Η συζήτηση στο 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

Ολο­κλη­ρώ­θη­κε το 1ο Συ­νέ­δριο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, την Κυ­ρια­κή 14/7/2013, με τις ψη­φο­φο­ρί­ες για την εκλο­γή Προ­έ­δρου και Κε­ντρι­κής Επι­τρο­πής. Με πο­σο­στό 74,08% ανα­δεί­χθη­κε Πρό­ε­δρος του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ο Αλέ­ξης Τσί­πρας, ενώ η κα­τα­νο­μή των πο­σο­στών και εδρών ανά­με­σα στα 6 ψη­φο­δέλ­τια που συμ­με­τεί­χαν στις εκλο­γές για την ανά­δει­ξη των 201 μελών της ΚΕ ήταν: Ενιαίο Ψη­φο­δέλ­τιο της προ­ε­δρι­κής πλειο­ψη­φί­ας 135 έδρες με πο­σο­στό 67,61%, Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα 60 έδρες με πο­σο­στό 30,15%, Ανέ­ντα­χτοι Εντός ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ 2 έδρες με πο­σο­στό 1,03%, Κο­μου­νι­στι­κή Τά­ση-Πλατ­φόρ­μα 2 έδρες με πο­σο­στό 0,74%, Πα­ρέμ­βα­ση Μελών 1 έδρα με πο­σο­στό 0,27% και Πα­ρέμ­βα­ση για την Ενό­τη­τα καμία έδρα και πο­σο­στό 0,21%.

Ενι­σχυ­μέ­νη βγήκε η «Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα», σε σχέση με το πο­σο­στό που συ­γκέ­ντρω­σε στην Πα­νελ­λα­δι­κή Συν­διά­σκε­ψη που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε με­ρι­κούς μήνες πριν, ενώ ικα­νο­ποι­η­μέ­να δη­λώ­νουν τα στε­λέ­χη της με ανα­κοί­νω­σή τους για «…τη με­γά­λη και ανο­δι­κή απή­χη­ση που συ­να­ντούν οι θέ­σεις και οι εναλ­λα­κτι­κές προ­τά­σεις της όχι μόνο στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλλά σε όλη την Αρι­στε­ρά και τον κόσμο της και ευ­ρύ­τε­ρα στην κοι­νω­νία».

Το από­γευ­μα του Σαβ­βά­του, 13/7/2013, πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­καν οι ψη­φο­φο­ρί­ες για τη δια­κή­ρυ­ξη, την πο­λι­τι­κή από­φα­ση και το κα­τα­στα­τι­κό του ενιαί­ου ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Η «Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα» ψή­φι­σε ως βάση συ­ζή­τη­σης και τα τρία κεί­με­να, ενώ κα­τέ­θε­σε τρο­πο­λο­γί­ες σε κάθε ένα από αυτά. Μετά την απόρ­ρι­ψη των τρο­πο­λο­γιών, ψή­φι­σε λευκό.

Στην τρο­πο­λο­γία της για την ιδε­ο­λο­γι­κή δια­κή­ρυ­ξη πε­ριέ­γρα­ψε την ανά­γκη για ένα νέο κύμα ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, το­νί­ζο­ντας ότι η ενί­σχυ­ση του ρι­ζο­σπα­στι­κού χα­ρα­κτή­ρα, του ανα­τρε­πτι­κού του προ­γράμ­μα­τος και της ικα­νό­τη­τάς και στα­θε­ρό­τη­τάς του να δίνει μάχες θα ενι­σχύ­σουν και θα διευ­ρύ­νουν την εμπι­στο­σύ­νη της ερ­γα­τι­κής τάξης και των λαϊ­κών στρω­μά­των, ανα­δει­κνύ­ο­ντάς τον σε ηγε­μο­νι­κή δύ­να­μη του κι­νή­μα­τος ανα­τρο­πής.

Τέσ­σε­ρις τρο­πο­λο­γί­ες κα­τέ­θε­σε στο σχέ­διο πο­λι­τι­κής από­φα­σης:

1) Ακύ­ρω­ση των συμ­βά­σε­ων – δια­γρα­φή χρέ­ους ως άδικο, τα­ξι­κό, αλλά και μη βιώ­σι­μο και δέ­σμευ­ση της Αρι­στε­ράς ως κυ­βέρ­νη­ση, αν απο­τύ­χουν οι δια­πραγ­μα­τεύ­σεις, να προ­χω­ρή­σει άμεσα στη δια­κο­πή απο­πλη­ρω­μής, επι­κα­λού­με­νη λό­γους επι­βί­ω­σης του ελ­λη­νι­κού λαού.

2) Εθνι­κο­ποί­η­ση υπό ερ­γα­τι­κό και κοι­νω­νι­κό έλεγ­χο των τρα­πε­ζών και στρα­τη­γι­κών το­μέ­ων της οι­κο­νο­μί­ας ως απα­ραί­τη­τες προ­ϋ­πο­θέ­σεις για στή­ρι­ξη των ερ­γα­τι­κών-λαϊ­κών ανα­γκών.

3) Για το Ευρώ και την ανα­γκαία προ­ε­τοι­μα­σία, ώστε στην ανα­πό­φευ­κτη σύ­γκρου­ση με την ΕΕ να υπάρ­χει σχέ­διο της Αρι­στε­ρής Κυ­βέρ­νη­σης ακόμα και για έξοδο από την Ευ­ρω­ζώ­νη.

4) Για την πο­λι­τι­κή συμ­μα­χιών, συ­μπό­ρευ­ση όλων των δυ­νά­με­ων της Αρι­στε­ράς και στε­λε­χών και συλ­λο­γι­κο­τή­των που απε­γκλω­βί­ζο­νται από τις λο­γι­κές της Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, απο­κλει­σμό συ­νερ­γα­σιών με πρό­σω­πα και φο­ρείς που είχαν συμ­βο­λή στη δε­ξιό­στρο­φη πο­ρεία του σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κού χώρου (συ­μπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νης και της ΔΗΜΑΡ) και τις μνη­μο­νια­κές επι­λο­γές του, δυ­νά­μεις κε­ντρο­δε­ξιού προ­σα­να­το­λι­σμού, δυ­νά­μεις του αστι­κού πο­λι­τι­κού συ­στή­μα­τος και πο­λι­τι­κούς εκ­προ­σώ­πους της αστι­κής τάξης.

Οξυ­μέ­νο υπήρ­ξε το κλίμα κατά την ψη­φο­φο­ρία επί του κει­μέ­νου του κα­τα­στα­τι­κού. Η Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα δια­φώ­νη­σε με την εκλο­γή του προ­έ­δρου από το συ­νέ­δριο, δη­λώ­νο­ντας ότι στην Αρι­στε­ρά εκλέ­γο­νται συλ­λο­γι­κά όρ­γα­να και ότι τα πρό­σω­πα, όσο ση­μα­ντι­κά και αν είναι, οφεί­λουν να υπό­κει­νται σε συλ­λο­γι­κό έλεγ­χο.

Σύ­γκρου­ση υπήρ­ξε επί­σης σχε­τι­κά με τη δυ­να­τό­τη­τα των τά­σε­ων να κα­τα­γρά­φουν τη δια­φο­ρε­τι­κή τους άποψη με ξε­χω­ρι­στή λίστα. Υιο­θε­τή­θη­κε, τε­λι­κά, από το Συ­νέ­δριο η πρό­τα­ση του Α. Τσί­πρα που κα­τα­τέ­θη­κε κατά τη διάρ­κεια της συ­ζή­τη­σης και ορί­ζει ως εκλο­γι­κό σύ­στη­μα την ενιαία λίστα και δυ­να­τό­τη­τα όποιας τά­σης-πλατ­φόρ­μας το επι­θυ­μεί, να κα­τα­θέ­σει χω­ρι­στό ψη­φο­δέλ­τιο.

Η πρό­τα­ση πό­λω­σε το κλίμα και οδή­γη­σε στην κα­τά­θε­ση 6 δια­φο­ρε­τι­κών ψη­φο­δελ­τί­ων, αφού υπήρ­ξαν αρ­κε­τοί σύ­νε­δροι που δεν θέ­λη­σαν να κα­τα­γρα­φούν ως τμήμα του ψη­φο­δελ­τί­ου της προ­ε­δρι­κής πλειο­ψη­φί­ας.

Αιφ­νι­δια­στι­κά κα­τέ­θε­σε η πλειο­ψη­φία με­τα­βα­τι­κή διά­τα­ξη στο κα­τα­στα­τι­κό σχε­τι­κά με τις συ­νι­στώ­σες. Η διά­τα­ξη όριζε τη δια­κο­πή της δη­μό­σιας δρά­σης των συ­νι­στω­σών που δεν έχουν απο­φα­σί­σει να αυ­το­δια­λυ­θούν, με ασφυ­κτι­κό χρο­νο­διά­γραμ­μα 2-3 μηνών.

Στη διά­λυ­ση των ορ­γα­νώ­σε­ων-συ­νι­στω­σών αντέ­δρα­σαν έντο­να εκ­πρό­σω­ποι της ΔΕΑ, της ΚΕΔΑ, αλλά και ο Μα­νώ­λης Γλέ­ζος. Ση­μα­ντι­κό ρόλο έπαι­ξαν οι πα­ρεμ­βά­σεις εκ­προ­σώ­πων του Αρι­στε­ρού Ρεύ­μα­τος, αλλά και συ­νέ­δρων της ΑΝΑΣΑ, που υπε­ρά­σπι­σαν την προ­σφο­ρά των συ­ντρό­φων της ΔΕΑ και των υπό­λοι­πων συ­νι­στω­σών, αλλά και των ιδε­ο­λο­γι­κών ρευ­μά­των που εκ­προ­σω­πούν στην υπό­θε­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλλά και του κι­νή­μα­τος.

Οι πα­ρεμ­βά­σεις οδή­γη­σαν την πλειο­ψη­φία να απο­σύ­ρει την πρό­τα­ση και να απο­δε­χθεί ότι το θέμα των συ­νι­στω­σών πα­ρα­πέ­μπε­ται σε «δια­βού­λευ­ση», η οποία οφεί­λει να ολο­κλη­ρω­θεί σε «εύ­λο­γο χρόνο».

Από το πρωί της Πέμ­πτης 11/7/2013 έως και το με­ση­μέ­ρι του Σαβ­βά­του, η πο­λι­τι­κή συ­ζή­τη­ση του συ­νε­δρί­ου εξε­λί­χθη­κε με το­πο­θε­τή­σεις των συ­νέ­δρων. Έγι­ναν πε­ρισ­σό­τε­ρες από 200 το­πο­θε­τή­σεις μελών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ενώ υπήρ­ξαν χαι­ρε­τι­σμοί από εκ­προ­σώ­πους φο­ρέ­ων και κι­νη­μά­των που μά­χο­νται (ΕΡΤ, ΟΛΜΕ, Σκου­ριές, ΒΙΟΜΕ κλπ), αλλά και αντι­προ­σώ­πους αρι­στε­ρών κομ­μά­των απ’ όλο τον κόσμο (Αγ­γλία, Αυ­στρα­λία, Πα­ρα­γουάη, Κα­τα­λο­νία, PLO, Κόμμα Ευ­ρω­παϊ­κής Αρι­στε­ράς κλπ).

