Η ΜΑΧΗ µπροστά στους αγώνες των εργαζοµένων και στην κατοχύρωση της δικής της ταυτότητας

Η πρόσφατη απεργία των νοσοκοµειακών εργαζοµένων (γιατρών – νοσηλευτών) θύµιζε πιο παλιές εποχές, µε µαζικότητα, δυναµική, πολλά µπλοκ σωµατείων κι επανασυσπείρωση εργαζοµένων. Εξάλλου, οι κινητοποιήσεις των τοπικών κοινωνιών, µε έµφαση την Κρήτη, για την υπεράσπιση των νοσοκοµείων τους είναι ένα ισχυρό δείγµα της ταξικής αλληλεγγύης της εργαζόµενης κοινωνίας.

Η µάχη ενάντια στην αξιολόγηση στους χώρους της εκπαίδευσης αντέχει πολύ περισσότερο από όσο φανταζόταν η Κεραµέως, αλλά κι ο διάδοχός της, Πιερρακάκης. Όσο αποφασισµένοι κι εµπαθείς φάνηκαν οι υπουργοί της ΝΔ, σε όσα δικαστήρια κι αν έσυραν τα πιο µαχητικά σωµατεία, υπάρχει ένας σοβαρός αριθµός συλλόγων πρωτοβάθµιας εκπαίδευσης και ΕΛΜΕ που οργανώνουν την αντίσταση, δεν το βάζουν κάτω και δίνουν τον τόνο ότι η αξιολόγηση δεν περνάει καθόλου εύκολα στην εκπαίδευση. Και µάλιστα, αυτά τα σωµατεία µαζικοποιούνται, παρά τα εµπόδια της µη παροχής διευκολύνσεων πλέον για τις συνελεύσεις και τις εκλογές των εκπαιδευτικών.

Είναι ενδεικτικό ότι σε ΣΕΠΕ όπως ο «Αριστοτέλης» και «Κ. Σωτηρίου», οι αριστερές συνδικαλιστικές παρατάξεις που τραβάνε µπροστά στους αγώνες, στις πολύ πρόσφατες εκλογικές τους διαδικασίες, ανεβάζουν τη συµµετοχή, τα ποσοστά και τις έδρες τους! Αποδεικνύοντας, εκτός των άλλων, ότι δεν χρειάζονται οι αποξενωτικές ηλεκτρονικές ψηφοφορίες για να φέρεις τον κόσµο στα σωµατεία…

Ο κόσµος µας δεν έχει σε καµία περίπτωση παραδώσει τα όπλα του και η ΜΑΧΗ, από την πλευρά της, έχοντας συνυπολογίσει αυτόν τον παράγοντα είναι σε θέση να στηρίξει µάχες που δίνονται καλά οργανωµένες, χωρίς ηττοπάθεια και µε την πρόθεση να συµπεριλάβουν όλο τον κόσµο του κινήµατος, χωρίς περιχαρακώσεις και αυτοαναφορικότητα.

Αγώνες µικρότερων ή µεγαλύτερων κλάδων του ιδιωτικού τοµέα, όπως των οικοδόµων και του κατασκευαστικού τοµέα, επίσης δείχνουν µαζικότητα και περιθώρια για πιο επίµονες διεκδικήσεις.

Αφήγηµα αντίστασης

Η φετινή πανελλαδική σύσκεψη της ΜΑΧΗς έχει πολλή δουλειά µπροστά της κι ευκαιρίες να «στερεωθεί» και να εµπεδώσει τα δικά της χαρακτηριστικά, σε µια ενδιαφέρουσα περίοδο για τις εργαζόµενες και τους εργαζόµενους της χώρας, σε µια περίοδο µε σηµάδια ανασύνταξης του εργατικού κινήµατος, µε νέους και παλιότερους εργαζόµενους να βγαίνουν στους δρόµους του αγώνα.

Η ταυτότητα-το προφίλ της ΜΑΧΗς, µε µόλις ένα χρόνο λειτουργίας, χρειάζεται να αποκτήσει µόνιµα και αναγνωρίσιµα χαρακτηριστικά στον κόσµο της δουλειάς, αλλά και στα ίδια της τα µέλη.

