Η πολυήμερη απεργία πείνας των κρατουμένων, οι δράσεις αλληλεγγύης στους απεργούς και το νομοσχέδιο για την αποσυμφόρηση των φυλακών έχουν πυροδοτήσει έντονη πολιτική αντιπαράθεση, όπως και εσωτερικούς τριγμούς στην κυβέρνηση.
Το νομοσχέδιο που προβλέπει την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ και εμπεριέχει βελτιωτικές διατάξεις για τους ανήλικους και τους βαριά ανάπηρους εγκλείστους, τους τοξικοεξαρτημένους κ.ά., αναμένεται να έχει ψηφιστεί μέχρι τέλος της εβδομάδας. Παράλληλα, 28 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν τροπολογίες που ζητούν την κατάργηση του γνωστού «κουκουλονόμου» και δικαστικές εγγυήσεις στη λήψη γενετικού υλικού από κατηγορούμενους.
Υποκρισία
Με αφορμή τις δράσεις αλληλεγγύης από ένα τμήμα του αντιεξουσιαστικού χώρου, τα καθεστωτικά ΜΜΕ, που συναγωνίζονται σε ακροδεξιά ρητορεία τον Σαμαρά, βρήκαν την ευκαιρία να εξαπολύσουν μια ανελέητη προπαγάνδα φόβου: «Χάος και ανομία παντού», «συνδιαλλαγή με τους τρομοκράτες», «να επέμβει η ΕΛ.ΑΣ. στην Πρυτανεία», σφοδρή επίθεση στις διατάξεις που αποφυλακίζουν -μεταξύ άλλων- τον βαριά άρρωστο Σ. Ξηρό και απαγορεύουν την προφυλάκιση συγγενών υποδίκων και καταδίκων, υπερπροβολή συνηθισμένων επεισοδίων στα Εξάρχεια, στοχοποίηση βουλευτών και άλλων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Όλος ο πολιτικός, δικαστικός, πανεπιστημιακός και δημοσιογραφικός συρφετός, που σιωπά μπροστά στα εγκλήματα των τραπεζιτών και των εφοπλιστών, επιτίθεται στην κυβέρνηση, επειδή οφείλει να τηρήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Απαιτεί καθημερινά την επιβολή του δόγματος «νόμος και τάξη», ουρλιάζοντας για την «απαθή» στάση των ΜΑΤ.
Αδιέξοδη τακτική
Από κοντά και ο υπουργός ΠΡΟΠΟ, Γ. Πανούσης, που με συνεχείς δημόσιες παρεμβάσεις του προσπαθεί να μεταφέρει τις πιέσεις του συστήματος εντός της κυβέρνησης. Ο μέχρι χθες ΔΗΜΑΡίτης υπουργός, θεωρεί ότι υπάρχει μια Αριστερά «ανεκτική» απέναντι στα φαινόμενα «βίας και τρομοκρατίας», ενώ αποκαλεί «έξαλλους» τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που διαχρονικά υπερασπίζονται τις αξίες της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Και ακόμα παραμένει στη θέση του...
Είναι προφανές ότι τα αιτήματα των απεργών πείνας είναι δικαιολογημένα. Η κατάργηση της κατασταλτικής νομοθεσίας που επιβλήθηκε τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά τον Δεκέμβρη του 2008, η ακύρωση της ποινικοποίησης των κοινωνικών αγώνων και οι ουσιαστικές βελτιώσεις στο σωφρονιστικό σύστημα και στις συνθήκες κράτησης στις φυλακές, αποτελούν πάγιες θέσεις και της Αριστεράς. Η απόφαση κάποιων κρατουμένων να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή τους για την ικανοποίηση αυτών των αιτημάτων δεν δικαιολογεί τις απομονωτικές καταλήψεις πανεπιστημίων ή του «Κόκκινου 105.5», ούτε φυσικά τις επιθέσεις και τις καταστροφές σε γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. Μια αδιέξοδη τακτική «της έντασης», ώστε η κυβέρνηση να αποδειχτεί με το ζόρι συνεχιστής της πολιτικής αυταρχισμού, θρέφει μόνο το κλίμα τρομοϋστερίας και υπονομεύει την όποια προσπάθεια διεύρυνσης δικαιωμάτων και ελευθεριών, τόσο σε κινηματικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο.
Από την άλλη, η ουσιαστική διαφωνία με τις πρακτικές διεκδίκησης του αντιεξουσιαστικού χώρου δεν σημαίνει υποχώρηση μπροστά στο στρατόπεδο του τρόμου, της καταστολής και της κρατικής εκδικητικότητας. Απέναντι στους φασίστες, τον Σαμαρά, τους υποκριτές του «ακραίου Κέντρου» και τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ, που μισούν κάθε κοινωνική αλλαγή και διαιρούν τους «από κάτω», δεν μπορούμε παρά να είμαστε ξεκάθαροι: ο αγώνας για την ανατροπή της λιτότητας και την ανάκτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, που κατακρεουργήθηκαν στο όνομα των μνημονίων, συνεχίζεται!