Δυ­σα­νά­λο­γο χρόνο και χώρο στη συ­ζή­τη­ση ως προς τη σπου­δαιό­τη­τά του, αλλά και τις ανά­γκες της πο­λι­τι­κής πε­ριό­δου, είχαν τα ορ­γα­νω­τι­κά θέ­μα­τα. Αυτό ήταν ανα­με­νό­με­νο, αφού αντί­στοι­χο χώρο είχαν κα­τα­λά­βει και στον προ­συ­νε­δρια­κό διά­λο­γο, στις συ­ζη­τή­σεις των μελών στις το­πι­κές ορ­γα­νώ­σεις, αλλά και στα ΜΜΕ, έντυ­πα και ηλε­κτρο­νι­κά, για με­γά­λο χρο­νι­κό διά­στη­μα.

Τα στε­λέ­χη της πλειο­ψη­φί­ας πα­ρου­σί­α­σαν τόσο τις συ­νι­στώ­σες, όσο και την εσω­κομ­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση ως υπεύ­θυ­νους για την έλ­λει­ψη συ­νο­χής στη δράση, αλλά και για την πο­λυ­γλωσ­σία του δη­μό­σιου λόγου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Τέλος έγινε προ­σπά­θεια να εμ­φα­νι­στούν οι συ­νι­στώ­σες ως συ­ντη­ρη­τι­κές δυ­νά­μεις που αντι­στέ­κο­νται στο νέο βήμα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ προς τη δη­μο­κρα­τία των μελών.

Με­γά­λο μέρος στη συ­ζή­τη­ση για τα ορ­γα­νω­τι­κά κα­τέ­λα­βε το εκλο­γι­κό σύ­στη­μα του κόμ­μα­τος (ενιαίο ψη­φο­δέλ­τιο ή λί­στες), αλλά και το θέμα της εκλο­γής προ­έ­δρου από το συ­νέ­δριο.

Ο Θό­δω­ρος Αζού­δης, από την Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα, τό­νι­σε ότι δεν πρέ­πει να υιο­θε­τού­με την κρι­τι­κή του αστι­κού Τύπου ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ των συ­νι­στω­σών και των δια­φο­ρε­τι­κών από­ψε­ων είναι αδυ­να­μία, ενώ, υπο­στη­ρί­ζο­ντας ότι ο πρό­ε­δρος πρέ­πει να εκλέ­γε­ται από την ΚΕ, είπε ότι «σώμα που εκλέ­γει είναι το σώμα που ελέγ­χει».

Ο Γιάν­νης Θε­ω­νάς, μι­λώ­ντας ως εκ­πρό­σω­πος της ΚΕΔΑ, άσκη­σε έντο­νη κρι­τι­κή στην πρό­θε­ση της ηγε­τι­κής πλειο­ψη­φί­ας να δια­λύ­σει της συ­νι­στώ­σες-ιδε­ο­λο­γι­κά ρεύ­μα­τα που ίδρυ­σαν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, τό­νι­σε ότι δεν είναι δη­μο­κρα­τι­κό­τε­ρες οι δια­δι­κα­σί­ες με τα χαρ­τά­κια και το κυ­νή­γι της σταυ­ρο­δο­σί­ας και επι­σή­μα­νε την έλ­λει­ψη απο­λο­γι­σμού από την απερ­χό­με­νη ΚΕ και την απου­σία ει­σή­γη­σης από αυτή.

Ση­μα­ντι­κό ση­μείο ήταν η πα­ρέμ­βα­ση του Μα­νώ­λη Γλέ­ζου. Εκ μέ­ρους των Ενερ­γών Πο­λι­τών, δια­φώ­νη­σε  με την ύπαρ­ξη μο­νο­πρό­σω­πων ορ­γά­νων σε ένα δη­μο­κρα­τι­κό κόμμα της Αρι­στε­ράς, τό­νι­σε ότι οι συ­νι­στώ­σες υπήρ­ξαν και είναι εγ­γύ­η­ση για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ότι κα­νείς δεν μπο­ρεί να επι­βά­λει την αυ­το­διά­λυ­ση, γιατί κα­νείς δεν μπο­ρεί να απο­φα­σί­ζει για τον άλλο και υπο­γράμ­μι­σε ότι η διά­λυ­ση των συ­νι­στω­σών αναι­ρεί την πρό­τα­ση ενό­τη­τας προς τις άλλες δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς, αφού θα πρέ­πει να αυ­το­δια­λυ­θούν για να συμ­με­τέ­χουν στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

Η Κα­τε­ρί­να Σερ­γί­δου, θυ­μί­ζο­ντας την πο­ρεία δη­μιουρ­γί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ανα­φέρ­θη­κε στη συμ­βο­λή των συ­νι­στω­σών, λέ­γο­ντας: «Οι συ­νι­στώ­σες δεν είναι “κακιά λέξη”, είναι ορ­γα­νώ­σεις της Αρι­στε­ράς που εκ­φρά­ζουν ρεύ­μα­τα και ιδέες τόσο πα­λιές όσο και ο κα­πι­τα­λι­σμός. Δεν πρέ­πει να ξε­χά­σου­με την ιστο­ρία τους και την προ­σφο­ρά τους».   

Ο Δη­μή­τρης Μπε­λα­ντής τό­νι­σε ότι η ενό­τη­τα στη δράση εξα­σφα­λί­ζε­ται από την πο­λι­τι­κή ελευ­θε­ρία, ότι εγ­γύ­η­ση της πο­λυ­τα­σι­κό­τη­τας είναι η αντι­προ­σω­πευ­τι­κή εκ­προ­σώ­πη­ση κι ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, χωρίς ιδε­ο­λο­γι­κές τά­σεις, δεν εξα­σφα­λί­ζει την απαλ­λα­γή από τους μη­χα­νι­σμούς και το φρα­ξιο­νι­σμό, αντι­θέ­τως θρέ­φει προ­σω­πο­κε­ντρι­κούς μη­χα­νι­σμούς επι­κρά­τη­σης ομά­δων μέσα στο κόμμα, χωρίς ιδε­ο­λο­γι­κό υπό­βα­θρο.

Ο Αντώ­νης Ντα­βα­νέλ­λος, επι­ση­μαί­νο­ντας τον κίν­δυ­νο η συ­ζή­τη­ση για τα ορ­γα­νω­τι­κά να οδη­γή­σει σε «τραυ­μα­τι­σμό» του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, δή­λω­σε ότι, ενώ βρι­σκό­μα­στε σε πό­λε­μο και κα­νείς δεν πε­ρισ­σεύ­ει, πρέ­πει να απορ­ρι­φθούν τε­λε­σί­γρα­φα όπως «έχετε μια βδο­μά­δα να αυ­το­δια­λυ­θεί­τε, αλ­λιώς…». Υπεν­θύ­μι­σε τον κα­θο­ρι­στι­κό ρόλο που έπαι­ξε η ΔΕΑ στη δη­μιουρ­γία του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και τη συμ­βο­λή της στην πο­ρεία του, ενώ τέλος υπο­γράμ­μι­σε ότι η δη­μο­κρα­τία στο κόμμα δεν εξα­σφα­λί­ζε­ται με ορ­γα­νω­τι­κά μέτρα, αλλά χρειά­ζε­ται πο­λι­τι­κές προ­ϋ­πο­θέ­σεις. Για τη θέση της ΔΕΑ είπε ότι πολύ πριν το 2012 διεκ­δί­κη­σε τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ των μελών, απο­δέ­χθη­κε την αρχή «ένα μέλος, μία ψήφος», την κα­τάρ­γη­ση όλων των «προ­νο­μί­ων» των συ­νι­στω­σών και του veto, ενώ έχει δια­θέ­σει όλα τα μέλη της στην κοινή δου­λειά του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Έκλει­σε δη­λώ­νο­ντας: «Εμείς, της ΔΕΑ, ει­κο­νι­κή αυ­το­διά­λυ­ση δεν πρό­κει­ται να κά­νου­με».