Το αφήγηµα των εργατικών διεκδικήσεων από πλευράς της ΜΑΧΗς και όχι µια απλή λίστα παράθεσης αιτηµάτων, όπως εκφράζεται και στην εισήγηση για τη 2Η πανελλαδική συνέλευση, δίνει τις κατευθύνσεις. Στο απόσπασµα καταγράφεται αυτό: «Στο πνεύµα της ιδρυτικής µας διακήρυξης και µε την εµπειρία του πρόσφατου πυκνού πολιτικά και συνδικαλιστικά χρόνου να βάλουµε στην αγωνιστική ηµερήσια διάταξη  αιτήµατα συνεκτικά σε ένα αφήγηµα όχι  µε τη µορφή καταλόγου/λίστας».

Το αφήγηµα αντίστασης αποτελείται από αιτήµατα που µπορούν να οµαδοποιηθούν και να αποτελέσουν θέµατα καµπανιών, που θα ενοποιούν και θα συγκεντρώνουν την κοινή δράση των µελών, θα δηµιουργούν συντροφικότητα παλεύοντας για κοινούς στόχους, θα δίνουν εξωστρεφώς το στίγµα της ΜΑΧΗς, καταστώντας σαφή την χρησιµότητά της στο εργατικό κίνηµα, θα θέτουν µια ατζέντα που θεωρούµε αναγκαία, µπορεί να είναι καλά προετοιµασµένη και δεν τρέχει πίσω από τις εξελίξεις, αλλά δηµιουργεί παρεµβάσεις.

Οι ιδιωτικοποιήσεις αγαθών και υπηρεσιών, µε την υπεράσπιση του Δηµοσίου και το αίτηµα για ‘Δηµόσιο ισχυρό-στήριγµα για το λαό’ είναι µια οµάδα αιτηµάτων που αφορά όχι απλά την εργασιακή κατάσταση των Δηµοσίων Υπαλλήλων, αλλά και τις κοινωνικές ανάγκες που καλύπτουν οι Δηµόσιες υπηρεσίες. Μια τέτοια καµπάνια περιλαµβάνει την ασφάλεια της κοινωνίας, την επάρκεια κοινωνικών υπηρεσιών, την προστασία του περιβάλλοντος και εκτείνεται από την Υγεία και την Παιδεία, µέχρι τις υπηρεσίες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τα Ασφαλιστικά Ταµεία και τις γεωτεχνικές υπηρεσίες για την αγροτική παραγωγή, τα δάση, τα νερά και τα τρόφιµα.

Η αντιµετώπιση κάθε είδους διακρίσεων, παρενόχλησης και βίας σε βάρος εργαζόµενων στον κόσµο της δουλειάς, σίγουρα αποτελεί µια θεµατολογία καµπάνιας, που τόσο λείπει στο περιβάλλον των σωµατείων και του συνδικαλισµού. Συνήθως αυτά τα θέµατα θεωρούνται «πολυτέλειες» ή «λυµένα» και πάντως «άσχετα» µε τον εργασιακό µας βίο. Λάθος! Στην εισήγηση για τη 2η πανελλαδική συνέλευση της ΜΑΧΗς γράφουµε: «Οι έµφυλες διακρίσεις και ο θεσµικός σεξισµός, που τελευταία παρουσιάζει όξυνση, γυρνώντας τις γυναίκες πολλά χρόνια πίσω, για την εξασφάλιση της δωρεάν αναπαραγωγής της εργατικής τάξης (δηµιουργία Υπουργείου Οικογένειας, κατάργηση του βασικού ρόλου της Γραµµατείας Ισότητας των Φύλων κ.ά.), µεγαλώνει την ανάγκη της ενασχόλησης των σωµατείων µε τα θέµατα της ισότητας των γυναικών και της προβολής και διεκδίκησης συγκεκριµένων αιτηµάτων για να καλυφθούν και να προληφθούν τα προβλήµατα κάθε µορφής και επιπέδου σεξισµού. Οι ΣΣΕ αποτελούν ένα µέσο σε αυτήν την κατεύθυνση. Οι µετανάστριες-ες αντιµετωπίζονται ως µέσον ‘λύσης’ της κάλυψης εργασιακών κενών, λόγω των άθλιων συνθηκών και δικαιωµάτων που προσφέρουν οι εργοδότες και απαιτείται αντιµετώπιση από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα σωµατεία, των νέων φαινοµένων ‘εισαγωγής’ ανθρώπων µε αδιευκρίνιστους και θολούς όρους εργασίας».

