Υπερασπίζονται με νύχια και με δόντια τα «κεκτημένα» των μνημονίων

Αν τα ίδια ακριβώς πράγματα είχαν συμβεί κάτω από την κυβερνητική ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, όλοι οι «παράγοντες» θα ούρλιαζαν μιλώντας για βιβλική καταστροφή και θα ζητούσαν την άμεση απομάκρυνση της αριστερής κυβέρνησης. Κι όμως, σήμερα τόσο οι δανειστές όσο και η ντόπια άρχουσα τάξη στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις τον Σαμαρά, εκβιάζοντας βουλευτές να ψηφίσουν τον Δήμα και, αν αυτό δεν γίνει κατορθωτό, τρομοκρατώντας ανοιχτά τον ελληνικό λαό να μην ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. 

Ο «φιλέλληνας» Γιούνκερ συμπύκνωσε πολύ προκλητικά αυτή την απαίτηση λέγοντας ότι πρέπει να αποφευχθεί το εκλογικό «λάθος» και ότι πρέπει να ψηφιστούν «οικεία» πρόσωπα και όχι «ακραίες δυνάμεις». Ακολούθησαν ο «σοσιαλιστής» Μοσκοβισί –που ήρθε στην Ελλάδα για να κάνει προεκλογική εκστρατεία υπέρ του Δήμα και του Σαμαρά– καθώς και άλλα στελέχη της ΕΕ και φυσικά μεγάλο μέρος του Τύπου, τον οποίο ελέγχουν οι «διεθνείς επενδυτές». 

Με δηλώσεις τους, η κυβερνητική εκπρόσωπος Σοφία Βούλτεψη και ο διοικητής της ΤτΕ Γιάννης Στουρνάρας έφτασαν την κινδυνολογία και την επιχείρηση τρομοκράτησης σε ακραία σημεία: Η πρώτη, επικαλούμενη έκθεση της Moody’s, δήλωσε ότι και μόνο η προκήρυξη εκλογών θα είναι πιστωτικό γεγονός! Ο δεύτερος δήλωσε ότι η αγορά έχει στεγνώσει και ότι υπάρχει κίνδυνος να προκληθεί «ανήκεστος βλάβη» στην οικονομία! Και οι δύο ουσιαστικά... απαγόρευσαν τις εκλογές και δημιουργούν τους όρους για να συμβεί αυτό που υποτίθεται ότι θέλουν να αποτρέψουν: συνθήκες οικονομικής αστάθειας. Ταυτόχρονα, όλα τα «παπαγαλάκια» του συστήματος πέταξαν τις μάσκες τους. Δήθεν αντικειμενικοί δημοσιογράφοι απειλούν και καθυβρίζουν από τα τηλεοπτικά παράθυρα όσους βουλευτές δεν ψηφίσουν τον Δήμα και δημιουργούν κλίμα κινδυνολογίας και τρομοκράτησης πολύ χειρότερο απ’ ό,τι το 2012. Και είναι βέβαιο ότι δεν θα διστάσουν να συνοδεύσουν τα λόγια με πράξεις...

Η στάση των δανειστών και της ΕΕ είναι κατανοητή: θέλουν να παραμείνει στη θέση της μια κυβέρνηση που εφαρμόζει τα προγράμματά τους και που έχει ως κύριο μέλημά της την αποπληρωμή του χρέους. Ταυτόχρονα η ΕΕ και η ΕΚΤ, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, ομολογούν με τις πράξεις τους ότι η Ελλάδα παραμένει συστημική χώρα, ακριβώς λόγω των συνθηκών ύφεσης, ανεργίας και αποπληθωρισμού που παρατηρείται στις περισσότερες χώρες της ευρωζώνης. Και ασφαλώς δεν θέλουν με τίποτε να υπάρξει ένα «κακό» παράδειγμα για τους λαούς της υπόλοιπης Ευρώπης.
Αλλά και η στάση της ελληνικής άρχουσας τάξης έχει μια πολύ απλή εξήγηση: Στα δυόμισι χρόνια διακυβέρνησης από τους Σαμαροβενιζέλους, αλλά και συνολικά στα χρόνια του μνημονίου, οι μεγάλοι καπιταλιστές, οι τραπεζίτες αλλά και πολλοί βιομήχανοι βγήκαν κερδισμένοι. Η έκθεση του διεθνούς οργανισμού Wealth-X, που δημοσιεύθηκε στα μέσα Νοέμβρη, καταγράφει για φέτος εκτίναξη του αριθμού των πολύ πλούσιων στην Ελλάδα, δηλαδή όσων έχουν ατομική περιουσία πάνω από 30 εκατ. δολάρια ο καθένας. Αυτοί οι άνθρωποι μεταξύ 2013 και 2014 αυξήθηκαν (!) από 505 σε 565, ο ετήσιος ρυθμός αύξησης της συνολικής περιουσίας τους ήταν 16,7%, το δε ύψος της έφτασε τα 70 δισ. δολ. Δηλαδή μόνο μέσα σε έναν χρόνο, κατά τον οποίον η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού είδε τα εισοδήματά της να καταρρέουν περαιτέρω, αυτοί κέρδισαν 10 ολόκληρα δισεκατομμύρια δολάρια. Προφανώς ένα μικρό ποσοστό από αυτά τα χρήματα φτάνει και περισσεύει ώστε να χρηματοδοτηθεί ολόκληρη η προπαγάνδα αυτών των ημερών, να εξαγοραστούν κι άλλοι άνθρωποι και πολλά άλλα. 
Η άρχουσα τάξη δεν είναι καθόλου διατεθειμένη να απολέσει όσα κέρδισε στα χρόνια των μνημονίων και όσα μπορεί να κερδίσει στο αμέσως επόμενο διάστημα ενάντια στον κόσμο της εργασίας: πολύ χαμηλότερους μισθούς, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων και της διαιτησίας και απαξίωση του συνδικαλισμού γενικά, ενοικιαζόμενους εργαζομένους και εργαζομένους χωρίς δικαιώματα, μειώσεις εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών, απαγόρευση απεργιών, κυριακάτικη εργασία, εθελοντική εργασία, εξάλειψη των μικρομεσαίων ανταγωνιστών του μεγάλου κεφαλαίου, δωρεάν παραχώρηση του δημόσιου πλούτου, των ΔΕΚΟ, των λιμανιών, των αεροδρομίων, των ακτών, των δασών, του υπεδάφους. Αυτό το πλιάτσικο τα αφεντικά δεν θα αφήσουν εύκολα να χαθεί από τα χέρια τους.