Η έντα­ση για τα ορ­γα­νω­τι­κά θέ­μα­τα κο­ρυ­φώ­θη­κε, όταν ο Δ. Βί­τσας χα­ρα­κτή­ρι­σε ως «μα­γα­ζά­κια» τις συ­νι­στώ­σες που δεν αυ­το­δια­λύ­ο­νται, χρε­ώ­νο­ντάς τους την κακή εξω­τε­ρι­κή ει­κό­να του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και λέ­γο­ντας πως με τη στάση τους αυτή τρο­φο­δο­τούν τη «μο­ντα­ζιέ­ρα του Μου­ρού­τη».

Στο ίδιο έντο­νο κλίμα και τόνο κι­νή­θη­κε και ο Α. Τσί­πρας στο κλεί­σι­μό των ερ­γα­σιών του συ­νε­δρί­ου το με­ση­μέ­ρι του Σαβ­βά­του.

Η συ­ζή­τη­ση για τα πο­λι­τι­κά θέ­μα­τα, απ’ όλες τις πλευ­ρές, κι­νή­θη­κε κυ­ρί­ως γύρω από τα ση­μεία αντι­πα­ρά­θε­σης που έθεσε η «Αρι­στε­ρή Πλατ­φόρ­μα».

Ο Χρή­στος Σταυ­ρα­κά­κης είπε ότι η δή­λω­ση κα­τάρ­γη­σης του μνη­μο­νί­ου είναι ανε­παρ­κής, αν δε συ­νο­δεύ­ε­ται από στάση πλη­ρω­μών και κα­ταγ­γε­λία των δα­νεια­κών συμ­βά­σε­ων, εθνι­κο­ποί­η­ση τρα­πε­ζών και κρί­σι­μων ΔΕΚΟ, σύ­γκρου­ση με την ΕΕ κι ότι ένα τέ­τοιο πρό­γραμ­μα μπο­ρεί να υλο­ποι­η­θεί μόνο από κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς. Για να φτά­σου­με όμως σε αυτή την κυ­βέρ­νη­ση, πρέ­πει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να παί­ξει κε­ντρι­κό ρόλο στην ορ­γά­νω­ση των λαϊ­κών αγώ­νων.

Η Μαρία Μπό­λα­ρη είπε: «Μπή­κα­με στο Συ­νέ­δριο με το ερώ­τη­μα “ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ των συ­νι­στω­σών ή ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ των μελών”, ενώ τα πραγ­μα­τι­κά δι­λήμ­μα­τα είναι: Με ποια πο­λι­τι­κή δράση θα ανα­τρέ­ψου­με την κυ­βέρ­νη­ση; Με ποιο πο­λι­τι­κό πρό­γραμ­μα μια κυ­βέρ­νη­ση της Αρι­στε­ράς και με ποιες συμ­μα­χί­ες θα κα­τα­φέ­ρει να συ­γκρο­τη­θεί; Με ποιο κί­νη­μα θα δώ­σου­με τη μάχη;». Επι­σή­μα­νε ότι χρειά­ζε­ται ξε­κά­θα­ρη το­πο­θέ­τη­ση για το χρέος, τη ρήξη με την Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση. Δή­λω­σε ότι η ΔΕΑ δε­σμεύ­ε­ται στο πο­λι­τι­κό σχέ­διο του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και έκλει­σε, ανα­φε­ρό­με­νη στις ιστο­ρι­κές εμπει­ρί­ες και ιδιαί­τε­ρα εκεί­νη της Εθνι­κής Αντί­στα­σης και του εμ­φυ­λί­ου, δη­λώ­νο­ντας: «..δεν υπο­χω­ρού­με, γιατί η υπο­χώ­ρη­ση πλη­ρώ­νε­ται ακρι­βά»

Ο Θέμης Γρη­γο­ριά­δης είπε ότι χρειά­ζε­ται σαφές πρό­γραμ­μα όχι με συ­ντή­ρη­ση και δια­χεί­ρι­ση, αλλά με με­γά­λες ρή­ξεις και ανα­τρο­πές, με οδηγό το σύν­θη­μα «ένας άλλος κό­σμος είναι εφι­κτός».

Χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή ήταν η φράση του Δ. Πα­πα­θε­ο­δώ­ρου ως προς το κομ­μά­τι της σα­φή­νειας και της στα­θε­ρό­τη­τας: «..όποια ηγε­σία πα­τά­ει σε δύο βάρ­κες, τε­λι­κά γέρ­νει προς τη δεξιά και ο λαός πέ­φτει στη θά­λασ­σα».

Ο Στά­θης Κου­βε­λά­κης, ανα­φε­ρό­με­νος σε δη­μο­σκό­πη­ση που δεί­χνει ότι το 75% των ερω­τη­θέ­ντων δεν πι­στεύ­ει ότι μπο­ρεί ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ να κα­ταρ­γή­σει το μνη­μό­νιο, εντό­πι­σε ότι υπάρ­χει κρίση αξιο­πι­στί­ας και πει­στι­κό­τη­τας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Είπε ότι πρέ­πει να πεί­σου­με ότι εί­μα­στε έτοι­μοι για τη σύ­γκρου­ση και η θέση για επα­να­δια­πραγ­μά­τευ­ση της δια­γρα­φής με­γά­λου μέ­ρους του χρέ­ους δεν είναι πει­στι­κή. Εξή­γη­σε ότι το μνη­μό­νιο είναι μη­χα­νι­σμός ανα­τρο­φο­δό­τη­σης του χρέ­ους και η ΕΕ δεν θα χρη­μα­το­δο­τή­σει αυτόν που στρέ­φε­ται ενα­ντί­ον του. Η δα­νεια­κή σύμ­βα­ση κα­ταγ­γέλ­λε­ται, δεν είναι εφι­κτή η επα­να­δια­πραγ­μά­τευ­ση, ακόμα και με ρήτρα ανά­πτυ­ξης, γιατί η Ελ­λά­δα δεν βρί­σκε­ται στη θέση της Γερ­μα­νί­ας του ’53.

Ο Δη­μή­τρης Στρα­τού­λης είπε ότι το συ­νέ­δριο πρέ­πει να στεί­λει μή­νυ­μα ότι ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν είναι δια­χει­ρί­σι­μος ούτε εν­σω­μα­τώ­σι­μος από το σύ­στη­μα. Ότι δια­τη­ρεί και ενι­σχύ­ει την κι­νη­μα­τι­κή φρε­σκά­δα και πο­λι­τι­κή ορμή που τον εκτί­να­ξε στο 27%. Ότι όχι μόνο δεν κάνει πίσω ούτε μισό βήμα από τις θέ­σεις του, αλλά τις κάνει ακόμα ρι­ζο­σπα­στι­κό­τε­ρες.

Ο Κώ­στας Ήσυ­χος είπε ότι δεν έχου­με ανά­γκη να εί­μα­στε αρε­στοί στην ολι­γαρ­χία της χώρας μας, γιατί ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν είναι δύ­να­μη εναλ­λα­γής, αλλά ανα­τρο­πής. Άσχε­τα από τα λάθη που μπο­ρεί να κά­νου­με, πρέ­πει να έχου­με στα­θε­ρή πυ­ξί­δα που δεί­χνει προς το Σο­σια­λι­σμό κι αυτό θα πρέ­πει να δια­τυ­πώ­νε­ται, γιατί δεν χά­νου­με ψή­φους, αλλά κερ­δί­ζου­με καρ­διές.