Οι µισθοί, η αγοραστική δύναµη των εργαζοµένων, η ασυδοσία των αγορών µε τον πληθωρισµό της απληστίας των υπερκερδών, η ακραία υπερφορολόγηση της εργατικής τάξης µε την ταυτόχρονη φοροαπαλλαγή του κεφαλαίου, αποτελούν ακόµα µια ενότητα αιτηµάτων που µπορεί να βρεθεί στο επίκεντρο µιας καµπάνιας, η οποία θα αναδεικνύει τη σύνδεση όλων αυτών των ζητηµάτων στο καπιταλιστικό σύστηµα και θα βαθαίνει τις αναζητήσεις των εργαζοµένων, προεκτείνοντας τη σκέψη τους σε θέµατα που το σύστηµα θέλει να µας παρουσιάζει ως άσχετα µεταξύ τους.

Έχοντας δουλέψει µαζί ο κόσµος της ΜΑΧΗς σε αυτές τις καµπάνιες, θα κατακτήσουµε την έννοια του µέλους προς τα µέσα και θα προσδίδουµε ταυτοτικά χαρακτηριστικά της ΜΑΧΗς προς τα έξω.

Στα σωµατεία µας θα φέρνουµε επεξεργασίες χρήσιµες για τους εργατικούς χώρους, ενώ θα συνδέουµε το Δηµόσιο µε τον Ιδιωτικό τοµέα και τις ανάγκες της κοινωνίας, σπάζοντας τους διαχωρισµούς και τις συντεχνιακές και ανταγωνιστικές αντιλήψεις.

Η αντιµετώπιση των άλλων συνδικαλιστικών παρατάξεων και ιδίως του ΠΑΜΕ, τόσο σε επίπεδο ΑΔΕΔΥ, ΕΚΑ κλπ, όσο και σε επίπεδο µικρότερων χώρων, προφανώς µας απασχολεί και αποτελεί θέµα σε µια πανελλαδική συνέλευση συνδικαλιστικού-εργατικού σχήµατος. Η διατήρηση της ορθολογικής στάσης, που δεν καταφεύγει σε καταγγελιολογίες, ούτε υποτάσσεται στους σχεδιασµούς της ηγεσίας του ΠΑΜΕ, µπορεί να δηµιουργεί ένα κλίµα συσπείρωσης και διευκόλυνσης των δυνάµεών µας, που αξιοποιούν όποιες πρωτοβουλίες είναι ικανές να αποφέρουν µαζικότητα κι αυτοπεποίθηση στο εργατικό κίνηµα, χτίζοντας, παράλληλα έναν απαραίτητο ενωτικό συνδικαλιστικό πόλο, ικανό να πιέζει προς κινήσεις για αποτελεσµατικούς και νικηφόρους αγώνες.

Η λειτουργία της ΜΑΧΗς στηρίχτηκε στη Γραµµατεία της τον 1ο χρόνο λειτουργίας της και µπορούµε να πούµε πως σε αυτό το επίπεδο υπήρξε προχώρηµα ενιαιοποίησης.

Το στοίχηµα για το επόµενο διάστηµα είναι η µεγαλύτερη οµογενοποίηση σε ευρύτερο επίπεδο και η σταδιακή και οµαλή κατάργηση των διαχωρισµών σε παρατάξεις των χώρων όπου βρισκόµαστε, ερχόµενες-οι από διαφορετικές διαδροµές κι εντάξεις.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά