Είναι κοινή πεποίθηση η αναγκαιότητα ανασύνταξης του συνδικαλιστικού κινήματος, έτσι ώστε να αντιμετωπίσει με επάρκεια τις ιδιαίτερες συνθήκες της συγκυρίας. Πρόκειται για μια διαδικασία κυρίως πολιτική, ωστόσο, είναι απαραίτητο να συνοδευτεί με αλλαγές καταστατικού και οργανωτικού χαρακτήρα, τέτοιες που να μετουσιώνουν τις πολιτικές απαιτήσεις της περιόδου.

Σε αυτό το πλαί­σιο, το ΜΕΤΑ είχε εγκαί­ρως κα­τα­θέ­σει σειρά προ­τά­σε­ων που απο­σκο­πού­σαν στην ανα­συ­γκρό­τη­ση του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος, σε κα­τεύ­θυν­ση ρήξης με τις νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρες πο­λι­τι­κές αλλά και τις συν­δι­κα­λι­στι­κές νο­ο­τρο­πί­ες του πα­ρελ­θό­ντος.

Συ­γκε­κρι­μέ­να, κα­τα­τέ­θη­καν προ­τά­σεις που απο­σκο­πού­σαν στο να άρουν την ορ­γα­νω­τι­κή διά­σπα­ση και τον πο­λυ­κερ­μα­τι­σμό του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος, να ενι­σχύ­σουν τη δη­μο­κρα­τι­κή λει­τουρ­γία των συν­δι­κά­των, να εν­σω­μα­τώ­σουν στην ορ­γα­νω­τι­κή δομή τις αλ­λα­γές στις ερ­γα­σια­κές συν­θή­κες με την έντα­ξη στα σω­μα­τεία των ερ­γα­ζό­με­νων με ελα­στι­κές σχέ­σεις ερ­γα­σί­ας.

Το τε­λευ­ταίο (Νο­έμ­βρης 2013) Συ­νέ­δριο της ΑΔΕΔΥ, με από­φα­σή του, όρισε το χρόνο διε­ξα­γω­γής του Ορ­γα­νω­τι­κού και Κα­τα­στα­τι­κού Συ­νε­δρί­ου εντός του 2014, ενώ ακο­λού­θη­σε από­φα­ση του Γε­νι­κού Συμ­βου­λί­ου της ΑΔΕΔΥ, που -υλο­ποιώ­ντας την πα­ρα­πά­νω από­φα­ση- προσ­διό­ρι­σε τη διε­ξα­γω­γή του για τις 15 και 16 Δε­κεμ­βρί­ου 2014.

Ακο­λού­θη­σε η συ­στη­μα­τι­κή απα­ξί­ω­ση της ανα­γκαιό­τη­τας διε­ξα­γω­γής του συ­νε­δρί­ου από ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ, που έφτα­σε έως και τη με­θο­δευ­μέ­νη υπο­νό­μευ­ση όλης της προ­σπά­θειας.

Απο­κο­ρύ­φω­μά της ήταν η χθε­σι­νή από­φα­ση του Γε­νι­κού Συμ­βου­λί­ου της ΑΔΕΔΥ, που -μέσω από μια συ­γκυ­ρια­κή πλειο­ψη­φία- κα­τήρ­γη­σε συ­νε­δρια­κή από­φα­ση με­τα­θέ­το­ντας το Ορ­γα­νω­τι­κό και Κα­τα­στα­τι­κό Συ­νέ­δριο για το 2016.

Σε αυτή την αρ­νη­τι­κή εξέ­λι­ξη, συ­νέ­βα­λε ιδιαί­τε­ρα και η ηγε­σία της Δη­μο­σιο­ϋ­παλ­λη­λι­κής Ανα­τρο­πής (Μπα­λα­σό­που­λος), αρ­νού­με­νη να συμ­βάλ­λει στη συ­ζή­τη­ση και στη δια­μόρ­φω­ση κοι­νής πρό­τα­σης, καθώς απεί­χε -με πρό­σχη­μα τη μη συ­γκρό­τη­ση προ­ε­δρεί­ου της ΑΔΕ­ΔΥ- από κάθε σχε­τι­κή δια­δι­κα­σία, διευ­κο­λύ­νο­ντας τε­λι­κά στη πράξη την πα­ρελ­κυ­στι­κή τα­κτι­κή των ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ.

Είναι προ­φα­νής η προ­σπά­θεια των πα­ρα­τά­ξε­ων του «συ­γκυ­βερ­νη­τι­κού» συν­δι­κα­λι­σμού να απο­τρέ­ψουν οποια­δή­πο­τε προ­σπά­θεια ανα­σύ­ντα­ξης της συλ­λο­γι­κής έκ­φρα­σης των ερ­γα­ζο­μέ­νων. Πρό­κει­ται για τους κα­τε­ξο­χήν φο­ρείς της συ­ντή­ρη­σης, για τις πα­ρηκ­μα­σμέ­νες συν­δι­κα­λι­στι­κές δυ­νά­μεις του πα­ρελ­θό­ντος, οι οποί­ες απο­τε­λούν πλέον τρο­χο­πέ­δη και ανα­σταλ­τι­κό πα­ρά­γο­ντα. Φο­βού­νται κάθε μα­ζι­κή και δη­μο­κρα­τι­κή λει­τουρ­γία, γνω­ρί­ζο­ντας πως οι άλ­λο­τε κρα­ταιές πα­ρα­τά­ξεις τους δεν είναι παρά «άδεια κε­λύ­φη» κά­ποιων στε­λε­χών, χωρίς μέλη και φί­λους.

Η άρση των πα­θο­γε­νειών του σ/κ απαι­τούν ρι­ζι­κό επα­να­σχε­δια­σμό και ανα­συ­γκρό­τη­ση, ρή­ξεις με τις πρα­κτι­κές του κυ­βερ­νη­τι­κού και ερ­γο­δο­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού και τους εκ­φρα­στές τους. Απαι­τεί να αντι­με­τω­πί­σου­με με τόλμη την εσω­στρέ­φεια, τον πα­ρα­γο­ντι­σμό και τη γρα­φειο­κρα­τι­κή δια­χεί­ρι­ση. Απαι­τεί πάνω από όλα την συ­νε­χή εγρή­γορ­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων, την υπε­ρά­σπι­ση με την κα­θη­με­ρι­νή τους πα­ρου­σία της δρά­σης και της δη­μο­κρα­τι­κής λει­τουρ­γί­ας των συν­δι­κά­των. Για να απο­τε­λέ­σουν ξανά τα συν­δι­κά­τα τους συλ­λο­γι­κούς φο­ρείς ορ­γά­νω­σης, δρά­σης και υπε­ρά­σπι­σης των συμ­φε­ρό­ντων της τάξης μας.

Σχετικά

Ετικέτες