Αγώνας για τα δημόσια κοινά αγαθά ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις! Μέτρα ασφαλείας στους χώρους δουλειάς! 6ωρη 5ήμερη εργασία! Δε ζούμε για να δουλεύουμε! Να καταργηθεί ο νόμος Χατζηδάκη! Ελεύθερη συνδικαλιστική δράση! Αυξήσεις στους μισθούς – συλλογικές συμβάσεις εργασίας τώρα!

137 χρό­νια από τις ιστο­ρι­κούς απερ­για­κούς αγώ­νες των ερ­γα­τών και ερ­γα­τριών που κα­το­χύ­ρω­σαν το 8ωρο, οι με­γά­λες κα­τα­κτή­σεις της ερ­γα­τι­κής τάξης διε­θνώς ανα­τρέ­πο­νται. Στην αυγή του 21ου αιώνα η αστι­κή τάξη θέλει να γυ­ρί­σει το ρολόι πίσω.

Σή­με­ρα, ενώ έχου­με τη δυ­να­τό­τη­τα να ζούμε κα­λύ­τε­ρα, να ερ­γα­ζό­μα­στε όλοι και όλες λι­γό­τε­ρο και με ασφά­λεια, να έχου­με πε­ρισ­σό­τε­ρο και δη­μιουρ­γι­κό ελεύ­θε­ρο χρόνο, η αστι­κή τάξη κα­ταρ­γεί κα­τα­κτή­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων, ψα­λι­δί­ζει δι­καιώ­μα­τα, ιδιω­τι­κο­ποιεί τα δη­μό­σια αγαθά, απο­μυ­ζά τις ζωές και την ερ­γα­σία μας για να αυ­ξή­σει όσο πε­ρισ­σό­τε­ρο μπο­ρεί την κερ­δο­φο­ρία της. Η νέα αφή­γη­ση είναι ότι θα μας πά­ρουν τις δου­λειές τα ρο­μπότ (και τα συ­στή­μα­τα τύπου chatgpt) και θέ­λουν να προ­βλέ­ψουν στοι­χειώ­δεις πα­ρο­χές για τους ερ­γα­ζό­με­νους που θα χά­σουν τις δου­λειές τους. Όμως ιστο­ρι­κά αυτό δεν συμ­βαί­νει ποτέ με τις «αυ­το­μα­το­ποι­ή­σεις». Συ­γκε­κρι­μέ­νοι κλά­δοι συν­θλί­βο­νται, επει­δή «τε­λειώ­νει» το αντι­κεί­με­νό τους, αλλά δη­μιουρ­γού­νται άλλοι και η πα­γκό­σμια ερ­γα­τι­κή τάξη γι­γα­ντώ­νε­ται. Και ενώ μπο­ρού­με να πα­ρά­γου­με πε­ρισ­σό­τε­ρα στον ίδιο χρόνο, οι κα­πι­τα­λι­στές επι­διώ­κουν να δου­λεύ­ου­με πε­ρισ­σό­τε­ρο, για έναν απλό λόγο: Τα «αυ­τό­μα­τα» και τα ρο­μπότ δεν πα­ρά­γουν υπε­ρα­ξία, υπε­ρα­ξία πα­ρά­γουν μόνο οι ερ­γα­ζό­με­νες και οι ερ­γα­ζό­με­νοι, και χωρίς αυτές και αυ­τούς δεν μπο­ρεί να δου­λέ­ψει τί­πο­τα.

Το τρα­γι­κό δυ­στύ­χη­μα στα Τέμπη με τους νε­κρούς συ­ναν­θρώ­πους μας απο­δει­κνύ­ει τι ση­μαί­νει η «ανά­πτυ­ξη» άνευ όρων που ευαγ­γε­λί­ζο­νται οι δυ­νά­μεις του κε­φα­λαί­ου, τι ση­μαί­νει για τους ερ­γα­ζο­μέ­νους και την πλειο­ψη­φία της κοι­νω­νί­ας ο κα­τα­κερ­μα­τι­σμός των δομών που πα­ρέ­χουν τα δη­μό­σια αγαθά και το ξε­πού­λη­μα τους. Τα ίδια βιώ­σα­με με την παν­δη­μία τρία χρό­νια τώρα όταν ο λαός μας μέ­τρα­γε χι­λιά­δες νε­κρούς επει­δή το ΕΣΥ στρα­τη­γι­κά επί χρό­νια υπο­βαθ­μί­στη­κε, υπο­στε­λε­χώ­θη­κε για να μπει τώρα κι αυτό σε τρο­χιά ιδιω­τι­κο­ποί­η­σης. Το βιώ­σα­με με τις αυ­ξή­σεις στο ρεύμα, έπει­τα από τη δι­χο­τό­μη­ση και το ξε­πού­λη­μα της ΔΕΗ.

