Διάλογος: Πρωτοβουλία για μια ανεξάρτητη αγωνιστική εργατική συνδικαλιστική συλλογικότητα

Η ανα­λο­γία σχε­δόν 50-50% των υπο­γρα­φών από Ιδιω­τι­κό και Δη­μό­σιο Τομέα, η έκτα­σή τους σε πολ­λούς κλά­δους ερ­γα­ζο­μέ­νων, η συμ­με­το­χή αν­θρώ­πων που υπο­γρά­φουν σε πάρα πολλά πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία, αλλά και σε ομο­σπον­δί­ες και την ΑΔΕΔΥ, δεί­χνει ότι με πολλά προ­βλή­μα­τα ερ­χό­μα­στε αντι­μέ­τω­πες-οι, με πολύ κόσμο συ­ζη­τά­με και πε­ρι­μέ­νει από τη συλ­λο­γι­κό­τη­τά μας, με πολ­λές δυ­νά­μεις που δρουν στο ορ­γα­νω­μέ­νο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα συ­να­ντιό­μα­στε. Στό­χος, να πα­ρα­μέ­νου­με γειω­μέ­νες-οι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων και να επι­χει­ρού­με να αλ­λά­ξου­με τους συ­σχε­τι­σμούς σε σω­μα­τεία και συν­δι­κά­τα και να συμ­βάλ­λου­με στην ανα­τρο­πή του αντερ­γα­τι­κού σκη­νι­κού που έχει στη­θεί και συ­ντη­ρεί­ται ή και εντεί­νε­ται από όλες τις μνη­μο­νια­κές κυ­βερ­νή­σεις και το κε­φά­λαιο, με τη μια κρίση μετά την άλλη να φορ­τώ­νο­νται στην ερ­γα­τι­κή τάξη. Η θέση μας είναι στο δρόμο, στις συ­νε­λεύ­σεις, στις αντι­στά­σεις, στις διεκ­δι­κή­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων, για συλ­λο­γι­κές και φι­λο­λαϊ­κές λύ­σεις απέ­να­ντι στις επι­θέ­σεις που δε­χό­μα­στε.

Κα­τα­νο­ού­με ότι ο πο­λυ­κερ­μα­τι­σμός και η πο­λυ­διά­σπα­ση των αρι­στε­ρών και τα­ξι­κών δυ­νά­με­ων έχει φτά­σει στα όριά του, έχει ευ­νο­ή­σει πα­ρά­λο­γα τις κυ­βερ­νη­τι­κές κι ερ­γο­δο­τι­κές συν­δι­κα­λι­στι­κές πα­ρα­τά­ξεις και δεν αφή­νουν την έκ­φρα­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων να απο­τυ­πω­θεί στα σω­μα­τεία και στα πε­ζο­δρό­μια. Μας χρειά­ζε­ται άμεσα μια προ­ω­θη­τι­κή υπέρ­βα­ση των υπαρ­χό­ντων δυ­νά­με­ών μας και δη­λώ­νου­με ήδη έτοι­μες-οι να την υλο­ποι­ή­σου­με και να τη διευ­ρύ­νου­με κι ακόμα πε­ρισ­σό­τε­ρο.

Μετά τη Γε­νι­κή Απερ­γία της 6ης Απρί­λη και την Πρω­το­μα­γιά εμ­φα­νί­στη­κε η Πρω­το­βου­λία με το δικό της πανό, με μα­ζι­κό­τη­τα, με κόσμο που πο­ρευό­μα­στε, αλλά και δια­βου­λευό­μα­στε μαζί τόσον καιρό, στις διερ­γα­σί­ες για μια νέα αγω­νι­στι­κή, ερ­γα­τι­κή-συν­δι­κα­λι­στι­κή συλ­λο­γι­κό­τη­τα. 

Το ιδρυ­τι­κό γε­γο­νός μας ση­μαί­νει ότι έχουν προη­γη­θεί κοι­νές ερ­γα­σί­ες ανά κλάδο, μι­κρό­τε­ρο ή με­γα­λύ­τε­ρο, όχι απλά προ­σθέ­το­ντας, αλλά πολ­λα­πλα­σιά­ζο­ντας δυ­νά­μεις, ρεύ­μα­τα, ιδέες, από­ψεις. Για να «με­τα­δώ­σου­με τον ιό» της ενό­τη­τας των τα­ξι­κών δυ­νά­με­ων, για μια πραγ­μα­τι­κή προ­ο­πτι­κή ανα­τρο­πής, με συλ­λο­γι­κό και μα­ζι­κό τρόπο.

Για να με­τα­φέ­ρου­με και μέσα από τις στή­λες της ΕΑ το διά­λο­γο που διε­ξά­γε­ται στα πλαί­σια της ίδρυ­σης της νέας ερ­γα­τι­κής/συν­δι­κα­λι­στι­κής συλ­λο­γι­κό­τη­τας, φι­λο­ξε­νού­με τις από­ψεις συ­να­γω­νιστ(ρι)ών του εγ­χει­ρή­μα­τος.

«Nα ανα­με­τρη­θού­με με την άσχη­μη κα­τά­στα­ση που υπάρ­χει στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα στη χώρα μας»

Η ερ­γα­τι­κή/συν­δι­κα­λι­στι­κή συλ­λο­γι­κό­τη­τα που βρί­σκε­ται λίγα βή­μα­τα πριν την ίδρυ­σή της, πώς πι­στεύ­εις ότι μπο­ρεί να λει­τουρ­γή­σει σε με­γά­λους κλά­δους, όπου οι τα­ξι­κές δυ­νά­μεις μέχρι τώρα πα­ρεμ­βαί­νουν κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­να; Μπο­ρεί να απο­τε­λέ­σει μια ώθηση ενό­τη­τας;   

 

Γιώρ­γος Χα­ρί­σης (μέλος του συ­ντο­νι­στι­κού της Γραμ­μα­τεί­ας του ΜΕΤΑ):

Η νέα Ερ­γα­τι­κή Συν­δι­κα­λι­στι­κή Συλ­λο­γι­κό­τη­τα που συ­γκρο­τεί­ται και που πολύ σύ­ντο­μα θα πάρει σάρκα και οστά δεν είναι απο­τέ­λε­σμα βια­στι­κών και εφή­με­ρων συ­ζη­τή­σε­ων και διερ­γα­σιών, αλλά συμ­φω­νιών και συ­γκλί­σε­ων για τον προ­σα­να­το­λι­σμό του συν­δι­κα­λι­στι­κού ζη­τή­μα­τος, τα αι­τή­μα­τα πάλης και διεκ­δί­κη­σής τους, καθώς και κοι­νών εμπει­ριών και δρά­σε­ων που πα­ρα­πέ­μπουν στους αγώ­νες των προη­γού­με­νων χρό­νων, ενά­ντια στις μνη­μο­νια­κές ανα­τρο­πές, αλλά και στους τους αγώ­νες του σή­με­ρα απέ­να­ντι στη σκλη­ρή νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρη πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης της ΝΔ, όπου οι ερ­γα­ζό­με­νοι δέ­χο­νται με­γά­λα πλήγ­μα­τα στα ερ­γα­σια­κά, συν­δι­κα­λι­στι­κά και δη­μο­κρα­τι­κά δι­καιώ­μα­τά τους και ελευ­θε­ρί­ες, και υφί­στα­νται τις πο­λι­τι­κές της λι­τό­τη­τας, της ανερ­γί­ας και της ακρί­βειας.

Στις διερ­γα­σί­ες αυτές συμ­με­τέ­χουν οι δυ­νά­μεις του ΜΕΤΑ, της ΠΑΤΕΚ και κυ­ρί­ως ανέ­ντα­χτοι συν­δι­κα­λι­στές και συν­δι­κα­λί­στριες, νέοι και νέες στην ηλι­κία, που φι­λο­δο­ξού­με -και το πι­στεύ­ου­με όλοι και όλες- ότι αυτό δεν θα απο­τε­λέ­σει μια απλή συ­γκόλ­λη­ση δυ­νά­με­ων, αλλά θα δρά­σει πολ­λα­πλα­σια­στι­κά και θα βάλει τη σφρα­γί­δα του για τη συ­γκρό­τη­ση μιας πα­ρά­τα­ξης που θα στη­ρί­ζε­ται στις κα­λύ­τε­ρες πα­ρα­δό­σεις του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος και ταυ­τό­χρο­να θα είναι «παιδί της δικής της επο­χής», όπως χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά ανα­γρά­φε­ται στην πρό­σκλη­ση για τη συλ­λο­γή των πρώ­των υπο­γρα­φών στή­ρι­ξης και συμ­με­το­χής.

Θέ­λου­με να ανα­με­τρη­θού­με με την άσχη­μη κα­τά­στα­ση που υπάρ­χει στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα στη χώρα μας που οφεί­λε­ται κατά βάση στην πο­λυ­διά­σπα­ση και τον κα­τα­κερ­μα­τι­σμό του, στον κυ­βερ­νη­τι­κό και ερ­γο­δο­τι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό του, που το εγκλω­βί­ζουν στη λο­γι­κή της τα­ξι­κής συ­νερ­γα­σί­ας και του κοι­νω­νι­κού εται­ρι­σμού, αλλά και στην έντο­νη πα­ρα­τα­ξιο­ποί­η­ση και κομ­μα­τι­κή εξάρ­τη­ση, με απο­τέ­λε­σμα σή­με­ρα στον μεν ιδιω­τι­κό τομέα να είναι πολύ χα­μη­λή η συν­δι­κα­λι­στι­κή πυ­κνό­τη­τα, στο δε δη­μό­σιο τομέα η έντα­ξη και η συμ­με­το­χή να είναι μια απλή γρα­φειο­κρα­τι­κή δια­δι­κα­σία.

Ο βα­σι­κός μας προ­σα­να­το­λι­σμός είναι η συ­γκρό­τη­ση ισχυ­ρών κλα­δι­κών συν­δι­κά­των που θα συ­νε­νώ­νουν τα διά­σπαρ­τα σω­μα­τεία και θα ενο­ποιούν τους κλά­δους, αλλά και η δη­μιουρ­γία πρω­το­βάθ­μιων σω­μα­τεί­ων σε μα­ζι­κούς χώ­ρους δου­λειάς, επι­χει­ρή­σεις και επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, για να συμ­με­τέ­χουν άμεσα οι ερ­γα­ζό­με­νοι στη ζωή του συν­δι­κά­του και στη δια­μόρ­φω­ση του προ­σα­να­το­λι­σμού του.

Ταυ­τό­χρο­να δεν υπο­τι­μού­με όμως και την πα­ρέμ­βα­σή μας στις Ομο­σπον­δί­ες, τα Ερ­γα­τι­κά Κέ­ντρα της ΓΣΕΕ και τα Νο­μαρ­χια­κά Τμή­μα­τα της ΑΔΕΔΥ, αλλά και στην ίδια τη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Για να αλ­λά­ξουν τα πράγ­μα­τα, πρέ­πει να αλ­λά­ξει και η «με­γά­λη ει­κό­να» των συν­δι­κά­των στα μάτια των ερ­γα­ζο­μέ­νων, για να γί­νουν πιο ελ­κυ­στι­κά, να επα­να­συν­δε­θούν με τους ερ­γα­ζό­με­νους, να μα­ζι­κο­ποι­η­θούν και να γί­νουν το κοινό σπίτι όλων των ερ­γα­ζο­μέ­νων. 

Οι ερ­γα­ζό­με­νοι, σε όποιο θεό και αν πι­στεύ­ουν και όποιο κόμμα και αν ψη­φί­ζουν, δου­λεύ­ουν για να ζή­σουν και βιώ­νουν τα ίδια προ­βλή­μα­τα και τις ίδιες αγω­νί­ες. Έτσι, η βάση της ενό­τη­τάς τους είναι τα κοινά τα­ξι­κά συμ­φέ­ρο­ντά τους, ενώ η δια­χω­ρι­στι­κή τους γραμ­μή είναι η αγω­νι­στι­κή και διεκ­δι­κη­τι­κή στάση ή όχι, απέ­να­ντι στους ερ­γο­δό­τες και το κρά­τος.

Φι­λο­δο­ξού­με η νέα πα­ρά­τα­ξη να τα­ρά­ξει τα λι­μνά­ζο­ντα νερά και να απο­τε­λέ­σει θρυαλ­λί­δα μιας νέας αγω­νι­στι­κής ενό­τη­τας και συ­σπεί­ρω­σης όλων των αγω­νι­στι­κών δυ­νά­με­ων και ρευ­μά­των του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος, με στόχο την επί­τευ­ξη του κοι­νού μας σκο­πού που είναι: η ανα­ζω­ο­γό­νη­ση, η ενό­τη­τα και η τα­ξι­κή του ανα­συ­γκρό­τη­ση, καθώς και η συ­νει­δη­το­ποί­η­ση της δύ­να­μης που έχουν οι ερ­γα­ζό­με­νοι, ότι μπο­ρούν να φέ­ρουν τα πά­νω-κά­τω, αν αγω­νι­στούν ενω­τι­κά και μα­ζι­κά.

