Μετά την τελευταία συνεδρίαση της ΚΕ της Νέας Αριστεράς, δεν επαληθεύτηκαν οι εκτιµήσεις που έβλεπαν µια «συγκόλληση» µε τον ΣΥΡΙΖΑ ή ακόµα και διάσπαση του κόµµατος. Αυτό δεν σηµαίνει βέβαια ότι δεν δοκιµάστηκε η συνοχή του συγκεκριµένου πολιτικού χώρου ή ότι οι σοβαρές διαφωνίες στο εσωτερικό της ΝΕΑΡ, έχουν ξεπεραστεί.
Η καθαρή πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής, σε ποσοστό 60% (συσχετισµός που υπάρχει και στο Πολιτικό Γραφείο) είπε «όχι» στη µονοµερή συµφωνία µε την Κουµουνδούρου, υιοθετώντας σχετική τροπολογία του Ευκλείδη Τσακαλώτου. Είχαν προηγηθεί η εισήγηση του Αλέξη Χαρίτση για τον οδικό χάρτη (αρχικά για συντονισµό των δύο κοινοβουλευτικών οµάδων) και η αντιεισήγηση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη («όχι σε µια βιαστική και σπασµωδική συνεργασία µε ένα κόµµα που έχει πολιτική γραµµή του µέσου όρου») ως προς το «λαϊκό µέτωπο», που αποτελεί συνεδριακή απόφαση της ΝΕΑΡ. Νωρίτερα, υπήρξε και η υιοθέτηση, από τον Αλέξη Χαρίτση, της συνθετικής τροπολογίας Ηλιόπουλου – Καρπόζηλου.
Η σχετική τροπολογία Τσακαλώτου, που έφερε την έκρηξη του Ν. Μπίστη κ.α. στελεχών, ανέφερε µεταξύ άλλων: «Η Νέα Αριστερά παραµένει προσηλωµένη στην απόφαση του ιδρυτικού συνεδρίου για λαϊκό µέτωπο. Όµως το λαϊκό µέτωπο µε στόχο να συγκροτηθεί µια ανταγωνιστική δύναµη προς την κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν µπορεί να νοείται ως η συνεργασία της Νέας Αριστεράς αποκλειστικά µε τον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ. Ένα λαϊκό µέτωπο απαιτεί σοβαρές διεργασίες».
Έτσι παρέµεινε κλειστή η πόρτα της Νέας Αριστεράς για συνεργασία µε τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, χωρίς αυτό να σηµαίνει ότι δεν µπορεί να ανοίξει στο εγγύς µέλλον. Ως προς το εσωκοµµατικό τοπίο και τις διεργασίες, που πιθανά θα προκύψουν µετά την απόφαση της ΚΕ, οι εξελίξεις είναι ανοιχτές. Το ραντεβού δίνεται πλέον για το συνέδριο στα τέλη Ιουνίου και µέχρι τότε θα έχει ξεκαθαρίσει το τοπίο για τη στάση του Αλέξη Χαρίτση, αν δηλαδή παραιτηθεί, οπότε θα γίνει και εκλογή νέου προέδρου. Σε µια τέτοια εξέλιξη το προγραµµατικό συνέδριο θα αλλάξει χαρακτήρα και θα µετατραπεί σε έκτακτο.
Η διάσταση απόψεων µεταξύ προέδρου και γραµµατέα και η νέα πλειοψηφία που διαµορφώθηκε (υπέρ του δεύτερου), δεν είναι απλή υπόθεση για κανένα κοµµατικό σχηµατισµό. Πόσο µάλλον όταν ο συσχετισµός στην κοινοβουλευτική οµάδα είναι εντελώς αντίστροφος, από αυτόν της Κεντρικής Επιτροπής («8-3»). Τα προβεβληµένα στελέχη, υπουργοί κατά βάση των κυβερνήσεων του Α. Τσίπρα, δείχνουν αποφασισµένα να προχωρήσουν σε µια στενότερη συνεργασία µε τον ΣΥΡΙΖΑ και στη διατήρηση της ΝΕΑΡ, εντός των σεναρίων ανασύνθεσης της κεντροαριστεράς, µε όρους «προοδευτικής διακυβέρνησης». Άλλωστε, µε τα σηµερινά δηµοκοπικά ποσοστά, µια τέτοια συµµαχία φαντάζει υπαρξιακός όρος.
Στον ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί οργή για την απόφαση της Νέας Αριστεράς να κόψει τις γέφυρες άµεσης κοινοβουλευτικής συµπόρευσης. Φαίνεται πώς η φιλοδοξία του Φάµελλου να ανέβει στη ΔΕΘ ως αρχηγός της αξιωµατικής αντιπολίτευσης «πάει περίπατο»! Στις 12 – 15 Ιουνίου θα πραγµατοποιηθεί το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και ασφαλώς η ηγεσία του ήθελε να παρουσιάσει µια θετική εξέλιξη στο ζήτηµα των πολιτικών συµµαχιών (που ουσιαστικά είναι ανύπαρκτες). «ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά αποδείχθηκαν κατώτεροι των περιστάσεων», σηµείωσε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, για τις αρνήσεις στο προσκλητήριο της Κουµουνδούρου.
Μέτωπο
«Λαϊκό µέτωπο», «προοδευτικό µέτωπο», «δηµοκρατικό µέτωπο» είναι µόνο µερικές φράσεις από την ορολογία που χρησιµοποιούν τα κόµµατα της κεντροαριστεράς, προκειµένου να περιγράψουν την ανάγκη δηµιουργίας ενός «αντίπαλου δέους» στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Πόσο κοντά είναι όµως στην σηµερινή πολιτική πραγµατικότητα η επίτευξη ενός τέτοιου στόχου; Μπορεί ένα συµµαχικό σχήµα ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ – ΝΕΑΡ να φέρει την πολιτική αλλαγή, εκτοπίζοντας τη ΝΔ από την κυβερνητική εξουσία;
Ένα τέτοιο σενάριο είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει πραγµατικότητα. Όχι µόνο επειδή η συντριπτική πλειοψηφία της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ παραµένει αντιΣΥΡΙΖΑ και ο Ν. Ανδρουλάκης αρνείται κατηγορηµατικά. Αλλά επίσης γιατί η ισχυρή µειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ (Π. Πολάκης) και όχι µόνο (Ν. Παππάς) δεν επιθυµούν µια τέτοια συνεργασία. Το ίδιο και η «Οµπρέλα» της Νέας Αριστεράς.
Στο ΠΑΣΟΚ θεωρούν ότι η λύση είναι η επιµονή στην αυτόνοµη πορεία γιατί, νοµοτελειακά, θα λειτουργήσει το κλασσικό παιχνίδι του δικοµµατισµού (ο δεύτερος κάποια στιγµή γίνεται πρώτος). Για την ώρα πάντως, βλέπουν την Πλεύση Ελευθερίας στη δεύτερη θέση των µετρήσεων. Στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι η λύση βρίσκεται στη συµπόρευση των τριών κοµµάτων, µήπως και διατηρήσουν µια αξιοπρεπή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Και κάπως έτσι φουντώνουν και τα σενάρια ενός φορέα υπό την ηγεσία του Α. Τσίπρα, που συνεχίζει τις διαλέξεις στα…υπόγεια του Χάρβαρντ, προπαγανδίζοντας τις εκθέσεις Ντράγκι και Λέτα για την ενίσχυση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και τον επανεξοπλισµό της ΕΕ.
Στη Νέα Αριστερά προτάσσουν έναν προγραµµατικό διάλογο και κοινές κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες, γιατί οι µισοί θέλουν να αποφύγουν µια τέτοια συµµαχία. Η απόφαση της ΚΕ κρατά µεν ανοιχτές τις πόρτες των συνεργασιών, ωστόσο, παραπέµπει στο µέλλον την όποια συζήτηση περί συµπόρευσης µε τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι διαφορές στην προσέγγιση του ζητήµατος των συµµαχιών ήταν πάντα καθοριστικές στην Αριστερά, για το πολιτικό σχέδιο που θέλει να υπηρετήσει κάθε πολιτική δύναµη και τον χαρακτήρα των πολιτικών ή εκλογικών µετώπων που συγκροτεί. Στη Νέα Αριστερά φαίνεται πώς θα υπάρχουν αρκετά επεισόδια ακόµα, επί του συγκεκριµένου πολιτικού επίδικου που έχει διχάσει το κόµµα.
Εκείνο όµως που προκαλεί το µεγαλύτερο ζήτηµα αξιοπιστίας του συγκεκριµένου χώρου, είναι η σθεναρή υπεράσπιση της κυβερνητικής θητείας 2015-2019. «Κεκτηµένο» που υπονοµεύει τα καλέσµατα της ΝΕΑΡ για την ανάγκη δηµιουργίας µετώπου απέναντι στη Δεξιά. Η υπόκλιση στα ιδεολογήµατα της «υπευθυνότητας», ο άκρατος κυβερνητισµός και ευρωπαϊσµός, παραµένουν τα µεγαλύτερα εµπόδια για την ανάκαµψη του κόµµατος. Την Αριστερά των καλών τρόπων και της «υγιούς επιχειρηµατικότητας» προφανώς ο κόσµος της δουλειάς δεν την χρειάζεται.
Ο µη διαχωρισµός από τα πεπραγµένα των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ, που έστρωσαν το δρόµο στη ΝΔ και συκοφάντησαν την Αριστερά, είναι ο βασικός λόγος που δεν µπορούν να αποκτήσουν «ορατότητα» και κάποιες θετικές πολιτικές πρωτοβουλίες της Πατησίων. Για παράδειγµα το σχέδιο νόµου για την απαγόρευση των εξορύξεων και η άρνηση ψήφου στις εξοπλιστικές δαπάνες, κατά τη συζήτηση του κρατικού προϋπολογισµού. Πόσο µάλλον να υπάρξει κοινή δράση µε δυνάµεις της ριζοσπαστικής αριστεράς. Αν πραγµατικά ενδιαφέρει κάτι τέτοιο τη ΝΕΑΡ.
*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά
