Αύριο μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα πρέπει να είναι αποφασισμένη, έτοιμη από καιρό και ικανή να τραβήξει μέχρι το τέλος τη διένεξη και τη μάχη με το εγχώριο και διεθνές καπιταλιστικό σύστημα.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, έχει ανοίξει ξανά μια συζήτηση από διάφορους πολιτικούς χώρους σχετικά με το πώς μπορεί να υπάρξει μια συναίνεση με τους δανειστές στο πλαίσιο μιας νέας δανειακής σύμβασης, όπου η τρόικα θα χρηματοδοτεί προγράμματα ανατροπής της λιτότητας.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα, μεγαλύτερη αυταπάτη, μεγαλύτερη πλάνη από αυτή τη συζήτηση. Ενδιάμεσοι δρόμοι με μικρούς ή μεγάλους συμβιβασμούς με την τρόικα που θα επιτρέπουν βελτίωση της ζωής της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων δεν υπάρχουν.
Η κρίση του καπιταλισμού είναι τόσο βαθιά, έχει πάρει τέτοια άγρια και αδυσώπητη μορφή ώστε το δίλημμα είναι ένα και ξεκάθαρο: είτε καταργούμε τα μνημόνια σαν μια γενεσιουργό πράξη ανατροπής των πολιτικών λιτότητας και του νεοφιλελευθερισμού, γνωρίζοντας ότι πάμε σε μετωπική ρήξη με το σύστημα, είτε υποχωρούμε και σκύβουμε στις διαθέσεις των δανειστών μέσα σε στενά και ασφυκτικά πλαίσια που θα θέτει η καπιταλιστική κρίση.
Σήμερα με την αυξανόμενη δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ ο στόχος της κυβέρνησης της Αριστεράς πρέπει να αποτελεί ένα πραγματικό εφαλτήριο για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό και για το ξεδίπλωμα του συνολικού πολιτικού σχεδίου.
Είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία για πραγματική πολιτική ανατροπή με ένα κύμα συγκρούσεων, ανατροπών πολιτικών και κοινωνικών όπου τον κύριο ρόλο θα τον έχουν η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα και τα κινήματα αντίστασης. Το αύριο μιας κυβέρνησης της αριστεράς δεν θα περιέχει συμβιβασμούς και θα προχωρεί χωρίς ελιγμούς και οπισθοδρομήσεις στην υλοποίηση του προγράμματός της. Τα ΜΜΕ, οι καναλάρχες, όλες οι ορατές και αόρατες μορφές του καπιταλισμού θα προσπαθήσουν να περισώσουν τις καταθέσεις τους, φανερές και μη. Οι εργοδότες θα εκβιάζουν και θα απειλούν με μαζικές απολύσεις στο ψαχνό, με κλεισίματα και λουκέτα και φυσικά σαν μέγγενη πάνω από το κεφάλι των πολιτών θα στέκεται η απειλή της διακοπής της οικονομικής ρευστότητας από το διεθνές σύστημα.
Πρέπει να κατανοήσουμε και να δηλώσουμε ξεκάθαρα ότι αύριο μια κυβέρνηση της αριστεράς για να μπορέσει ναν αντέξει και να υλοποιήσει στην ολότητά του το πρόγραμμά της θα πρέπει να λάβει άμεσα μέτρα, όπως για παράδειγμα, έλεγχο στις «διαδρομές» των κεφαλαίων, φορολόγηση του μεγάλου πλούτου και φυσικά κοινωνικοποίηση κρίσιμων και σημαντικών τομέων της οικονομίας.
Αύριο με μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα πρέπει πρώτα απ΄ όλα να τεθούν υπό κοινωνική ιδιοκτησία και έλεγχο δημόσιες επιχειρήσεις και βασικοί τομείς της οικονομίας. Η εθνικοποίηση υπό κοινωνικό και εργατικό έλεγχο δημόσιων επιχειρήσεων, αγαθών και υποδομών θα είναι μια διαδικασία έναρξης σοσιαλιστικού κοινωνικού μετασχηματισμού. Αυτό θα αποτελεί την αιτία για να εξασφαλιστεί πλήρης επάρκεια σε φάρμακα, τρόφιμα, ενέργεια, φτηνές και αξιόπιστες υπηρεσίες στον κόσμο. Μόνο έτσι γρήγορα, άμεσα και αποτελεσματικά μπορούν να δοθούν απαντήσεις στους εκβιασμούς, στις απειλές και τον τρόμο που θα θέλει να σπείρει το εγχώριο και διεθνές καπιταλιστικό σύστημα.
Αύριο μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα έχει να αντιμετωπίσει επιθέσεις και πόλεμο από εργοδότες, βιομήχανους και εφοπλιστές, που ο σκοπός τους θα είναι να εκβιάζουν αυτήν την κυβέρνηση με απολύσεις, λουκέτα και φυγή στο εξωτερικό. Το κρίσιμο εδώ σημείο είναι να μη συμβιβαστεί και να βοηθήσει με διαφόρων ειδών μέτρα, όπως π.χ. εργατική αυτοδιαχείριση δομών και μονάδων που κλείνουν ή που απολύουν τον κόσμο μαζικά, να προχωρήσει σε αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, να αποκαταστήσει αδικίες μισθολογικές και μη και εν κατακλείδι να βοηθήσει σε μια νέα δυναμική το ίδιο το εργατικό κίνημα.
Μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα πρέπει να στηρίξει και να εντάξει με κάθε τρόπο τον κόσμο σε τέτοιες πρωτοβουλίες που ο ίδιος ο άνθρωπος, ο ίδιος ο εργαζόμενος να είναι το επίκεντρο μέσα στους εργασιακούς χώρους, στα σχολεία, τα νοσοκομεία, τις δημόσιες υπηρεσίες, ώστε να μπορεί ομαδικά και συναδελφικά να αντιμετωπίζει όλους τους αντιδραστικούς μηχανισμούς: δυνάμεις καταστολής, εργοδοτικοί μηχανισμοί κεφαλαίου κ.λπ.
Αύριο μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα πρέπει να είναι αποφασισμένη, έτοιμη από καιρό και ικανή να τραβήξει μέχρι το τέλος τη διένεξη και τη μάχη με το εγχώριο και διεθνές καπιταλιστικό σύστημα. Η βεβαιότητα και η αποφασιστικότητα για την πραγματοποίηση του προγράμματος και συνολικά του πολιτικού σχεδίου μιας τέτοιας κυβέρνησης σημαίνει ότι θα πρέπει στη φαρέτρα με τα όπλα μας να έχουμε πλήρη και σαφή γνώση για την πιθανότητα της αναπόφευκτης ρήξης με την ευρωζώνη και το διεθνές σύστημα του νεοφιλελευθερισμού.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν τους παραπάνω δρόμους και συμπεριφερθούν φοβικά και διστακτικά, τότε κινδυνεύει ένας ολόκληρος κόσμος, μια ολόκληρη κοινωνία, να υποστούν εξευτελιστικούς, ταπεινωτικούς συμβιβασμούς και συντριπτικές ήττες.
Συμπερασματικά, δεν πρέπει να σπείρουμε στην κοινωνία και συνολικά στον κόσμο της Αριστεράς των κινημάτων και της αντίστασης μειωμένες προσδοκίες, αλλά πρέπει να αναδείξουμε ότι ο ριζοσπαστισμός ενισχύει τη δέσμευση στην πραγματοποίηση του προγράμματος, στην ολοκλήρωση του πολιτικού σχεδίου με ένα ξεκάθαρο πρόταγμα: να ανατραπούν όλες οι πολιτικές λιτότητας, να ακυρωθούν τα μνημόνια και οι εφαρμοστικοί τους νόμοι, κάνοντας τα πρώτα βήματα για ένα πραγματικά ριζοσπαστικό, σοσιαλιστικό, κοινωνικό μετασχηματισμό.
*ΙΑΤΡΟΣ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΕΣΥ – ΣΥΡΙΖΑ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
