρω­ποι, ή πε­ρί­που το 2% του πα­γκό­σμιου πλη­θυ­σμού, είναι άστε­γοι, ενώ πε­ρί­που 1,6 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια, πε­ρισ­σό­τε­ρο από το 20% του πα­γκό­σμιου πλη­θυ­σμού, δεν έχουν επαρ­κές κα­τά­λυ­μα.

Αντί­στοι­χα, η κοι­νω­νι­κή απο­στα­σιο­ποί­η­ση είναι εκτός συ­ζή­τη­σης σε συν­θή­κες επι­κίν­δυ­να υψη­λού συ­νω­στι­σμού. Ενώ τα πρώ­ι­μα ξε­σπά­σμα­τα του κο­ρω­ναϊ­ού συ­νέ­βη­σαν σε πλου­σιό­τε­ρες χώρες, ο ιός σύ­ντο­μα εξα­πλώ­θη­κε σε φτω­χό­τε­ρες χώρες με εξα­θλιω­μέ­νους και συ­νω­στι­σμέ­νους πλη­θυ­σμούς στις πό­λεις, όπως η Ινδία, η Ιν­δο­νη­σία, το Πα­κι­στάν, η Νι­γη­ρία και η Βρα­ζι­λία.

Εν τω με­τα­ξύ, πρό­σφυ­γες, φυ­λα­κι­σμέ­νοι, οι­κο­γέ­νειες με­τα­να­στών που βρί­σκο­νται έγκλει­στοι σε κρά­τη­ση, βρί­σκο­νται με­τα­ξύ των πλέον ευά­λω­των στον κο­ρω­ναϊό. Τα στρα­τό­πε­δα προ­σφύ­γων, για πα­ρά­δειγ­μα, όχι μόνο εξα­να­γκά­ζουν χι­λιά­δες δια­μέ­νο­ντες σε εξαι­ρε­τι­κά στενή επαφή, αλλά επί­σης συχνά δεν δια­θέ­τουν κα­θα­ρό νερό και σα­πού­νι.

Στην κα­τε­χό­με­νη από τους Ισ­ραη­λι­νούς Γάζα -το πιο πυ­κνο­κα­τοι­κη­μέ­νο μέρος της γης, με 2 εκα­τομ­μύ­ρια Πα­λαι­στί­νιους στοι­βαγ­μέ­νους σε 360 τε­τρα­γω­νι­κά χι­λιό­με­τρα- ηλε­κτρι­κό συ­νή­θως έχει για λι­γό­τε­ρες από τις μισές ώρες της ημέ­ρας και υπάρ­χουν λι­γό­τε­ροι από 100 ανα­πνευ­στή­ρες στη διά­θε­ση του πλη­θυ­σμού. Μια ντό­πια για­τρός πα­ρα­δέ­χτη­κε ότι «Δεν δια­θέ­του­με αρ­κε­τά νο­σο­κο­μεία, ούτε αρ­κε­τές μο­νά­δες εντα­τι­κής θε­ρα­πεί­ας ούτε αρ­κε­τούς μη­χα­νι­κούς ανα­πνευ­στή­ρες» και πρό­σθε­σε, «Αν εμ­φα­νι­στεί κρού­σμα κο­ρο­ναϊ­ού στην κοι­νό­τη­τα, αυτό θα ισο­δυ­να­μού­σε με κα­τα­στρο­φή».

Η ανι­σό­τη­τα έρ­χε­ται στην επι­φά­νεια

Ενώ η παν­δη­μία έριξε φως στην τε­λεί­ως άνιση πρό­σβα­ση σε είδη πρώ­της ανά­γκης και σε υγειο­νο­μι­κή πε­ρί­θαλ­ψη με­τα­ξύ πλου­σί­ων και φτω­χών χωρών, απο­κά­λυ­ψε επί­σης τα αι­σχρά επί­πε­δα ανι­σό­τη­τας στο εσω­τε­ρι­κό κάθε χώρας, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων και των πλου­σιό­τε­ρων. Δεν υπάρ­χει κα­λύ­τε­ρο πα­ρά­δειγ­μα από αυτό των ΗΠΑ, που από πολύ καιρό ξε­χώ­ρι­ζε ως μια από τις πλου­σιό­τε­ρες κοι­νω­νί­ες του πλα­νή­τη που ταυ­τό­χρο­να είναι μια από τις πιο άνι­σες. Ο Ορ­γα­νι­σμός Οι­κο­νο­μι­κής Συ­νερ­γα­σί­ας και Ανά­πτυ­ξης (ΟΟΣΑ), σε μια έκ­θε­ση του 2017 σχε­τι­κά με το χάσμα ανά­με­σα στους πλού­σιους και στους φτω­χούς στα 36 κράτη μέλη του, κα­τέ­τα­ξε τις ΗΠΑ στην τρίτη θέση με­τα­ξύ των χωρών με τη με­γα­λύ­τε­ρη ανι­σό­τη­τα, πίσω μόνο από το Με­ξι­κό και τη Χιλή.

Οι ιθα­γε­νείς (ΣτΜ: Ιν­διά­νοι) που ζουν σε κα­ταυ­λι­σμούς στις ΗΠΑ, αφού υπέ­φε­ραν αιώ­νες γε­νο­κτο­νί­ας και φυ­λε­τι­κών δια­κρί­σε­ων στα χέρια των Ευ­ρω­παί­ων αποι­κιο­κρα­τών, αντι­με­τω­πί­ζουν στε­ρή­σεις πα­ρό­μοιες με αυτές των φτω­χών πλη­θυ­σμών πα­γκο­σμί­ως. Για πα­ρά­δειγ­μα, σχε­δόν το 40% όσων ζουν στον κα­ταυ­λι­σμό του Έθνους Να­βά­χο -με πλη­θυ­σμό 175.000 κα­τοί­κους και μόλις 4 νο­σο­κο­μεία- μέ­νουν σε σπί­τια χωρίς τρε­χού­με­νο νερό ή εγκα­τα­στά­σεις υγιει­νής, ενώ ένα στα δέκα σπί­τια δεν έχει ηλε­κτρι­κό ρεύμα. Παρά τη γε­νι­κευ­μέ­νη φτώ­χεια, οι κά­τοι­κοι του κα­ταυ­λι­σμού του Έθνους Να­βά­χο υπο­χρε­ού­νται να πλη­ρώ­νουν πε­ρί­που 13 σεντς για τρι­σή­μι­συ λίτρα νερό –πε­ρί­που 72 φορές ακρι­βό­τε­ρη χρέ­ω­ση  απ’ ότι στα γει­το­νι­κά προ­ά­στια της Αρι­ζό­να ή στο Νέο Με­ξι­κό.

Σε σύ­γκρι­ση με τις ευ­ρω­παϊ­κές και άλλες πλού­σιες κοι­νω­νί­ες που πριν πολύ καιρό είχαν υιο­θε­τή­σει σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κές με­ταρ­ρυθ­μί­σεις -ακό­μη και αν αυτές έχουν υπο­στεί σο­βα­ρή διά­βρω­ση την εποχή του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού- η κυ­βέρ­νη­ση των ΗΠΑ ποτέ δεν πρό­σφε­ρε στην ερ­γα­τι­κή τάξη της ούτε το πιο στοι­χειώ­δες δί­κτυο κοι­νω­νι­κής προ­στα­σί­ας. Έν­νοιες όπως η άδεια μετ’ απο­δο­χών για λό­γους ασθέ­νειας του τέ­κνου ή άλλου μέ­λους της οι­κο­γέ­νειας, η επι­δό­τη­ση της παι­δι­κής φρο­ντί­δας και η κα­θο­λι­κή πρό­σβα­ση ακόμη και στο πιο ελά­χι­στο επί­πε­δο υγειο­νο­μι­κής πε­ρί­θαλ­ψης είναι ανή­κου­στες στις ΗΠΑ. Το πιο ση­μα­ντι­κό από όλα, καθώς αντι­με­τω­πί­ζου­με αυτήν την παν­δη­μία, είναι ότι η ασφά­λι­ση υγεί­ας πα­ρα­δο­σια­κά εξαρ­τιό­ταν από το αν ο κάθε ερ­γο­δό­της επι­λέ­γει να την προ­σφέ­ρει στους ερ­γα­ζο­μέ­νους του ως «επί­δο­μα» -ένα «επί­δο­μα» που έχει μειω­θεί τρα­γι­κά τις τε­λευ­ταί­ες δε­κα­ε­τί­ες.

Με λίγα λόγια, η υγειο­νο­μι­κή πε­ρί­θαλ­ψη δεν ήταν ποτέ δι­καί­ω­μα στις ΗΠΑ, και το γε­γο­νός αυτό επι­δει­νώ­νει τις τα­ξι­κές συ­νέ­πειες αυτής της παν­δη­μί­ας. Όσο πιο χα­μη­λό­μι­σθοι είναι οι ερ­γα­ζό­με­νοι, τόσο μι­κρό­τε­ρη είναι και η πι­θα­νό­τη­τα να δι­καιού­νται άδεια ασθε­νεί­ας μετ` απο­δο­χών ή να έχουν ασφά­λι­ση υγεί­ας. Όλοι αυτοί που έχα­σαν ξαφ­νι­κά τη δου­λειά τους, καθώς ερ­γά­ζο­νταν σε εστια­τό­ρια, μπαρ, γυ­μνα­στή­ρια, κομ­μω­τή­ρια και άλλα επαγ­γέλ­μα­τα πα­ρο­χής υπη­ρε­σιών, έχουν μεί­νει χωρίς κα­νέ­να ει­σό­δη­μα τις τε­λευ­ταί­ες εβδο­μά­δες.

Επι­πλέ­ον, οι λε­γό­με­νοι «αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νοι», συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων και των ερ­γα­ζο­μέ­νων στην «gig economy» (ΣτΜ: Ο όρος που ακόμα δεν έχει απο­δο­θεί επαρ­κώς στα ελ­λη­νι­κά, πε­ρι­γρά­φει απο­λύ­τως ευ­έ­λι­κτες και προ­σω­ρι­νές μορ­φές ερ­γα­σί­ας, συν­δε­δε­μέ­νες συ­νή­θως με δια­δι­κτυα­κές πλατ­φόρ­μες κλπ) που παίρ­νουν μι­σθούς πεί­νας, όπως οι οδη­γοί της Uber και οι απο­κα­λού­με­νοι «αγο­ρα­στές» του Amazon Prime και του Instacart που η δου­λειά τους είναι να ψω­νί­ζουν και να πα­ρα­δί­δουν είδη σού­περ μάρ­κετ και άλλα αγαθά για λο­γα­ρια­σμό όσων έχουν την οι­κο­νο­μι­κή άνεση, βρί­σκο­νται σε εξί­σου τρο­μα­κτι­κή θέση. Το δράμα που συμ­με­ρί­ζο­νται συ­νο­ψί­ζε­ται κα­θα­ρά στη φράση: «Αν δεν δου­λέ­ψω, δεν πλη­ρώ­νο­μαι». Αυτό ση­μαί­νει ότι εάν δεν πάνε για δου­λειά, δεν έχουν να φάνε, δεν μπο­ρούν να πλη­ρώ­σουν το ενοί­κιό τους, δεν έχουν την οι­κο­νο­μι­κή δυ­να­τό­τη­τα για υγειο­νο­μι­κή πε­ρί­θαλ­ψη και μια σειρά άλλων άμε­σων ανα­γκών.

Αν και το πα­κέ­το τό­νω­σης της οι­κο­νο­μί­ας που εγκρί­θη­κε από το Κο­γκρέ­σο στις 25 Μαρ­τί­ου και στη συ­νέ­χεια υπο­γρά­φη­κε από τον Πρό­ε­δρο Τραμπ εγ­γυ­ή­θη­κε ότι οι χα­μη­λά αμοι­βό­με­νοι και οι «κατ’ απο­κο­πή ερ­γα­ζό­με­νοι» (ΣτΜ: ερ­γα­ζό­με­νοι στην «gig economy») συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νο­νται στη διά­σω­ση, το CNBC με­τέ­δω­σε στις 4 Απρι­λί­ου: «Μια ει­δο­ποί­η­ση στην πρώτη σε­λί­δα του ιστό­το­που του Υπουρ­γεί­ου Ερ­γα­σί­ας και Οι­κο­νο­μι­κών Ευ­και­ριών του Μί­τσι­γκαν  ανα­φέ­ρει: “Αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νοι, κατ’ απο­κο­πή ερ­γα­ζό­με­νοι, ανε­ξάρ­τη­τοι ερ­γο­λά­βοι και χα­μη­λό­μι­σθοι -ΜΗΝ ΥΠΟ­ΒΑ­ΛΕ­ΤΕ ΑΙ­ΤΗ­ΣΕΙΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ. Οι αι­τή­σεις θα αρ­χί­σουν να υπο­βάλ­λο­νται τις ερ­χό­με­νες μέρες».

Συ­νε­πώς, η παν­δη­μία του COVID-19 έχει κα­τα­στεί μια βαθιά κοι­νω­νι­κή κρίση για την ερ­γα­τι­κή τάξη των ΗΠΑ. Σχε­δόν 17 εκα­τομ­μύ­ρια άν­θρω­ποι κα­τέ­θε­σαν αί­τη­ση για επι­δό­τη­ση ανερ­γί­ας μέσα σε τρεις εβδο­μά­δες ως τις 9 Απρι­λί­ου. Ο αριθ­μός αυτός δεν πε­ρι­λαμ­βά­νει πολ­λούς πε­ρισ­σό­τε­ρους που προ­σπά­θη­σαν να κα­τα­θέ­σουν αί­τη­ση, αλλά δεν μπό­ρε­σαν να το κά­νουν, επει­δή ιστο­σε­λί­δες και τη­λέ­φω­να των κρα­τι­κών υπη­ρε­σιών ανερ­γί­ας έχουν κα­τα­κλυ­στεί από τα πλήθη που προ­σπα­θούν να εγ­γρα­φούν. Πόσοι άν­θρω­ποι που έχα­σαν τη δου­λειά τους τις τε­λευ­ταί­ες τρεις εβδο­μά­δες έχουν μεί­νει χωρίς κα­νέ­να ει­σό­δη­μα; Κα­νείς δεν ξέρει ακόμα. Ωστό­σο, η εφο­ρία ανα­κοί­νω­σε στις αρχές Απρι­λί­ου ότι η δια­νο­μή των επι­τα­γών με τα μι­κρο­πο­σά του πα­κέ­του οι­κο­νο­μι­κής στή­ρι­ξης που αφο­ρούν φυ­σι­κά πρό­σω­πα (από 600 έως 1.200 δο­λά­ρια) θα πάρει έως και πέντε μήνες για να ολο­κλη­ρω­θεί.

Στις 24 Μαρ­τί­ου, η Ομο­σπον­δια­κή Τρά­πε­ζα του Σεντ Λούις εκτί­μη­σε ότι οι απο­λύ­σεις κατά το δεύ­τε­ρο τρί­μη­νο του 2020 (με­τα­ξύ Απρι­λί­ου και Ιου­νί­ου) θα ανέλ­θουν σε 47,05 εκα­τομ­μύ­ρια, και οι άνερ­γοι θα είναι 52,81 εκα­τομ­μύ­ρια –που ση­μαί­νει ότι το πο­σο­στό ανερ­γί­ας θα ανέλ­θει σε 32,1%. Πρό­σθε­σε: «Αυτοί οι αριθ­μοί δεί­χνουν πολύ με­γά­λοι βάσει των ιστο­ρι­κών δε­δο­μέ­νων, αλλά πρό­κει­ται για ένα μο­να­δι­κό σοκ που δεν μοιά­ζει με κα­νέ­να άλλο απ’ όσα έχει βιώ­σει η αμε­ρι­κα­νι­κή οι­κο­νο­μία τα τε­λευ­ταία 100 χρό­νια».

Στο από­γειο της Με­γά­λης Ύφε­σης, το 1933, η ανερ­γία κο­ρυ­φώ­θη­κε στο 25%. Με­ρι­κοί οι­κο­νο­μο­λό­γοι έχουν προ­βλέ­ψει ότι η ση­με­ρι­νή ύφεση θα είναι οξεία αλλά σύ­ντο­μη. Άλλοι προ­βλέ­πουν μια πιο πα­ρα­τε­τα­μέ­νη συρ­ρί­κνω­ση, σαν τη Με­γά­λη Ύφεση. Κα­νείς δεν ξέρει. Ήδη, οι με­γά­λοι αριθ­μοί αν­θρώ­πων που στέ­κο­νται στην ουρά για δω­ρε­άν φα­γη­τό είναι θυ­μί­ζουν τις ουρές της δε­κα­ε­τί­ας του 1930.

Το μο­να­δι­κό πράγ­μα που ξέ­ρου­με όντως είναι ότι το κα­πι­τα­λι­στι­κό σύ­στη­μα είναι εντε­λώς ανί­κα­νο (και απρό­θυ­μο) να δια­σώ­σει την ερ­γα­τι­κή τάξη από την έν­δεια.

Ο ρόλος του ρα­τσι­σμού

Οι τα­ξι­κές δια­κρί­σεις στις ΗΠΑ πάντα πε­ρι­λάμ­βα­ναν ένα ισχυ­ρό φυ­λε­τι­κό στοι­χείο. Οι μαύ­ροι και άλλοι «μη-λευ­κοί» άν­θρω­ποι δεν είχαν ποτέ ισό­τι­μη πρό­σβα­ση στην εκ­παί­δευ­ση, σε αξιο­πρε­πώς αμει­βό­με­νες θέ­σεις ερ­γα­σί­ας, στην υγειο­νο­μι­κή πε­ρί­θαλ­ψη και στη στέ­γα­ση. (ΣτΜ: Απο­δί­δου­με ως «μη λευ­κοί» τον όρο «people of color». Σε διά­κρι­ση του πα­λιού «colored», δη­λα­δή της λέξης «έγ­χρω­μος» που κα­θιε­ρώ­θη­κε στον Αμε­ρι­κα­νι­κό Νότο ως συ­νώ­νυ­μο του «νέ­γρου» και θε­ω­ρή­θη­κε προ­σβλη­τι­κή, ο όρος «people of color» χρη­σι­μο­ποιεί­ται σή­με­ρα στις ΗΠΑ για να πε­ρι­γρά­ψει όλους όσους δεν είναι λευ­κοί ευ­ρω­παϊ­κής κα­τα­γω­γής –ασιά­τες, λα­τί­νοι, άρα­βες κ.ά. – για να το­νί­σει τις κοι­νές εμπει­ρί­ες τους ως θύ­μα­τα του συ­στη­μι­κού ρα­τσι­σμού)

Ένα πα­ρά­δειγ­μα: Το πο­σο­στό θνη­σι­μό­τη­τας κατά τη διάρ­κεια και αμέ­σως μετά τον το­κε­τό είναι 3 με 4 φορές με­γα­λύ­τε­ρο για τις μαύ­ρες μη­τέ­ρες, απ’ ότι για τις λευ­κές, κι αυτός ο αριθ­μός έχει αυ­ξη­θεί την τε­λευ­ταία δε­κα­ε­τία. Αυτή η ανι­σό­τη­τα δεν είναι μόνο συ­νάρ­τη­ση της φτώ­χειας, αλλά και του ρα­τσι­σμού. Μια με­λέ­τη της Πο­λι­τεί­ας της Νέας Υόρ­κης του 2016, για πα­ρά­δειγ­μα, έδει­ξε ότι οι μαύ­ρες γυ­ναί­κες της με­σαί­ας τάξης με πτυ­χίο πα­νε­πι­στη­μί­ου είχαν υψη­λό­τε­ρα πο­σο­στά μη­τρι­κής θνη­σι­μό­τη­τας από λευ­κές γυ­ναί­κες που δεν τε­λεί­ω­σαν το γυ­μνά­σιο.

Κατά την τρέ­χου­σα παν­δη­μία του κο­ρο­ναϊ­ού, τα δε­δο­μέ­να που έχουν αρ­χί­σει να ανα­δύ­ο­νται από με­μο­νω­μέ­νες Πο­λι­τεί­ες και πό­λεις δεί­χνουν εντυ­πω­σια­κές φυ­λε­τι­κές ανι­σό­τη­τες, αν και η ομο­σπον­δια­κή κυ­βέρ­νη­ση δεν έχει ξε­κι­νή­σει ακόμη οποια­δή­πο­τε συ­στη­μα­τι­κή προ­σπά­θεια προ­κει­μέ­νου να συλ­λέ­ξει αυτές τις πλη­ρο­φο­ρί­ες.

Το Υπουρ­γείο Υγεί­ας της Λου­ϊ­ζιά­να ανέ­φε­ρε ότι, αν και οι μαύ­ροι απο­τε­λούν μόλις το 32% του πλη­θυ­σμού, αντι­προ­σω­πεύ­ουν το 70% των θα­νά­των από κο­ρο­ναϊό. Στο Μί­σι­γκαν, όπου οι μαύ­ροι απο­τε­λούν μόλις το 15% του πλη­θυ­σμού, αντι­προ­σω­πεύ­ουν το ένα τρίτο των κρου­σμά­των και το 40% των θα­νά­των. Τα στοι­χεία είναι επί­σης συ­γκλο­νι­στι­κά σε με­γά­λες αστι­κές πε­ριο­χές όπως το Μιλ­γουό­κι και το Σι­κά­γο. Στην κο­μη­τεία του Μιλ­γουό­κι, όπου οι μαύ­ροι απο­τε­λούν μόλις το 26% των κα­τοί­κων, οι μαύ­ροι αντι­προ­σω­πεύ­ουν πε­ρισ­σό­τε­ρο από το 80% των κα­τα­γε­γραμ­μέ­νων θα­νά­των. Στο Σι­κά­γο, με μαύρο πλη­θυ­σμό 30%, οι μαύ­ροι αντι­στοι­χούν στο 52% των επι­βε­βαιω­μέ­νων κρου­σμά­των και το 68% των θα­νά­των.

