ΕΑΣ ΑΔΕΔΥ: Κείμενο συλλογής υπογραφών - κάλεσμα για γενική απεργία. Αντίσταση και διεκδίκηση τώρα!

Η κατάσταση στα σούπερ μάρκετ, στην ενέργεια, στην υγεία, την παιδεία και τις μεταφορές, στα σπίτια και τη δουλειά των εργαζομένων, δεν δικαιολογεί και άλλη αναμονή!

Ειδικά αν συσχετισθεί η αγοραστική δύναμη και η φορολόγηση των εργαζομένων με τα υπερκέρδη της απληστίας και τη φοροασυλία των μεγαλοεπιχειρηματιών (βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών), η ταξική αδικία είναι ολοφάνερη και βέβαια εξοργιστική. ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΑΛΛΟ!

Η τροφή, η στέγη, οι κοινωνικές ανάγκες των εργαζομένων γίνονται όλο και περισσότερο αντικείμενα της ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας, που επιβάλει από το κεφάλαιο σε συνεργασία με την κυβέρνηση και με τη στήριξη των συστημικών πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων.

Το ίδιο ισχύει και με την υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων. Το κεφάλαιο, αντλεί θηριώδη κέρδη από τους άθλιους μισθούς που δίνει, τις ολοένα μειούμενες μη μισθολογικές παροχές (ασφάλιση, πρόνοια) και τα όλο και πιο συρρικνωμένα εργατικά δικαιώματα (άδειες, χρόνος εργασίας, συνδικαλιστικές κατακτήσεις). Οι απαιτήσεις των εργοδοτών νομοθετούνται από το πολιτικό σύστημα που υπηρετεί τα συμφέροντά του: νόμοι Χατζηδάκη, Άδωνι, Βορίδη, Αχτσιόγλου (διπλές και τριπλές δουλειές ακόμα και μετά τη σύνταξη, 14ωρα δουλειάς, διάλυση της Επιθεώρησης Εργασίας, ποινικοποίηση των απεργιών και κρατικές παρεμβάσεις στα σωματεία και πολλά άλλα…).

Οι τιμές στο ελαιόλαδο σπάνε από βδομάδα σε βδομάδα τα ρεκόρ, η τιμή του βρεφικού γάλακτος έφτασε στην Ελλάδα στο υπερδιπλάσιο της επόμενης ευρωπαϊκής χώρας, η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος είναι…πολύχρωμη κοροϊδία, που απαιτεί ταξική απάντηση κι όχι ανώτερα μαθηματικά! Η  ακρίβεια στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης διαβρώνει με μεγάλη ταχύτητα τον μισθό και τη σύνταξη, δηλαδή το πραγματικό εισόδημα όσων ζούμε από την εργασία.

Οι προτροπές για να αναμένουμε να «τιθασευτεί ο πληθωρισμός» αποδεικνύονται αποπροσανατολιστική δημαγωγία. Τα μέτρα Μητσοτάκη για την αντιμετώπιση της ακρίβειας δεν μπορούν να ξεγελάσουν πια καμία και κανέναν.

Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, η «πάλη ενάντια στον πληθωρισμό» γίνεται αντιληπτή ως κατεύθυνση για κλιμακούμενη λιτότητα, με τις αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις να θεωρούνται «αρνητικός παράγοντας που ενισχύει τον πληθωρισμό». Το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας, που αναμένεται να επανενεργοποιηθεί, υπογραμμίζει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μείνει προσηλωμένη στη γραμμή δημοσιονομικής πειθαρχίας και λιτότητας. Οι προτεραιότητες των Βρυξελλών και ιδιαίτερα της ελληνικής κυβέρνησης, αναδείχθηκαν εμφατικά από την «επιτυχία» του Μητσοτάκη (με βασικό σύμμαχο την Μελόνι): η «αγωνία» για τη «δημοσιονομική σταθερότητα», εξαντλήθηκε στην περαιτέρω συρρίκνωση του κοινωνικού καρπούς και των μισθών. Για αυτά δεν υπάρχει «χώρος» για ελαφρύνσεις και χαλαρώσεις, αλλά έγινε δεκτό το ελληνο-ιταλικό αίτημα εξαίρεσης των εξοπλιστικών δαπανών από τους δημοσιονομικούς κανόνες. Σε συνθήκες διάλυσης του κοινωνικού κράτους, μόνο αυτό «έκαιγε» τον Μητσοτάκη και μόνο σε αυτό έδειξαν γενναιόδωρη «κατανόηση» οι ευρωπαϊκές ηγεσίες. Για πολεμικούς εξοπλισμούς «λεφτά υπάρχουν». 

Ο Μητσοτάκης και η ΝΔ έχουν προαναγγείλει νέο μπαράζ νεοφιλελεύθερων αντιμεταρρυθμίσεων ενάντια σε ό, τι έχει απομείνει από τις κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης. Εμβληματική είναι η απόπειρα παράκαμψης του άρθρου 16 για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, την οποία επιχειρούν να πετύχουν από το 2007. Η κυβέρνηση της ΝΔ δεν κρύβει ότι θεωρεί τη διαρκή και ολόπλευρη ενίσχυση των καπιταλιστών ως τη μοναδική οδό προς την κανονικότητα που ονειρεύεται. Σε αυτόν το στόχο, ικανοποίησης των εργοδοτών, συντάσσεται και η ρύθμιση Καιρίδη για τους μετανάστες εργάτες, που τους μετατρέπει σε ομήρους των εργοδοτών. Αυτό «ονειρεύεται» για όλες κι όλους μας, απλά το επιβάλλει πρώτα στις πιο αδύναμες και τους πιο αδύναμους.

Η εξωτερική πολιτική της χώρας μας είναι πλήρως ταυτισμένη με τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, αφού το σύνολο του πολιτικού συστημικού φάσματος στηρίζει τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ τόσο στη σφαγή των Παλαιστινίων από το κράτος – δολοφόνο του Ισραήλ, όσο και με τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ ετοιμάζονται να στείλουν ελληνική φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα.

Απέναντι σε αυτή την πολιτική, η πάλη για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, για αυξήσεις στις κοινωνικές δαπάνες (που για μια ακόμα χρονιά πετσοκόβει ο προϋπολογισμός) και όχι για  εξοπλισμούς, για την επιβολή δημοσίου ελέγχου στις τιμές, είναι η μοναδική ρεαλιστική άμυνα για τους εργαζόμενους και τις λαϊκές δυνάμεις. 

Ένα χρόνο μετά το έγκλημα στα Τέμπη, όχι μόνο δεν έχει βελτιωθεί το παραμικρό για την εργαζόμενη κοινωνία, αλλά την ώρα που τα ποσοστά κερδών των μεγαλοεπιχειρηματιών είναι δυσθεώρητα, ακόμα κι όταν οι πωλήσεις μένουν σταθερές ή πέφτουν, οι εργαζόμενες κι οι εργαζόμενοι ζουν και δουλεύουν σε όλο και χειρότερες και πιο επικίνδυνες συνθήκες. Το 2023 182 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 286 τραυματίστηκαν σοβαρά  σε εργατικά εγκλήματα που βαφτίζονται «ατυχήματα» (δραματική επιδείνωση από το 104 και 140, αντίστοιχα, για το 2022) χωρίς στη θλιβερή αυτή στατιστική να περιλαμβάνεται η μεγάλη αύξηση των επαγγελματικών ασθενειών.

Οι ιδιωτικοποιήσεις ακόμα και υπηρεσιών του στενού Δημόσιου τομέα, ακόμα και του νερού και της ψυχικής υγείας, και η συνολική κατάρρευση του Δημοσίου ως κοινωνικού στηρίγματος των εργαζομένων και των πιο φτωχών, θέτουν επιτακτικά το καθήκον να αντιστραφεί επιτέλους αυτή η πορεία και να τεθούν στο επίκεντρο οι ανάγκες των πολλών και όχι τα κέρδη των λίγων.

Στο καθήκον αυτό οφείλουν να ανταποκριθούν πρώτα από όλους οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που δρουν στα σωματεία, τις Ομοσπονδίες, τα Εργατικά Κέντρα, τις τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Οι συνδικαλίστριες-συνδικαλιστές, οι εργατικές παρατάξεις, σχήματα και ομάδες που υπογράφουμε αυτό το κείμενο απαιτούμε από τα σωματεία και τα συνδικαλιστικά όργανα να βάλουν τέλος στην αναμονή και την αδράνεια και να οργανώσουν το επόμενο διάστημα Γενική Απεργία, που να αναδεικνύει και να διεκδικεί, με όρους συνέχειας, κλιμάκωσης και ενότητας, πολιτικές υπέρ των εργατικών συμφερόντων. Θεωρούμε ότι επείγει να θέσουμε επί τάπητος ως κυρίαρχα αιτήματα τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, τα ζητήματα που αφορούν στην αξιολόγηση, στην ανάγκη για ΣΣΕ, για τις προσλήψεις, τις αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις, τον έλεγχο της αγοράς, για να μπει φρένο στα κέρδη, τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας, την αναβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας και την ακύρωση της αξιολόγησης, ώστε όλες -οι μαζί να απαιτήσουμε δυνατά το «ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ»!

Οι συνδικαλίστριες-συνδικαλιστές, οι εργατικές παρατάξεις, σχήματα και ομάδες που υπογράφουμε αυτό το κείμενο δηλώνουμε την προσήλωσή μας στην ανάγκη οργάνωσης πραγματικών κι όχι συμβολικών κινητοποιήσεων, με προοπτική νίκης και κατακτήσεων που, όλες κι όλοι που ζούμε από τη δουλειά μας, έχουμε απόλυτη ανάγκη. Η ενότητα των συνδικαλιστικών δυνάμεων που αναφερόμαστε στην ταξική πάλη για την απελευθέρωση της κοινωνίας είναι απαραίτητη και γι’ αυτό καλούμε κάθε εργαζόμενη κι εργαζόμενο που συμμερίζεται αυτόν το στόχο, να υπογράψει και να διακινήσει αυτό το κείμενο.

Η ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ως ένα πρώτο βήμα στην πορεία των κινητοποιήσεων με διάρκεια και κλιμάκωση είναι μονόδρομος. Μια Γενική Απεργία που να προπαγανδιστεί με κάθε τρόπο (αφίσες, φυλλάδια τεκμηρίωσης, σποτάκια κλπ), που να προετοιμαστεί με συνελεύσεις και περιοδείες σε χώρους δουλειάς και κάθε κλάδο, μια Απεργία που να αναδείξει τα αιτήματα της εργαζόμενης κοινωνίας και να οργανωθεί από όλες κι όλους μαζί, από τα μέλη των σωματείων με την πρωτοπόρα δράση των πρωτοβάθμιων σωματείων και των οργάνων του συνδικαλιστικού κινήματος.