Ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ – Αφετηρία για την ενίσχυση και την ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς

Το  τρα­γι­κό αυτό γε­γο­νός, ένας ανα­πό­φευ­κτος κρί­κος στην αλυ­σί­δα των τε­λευ­ταί­ων χρό­νων (παν­δη­μία, πό­λε­μος, κρίση) συ­μπύ­κνω­σε μέσα του όλες τις γε­νι­κές κα­τη­γο­ρί­ες της κυ­ρί­αρ­χης αστι­κής πο­λι­τι­κής.

- Την  κυ­ριαρ­χία της λο­γι­κής του κέρ­δους και η αγορά πάνω απ΄όλα, των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, της «απε­λευ­θέ­ρω­σης των αγο­ρών». Γιατι αυτή η λο­γι­κή οδή­γη­σε στο ξε­πού­λη­μα της ΤΡΑΙ­ΝΟ­ΣΕ από την κυ­βέρ­νη­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, στην διαρ­κή μεί­ω­ση του προ­σω­πι­κού, στην εγκλη­μα­τι­κή υπο­βάθ­μι­ση των μέ­τρων ασφα­λεί­ας στο όνομα του κό­στους, και στον ΟΣΕ και σε όλες τις άλλες με­τα­φο­ρές.

- Τον ρόλο της ΕΕ που προ­ω­θεί κυ­νι­κά την «απε­λευ­θέ­ρω­ση των αγο­ρών», και στις σι­δη­ρο­δρο­μι­κές με­τα­φο­ρές, όπως και στο ρεύμα, τον νερό, τα άλλα δη­μό­σια αγαθά, απε­δει­κνύ­ο­ντας κάθε φορά ότι πρό­κει­ται για έναν άθλιο μη­χα­νι­σμό στον βωμό των με­γά­λων κα­πι­τα­λι­στι­κών συμ­φε­ρό­ντων.

- Τον ρόλο των κυ­βερ­νή­σε­ων, του αστι­κού πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος στο σύ­νο­λό του και του κρά­τους. Όλες οι κυ­βερ­νή­σεις ακο­λου­θούν την ίδια πο­λι­τι­κή, «χτί­ζει ο ένας πάνω στην πο­λι­τι­κή του άλλου». ΝΔ, αλλά και οι ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ-ΚΙ­ΝΑΛ, η ακρο­δε­ξιά ΕΛ­ΛΗ­ΝΙ­ΚΗ ΛΥΣΗ κι­νού­νται πάνω στις ίδιες ράγες της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης, της εκ­χώ­ρη­σης των δη­μό­σιων αγα­θών στους ιδιώ­τες, του κέρ­δους, της απε­λευ­θέ­ρω­σης των αγο­ρών.

Με βάση τα πα­ρα­πά­νω η υπε­ρά­σπι­ση των δι­καιω­μά­των όχι μόνο στην αξιο­πρε­πή ζωή αλλά και τη ίδια την ζωή των λαι­κών στρω­μά­των πρου­πο­θέ­τει ένα κοι­νω­νι­κό και πο­λι­τι­κό αγώνα που «θέτει επί τά­πη­τος» και  συ­γκρού­ε­ται με τα πιο θε­με­λιώ­δη και στρα­τη­γι­κά  χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά του σύγ­χρο­νου κα­πι­τα­λι­σμού. Με την κα­πι­τα­λι­στι­κή ιδιο­κτη­σία διεκ­δι­κώ­ντας κρα­τι­κο­ποί­η­ση όλων των το­μέ­ων που πα­ρέ­χουν κοι­νω­νι­κά αγαθά χωρίς απο­ζη­μί­ω­ση με ερ­γα­τι­κό και λαικό έλεγ­χο, με την ΕΕ διεκ­δι­κώ­ντας απει­θαρ­χία / ρήξη με τις οδη­γί­ες που οδη­γούν στην απε­λευ­θέ­ρω­ση των αγο­ρών στον δρόμο για την έξοδο απο αυτήν, με το αστι­κό πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα στο σύ­νο­λό του.  

Έτσι το δί­λημ­μα των επερ­χό­με­νων εκλο­γών δεν είναι «ΝΔ ή ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ», αλλά το αν θα δυ­να­μώ­σει η  κυ­ρί­αρ­χη αστι­κή πο­λι­τι­κή της επί­θε­σης στον λαό,  του κέρ­δους, των ιδιω­ι­τι­κο­ποι­ή­σε­ων ή αν θα πα­λεύ­ου­με από κα­λύ­τε­ρες θέ­σεις για την ανα­τρο­πή του, αν θα  αδυ­να­τί­σει ή όχι το αστι­κό πο­λι­τι­κό σύ­στη­μα συ­νο­λι­κά και θα ενι­σχυ­θούν οι δυ­νά­μεις της ανα­τρο­πής και του αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κού αγώνα.

Οι θέ­σεις αυτές είναι ρι­ζι­κά δια­φο­ρε­τι­κές από αυτές του ΜΕ­ΡΑ­25 και του ΚΚΕ. Το ΜΕ­ΡΑ­25 κάνει ου­σια­στι­κά μια πρό­τα­ση «συ­νύ­παρ­ξης δη­μό­σιου ιδιω­τι­κού τομέα», ένα ΣΔΙΤ ου­σια­στι­κά, μέσα στο πλαί­σιο της ΕΕ και του δη­λω­μέ­νου «ευ­ρω­παϊ­σμού του».  Η «ρε­α­λι­στι­κή του ανυ­πα­κοή» φτά­νει έως προ­τά­σεις  «εκ­συγ­χρο­νι­σμού» στο πλαί­σιο του κε­φα­λαί­ου και της ΕΕ. 

Το ΚΚΕ από την πλευ­ρά του όχι μόνο δεν βάζει κα­νέ­να στόχο σύ­γκρου­σης με την αστι­κή πο­λι­τι­κή στο σή­με­ρα, αλλά έχει μέ­τω­πο με την  πάλη για εθνι­κο­ποι­ή­σεις, κάτω από το γε­νι­κό μο­τί­βο  «τι ιδιω­τι­κό, τι κρα­τι­κό», που τε­λι­κά φτά­νει ως την διεκ­δί­κη­ση «μέ­τρων ασφα­λεί­ας» στο σή­με­ρα, μην ξε­φεύ­γο­ντας και μη αμ­φι­σβη­τώ­ντας το πλαί­σιο της ευ­ρω-απε­λευ­θέ­ρω­σης και της ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης. 

Η ενί­σχυ­ση της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ απο­τε­λεί πράξη στή­ρι­ξης και ενί­σχυ­σης του αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κού προ­γράμ­μα­τος, δη­λα­δή εκεί­νου του προ­γράμ­μα­τος που έρ­χε­ται σε ρήξη με την βα­σι­κή γραμ­μή του κε­φα­λαί­ου στο σή­με­ρα, επι­διώ­κει να γίνει κτήμα των λαι­κών τάξων, πο­λι­τι­κός αγώ­νας για την ανα­τρο­πή της κυ­ρί­αρ­χης πο­λι­τι­κής, για το άνοιγ­μα δρό­μου για ευ­ρύ­τε­ρες αλ­λα­γές ενά­ντια στο σύ­στη­μα. 

Το πρό­γραμ­μα αυτό δεν αφορά μόνο τα δη­μό­σια αγαθά και δεν αφορά μόνο την ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ. Στην παν­δη­μία, στην εκ­παί­δευ­ση και την μάχη με την πα­νε­πι­στη­μια­κή αστυ­νο­μία, στο ζή­τη­μα του πο­λέ­μου, συ­σπει­ρώ­θη­καν δυ­νά­μεις που πά­λε­ψαν με συ­νε­πή τρόπο ενά­ντια στο κυ­ρί­αρ­χο «εθνι­κό αφή­γη­μα», όχι μόνο για την Ου­κρα­νία αλλά και για την Ελ­λά­δα,  τον δικό της αντι­δρα­τι­κό αντα­γω­νι­σμό με την τούρ­κι­κη αστι­κή τάξη.

Η ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ την πε­ρί­ο­δο αυτή δίνει την μάχη των εκλο­γών εξ ονό­μα­τος όλης της αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής αρι­στε­ράς. Οι συ­ζη­τή­σεις του προη­γού­με­νου δια­στή­μα­τος αφή­νουν ως πα­ρα­κα­τα­θή­κη την δυ­να­τό­τη­τα νέων βη­μά­των για έναν μα­ζι­κό, ρι­ζο­σπα­στι­κό αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κό πόλο. Η ενί­σχυ­σή της σί­γου­ρα θα μας κάνει όλες/ους να ατε­νί­ζου­με αυτή την δυ­να­τό­τη­τα με με­γα­λύ­τε­ρη αι­σιο­δο­ξία.