Ο Πα­να­γιώ­της Λα­φα­ζά­νης, σε μια ομι­λία που χει­ρο­κρο­τή­θη­κε ιδιαί­τε­ρα από τους συ­νέ­δρους, τό­νι­σε με­τα­ξύ άλλων: «από το συ­νέ­δριο πρέ­πει να βγά­λου­με συ­μπε­ρά­σμα­τα και να τα πούμε ευ­θέ­ως στον ελ­λη­νι­κό λαό, χωρίς αντι­φά­σεις, κενά και απο­σιω­πή­σεις... Η συ­ζή­τη­ση για την ευ­ρω­ζώ­νη ανοί­γει σε όλη την Ευ­ρώ­πη. Μι­λά­με για δια­γρα­φή του χρέ­ους. Δια­γρα­φή που έγινε κατά 80% το 2008 στο Ιράκ. Αυτός ο δρό­μος δεν είναι μα­ξι­μα­λι­στι­κός, δεν είναι λόγια του αέρα, είναι ο τρό­πος για να πε­ρά­σου­με απέ­να­ντι… Υπάρ­χει κα­νείς που δε θέλει να προ­χω­ρή­σου­με στον ενιαίο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ; Αλλά δε ση­μαί­νει αυτό να πε­τά­ξου­με βα­ρί­δια από το σκά­φος, είναι πρώτα απ’ όλα αυτό που έχου­με στην καρ­διά μας, ση­μαί­νει αγώ­νας, μέλη δρα­στή­ρια, που είναι στο Ρα­διο­μέ­γα­ρο και στο δρόμο. Αυτά τα μέλη θέ­λου­με. Δεν πε­ρισ­σεύ­ει απο­λύ­τως κα­νέ­νας στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, εί­μα­στε ενω­μέ­νοι γερά, γιατί πι­στεύ­ου­με στη δη­μο­κρα­τία και τη δια­φο­ρε­τι­κό­τη­τά μας».

Αυτό που δεν συ­ζη­τή­θη­κε στο συ­νέ­δριο είναι ο τρό­πος που ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα κι­νη­θεί στο ερ­γα­τι­κό και γε­νι­κό­τε­ρα στο λαϊκό κί­νη­μα. Φά­νη­κε η έλ­λει­ψη σχε­δί­ου στην πα­ρέμ­βα­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ κι αυτό το­νί­στη­κε, κυ­ρί­ως, από στε­λέ­χη του συν­δι­κα­λι­στι­κού χώρου στις το­πο­θε­τή­σεις της Δέ­σποι­νας Σπα­νού, αλλά και της Λίας Φρά­γκου και άλλων.

Ο Πάνος Κο­σμάς, που πα­ρου­σί­α­σε το κεί­με­νο του Κόκ­κι­νου Δι­κτύ­ου, τό­νι­σε: «Δε θα λέμε απλώς ότι στη­ρί­ζου­με το κί­νη­μα, θα πρέ­πει να δεί­ξου­με ότι εί­μα­στε ο πο­λι­τι­κός ηγε­μό­νας».

Σε αντί­θε­ση με την πα­ρα­δο­χή πάρα πολ­λών συ­νέ­δρων ότι η κυ­βέρ­νη­ση δεν θα πέσει σαν ώριμο φρού­το και την ανα­φο­ρά στην ανά­γκη ανά­πτυ­ξης ενός ανα­τρε­πτι­κού  κι­νή­μα­τος με πο­λι­τι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, ο απο­λο­γι­σμός της δρά­σης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ προς αυτή την κα­τεύ­θυν­ση έλαμ­ψε δια της απου­σί­ας του. Οι ανα­φο­ρές στο κί­νη­μα αφο­ρού­σαν την αδιά­λει­πτη «πα­ρου­σία» των μελών του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και όχι την πα­ρέμ­βα­ση σ’ αυτό.

Ση­μεί­ω­ση: στην κα­τη­γο­ρία "Video" του rproject.gr, μπο­ρεί­τε να δείτε με­ρι­κές από τις το­πο­θε­τή­σεις των συ­νέ­δρων της Αρι­στε­ρής Πλατ­φόρ­μας.