Όλα δείχνουν πως τα δύσκολα για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχουν μόλις αρχίσει.
Με το δεύτερο κύμα της πανδημίας να συνεχίζει να δείχνει τα δόντια του, ενώ η ανεπάρκεια των κυβερνητικών επιλογών για τον έλεγχό της κοστίζει καθημερινά εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές. Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα σχέδιο για την αντιμετώπιση της πανδημίας, φτάνοντας το ΕΣΥ στα όρια του, αρνούμενη να το ενισχύσει ουσιαστικά, με τα τραγικά αποτελέσματα που βλέπουμε ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη. Αντί για ουσιαστική και γενναία ενίσχυση του ΕΣΥ σε όλα τα επίπεδα, χρυσοπληρώνει ιδιώτες γιατρούς και κλινικάρχες για να «μπαλώσει» τρύπες, μοιράζοντας «καθρεφτάκια στους ιθαγενείς» για τα εμβόλια που θα έρθουν. Άγνωστο το πότε και άγνωστο προς το παρόν το τίμημα που θα πληρωθεί για τα απαραίτητα εμβόλια. Μέχρι τότε όμως;
Η νεοφιλελεύθερη προσήλωση της κυβέρνησης είναι παροιμιώδης. Μπροστά σε μια πρωτοφανή υγειονομική κρίση (και με μία οικονομική κρίση που ξεδιπλώνεται ταχύτατα), η κυβέρνηση επιλέγει να μην ενισχύσει τις δαπάνες για την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, αφήνοντας την πλειοψηφία της κοινωνίας κυριολεκτικά στην τύχη της. Το προσχέδιο του προϋπολογισμού που θα φέρει για ψήφιση η κυβέρνηση είναι αποκαλυπτικό: Κατά 572 εκατομμύρια ευρώ θα μειωθούν οι δαπάνες για τη δημόσια υγεία σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο, τη στιγμή που η Ελλάδα καταγράφεται από τον ΟΟΣΑ στη προτελευταία θέση ως προς τις δαπάνες για την υγεία εν μέσω πανδημίας.
Ακόμα και τα επιδόματα που δίνονται στους/ις εργαζόμενους/ες, είναι μόνο μια κίνηση αποφυγής μίας ξαφνικής και μαζικής φτωχοποίησης σημαντικού τμήματος του πληθυσμού και αυτό βέβαια προσωρινά, καθότι κανείς δε διασφαλίζει ότι δε θα χαθούν θέσεις εργασίας.
Η πολιτική αντιμετώπιση της κυβέρνησης συνίσταται πρακτικά σε μέτρα απαγόρευσης, περιορισμών, προστίμων και αυταρχισμού. Τον τελευταίο μήνα μάλιστα, ο κυβερνητικός αυταρχισμός και η καταστολή έχουν ξεπεράσει κάθε όριο, απαγορεύοντας συναθροίσεις σε όλη την επικράτεια με το πρόσχημα της προστασίας από την πανδημία, τόσο στις 17 Νοέμβρη όσο και στις 6 Δεκέμβρη, παραβιάζοντας το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην πολιτική δράση. Ακόμα και στις 25 Νοέμβρη, ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, η αστυνομία απαγόρευσε συμβολική συγκέντρωση φεμινιστριών στο Σύνταγμα, συλλαμβάνοντάς τες.
Σε κάθε περίπτωση οι συμμετέχοντες στις κινητοποιήσεις τηρούσαν όλα τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα (σε αντίθεση με την αστυνομία). Είναι καθαρό, πως με πρόσχημα την πανδημία, προσπαθούν να επιβάλλουν γενικό σιωπητήριο στις αντιστάσεις και στους αγώνες, απαγορεύοντας συγκεντρώσεις και μοιράζοντας πρόστιμα και συλλήψεις με το τσουβάλι. Η επιλογή αυτή όμως μέχρι στιγμής έχει αντιμετωπίσει την αποφασιστικότητα ενός σημαντικού τμήματος της Αριστεράς και του κινήματος, με πολύμορφες δράσεις στις πόλεις και στις γειτονιές.
Παρά την κατακραυγή για τον αυταρχισμό της, η κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να αναβαθμίσει περαιτέρω την κατασταλτική θωράκιση του κράτους. Μετά τις πανάκριβες αγορές νέων δακρυγόνων και εξαρτύσεων για τις μονάδες των ΜΑΤ, μετά και τις προσλήψεις για την επανασύσταση της ομάδας ΔΡΑΣΗ με τους μηχανοκίνητους τραμπούκους, σχεδιάζει και 1000-1500 προσλήψεις αστυνομικών για την ίδρυση σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας. Την ίδια στιγμή αρνείται πεισματικά να προχωρήσει στις μαζικές προσλήψεις που έχει ανάγκη, όχι μόνο η δημόσια υγεία αλλά και η παιδεία και εν γένει οι τομείς του κοινωνικού κράτους –ή τελοσπάντων ό,τι έχει απομείνει από αυτό.
Το άλλο αποκαλυπτικό σημείο του προϋπολογισμού είναι οι «αμυντικές» δαπάνες. Φιλομιλιταριστικά σάιτ θριαμβολογούν για το γεγονός ότι οι «αμυντικές» δαπάνες θα αυξηθούν κατά 61.7%, αγγίζοντας τα 5,5 δισ. ευρώ. Το αντίστοιχο ποσό για τη δημόσια υγεία δεν ξεπερνάει τα 4,2 δισ. ευρώ. Τα «λεφτόδεντρα» της κυβέρνησης έχουν «φρούτα» μόνο για την αστυνομία και το στρατό (και τις μεγάλες επιχειρήσεις βεβαίως), αλλά όχι για τις ανάγκες της κοινωνίας. Μέσα στον προϋπολογισμό εντάσσονται και οι προσλήψεις 6.000 Επαγγελματιών Οπλιτών (ΕΠΟΠ) μέσα στους επόμενους μήνες. Επιπλέον, έχει ξαναμπεί στο τραπέζι και η αύξηση της στρατιωτικής θητείας. Η νεολαία, που συστηματικά στοχοποιείται από την κυβέρνηση, χρειάζεται λοιπόν να στρατεύεται στα 18 και για περισσότερο καιρό. Μετά το σχολείο οι νέοι πρέπει να «εκπαιδευτούν» στη στρατιωτική πειθαρχία πριν σπουδάσουν ή δουλέψουν, ως ένα απαραίτητο στάδιο κοινωνικοποίησης μέσω της πειθάρχησης.
Τη μιλιταριστική αυτή στροφή είχε ανακοινώσει ο Μητσοτάκης ήδη από τη ΔΕΘ. Αυτό που τα νούμερα του προϋπολογισμού δεν αποκαλύπτουν, αλλά το κάνουν επαρκώς τα φιλοκυβερνητικά Μέσα, είναι το μακροπρόθεσμο σχέδιο για τις εξοπλιστικές δαπάνες, το οποίο απλώνεται στα επόμενα πέντε χρόνια. Συγκεκριμένα η κυβέρνηση θα αγοράσει 18 πολεμικά αεροσκάφη Rafale κόστους 5 δισ. ευρώ, 4 φρεγάτες τύπου MMSC (με επιχειρησιακή δυνατότητα στην Ανατολική Μεσόγειο) και αντιτορπιλικά κόστους 3 δισ. ευρώ, αλλά και πυραύλους Meteor με κόστος περίπου 500 εκ. ευρώ.
Τα ίδια φιλοκυβερνητικά Μέσα που αποκαλύπτουν τις προθέσεις της κυβέρνησης αλλά και φιλομιλταριστικά σάιτ, υπογραμμίζουν ότι πλέον, οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας θα μπορούν να παίξουν ενεργητικό (και άρα επιθετικό) ρόλο όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο. Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη και οι συγκεκριμένες φρεγάτες δεν ταιριάζουν για μια αμυντική πολιτική στην «κλειστή» θάλασσα του Αιγαίου. Αξιοποιώντας την πιο μακρόσυρτη κρίση με την Τουρκία των τελευταίων δεκαετιών, αλλά και την άρση διάφορων οικονομικών περιορισμών λόγω της πανδημίας, μετατρέπει το ελληνικό κράτος σε «αστακό», για να αποφευχθεί υποτίθεται ένα πολεμικό επεισόδιο.
Όμως όσο προετοιμάζεσαι για ένα πιθανό πολεμικό επεισόδιο, τόσο το προκαλείς. Όταν παίζεις με τη φωτιά… μπορεί και να καείς. Η κούρσα των εξοπλιστικών προγραμμάτων και από τις δύο μεριές του Αιγαίου έχει γονατίσει τους λαούς για να κάνουν πάρτι οι διεθνείς έμποροι όπλων. Για να σταματήσει αυτή η τρέλα και να μπει στοπ στις πολεμικές προετοιμασίες είναι απαραίτητο να μη δοθεί ούτε ένα ευρώ σε νέα όπλα, σε πανακριβά πολεμικά αεροσκάφη και φρεγάτες. Να εξοπλίσουμε τα νοσοκομεία και τα σχολεία, και όχι το στρατό.
Η ριζοσπαστική-αντικαπιταλιστική Αριστερά και το μαζικό κίνημα μπορεί να κάνει αυτή την πολιτική αιχμηρή μέσα στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στις σχολές, στις γειτονιές. Όλο το πολιτικό σύστημα συναινεί επί της ουσίας στις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες και στο νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα που έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση. Αυτή η πολιτική πρέπει να βρει ισχυρή αντίσταση.
