Εγκληματικές δαπάνες: Κάθε Rafale τους κοστίζει 1000 ΜΕΘ

Μι­λά­με για τον ορι­σμό της νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρης φι­λο­πό­λε­μης πρό­κλη­σης εν μέσω παν­δη­μί­ας, φτώ­χειας και συλ­λο­γι­κού εγκλει­σμού. Η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη επι­λέ­γει να δα­πα­νή­σει πε­ρισ­σό­τε­ρα από 2,4(!) δισ. ευρώ για εξο­πλι­στι­κά, τη στιγ­μή που η κοι­νω­νία φτά­νει στα όριά της. Τί­πο­τα όμως δε μοιά­ζει πα­ρά­λο­γο σε μια κυ­βέρ­νη­ση που μάλ­λον ιε­ραρ­χεί ψη­λό­τε­ρα την απει­λή της ζωής από την προ­στα­σία της.

Στην Ελ­λά­δα είναι μακρά η πα­ρά­δο­ση των φορ­τω­μέ­νων εξο­πλι­στι­κών δα­πα­νών, των μιζών των κάθε λογής με­σα­ζό­ντων και των υπό­γειων συ­νεν­νο­ή­σε­ων. Παρ’ ολί­γον πρω­θυ­πουρ­γοί βρέ­θη­καν στο επί­κε­ντρο αυτών των σκαν­δά­λων και δεν ήταν οι μόνοι. Κι αν όλα αυτά συ­νι­στού­σαν πραγ­μα­τι­κή πρό­κλη­ση την πε­ρί­ο­δο του «εκ­συγ­χρο­νι­σμού» και των «πα­χιών αγε­λά­δων», αντι­λαμ­βά­νε­ται εύ­κο­λα κα­νείς τι ση­μαί­νουν όλα τα πα­ρα­πά­νω στο σή­με­ρα. Στην κα­τε­στραμ­μέ­νη Ελ­λά­δα των μνη­μο­νί­ων, της λι­τό­τη­τας και της οι­κο­νο­μι­κής κα­τα­στρο­φής των συ­νε­χό­με­νων lockdown.

Ο ελ­λη­νι­κός κα­πι­τα­λι­σμός ει­σέρ­χε­ται δυ­να­μι­κά στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς αντα­γω­νι­σμούς και στο φι­λο­πό­λε­μο κλίμα που ανα­πτύσ­σε­ται στην ανα­το­λι­κή Με­σό­γειο. Αυτός είναι και ο λόγος που δα­πα­νά πε­ρί­που 2,49 δισ. ευρώ για τα 18 γαλ­λι­κά Rafale.  Ο νόμος που πρό­κει­ται να ψη­φι­στεί συ­νι­στά αιτία πο­λέ­μου για την ερ­γα­τι­κή τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώ­μα­τα. Πο­λέ­μου τα­ξι­κού, όχι σαν αυ­τούς που ονει­ρεύ­ο­νται οι οπλο­βιο­μή­χα­νοι και οι κάθε λογής υπο­τα­κτι­κοί τους. Το ποσό από μόνο του προ­κα­λεί ίλιγ­γο αν σκε­φτεί κα­νείς πόσοι άν­θρω­ποι πε­θαί­νουν κα­θη­με­ρι­νώς, πόσοι νο­σούν, πόσοι κιν­δυ­νεύ­ουν.

Σύμ­φω­να με το Ίδρυ­μα «Θώραξ» το κό­στος κα­τα­σκευ­ής μιας ΜΕΘ κυ­μαί­νε­ται με­τα­ξύ 50.000 και 150.000 ευρώ. Ακόμη και αν πά­ρου­με την πιο ακρι­βή τιμή τους και τη διαι­ρέ­σου­με με το ποσό που πρό­κει­ται να δοθεί για τα Rafale, αντι­λαμ­βά­νε­ται και ο πιο αδαής, ότι θα μπο­ρού­σα­με να έχου­με πολύ με­γα­λύ­τε­ρη ασφά­λεια απέ­να­ντι στον ιό, πολύ πιο ετοι­μο­πό­λε­μο σύ­στη­μα υγεί­ας και σαφώς λι­γό­τε­ρο εγκλει­σμό. Προ­φα­νώς δε μι­λά­με για από­λυ­τα με­γέ­θη γιατί κάθε ΜΕΘ όπως αντί­στοι­χα και κάθε Rafale έχουν συ­μπλη­ρω­μα­τι­κά έξοδα και κόστη λει­τουρ­γεί­ας. Γιατί εκτός από τα χρή­μα­τα για τα Rafale, θα δα­πα­νη­θούν και πρό­σθε­τα σε βάθος χρό­νου για τα καύ­σι­μά τους καθώς και τον υπό­λοι­πο εξο­πλι­σμό τους.