Ενά­μι­ση αιώνα μετά την κα­τά­κτη­ση του 8ωρου, το ωρά­ριο μπαί­νει πάλι στο στό­χα­στρο. Τα νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα μέτρα των τε­λευ­ταί­ων ετών με απο­κο­ρύ­φω­μα το νόμο Χα­τζη­δά­κη ελα­στι­κο­ποιούν τις σχέ­σεις ερ­γα­σί­ας, αναι­ρούν τη στα­θε­ρή δου­λειά, το 8ωρο. Βά­ζουν στο στό­χα­στρο την ελεύ­θε­ρη συν­δι­κα­λι­στι­κή δράση και ποι­νι­κο­ποιούν τους ερ­γα­τι­κούς αγώ­νες και την απερ­γία.

Χρό­νια τώρα θέ­λουν να επι­βά­λουν σιγή στους χώ­ρους ερ­γα­σί­ας, να ελέγ­ξουν τα συν­δι­κά­τα, να εντεί­νουν την εξάρ­τη­ση και υπο­τα­γή τους στην ερ­γο­δο­σία και το κρά­τος, γιατί φο­βού­νται την ανε­ξάρ­τη­τη συν­δι­κα­λι­στι­κή δράση. Γιατί τα μα­ζι­κά μα­χη­τι­κά συν­δι­κά­τα έχουν ακόμα τη δύ­να­μη να επι­βάλ­λουν τα ερ­γα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι και οι ερ­γα­ζό­με­νες δεν μπο­ρού­με και δε μέ­νου­με με τα χέρια σταυ­ρω­μέ­να. Οι μα­ζι­κές απερ­γί­ες στις 8 και 16 Μάρτη, που συ­ντά­ρα­ξαν την Ελ­λά­δα και συ­νέ­δε­σαν τις ερ­γα­τι­κές διεκ­δι­κή­σεις, την υπε­ρά­σπι­ση των δη­μό­σιων αγα­θών με το φε­μι­νι­στι­κό αγώνα, φω­τί­ζουν την δύ­σκο­λη κα­θη­με­ρι­νό­τη­τά μας και δεί­χνουν το δρόμο. Συ­νε­χί­ζου­με τον αγώνα για την υπε­ρά­σπι­ση των δη­μό­σιων αγα­θών: υγεία – παι­δεία – ρεύμα – νερό, απέ­να­ντι στις πο­λι­τι­κές των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων. Αγω­νι­ζό­μα­στε για δη­μό­σιες, φθη­νές, ασφα­λείς συ­γκοι­νω­νί­ες.

Ο πο­λύ­μη­νος αγώ­νας της ερ­γα­τι­κής τάξης στη Γαλ­λία μάς γε­μί­ζει αι­σιο­δο­ξία και αυ­το­πε­ποί­θη­ση. Γιατί και σή­με­ρα μπο­ρού­με να αγω­νι­ζό­μα­στε, μπο­ρού­με να κερ­δί­ζου­με!

Το προ­ε­κλο­γι­κό κλίμα δεν μπο­ρεί να στα­μα­τή­σει το ερ­γα­τι­κό κί­νη­μα από το να ορ­γα­νώ­νε­ται και να διεκ­δι­κεί τα αι­τή­μα­τα του. Ούτε μας στα­μα­τά η συν­δι­κα­λι­στι­κή γρα­φειο­κρα­τία κι όλος ο εσμός του ερ­γο­δο­τι­κού και αστι­κο­ποι­η­μέ­νου συν­δι­κα­λι­σμού που στόχο έχουν να κα­τα­στεί­λουν κάθε εστία αντί­στα­σης κι αγώνα.

Η ερ­γα­τι­κή πρω­το­μα­γιά για την ερ­γα­τι­κή τάξη σε όλο τον κόσμο δεν είναι μνη­μό­συ­νο. Είναι ημέρα ιστο­ρι­κής μνή­μης, είναι ημέρα αγώνα και απερ­γί­ας!

Με ενό­τη­τα και αλ­λη­λεγ­γύη το μα­χη­τι­κό τα­ξι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα οφεί­λει και μπο­ρεί να γίνει η δύ­να­μη που θα επι­βά­λει τις σύγ­χρο­νες κα­τα­κτή­σεις για τους ερ­γα­ζό­με­νους και τις ερ­γα­ζό­με­νες, σύμ­φω­να με τις ανά­γκες και τις δυ­να­τό­τη­τες της επο­χής μας.

Όλοι και όλες τη Δευ­τέ­ρα 1η Μάη στις ερ­γα­τι­κές συ­γκε­ντρώ­σεις και πο­ρεί­ες σε όλες τις πό­λεις. Στην Αθήνα ση­μείο συ­νά­ντη­σης της ΜΑΧΗΣ Προ­πύ­λαια στις 11πμ και ενιαία δια­δή­λω­ση με τα ερ­γα­τι­κά συν­δι­κά­τα.

Ετικέτες