Οι μαύ­ροι και οι «λα­τί­νοι» (ΣτΜ: «ισπα­νό­φω­νοι», λα­τι­νο­α­με­ρι­κά­νι­κης κα­τα­γω­γής) ερ­γα­ζό­με­νοι έχουν πολύ με­γα­λύ­τε­ρες πι­θα­νό­τη­τες να εντα­χθούν στην κα­τη­γο­ρία των απο­λύ­τως ανα­γκαί­ων ερ­γα­ζο­μέ­νων που δεν έχουν την οι­κο­νο­μι­κή δυ­να­τό­τη­τα να χά­σουν την αμοι­βή ούτε μιας ημέ­ρας μέ­νο­ντας στο σπίτι τους. Λι­γό­τε­ροι από ένας στους πέντε λα­τί­νους έχουν τη δυ­να­τό­τη­τα να ερ­γα­στούν από το σπίτι, και οι λα­τί­νοι ερ­γα­ζό­με­νοι είναι πολύ πιο πι­θα­νό να είναι ανα­σφά­λι­στοι και χωρίς καμία πρό­σβα­ση σε οι­κο­νο­μι­κά προ­σι­τή υγειο­νο­μι­κή πε­ρί­θαλ­ψη.

Πολ­λοί μη-λευ­κοί που πέ­θα­ναν από ανα­πνευ­στι­κή ανε­πάρ­κεια τις τε­λευ­ταί­ες εβδο­μά­δες δεν έχουν κα­τα­με­τρη­θεί ως θά­να­τοι οφει­λό­με­νοι στον Covid-19 επει­δή δεν τους είχε γίνει δια­γνω­στι­κό τέστ πριν πε­θά­νουν, κι έτσι τα επί­ση­μα στοι­χεία σί­γου­ρα υπο­τι­μούν το πο­σο­στό των μαύ­ρων και με­λαμ­ψών (ΣτΜ: «brown», κυ­ριο­λε­κτι­κά «καφέ», ανα­φέ­ρε­ται σε αν­θρώ­πους με σκου­ρό­χρω­μο δέρμα που δεν είναι μαύ­ροι-αφρο­α­με­ρι­κά­νοι) αν­θρώ­πων που πε­θαί­νουν.

Ακόμη και η τή­ρη­ση του προ­στα­τευ­τι­κού μέ­τρου που συ­νι­στά το Κέ­ντρο Ελέγ­χου και Πρό­λη­ψης Νο­ση­μά­των (CDC) για χρήση μα­σκών σε δη­μό­σιους χώ­ρους, μπο­ρεί να απει­λή­σει την ασφά­λεια των μαύ­ρων και με­λαμ­ψών αν­θρώ­πων απλά εξ` αι­τί­ας του ρα­τσι­σμού. Δύο μαύ­ροι που φο­ρού­σαν προ­στα­τευ­τι­κές μά­σκες στο πρό­σω­πο πε­τά­χτη­καν έξω από ένα κα­τά­στη­μα της αλυ­σί­δας Walmart σε κα­τά­λευ­κο προ­ά­στιο του Ιλι­νόις, από έναν λευκό αστυ­νο­μι­κό, ο οποί­ος είχε το χέρι στο όπλο του καθώς τους οδη­γού­σε έξω. Το βί­ντεο, το οποίο έκανε το γύρο του ίντερ­νετ, δεν αφή­νει πε­ρι­θώ­ρια αμ­φι­βο­λί­ας ως προς το τι συ­νέ­βη.

Το ση­μείο συ­νά­ντη­σης φυλής και τάξης έχει εμ­φα­νι­στεί και με άλ­λους τρό­πους κατά τη διάρ­κεια της παν­δη­μί­ας. Το σχο­λι­κό σύ­στη­μα του Λος Άν­τζε­λες, για πα­ρά­δειγ­μα, ανέ­φε­ρε πρό­σφα­τα ότι από τότε που υιο­θέ­τη­σε τη δια­δι­κτυα­κή εκ­παί­δευ­ση στις 16 Μαρ­τί­ου, πε­ρί­που 15.000 μα­θη­τές απου­σιά­ζουν εντε­λώς από την απευ­θεί­ας σύν­δε­ση και δεν έχουν υπο­βά­λει καμιά ερ­γα­σία και πε­ρισ­σό­τε­ροι από 40.000 δεν είχαν κα­θη­με­ρι­νή επαφή με τους κα­θη­γη­τές -αριθ­μός που αντι­στοι­χεί στο ένα τρίτο του συ­νό­λου των μα­θη­τών λυ­κεί­ου της σχο­λι­κής πε­ρι­φέ­ρειας. Η πε­ριο­χή έχει λευ­κούς σε πο­σο­στό μόλις 10,5 τοις εκατό, και οι φτω­χό­τε­ροι μα­θη­τές υπο­φέ­ρουν από ανα­σφά­λεια στέ­γα­σης, έλ­λει­ψη πρό­σβα­σης στο δια­δί­κτυο και απελ­πι­στι­κή φτώ­χεια.

Το παι­χνί­δι της επίρ­ρι­ψης ευ­θυ­νών

Υπάρ­χει και μια άλλη πτυχή του ρα­τσι­σμού που έχει επι­δει­νω­θεί από αυτή την παν­δη­μία: η ξε­νο­φο­βία κατά των Ασιά­των. Ο Τραμπ είναι εμ­φα­νώς εν­θου­σια­σμέ­νος από όλη αυτή την προ­σο­χή που τρα­βά­ει πάνω του με τις κα­θη­με­ρι­νές συ­νε­ντεύ­ξεις Τύπου. Ενώ έχει μπρο­στά του την ομι­λία που του έχουν γρά­ψει, συχνά βγαί­νει εκτός κει­μέ­νου καθώς πα­ρα­σύ­ρε­ται, σκορ­πώ­ντας έτσι πα­ρα­πλη­ρο­φό­ρη­ση: Υπερ­βά­λει χον­δροει­δώς ως προς τον αριθ­μό των δια­θέ­σι­μων τεστ για τον COVID-19 ενώ πα­ράλ­λη­λα δια­φη­μί­ζει, χωρίς απο­δει­κτι­κά στοι­χεία, το φάρ­μα­κο κατά της ελο­νο­σί­ας φω­σφο­ρι­κή χλω­ρο­κί­νη ως απο­τε­λε­σμα­τι­κή θε­ρα­πεία για τον κο­ρω­ναϊό.

Έχει χρη­σι­μο­ποι­ή­σει επα­νει­λημ­μέ­να τις συ­νε­ντεύ­ξεις Τύπου για να συγ­χα­ρεί τον εαυτό του για την «υπέ­ρο­χη» δου­λειά που έχει κάνει, κα­τη­γο­ρώ­ντας ταυ­τό­χρο­να την Κίνα για την πρό­κλη­ση της παν­δη­μί­ας. (Απο­δεί­χτη­κε τε­λι­κά ότι ο ιός με­τα­φέρ­θη­κε στη Νέα Υόρκη, το ση­με­ρι­νό επί­κε­ντρο της επι­δη­μί­ας στις ΗΠΑ, από την Ιτα­λία και όχι από την Κίνα.) Ο Δρ. Άντο­νι Φά­ου­τσι, βα­σι­κό μέλος της κυ­βερ­νη­τι­κής ομά­δας για την αντι­με­τώ­πι­ση του κο­ρω­ναϊ­ού, επι­χει­ρεί συχνά να διορ­θώ­νει την πα­ρα­πλη­ρο­φό­ρη­ση του Τραμπ, αλλά χωρίς απο­τέ­λε­σμα.

Άλλα στε­λέ­χη των Ρε­που­μπλι­κά­νων έχουν επα­να­λά­βει ή και «διαν­θί­σει» επι­πλέ­ον  τις από­ψεις του Τραμπ. Ο γε­ρου­σια­στής του Τέξας, Τζον Κόρ­νιν, κα­τη­γό­ρη­σε την Κίνα για τον κο­ρω­ναϊό επει­δή όπως ισχυ­ρί­στη­κε είναι μια «κουλ­τού­ρα όπου οι άν­θρω­ποι τρώνε νυ­χτε­ρί­δες και φίδια και σκυ­λιά και τέ­τοιου εί­δους πράγ­μα­τα».

Ο αριθ­μός των εγκλη­μά­των μί­σους ενα­ντί­ον Ασια­τών και Ασια­το-Αμε­ρι­κα­νών αυ­ξή­θη­κε από­το­μα από τότε που ο Τραμπ άρ­χι­σε να απο­κα­λεί τον COVID-19 «κι­νε­ζι­κό ιό». Τα δύο τρίτα των επι­θέ­σε­ων τα έχουν υπο­στεί Ασιά­τες που δεν έχουν καν κι­νέ­ζι­κη κα­τα­γω­γή. «Φτύ­νουν αν­θρώ­πους, άν­θρω­ποι μπαί­νουν σε μέσα μα­ζι­κής με­τα­φο­ράς και το όχημα αδειά­ζει αμέ­σως –ο κό­σμος είτε πη­γαί­νει στην άλλη πλευ­ρά είτε ση­κώ­νε­ται και φεύ­γει», δή­λω­σε μία γυ­ναί­κα στο WBEZ στο Σι­κά­γο. «Έχω ακού­σει να φω­νά­ζουν σε αν­θρώ­πους να “γυ­ρί­σουν στην πα­τρί­δα τους” ή να τους ρω­τούν αν τρώνε νυ­χτε­ρί­δες». Ένας εξη­ντά­χρο­νος Κι­νε­ζο­α­με­ρι­κά­νος άν­δρας έκανε τζό­κιν σε ένα προ­ά­στιο του Σι­κά­γου όταν δύο γυ­ναί­κες του επι­τέ­θη­καν: μία από τις γυ­ναί­κες του πέ­τα­ξε ένα κού­τσου­ρο, τον κα­τη­γό­ρη­σε ότι ήταν άρ­ρω­στος, του είπε να “πάει πίσω στην Κίνα”, και τον έφτυ­σε».

Η δια­βό­η­τη απά­ντη­ση του προ­έ­δρου Ντό­ναλντ Τραμπ στις ερω­τή­σεις των δη­μο­σιο­γρά­φων σχε­τι­κά με τη μα­κρο­χρό­νια έλ­λει­ψη δια­γνω­στι­κών τεστ για τον Covid-19 ήταν «Όχι, δεν ανα­λαμ­βά­νω απο­λύ­τως καμιά ευ­θύ­νη για αυτό». Αυτή την επωδό επα­να­λάμ­βα­νε με επι­μο­νή καθώς η στάση του άλ­λα­ζε πη­γαί­νο­ντας από την πλήρη άρ­νη­ση («Μια μέρα –θα είναι σαν θαύμα– θα εξα­φα­νι­στεί», ισχυ­ρί­στη­κε στις 27 Φε­βρουα­ρί­ου) στο να κα­τη­γο­ρεί με­μο­νω­μέ­νους κυ­βερ­νή­τες και νο­σο­κο­μεία για την έλ­λει­ψη δια­γνω­στι­κών τεστ και προ­στα­τευ­τι­κού εξο­πλι­σμού (Στις 19 Μαρ­τί­ου, ο Τραμπ είπε στους κυ­βερ­νή­τες που ικέ­τευαν για προ­στα­τευ­τι­κό εξο­πλι­σμό από τα εθνι­κά απο­θέ­μα­τα να «κά­νε­τε μόνοι σας δικές σας προ­μή­θειες», προ­σθέ­το­ντας: «Δεν είναι δου­λειά της ομο­σπον­δια­κής κυ­βέρ­νη­σης να τρέ­χει να αγο­ρά­ζει τε­ρά­στιες πο­σό­τη­τες εξο­πλι­σμού και στη συ­νέ­χεια να τον απο­στέλ­λει. Ξέ­ρε­τε, δεν εί­μα­στε τί­πο­τα υπάλ­λη­λοι με­τα­φο­ρι­κής εται­ρί­ας»).

Μέχρι σή­με­ρα, η κύρια ανη­συ­χία του Τραμπ φαί­νε­ται να είναι η επα­νεκ­κί­νη­ση της οι­κο­νο­μί­ας για λο­γα­ρια­σμό των εται­ρι­κών του πα­λιό­φι­λων. Στις συ­νε­ντεύ­ξεις Τύπου που δίνει, συχνά πλαι­σιώ­νε­ται από επι­κε­φα­λής εται­ρειών όπως η Procter and Gamble, η Target και η United Technologies, τους οποί­ους επαι­νεί για τη σπου­δαία δου­λειά που κά­νουν «εκ­πλη­ρώ­νο­ντας το πα­τριω­τι­κό τους κα­θή­κον» όταν το μο­να­δι­κό τους κί­νη­τρο είναι η με­γι­στο­ποί­η­ση των κερ­δών τους.

Μέχρι σή­με­ρα, ο Τραμπ αρ­νιό­ταν την εφαρ­μο­γή μιας πα­νε­θνι­κής πο­λι­τι­κής κοι­νω­νι­κής απο­στα­σιο­ποί­η­σης, λέ­γο­ντας: «Αυτό το αφήνω στους κυ­βερ­νή­τες. Οι κυ­βερ­νή­τες ξέ­ρουν τι κά­νουν». «Έχουν κάνει μια σπου­δαία δου­λειά». Πέντε Πο­λι­τεί­ες εξα­κο­λου­θούν να μην έχουν εντο­λές πα­ρα­μο­νής στο σπίτι: Βό­ρεια και Νότια Ντα­κό­τα, Αρ­κάν­σας, Αϊόβα και Νε­μπρά­σκα. Αυτή η έλ­λει­ψη πα­νε­θνι­κής πο­λι­τι­κής για την πα­ρα­μο­νή στο σπίτι έχει πα­ρο­μοια­στεί με τη δη­μιουρ­γία ενός χώρου για κα­τού­ρη­μα μέσα σε μια πι­σί­να.

Τι ήξερε το Κο­γκρέ­σο και πότε το έμαθε;

Υπάρ­χουν πολ­λές ευ­θύ­νες που πρέ­πει να απο­δο­θούν σε πάρα πολ­λές κα­τευ­θύν­σεις. Ενώ ο Τραμπ είναι αναμ­φι­σβή­τη­τα ένο­χος για εγκλη­μα­τι­κή αμέ­λεια η οποία κό­στι­σε χι­λιά­δες ζωές, ηγε­τι­κά μέλη του Κο­γκρέ­σου δεν πάνε και πολύ πίσω. Τις εβδο­μά­δες που ακο­λού­θη­σαν μετά από μία ενη­μέ­ρω­ση της Γε­ρου­σί­ας για τον COVID-19 στις 24 Ια­νουα­ρί­ου, τέσ­σε­ρις γε­ρου­σια­στές -οι Ρε­που­μπλι­κά­νοι Richard M. Burr, James M. Inhofe και Kelly Loeffler και η Δη­μο­κρα­τι­κή Dianne Feinstein- πού­λη­σαν με­γά­λες πο­σό­τη­τες με­το­χών πριν ξε­κι­νή­σει η κα­θο­δι­κή πο­ρεία του χρη­μα­τι­στη­ρί­ου, στις 9 Μαρ­τί­ου. Όπως ανέ­φε­ραν οι New York Times, το ξε­φόρ­τω­μα των με­το­χών του Burr είναι ιδιαί­τε­ρα ύπο­πτο, διότι πε­ρι­λάμ­βα­νε τις πε­ρισ­σό­τε­ρες από τις επεν­δύ­σεις του, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων δύο ξε­νο­δο­χεια­κών αλυ­σί­δων, των οποί­ων η αξία των με­το­χών έπεσε κα­τα­κό­ρυ­φα, όταν τέ­θη­καν σε ισχύ οι τα­ξι­διω­τι­κοί πε­ριο­ρι­σμοί. Αυτή φαί­νε­ται να είναι η μο­να­δι­κή «δράση» που ανέ­λα­βε το Κο­γκρέ­σο σχε­τι­κά με τον COVID-19 εκεί­νη την πε­ρί­ο­δο.

Το Δη­μο­κρα­τι­κό Κόμμα επί­σης δεν έκανε τί­πο­τα για να προ­ε­τοι­μά­σει το κοινό για την ανα­δυό­με­νη κρίση του COVID-19. Αντ’ αυτού, οι Δη­μο­κρα­τι­κοί σπα­τά­λη­σαν το χρόνο από τα μέσα Ια­νουα­ρί­ου μέχρι τις 5 Φε­βρουα­ρί­ου στις μά­ταιες δι­κα­στι­κές συ­νε­δριά­σεις για απο­πο­μπή του Τραμπ, την ώρα που γνώ­ρι­ζαν ότι η ελεγ­χό­με­νη από τους Ρε­που­μπλι­κά­νους Γε­ρου­σία ποτέ δεν θα τον έκρι­νε ένοχο. Μετά από αυτό, οι Δη­μο­κρα­τι­κοί και τα τσι­ρά­κια τους στα ΜΜΕ αφο­σιώ­θη­καν σε μια βρώ­μι­κη εκ­στρα­τεία κατά του υπο­ψή­φιου για την προ­ε­δρία γε­ρου­σια­στή Μπέρ­νι Σά­ντερς. Τον πα­ρου­σί­α­ζαν ως ρι­ζο­σπά­στη εξ­τρε­μι­στή, ο οποί­ος ήταν «μη εκλέ­ξι­μος» λόγω των δη­μο­κρα­τι­κών σο­σια­λι­στι­κών ιδεών του, συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης της κα­μπά­νιας «Medicare Για Όλους» (ΣτΜ: το Medicare είναι το ομο­σπον­δια­κό πρό­γραμ­μα δω­ρε­άν υγειο­νο­μι­κής πει­ρί­θαλ­ψης που κα­λύ­πτει μόνο ηλι­κιω­μέ­νους και άτομα με ει­δι­κές ανά­γκες), και τον πα­ρο­μοί­α­ζαν με αρι­στε­ρό ισο­δύ­να­μο του Ντό­ναλντ Τραμπ. Ο Σά­ντερς ενώ προη­γού­ταν στην αρχή των προ­κρι­μα­τι­κών εκλο­γών του κόμ­μα­τος, βρέ­θη­κε δεύ­τε­ρος και με με­γά­λη δια­φο­ρά μετά την απο­κα­λού­με­νη Σού­περ Τρίτη [ημέρα κατά την οποία πολ­λές Πο­λι­τεί­ες των ΗΠΑ διε­ξά­γουν προ­κρι­μα­τι­κές εκλο­γές] στις 3 Μαρ­τί­ου. Ο γε­ρου­σια­στής Τζο Μπάι­ντεν, η κα­μπά­νια του οποί­ου ήταν ψόφια μόλις πριν από λίγες εβδο­μά­δες, κάλ­πα­σε προς την πρώτη θέση σε με­γά­λο βαθμό χάρη σ’ αυτή την εκ­στρα­τεία τρο­μο­κρά­τη­σης.

Απο­στο­λή εξε­τε­λέ­σθη! Ο Σά­ντερς τερ­μά­τι­σε επί­ση­μα την κα­μπά­νια του στις 7 Απρι­λί­ου, αφή­νο­ντας ως μο­να­δι­κό ενα­πο­μεί­να­ντα υπο­ψή­φιο τον Μπάι­ντεν, του οποί­ου η υπο­τι­θέ­με­νη «εκλε­ξι­μό­τη­τα» βα­σί­ζε­ται μόνο στο ότι υπε­ρα­σπί­ζε­ται το πο­λι­τι­κό κα­τε­στη­μέ­νο. Αλλά όπως η Χί­λα­ρι Κλί­ντον, έτσι και ο Μπάι­ντεν πά­σχει από ένα «έλ­λειμ­μα πρό­κλη­σης εν­θου­σια­σμού» το οποίο θα μπο­ρού­σε να κάνει πολ­λούς ψη­φο­φό­ρους των Δη­μο­κρα­τι­κών να κά­τσουν σπίτι τους απέ­χο­ντας την Ημέρα των Εκλο­γών το Νο­έμ­βριο. Δεν μπο­ρεί κα­νείς παρά να ανα­ρω­τη­θεί εάν η εμπει­ρία της συμ­φο­ράς στον τομέα της υγειο­νο­μι­κής πε­ρί­θαλ­ψης που έφερε ο COVID-19, για να μην ανα­φέ­ρου­με την ανερ­γία που έφτα­σε στα επί­πε­δα της Με­γά­λης Ύφε­σης, θα γί­νουν αιτία ώστε πολ­λοί πε­ρισ­σό­τε­ροι ερ­γα­ζό­με­νοι να αρ­χί­σουν να υπο­στη­ρί­ζουν το αί­τη­μα «Medicare for All» και τον δη­μο­κρα­τι­κό σο­σια­λι­σμό τους προ­σε­χείς μήνες.

«Απο­λύ­τως ανα­γκαί­οι» κι όμως ανα­λώ­σι­μοι: Οι ερ­γα­ζό­με­νοι στην πρώτη γραμ­μή την εποχή του κο­ρω­ναϊ­ού

Η άρ­χου­σα τάξη πά­ντο­τε υιο­θε­τού­σε τη στρα­τη­γι­κή του «διαί­ρει και βα­σί­λευε», η οποία απο­σκο­πεί στο να βάζει τους απλούς αν­θρώ­πους να τσα­κώ­νο­νται με­τα­ξύ τους. Αυτή η στρα­τη­γι­κή εντά­θη­κε κατά τη διάρ­κεια αυτής της παν­δη­μί­ας, όπως πε­ρι­γρά­ψα­με πα­ρα­πά­νω. Κι όμως, πολ­λοί απλοί άν­θρω­ποι, υπο­φέ­ρο­ντας οι ίδιοι από το τραύ­μα της αιφ­νί­διας φτω­χο­ποί­η­σης, της έλ­λει­ψης ασφά­λι­σης υγεί­ας και της αβε­βαιό­τη­τας σε όλα τα επί­πε­δα, έχουν προ­βεί σε κα­τα­πλη­κτι­κές πρά­ξεις ευ­γέ­νειας και γεν­ναιο­δω­ρί­ας απέ­να­ντι στους γεί­το­νές τους και ακόμη και απέ­να­ντι σε αγνώ­στους σε αυ­τούς τους φρι­κα­λέ­ους και­ρούς –από το να δια­νέ­μουν τρό­φι­μα στους πιο ευά­λω­τους μέχρι να τους επι­σκέ­πτο­νται για να βε­βαιω­θούν ότι είναι καλά.

Τον Φε­βρουά­ριο, στις ΗΠΑ υπήρ­χε σχε­δόν πλή­ρης απα­σχό­λη­ση, με πο­σο­στό ανερ­γί­ας 3,5% και οι μι­σθοί είχαν αρ­χί­σει επι­τέ­λους να αυ­ξά­νο­νται 12 χρό­νια μετά την έναρ­ξη της Με­γά­λης Ύφε­σης του 2008. Οι πα­νε­θνι­κές στα­τι­στι­κές των απερ­γιών δεν είχαν ακόμη αυ­ξη­θεί ση­μα­ντι­κά, αλλά οι δά­σκα­λοι της πρω­το­βάθ­μιας και δευ­τε­ρο­βάθ­μιας εκ­παί­δευ­σης (ΣτΜ: «K-12 teachers», «kindergarten to 12th grade», δλδ. «από το νη­πια­γω­γείο ως την 12η τάξη») κατά τα δύο προη­γού­με­να χρό­νια προ­έ­βη­σαν σε ση­μα­ντι­κές απερ­για­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις. Ξε­κί­νη­σαν από τη Δυ­τι­κή Βιρ­τζί­νια και άλλες «κόκ­κι­νες Πο­λι­τεί­ες» (ΣτΜ: όπου την πλειο­ψη­φία ή/και την το­πι­κή κυ­βέρ­νη­ση έχει το Ρε­μπου­πλι­κά­νι­κο κόμμα) και ακο­λού­θη­σαν τα σω­μα­τεία εκ­παι­δευ­τι­κών σε με­γά­λα αστι­κά κέ­ντρα σε «μπλε Πο­λι­τεί­ες» (όπου την πλειο­ψη­φία ή/και την το­πι­κή κυ­βέρ­νη­ση έχει το Δη­μο­κρα­τι­κό Κόμμα), όπως οι εκ­παι­δευ­τι­κοί στο Λος Άν­τζε­λες και το Σι­κά­γο.

Αν και βρί­σκο­νται σε θέ­σεις άμυ­νας, υπάρ­χουν κά­ποια εν­θαρ­ρυ­ντι­κά ση­μά­δια ότι οι ερ­γα­ζό­με­νοι της πρώ­της γραμ­μής, οι οποί­οι είναι ανα­γκα­σμέ­νοι να δια­κιν­δυ­νεύ­ουν τη ζωή τους επει­δή ανή­κουν την κα­τη­γο­ρία των «ανα­γκαί­ων», ανα­κα­λύ­πτουν  δη­μιουρ­γι­κούς τρό­πους για να αντι­στα­θούν σε αυτή τη νέα εποχή της κοι­νω­νι­κής απο­στα­σιο­ποί­η­σης: ερ­γα­τι­κές δια­μαρ­τυ­ρί­ες, απερ­γί­ες για θέ­μα­τα ασφά­λειας στο χώρο ερ­γα­σί­ας, απαι­τή­σεις για χο­ρή­γη­ση επι­δό­μα­τος επι­κίν­δυ­νης ερ­γα­σί­ας και για άδεια ασθε­νεί­ας μετ` απο­δο­χών. Μέχρι στιγ­μής, πρό­κει­ται για το­πι­κές δρά­σεις μι­κρής κλί­μα­κας, οι οποί­ες ωστό­σο δεί­χνουν το δρόμο προς τα μπρος, προς την κα­τεύ­θυν­ση της αλ­λη­λεγ­γύ­ης της ερ­γα­τι­κής τάξης καθώς η κοι­νω­νι­κή κρίση βα­θαί­νει.

Αυτοί οι ερ­γα­ζό­με­νοι οι οποί­οι θε­ω­ρού­νται «απο­λύ­τως απα­ραί­τη­τοι» και, ως εκ τού­του, είναι ανα­γκα­σμέ­νοι να ερ­γά­ζο­νται αυτό τον καιρό, ποτέ δεν έχουν απο­ζη­μιω­θεί αρ­κού­ντως, ούτε τους πα­ρα­σχέ­θη­καν επαρ­κή μέσα ατο­μι­κής προ­στα­σί­ας είτε από την ομο­σπον­δια­κή κυ­βέρ­νη­ση είτε από τους ερ­γο­δό­τες του ιδιω­τι­κού τομέα, των οποί­ων τα κέρδη αυτή τη στιγ­μή είναι τε­ρά­στια. Στους ερ­γα­ζό­με­νους της πρώ­της γραμ­μής -από τους ερ­γα­ζό­με­νους στον τομέα της υγεί­ας και στις απο­θή­κες μέχρι τους οδη­γούς στις δια­νο­μές και τους ερ­γα­ζό­με­νους στον τομέα της επε­ξερ­γα­σί­ας τρο­φί­μων, που σε τα­κτι­κή βάση υπο­χρε­ώ­νο­νται να κά­νουν δι­πλο­βάρ­διες- συχνά τους έχουν αρ­νη­θεί την πα­ρο­χή βα­σι­κών μέσων ατο­μι­κής προ­στα­σί­ας -συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων μα­σκών, γα­ντιών και απο­λυ­μα­ντι­κού χε­ριών. Την ίδια στιγ­μή που υπο­χρε­ώ­νο­νται να πα­ρα­μέ­νουν σε στενή επαφή με τους συ­να­δέλ­φους τους από τους ερ­γο­δό­τες, οι οποί­οι υπο­βαθ­μί­ζουν διαρ­κώς ή κρύ­βουν πε­ρι­στα­τι­κά θα­νά­των με­τα­ξύ των υπαλ­λή­λων τους.

Αυτοί οι ερ­γα­ζό­με­νοι έχουν κρι­θεί «απο­λύ­τως απα­ραί­τη­τοι», όμως η κυ­βέρ­νη­ση και οι ερ­γο­δό­τες τους αντι­με­τω­πί­ζουν τις ζωές τους ως ανα­λώ­σι­μες. Για το λόγο αυτό, ορι­σμέ­νοι από αυ­τούς τους ερ­γα­ζο­μέ­νους έχουν αρ­χί­σει να ανα­λαμ­βά­νουν δράση.

Νο­ση­λευ­τές, για­τροί και άλλοι ερ­γα­ζό­με­νοι στον υγειο­νο­μι­κό τομέα  πραγ­μα­το­ποί­η­σαν δια­μαρ­τυ­ρί­ες, τη­ρώ­ντας με­τα­ξύ τους από­στα­ση 2 μέ­τρων, σε όλη τη χώρα. Στο νο­σο­κο­μείο Mount Sinai και στο νο­σο­κο­μείο Harlem στο Μαν­χά­ταν, οι ερ­γα­ζό­με­νοι υγειο­νο­μι­κοί κρα­τού­σαν πλα­κάτ με φω­το­γρα­φί­ες των νε­κρών συ­να­δέλ­φων τους.

Μια ομάδα ερ­γα­ζο­μέ­νων στην εται­ρία Amazon στο Σι­κά­γο απέρ­γη­σε «για λό­γους υγιει­νής και ασφά­λειας», μπλο­κά­ρο­ντας με ένα κον­βόι αυ­το­κι­νή­των τις εξό­δους των εγκα­τα­στά­σε­ων της εται­ρί­ας στις αρχές Απρι­λί­ου. Οι οδη­γοί φορ­τη­γών υπο­στή­ρι­ξαν την απερ­γία αφό­του τους πλη­ρο­φό­ρη­σαν ότι δύο ερ­γα­ζό­με­νοι σε κείνο το χώρο ερ­γα­σί­ας είχαν βγει θε­τι­κοί στον COVID-19 –γε­γο­νός που η διοί­κη­ση της Amazon τους είχε απο­κρύ­ψει. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι απαί­τη­σαν από την Amazon να κλεί­σει την εγκα­τά­στα­ση για δύο εβδο­μά­δες για να διε­νερ­γη­θεί απο­λύ­μαν­ση, πλη­ρώ­νο­ντας κα­νο­νι­κά τους ερ­γα­ζό­με­νους για αυτό το διά­στη­μα. Ενώ η αστυ­νο­μία του Σι­κά­γου (καμία έκ­πλη­ξη) διέ­λυ­σε την απερ­για­κή φρου­ρά για λο­γα­ρια­σμό της Amazon, οι απερ­γοί δε­σμεύ­τη­καν να συ­νε­χί­σουν τον αγώνα.

Ένα ηγε­τι­κό μέλος μιας άλλης απερ­για­κής δρά­σης σε μια απο­θή­κη της Amazon στο Στά­τεν Άι­λαντ της Νέας Υόρ­κης, που απο­λύ­θη­κε από την εται­ρία αφού συ­νέ­βα­λε στην ορ­γά­νω­ση μιας στά­σης ερ­γα­σί­ας στις 30 Μάρτη, κα­τέ­θε­σε μια γλα­φυ­ρή υπε­ρά­σπι­ση των κι­νή­τρων του. Όπως ανέ­φε­ρε η εφη­με­ρί­δα Guardian, ο Κρις Σμολς, ένας βοη­θός διευ­θυ­ντή ο οποί­ος επέ­βλε­πε 60-100 χα­μη­λό­μι­σθους «συλ­λέ­κτες», των οποί­ων η δου­λειά είναι να παίρ­νουν τα πράγ­μα­τα από τα ράφια και να τα το­πο­θε­τούν πάνω στους ιμά­ντες με­τα­φο­ράς, έγρα­ψε μια ανοι­κτή επι­στο­λή στον Τζεφ Μπέ­ζος, ιδρυ­τή της Amazon και πλου­σιό­τε­ρου αν­θρώ­που στον κόσμο, με πε­ριου­σία εκτι­μώ­με­νη στα 115 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια.

Μόλις έμαθε για το πρώτο επι­βε­βαιω­μέ­νο κρού­σμα του COVID-19 στην απο­θή­κη (το οποίο η ανώ­τε­ρη διοί­κη­ση απαί­τη­σε να κρα­τη­θεί κρυφό από τους άλ­λους ερ­γα­ζό­με­νους), ο Σμολς προ­τί­μη­σε να δια­δώ­σει την πλη­ρο­φο­ρία στους ερ­γά­τες.  

Έγρα­ψε:

«[Οι συ­νά­δελ­φοί μου και εγώ) πή­γα­με στο γρα­φείο του γε­νι­κού διευ­θυ­ντή και απαι­τή­σα­με να σφρα­γι­στεί το κτί­ριο για να γίνει απο­λύ­μαν­ση. Του εί­πα­με επί­σης ότι θέ­λα­με να πλη­ρω­νό­μα­στε σε αυτό το χρο­νι­κό διά­στη­μα. Ένα άλλο αί­τη­μά μας ήταν να πλη­ρώ­νο­νται κα­νο­νι­κά όσοι δεν μπο­ρούν να έρ­θουν στη δου­λειά λόγω υπο­κεί­με­νων προ­βλη­μά­των υγεί­ας. Γιατί να πρέ­πει να δια­κιν­δυ­νεύ­ουν να κολ­λή­σουν τον ιό προ­κει­μέ­νου να βγά­λουν τα προς το ζειν; Αυτή η εται­ρεία κάνει τζί­ρους τρι­σε­κα­τομ­μύ­ριων δο­λά­ριων. Και όμως, τα αι­τή­μα­τα και οι ανη­συ­χί­ες μας απευ­θύν­θη­καν σε κου­φούς. Είναι τρελό. Δεν τους νοιά­ζει αν αρ­ρω­στή­σου­με. Η Amazon θε­ω­ρεί ότι εί­μα­στε ανα­λώ­σι­μοι...

Επει­δή η Amazon έδει­ξε τέ­τοια απά­θεια, εγώ και άλλοι ερ­γα­ζό­με­νοι που εί­χα­με τις ίδιες από­ψεις απο­φα­σί­σα­με να ορ­γα­νώ­σου­με απερ­γία και να ει­δο­ποι­ή­σου­με τα ΜΜΕ για τα όσα συ­νέ­βαι­ναν. Την Τρίτη, πε­ρί­που 50-60 ερ­γα­ζό­με­νοι απέρ­γη­σαν  μαζί μας. Πολ­λοί από αυ­τούς μί­λη­σαν στον Τύπο. Ήταν υπέ­ρο­χο, αλλά δυ­στυ­χώς πι­στεύω ότι μου κό­στι­σε τη δου­λειά μου».

Ο Σμολς κα­τέ­λη­ξε:

«Έχω ένα μή­νυ­μα για τον κ. Bezos, που είναι πολύ απλό. Δεν μου καί­γε­ται καρφί για τη δύ­να­μή σου. Νο­μί­ζεις ότι είσαι ισχυ­ρός; Τη δύ­να­μη την έχου­με εμείς. Χωρίς τη δου­λειά μας τι θα κά­νεις; Δεν θα έχεις φρά­γκο. Εμείς έχου­με τη δύ­να­μη. Εμείς βγά­ζου­με τα λεφτά σου. Μην το ξε­χνάς ποτέ αυτό».

Ετικέτες