Όμως και πάλι, για κάθε ένα Rafale δα­πα­νού­νται πε­ρί­που 138 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ. Κάθε Rafale δη­λα­δή αντι­στοι­χεί σε 1000 ΜΕΘ! Αν ανα­λο­γι­στού­με ότι το 80% αυτών που έχα­σαν τη ζωή τους από κο­ρω­νο­ϊό το προη­γού­με­νο διά­στη­μα, δεν με­τα­φέρ­θη­κε ποτέ σε δια­θέ­σι­μη ΜΕΘ, είναι εύ­κο­λα αντι­λη­πτό το πόσοι άν­θρω­ποι θα είχαν σωθεί αν τα πράγ­μα­τα ήταν αλ­λιώς. Μπο­ρεί ο υπο­λο­γι­σμός να φαί­νε­ται μπα­κα­λί­στι­κος αλλά κρύ­βει αλή­θειες που πο­νά­νε την κοι­νω­νία αυτή τη στιγ­μή. Τα 2,49 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια για πο­λε­μι­κά αε­ρο­σκά­φη και τα πυ­ρο­μα­χι­κά τους, θα μπο­ρού­σαν να είχαν σώσει πάρα πολ­λούς αν­θρώ­πους που νό­ση­σαν και δεν τα κα­τά­φε­ραν, αν είχαν δοθεί στη δη­μό­σια υγεία, σε δη­μιουρ­γία ΜΕΘ και ΜΑΦ, σε προ­σλή­ψεις για­τρών και υγειο­νο­μι­κού προ­σω­πι­κού.

Αλλά τι συ­ζη­τά­με σε μια κω­μι­κο­τρα­γι­κή χώρα που την ώρα που δα­πα­νά τα πα­ρα­πά­νω ποσά για πο­λε­μι­κούς εξο­πλι­σμούς, στέλ­νει τε­λεί­ως ανορ­γά­νω­τα τα παι­διά και τους δα­σκά­λους στα σχο­λεία, πα­ρο­τρύ­νο­ντάς τους Γε­νά­ρη μήνα να έχουν τα πα­ρά­θυ­ρα ανοι­χτά για να μη γίνει δια­σπο­ρά του ιού. Τι συ­ζη­τά­με σε μια χώρα που ο υπουρ­γός επι­κρα­τεί­ας Γιώρ­γος Γε­ρα­πε­τρί­της δη­λώ­νει ανεν­δοί­α­στα ότι «εάν εί­χα­με 5.000 ΜΕΘ, θα εί­χα­με και με­γα­λύ­τε­ρο αριθ­μό νε­κρών». Τι συ­ζη­τά­με σε μια χώρα που αντί να δια­θέ­σει τα πα­ρα­πά­νω χρή­μα­τα για προ­σλή­ψεις για­τρών και νο­ση­λευ­τών, για δη­μιουρ­γία σχο­λι­κών μο­νά­δων και προ­σλή­ψεις κα­θη­γη­τών, επι­λέ­γει να τα δια­θέ­σει στις πο­λε­μι­κές βιο­μη­χα­νί­ες επεν­δύ­ο­ντας πο­λι­τι­κά στην όξυν­ση και τον αντι­τουρ­κι­σμό.

Είναι τρο­μα­κτι­κοί οι υπο­λο­γι­σμοί ακρι­βώς λόγω με­γέ­θους του ποσού. Αν ένα σχο­λι­κό συ­γκρό­τη­μα κο­στί­ζει κατά μέσο όρο τέσ­σε­ρα με πέντε εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ, κα­τα­λα­βαί­νει κα­νείς το πόσα σχο­λεία θα μπο­ρού­σαν να χτι­σθούν αντί να δο­θούν για πο­λε­μι­κά αε­ρο­σκά­φη. Στο Μου­ζά­κι για πα­ρά­δειγ­μα πα­ρου­σιά­στη­κε με­λέ­τη για ανέ­γερ­ση «πρό­τυ­που ενερ­γεια­κά αυ­τό­νο­μου δη­μο­τι­κού σχο­λεί­ου», με ακόμη χα­μη­λό­τε­ρο κό­στος, το οποίο μά­λι­στα θα απο­σβέ­σει τα έξοδά του σε βάθος δε­κα­ε­τιών μέσα από την ενέρ­γεια που θα πα­ρά­γει. Όμως το Μου­ζά­κι είναι η εξαί­ρε­ση και όχι ο κα­νό­νας για μια κυ­βέρ­νη­ση που δεί­χνει ξε­κά­θα­ρα τις προ­τε­ραιό­τη­τές της. Που επι­λέ­γει να μην ακού­σει τους για­τρούς και τους υγειο­νο­μι­κούς, να μην ενι­σχύ­σει το ΕΣΥ, να μην απο­συμ­φο­ρή­σει τα ΜΜΜ.

Έτσι, λοι­πόν το κρά­τος επεν­δύ­ει στην επι­κοι­νω­νία της λί­στας Πέτσα και στα αε­ρο­σκά­φη του όψι­μου φι­λέλ­λη­να Μα­κρόν, και όχι στις κοι­νω­νι­κές ανά­γκες. Για αυτές φρο­ντί­ζουν οι φι­λάν­θρω­ποι ευ­ερ­γέ­τες και τα ευαγή ιδρύ­μα­τα. Κάπως έτσι, το ίδρυ­μα Νιάρ­χος δα­πα­νά 321 εκα­τομ­μύ­ρια ευρώ για την οι­κο­δό­μη­ση τριών νο­σο­κο­μεί­ων σε Θεσ­σα­λο­νί­κη, Κο­μο­τη­νή και Σπάρ­τη, τη στιγ­μή που αντί­στοι­χα ποσά θα έπρε­πε να δια­τί­θε­νται από τον κρα­τι­κό προ­ϋ­πο­λο­γι­σμό και όχι να υπό­κει­νται στη βού­λη­ση του εκά­στο­τε ιδιώ­τη. Άλ­λω­στε το αντί­στοι­χο ποσό μιας κρα­τι­κής δα­πά­νης εν­δε­χο­μέ­νως να εξα­σφά­λι­ζε πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρα έργα, συ­γκρι­τι­κά με τα έργα «βι­τρί­νας» του εκά­στο­τε ιδιώ­τη. Για να κα­τα­λά­βου­με τα με­γέ­θη όμως, ακόμη και με τις κο­στο­λο­γή­σεις του Νιάρ­χου, αν το ελ­λη­νι­κό κρά­τος αγό­ρα­ζε τρία λι­γό­τε­ρα Rafale εν­δε­χο­μέ­νως να έχτι­ζε τρία ακόμη με­γά­λα νο­σο­κο­μεία. Αυτά είναι τα μα­θη­μα­τι­κά τους, αυτά είναι και τα δικά μας.

Το ζή­τη­μα είναι ότι για ακόμη μια φορά η κυ­βέρ­νη­ση Μη­τσο­τά­κη παίρ­νει ξε­κά­θα­ρα θέση. Προ­τι­μά να δια­θέ­σει 2,49 δισ. για πο­λε­μι­κούς εξο­πλι­σμούς, παρά για κοι­νω­νι­κές πα­ρο­χές. Η αύ­ξη­ση της στρα­τιω­τι­κής θη­τεί­ας, τα υπέ­ρο­γκα εξο­πλι­στι­κά πα­κέ­τα και η φι­λο­πό­λε­μη ρη­το­ρι­κή αυτό δεί­χνουν. Το αντι­πο­λε­μι­κό κί­νη­μα και η Αρι­στε­ρά πρέ­πει να βά­λουν φρένο σε αυτή τη συ­νε­χό­με­νη πρό­κλη­ση. Πρέ­πει όλοι μαζί να διεκ­δι­κή­σου­με να δο­θούν λεφτά στην υγεία, στην εκ­παί­δευ­ση και στην κοι­νω­νία που πλήτ­τε­ται και όχι στις τσέ­πες των οπλο­βιο­μή­χα­νων και των γρα­βα­τω­μέ­νων δο­λο­φό­νων. Μόνο έτσι οι αγώ­νες για ζωή θα τσα­κί­σουν τους εξο­πλι­σμούς του θα­νά­του.