Πολλοί λένε ότι η ξαφνική απόφαση για επιτάχυνση των διαδικασιών εκλογής Προέδρου και η επιλογή Δήμα είναι μια συνειδητή επιλογή ήττας. Όμως στην πραγματικότητα οι Σαμαροβενιζέλοι βρέθηκαν ενώπιον αναγκαστικών κινήσεων. Μετά την κατάρρευση των «διαπραγματεύσεων» με την τρόικα για εικονική έξοδο από το μνημόνιο, η κυβέρνηση καλούνταν από τους δανειστές να πάρει καινούργια σκληρά μέτρα (προκειμένου να επιστρέψει η τρόικα για την «αξιολόγηση»), μέτρα που πιθανόν δεν θα περνούσαν πλέον από τη Βουλή. Αρα προτίμησαν, αν είναι να πέσουν, αυτό να γίνει επειδή δεν πήραν 180 ψήφους για Πρόεδρο και όχι επειδή δεν πήραν 151 για τα μέτρα.

Ασφαλώς αυτές οι επιλογές προξενούν ήδη νέες ρωγμές τόσο στη συγκυβέρνηση όσο και μέσα σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Η δήλωση Βούλτεψη που ταύτιζε τις εκλογές με «πιστωτικό γεγονός» αντιμετωπίστηκε ως «επικίνδυνη» από το επίσημο ΠΑΣΟΚ, ενώ και μέσα στη ΝΔ υπήρξαν έντονες αντιδράσεις. Επίσης, όσον αφορά τα εσωτερικά της ΝΔ, ο Βορίδης έχει εξαφανιστεί από την επικαιρότητα. Όμως εκεί που η κρίση έχει γίνει διαλυτική είναι στο ΠΑΣΟΚ, όπου βενιζελικοί και παπανδρεϊκοί συγκρούονται ανοικτά, μη αμφισβητώντας βεβαίως καμία από τις επιλογές της άρχουσας τάξης όσον αφορά την εκλογή Προέδρου και τη συνέχιση του μνημονίου. Οι δύο πλευρές ανταγωνίζονται στον –ανέφικτο βέβαια– κοινό στόχο: την όπως όπως δημιουργία ενός επιπλέον «Ποταμιού» που θα αποτελέσει εφεδρικό ανάχωμα στην προέλαση του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε κάθε περίπτωση η άρχουσα τάξη και οι δανειστές θα τα παίξουν όλα για όλα. Γι’ αυτό η στάση της άλλης πλευράς, της δική μας πλευράς, θα πρέπει να είναι «συμμετρική». Η ιστορική ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ έγκειται στο γεγονός ότι αποτελεί την ελπίδα όχι μόνον του ελληνικού, αλλά όλων των λαών της Ευρώπης. Δεν πρέπει να υπάρξει καμία αμφιταλάντευση και, αντίθετα, πρέπει να επιδειχθεί απόλυτη αποφασιστικότητα ώστε να ανταποκριθούμε σε αυτή την ευθύνη. Η εκστρατεία τρομοκράτησης και εκβιασμού μπορεί και πρέπει να αποκρουστεί!