«Στό­χος της πρω­το­βου­λί­ας είναι να εμπλέ­ξει τους ερ­γα­ζό­με­νους/ες»

Πώς πι­στεύ­εις ότι η υπό ίδρυ­ση ερ­γα­τι­κή/συν­δι­κα­λι­στι­κή συλ­λο­γι­κό­τη­τα μπο­ρεί να επη­ρε­ά­σει τις νέες αγω­νί­στριες και τους νέους αγω­νι­στές στους χώ­ρους δου­λειάς, τα πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία, αλλά και τη συμ­με­το­χή σε δευ­τε­ρο­βάθ­μια & τρι­το­βάθ­μια συν­δι­κα­λι­στι­κά όρ­γα­να;

Γιάν­νος Γιαν­νό­που­λος (μέλος της Γραμ­μα­τεί­ας του ΜΕΤΑ):

Κα­τα­στα­τι­κός στό­χος της πρω­το­βου­λί­ας μας, και επο­μέ­νως και της κί­νη­σης που θα συ­γκρο­τη­θεί είναι όχι απλώς το να επη­ρε­ά­σει, αλλά να εμπλέ­ξει τους ερ­γα­ζό­με­νους/ες αγω­νιστ(ρι)ες που πα­ρεμ­βαί­νουν στους χώ­ρους δου­λειάς και τα σω­μα­τεία τους. Να φτιά­ξου­με δη­λα­δή με την ίδια τη συμ­με­το­χή μια δι­κτύ­ω­ση που θα μας επι­τρέ­ψει να δια­μορ­φώ­σου­με πιο κοινή αντί­λη­ψη για τα πράγ­μα­τα, να έχου­με πολύ με­γα­λύ­τε­ρες δυ­να­τό­τη­τες συ­ντο­νι­σμού, αλλά και αλ­λη­λο­βο­ή­θειας, να με­τα­φέ­ρο­νται ει­κό­νες κι εμπει­ρί­ες από δια­φο­ρε­τι­κούς κλά­δους και χώ­ρους. Αυτή η δια­δι­κα­σία, από τα πρώτα της βή­μα­τα, θα μας επι­τρέ­ψει να έχου­με «βλέμ­μα» έξω από το δικό του πρω­το­βάθ­μιο ή/και ομο­σπον­δία ο κα­θέ­νας και η κα­θε­μιά. Είναι βα­σι­κή προ­ϋ­πό­θε­ση για να υπάρ­ξει εμπέ­δω­ση της ανά­γκης να μας απα­σχο­λεί η συ­νο­λι­κή κα­τά­στα­ση στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα. 

Η αλή­θεια είναι ότι υπάρ­χουν πολ­λοί/ες αγω­νιστ(ρι)ες που πα­ρό­τι είναι ενερ­γοί/ες στα σω­μα­τεία τους, δεν συμ­με­τέ­χουν/πα­ρα­κο­λου­θούν ιδιαί­τε­ρα τις ευ­ρύ­τε­ρες διερ­γα­σί­ες του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος. Αυτό έχει σί­γου­ρα και «αντι­κει­με­νι­κές» αι­τί­ες: ωρά­ρια ερ­γα­ζο­μέ­νων, ξε­χεί­λω­μα ωρα­ρί­ων στις νέες γε­νιές, με­γα­λύ­τε­ρη επι­βά­ρυν­ση – ει­δι­κά των γυ­ναι­κών – με ανα­πα­ρα­γω­γι­κές ερ­γα­σί­ες στο έδα­φος της διά­λυ­σης των δομών πρό­νοιας, συρ­ρί­κνω­ση συν­δι­κα­λι­στι­κών δι­καιω­μά­των που επέ­τρε­παν την ενα­σχό­λη­ση με με­γα­λύ­τε­ρη ευ­χέ­ρεια. Έχει όμως και υπο­κει­με­νι­κές: Η κα­τά­στα­ση στις δευ­τε­ρο­βάθ­μιες και ει­δι­κά τις τρι­το­βάθ­μιες δομές, με τις συμ­βι­βα­σμέ­νες ως και ερ­γο­δο­τι­κές πλειο­ψη­φί­ες, τους νό­θους αντι­προ­σώ­πους, τις  γρα­φειο­κρα­τι­κές πρα­κτι­κές, δεν εμπνέ­ουν τη συμ­με­το­χή αγω­νιστ(ρι)ών καθώς φαί­νε­ται πολύ δύ­σκο­λο να αλ­λά­ξει οτι­δή­πο­τε σε αυτό το επί­πε­δο, όταν βλέ­πει κα­νείς ας πούμε «τη ΓΣΕΕ του Πα­να­γό­που­λου», και άρα η εμπλο­κή μοιά­ζει κάπως μά­ταιη. 

Η ίδια η λει­τουρ­γία της κί­νη­σής μας θα το αλ­λά­ξει αυτό, εκτι­μώ, εφό­σον ανα­με­τρη­θεί με επι­τυ­χία με τους στό­χους που βάζει στον εαυτό της: Την εκ­πό­νη­ση μιας στρα­τη­γι­κής αλλά και πρα­κτι­κών που θα συν­δυά­ζουν, από τη μία, την πίεση προς τις με­γά­λες ομο­σπον­δί­ες και ερ­γα­τι­κά κέ­ντρα και την προ­σπά­θεια για αλ­λα­γή των συ­σχε­τι­σμών, και από την άλλη το συ­ντο­νι­σμό των σω­μα­τεί­ων και δευ­τε­ρο­βάθ­μιων δομών που κι­νού­νται ήδη σε αγω­νι­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση στη βάση αι­τη­μά­των αγώνα σε κάθε συ­γκυ­ρία. Επι­πλέ­ον, ο συ­ντο­νι­σμός, η με­τα­φο­ρά εμπει­ρί­ας, η αλ­λη­λο­ϋ­πο­στή­ρι­ξη ερ­γα­ζο­μέ­νων από δια­φο­ρε­τι­κούς χώ­ρους, είναι από μόνα τους τρό­πος εμπλο­κής με το ευ­ρύ­τε­ρο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα στην πράξη. Τέλος, η συμ­βο­λή μας στην ανα­συ­γκρό­τη­ση του ευ­ρύ­τε­ρου ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος στο­χεύ­ει και στην ανα­τρο­πή και των «αντι­κει­με­νι­κών» αι­τί­ων που προ­α­νέ­φε­ρα, των ωρα­ρί­ων λά­στι­χο, της έλ­λει­ψης των δομών πρό­νοιας κοκ. Η επέ­κτα­ση του ελεύ­θε­ρου χρό­νου θα επι­τρέ­ψει σε όσους και όσες το επι­θυ­μούν να ασχο­λη­θούν πε­ρισ­σό­τε­ρο και με τη συν­δι­κα­λι­στι­κή δράση.  

«Να ενω­θούν οι αντι­στά­σεις και οι αγώ­νες που ξε­σπούν, από τους κα­θη­γη­τές και τους δια­νο­μείς, μέχρι την Coscο και τους ερ­γά­τες γης στη Μα­νω­λά­δα»

Η νέα ερ­γα­τι­κή/συν­δι­κα­λι­στι­κή συλ­λο­γι­κό­τη­τα, που επι­χει­ρεί­ται να ιδρυ­θεί, ποια συ­νει­σφο­ρά μπο­ρεί να έχει στην ανα­συ­γκρό­τη­ση και την ανα­ζω­ο­γό­νη­ση του ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος;

 

Αφρο­δί­τη Πα­πα­να­στα­σί­ου (νο­ση­λεύ­τρια στον ιδιω­τι­κό τομέα, μέλος της γραμ­μα­τεί­ας της ΠΑΤΕΚ):

Η πρω­το­βου­λία για μία ανε­ξάρ­τη­τη αγω­νι­στι­κή ερ­γα­τι­κή συν­δι­κα­λι­στι­κή συλ­λο­γι­κό­τη­τα ευ­ελ­πι­στεί να συ­σπει­ρώ­σει ερ­γα­ζό­με­νους κι ερ­γα­ζό­με­νες, πα­λιούς και νέους/ες, από διά­φο­ρους κλά­δους και ερ­γα­σια­κούς χώ­ρους και κυ­ρί­ως τα πιο εκ­με­ταλ­λευό­με­να στρώ­μα­τα, από πλη­θώ­ρα αγω­νι­στι­κών ρευ­μά­των. Έρ­χε­ται να ανοί­ξει τη συ­ζή­τη­ση και να συ­σπει­ρώ­σει δυ­νά­μεις. Η πε­ρί­ο­δος που ζούμε σή­με­ρα σφρα­γί­ζε­ται από με­γά­λες δυ­σκο­λί­ες για τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας, από γε­νι­κή υπο­χώ­ρη­ση του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος αλλά κι από με­γά­λες δυ­να­τό­τη­τες. Οι επι­στη­μο­νι­κές κα­τα­κτή­σεις της αν­θρω­πό­τη­τας, το γε­γο­νός ότι σή­με­ρα χρειά­ζο­νται μόλις 11 ώρες για να πα­ρα­χθούν όσα σε 40 ώρες το 1950, η διε­θνο­ποί­η­ση και κοι­νω­νι­κο­ποί­η­ση της πα­ρα­γω­γής μπο­ρούν να τρο­φο­δο­τή­σουν τους αγώ­νες και τις διεκ­δι­κή­σεις σή­με­ρα.

Η πρω­το­βου­λία επι­διώ­κει μέσα από το άνοιγ­μα κα­ταρ­χάς της συ­ζή­τη­σης, να συμ­βάλ­λει στις ση­με­ρι­νές ανα­λύ­σεις της κα­τά­στα­σης της ερ­γα­τι­κής τάξης και των ερ­γα­ζο­μέ­νων ώστε να θω­ρα­κι­στού­με με επι­χει­ρή­μα­τα, να προ­σα­να­το­λί­σου­με πιο απο­τε­λε­σμα­τι­κά τον αγώνα μας. Κυ­ρί­ως όμως ευ­ελ­πι­στού­με μέσα από τη συ­σπεί­ρω­ση δυ­νά­με­ων σε πα­νελ­λα­δι­κό επί­πε­δο να συμ­βάλ­λου­με ώστε να αλ­λά­ξου­με τους συ­σχε­τι­σμούς στους χώ­ρους ερ­γα­σί­ας, να δυ­να­μώ­σει η τα­ξι­κή ενό­τη­τα, η συν­δι­κα­λι­στι­κή πυ­κνό­τη­τα, να μα­ζι­κο­ποι­η­θούν και να ενερ­γο­ποι­η­θούν τα συν­δι­κά­τα, να ανα­πτυ­χθούν οι διεκ­δι­κή­σεις, να ενω­θούν οι αντι­στά­σεις και οι αγώ­νες που ξε­σπούν, από τους κα­θη­γη­τές και τους δια­νο­μείς, μέχρι την Coscο και τους ερ­γά­τες γης στη Μα­νω­λά­δα. Επι­διώ­κου­με μέσα από την πα­ρέμ­βα­ση μας να συμ­βάλ­λου­με ώστε να ανα­πτυ­χθεί ένα αγω­νι­στι­κό τα­ξι­κό ρεύμα μέσα στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα που θα διεκ­δι­κεί απέ­να­ντι στην ερ­γο­δο­σία, το κρά­τος και τις κυ­βερ­νή­σεις τα σύγ­χρο­να ερ­γα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα: πραγ­μα­τι­κές αυ­ξή­σεις στους μι­σθούς, ΣΣΕ, στα­θε­ρή δου­λειά, μεί­ω­ση του χρό­νου ερ­γα­σί­ας και 6ω­ρο-5με­ρο, συν­δι­κα­λι­στι­κές ελευ­θε­ρί­ες και δη­μο­κρα­τία στους χώ­ρους δου­λειάς, πα­ράλ­λη­λα μαζί με την παι­δεία, την υγεία, την υπε­ρά­σπι­ση των κοι­νω­νι­κών αγα­θών, την ει­ρή­νη. Να υπερ­βού­με τα αδιέ­ξο­δα και τις λο­γι­κές που χω­ρί­ζουν τα συν­δι­κά­τα στη βάση κομ­μα­τι­κών γραμ­μών. Η ανά­πτυ­ξη του τα­ξι­κού ανε­ξάρ­τη­του από κρά­τος κι ερ­γο­δο­σία συν­δι­κα­λι­σμού μπο­ρεί να δώσει μία γερή απά­ντη­ση στον ερ­γο­δο­τι­κό συν­δι­κα­λι­σμό, την προ­σπά­θεια της αστι­κής τάξης να αλ­λοιώ­σει πο­λι­τι­κά, ορ­γα­νω­τι­κά, ιδε­ο­λο­γι­κά το συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα.

«Να εί­μα­στε κα­τα­λύ­της για αντί­στοι­χους αγώ­νες, δη­μιουρ­γία νέων σω­μα­τεί­ων και πρα­κτι­κών συν­δι­κα­λι­σμού»

Η νέα ερ­γα­τι­κή/συν­δι­κα­λι­στι­κή συλ­λο­γι­κό­τη­τα που προ­σπα­θού­με εντα­τι­κά το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα να ιδρύ­σου­με, πι­στεύ­εις ότι μπο­ρεί να κα­λύ­ψει συν­δι­κα­λι­στι­κά «κενά» που υπάρ­χουν και αφή­νουν πο­λυ­δια­σπα­σμέ­νες, πο­λύ­τι­μες και χρή­σι­μες δυ­νά­μεις για την ανα­γκαία ανα­τρο­πή;

 

Βα­σί­λης Μπουρ­δού­βα­λης (μέλος του Συν­δι­κά­του Ερ­γα­το­ϋ­παλ­λή­λων Τη­λε­πι­κοι­νω­νιών-Πλη­ρο­φο­ρι­κής Ατ­τι­κής):

Αυτός είναι ο βα­σι­κός μας στό­χος. Αν κοι­τά­ξου­με την συ­νο­λι­κή ει­κό­να ει­δι­κό­τε­ρα στον ιδιω­τι­κό τομέα, με την συν­δι­κα­λι­στι­κή πυ­κνό­τη­τα/συμ­με­το­χή να είναι κάπου στο 10% αλλά και με πολλά νέα πεδία πα­ρα­γω­γής στην χώρα, χωρίς συν­δι­κα­λι­στι­κή ορ­γά­νω­ση οι κά­λυ­ψη αυτών των κενών απο­τε­λεί μία τέ­τοια πρό­κλη­ση και για εμάς και για τις αγω­νι­στι­κές δυ­νά­μεις στο ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα συ­νο­λι­κό­τε­ρα. Τα θε­τι­κά πα­ρα­δείγ­μα­τα το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα όπως η νίκη των ερ­γα­ζο­μέ­νων στην e-food και το πως σε έναν κλάδο που μα­ζι­κο­ποι­ή­θη­κε ρα­γδαία τα τε­λευ­ταία 2 χρό­νια εδραιώ­θη­κε μια λο­γι­κή αγώνα και συν­δι­κα­λι­σμού από το μηδέν. Σκο­πός μας είναι αντί­στοι­χα να εί­μα­στε κα­τα­λύ­της για αντί­στοι­χους αγώ­νες, δη­μιουρ­γία νέων σω­μα­τεί­ων και πρα­κτι­κών συν­δι­κα­λι­σμού και την αύ­ξη­ση της συμ­με­το­χής των ερ­γα­ζο­μέ­νων σ’αυ­τά.

Μια συν­δι­κα­λι­στι­κή κί­νη­ση που φι­λο­δο­ξεί να παί­ζει ρόλο πρέ­πει να αντι­λαμ­βά­νε­ται και τις αλ­λα­γές στην ορ­γά­νω­ση της ερ­γα­σί­ας ανά επι­χεί­ρη­ση-όμι­λο, αλλά και στο πλαί­σιο μιας “ανοι­χτής” αγο­ράς, όπου οι πε­ρισ­σό­τε­ροι/ες ερ­γα­ζό­με­νοι/ες δεν συ­γκε­ντρώ­νο­νται σε με­γά­λους ομί­λους. Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή είναι π.χ. και η σύν­θε­ση της ΓΣΕΕ που το με­γα­λύ­τε­ρο πο­σο­στό ερ­γα­ζο­μέ­νων συ­γκε­ντρώ­νε­ται σε πρώην ΔΕ­ΚΟ-Τρά­πε­ζες-Ομί­λους. Σε αυτή την κα­τά­στα­ση, λαμ­βά­νο­ντας υπόψη και το πολύ ση­μα­ντι­κό στοι­χείο της κι­νη­τι­κό­τη­τας των νέων ερ­γα­ζο­μέ­νων, συμ­με­ρι­ζό­μα­στε την έμ­φα­ση που πρέ­πει να δοθεί σε αυ­τούς τους χώ­ρους στα κλα­δι­κά σω­μα­τεία, χωρίς να αμε­λού­με φυ­σι­κά τη συμ­με­το­χή σε επι­χει­ρη­σια­κά σω­μα­τεία, την ανά­πτυ­ξη στε­νό­τε­ρης σχέ­σης τους με τα αντί­στοι­χα κλα­δι­κά και τα όρια που έχει αυτή τη στιγ­μή η κλα­δι­κή ορ­γά­νω­ση αν δεν ανα­πτυ­χθεί μία τέ­τοια σχέση και γε­νι­κό­τε­ρα η γεί­ω­ση σε με­γά­λους ερ­γα­σια­κούς χώ­ρους στο εσω­τε­ρι­κό ενός κλά­δου (π.χ. και με σω­μα­τεια­κές επι­τρο­πές).

Ση­μα­ντι­κό επί­σης σε αυτή την προ­σπά­θεια είναι να ενώ­σου­με όλα τα κομ­μά­τια του πο­λυ­σύν­θε­του συν­δι­κα­λι­στι­κού πάζλ ανά κλάδο. Παίρ­νο­ντας το πα­ρά­δειγ­μα από τον δικό μου κλάδο των τη­λε­πι­κοι­νω­νιών-πλη­ρο­φο­ρι­κής, υπάρ­χουν σχή­μα­τα-αγω­νι­στές/τριες που απο­τε­λούν αγω­νι­ζό­με­να κομ­μά­τια του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος και μπο­ρεί να έχουν ελά­χι­στη/μη­δε­νι­κή επι­κοι­νω­νία και κοινό σχε­δια­σμό, είτε υπερ­θε­μα­τί­ζο­ντας πα­ρα­δο­σια­κές δια­φω­νί­ες είτε υπο­βαθ­μί­ζο­ντας την ανα­γκαία ενιαία πα­ρέμ­βα­ση σε ένα κλάδο και όχι μόνο σε επι­χει­ρη­σια­κά σω­μα­τεία. Το επό­με­νο διά­στη­μα σκο­πεύ­ου­με να πά­ρου­με πρω­το­βου­λί­ες και να δου­λέ­ψου­με στην λο­γι­κή σύ­γκλι­σης και ενό­τη­τας για τα διά­φο­ρα ανοι­χτά θέ­μα­τα, όπως η πα­ρέμ­βα­ση στις κλα­δι­κές ομο­σπον­δί­ες, την επι­δί­ω­ξη κλα­δι­κών ΣΣΕ και κυ­ρί­ως την ενιαία αγω­νι­στι­κή απά­ντη­ση στα επι­μέ­ρους ζη­τή­μα­τα.

Όλα αυτά όμως δεν μπο­ρούν να γί­νουν κατά την γνώμη μου χωρίς να δώ­σου­με έμ­φα­ση στη νέα γενιά ερ­γα­ζο­μέ­νων και συν­δι­κα­λι­στών/τριων. Τα απο­τε­λέ­σμα­τα των τε­λευ­ταί­ων εκλο­γών σε αρ­κε­τά σω­μα­τεία του ιδιω­τι­κού τομέα που μια νέα γενιά συν­δι­κα­λι­στών/τριων κα­τά­φε­ρε να κα­τα­γρά­ψει ανο­δι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα, αλλά και οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις του τε­λευ­ταί­ου χρό­νου όπου μια νέα γενιά και απέρ­γη­σε σχε­τι­κά μα­ζι­κά για πρώτη φορά και φά­νη­κε να πρω­το­στα­τεί δεί­χνουν ότι κάτι νέο γεν­νιέ­ται. Με την συλ­λο­γι­κή εμπει­ρία και την αλ­λη­λο­ό­σμω­ση των δια­φο­ρε­τι­κών γε­νιών και πα­ρα­στά­σε­ων που υπάρ­χουν, σε ένα πραγ­μα­τι­κά δη­μο­κρα­τι­κό και ανοι­χτό πλαί­σιο όπως της πρω­το­βου­λί­ας μας, και κυ­ρί­ως με υπο­μο­νή και επι­μο­νή κάτι νέο και ελ­πι­δο­φό­ρο μπο­ρεί να γεν­νη­θεί!

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά