ΣΥΡΙΖΑ - PODEMOS : Δύο διαμετρικά αντίθετα σχέδια για τις δημοτικές εκλογές

Στην Αυγή της Κυ­ρια­κής 29-3-2015 η ευ­ρω­βου­λευ­τής των Podemos Εστε­φα­νία Τόρες (που λαμ­βά­νει ως αντι­μι­σθία για την Ευ­ρω­βου­λή 1.502€ ίση με τον ελά­χι­στο μισθό του Βελ­γί­ου) δίνει συ­νέ­ντευ­ξη τύπου στον Α. Πα­να­γό­που­λο για το πο­λι­τι­κό σχέ­διο που θ’ ακο­λου­θή­σουν στις δη­μο­τι­κές εκλο­γές.  



Λέει τα εξής : «Το ιδρυ­τι­κό συ­νέ­δριο των Podemos πήρε την από­φα­ση να μην κα­τέ­βου­με με το σύμ­βο­λό μας στις δη­μο­τι­κές εκλο­γές αλλά να στη­ρί­ξου­με υπο­ψη­φιό­τη­τες λαϊ­κής ενό­τη­τας μαζί με τα κι­νή­μα­τα και τη συμ­με­το­χή των πο­λι­τών. Σε πολ­λούς δή­μους δου­λεύ­ου­με ήδη στη δη­μιουρ­γία λαϊ­κών ενω­τι­κών ψη­φο­δελ­τί­ων. Προ­ϋ­πό­θε­ση είναι η επι­λο­γή των υπο­ψη­φί­ων με προ­κρι­μα­τι­κές εκλο­γές και η δη­μιουρ­γία ενός ενω­τι­κού και συμ­με­το­χι­κού προ­γράμ­μα­τος από τον κόσμο που ζει πραγ­μα­τι­κά στο δήμο του. Πρέ­πει να είναι ο κό­σμος που ζει στις πό­λεις και στα χωριά που θα απο­φα­σί­σει τι θέλει να κάνει και κυ­ρί­ως πως θα αντι­με­τω­πί­σου­με την κοι­νω­νι­κή κα­τά­στα­ση έκτα­κτης ανά­γκης»… «Στις Αστού­ριες, για πα­ρά­δειγ­μα, δη­μιουρ­γού­με ψη­φο­δέλ­τια λαϊ­κής ενό­τη­τας με το πρό­σταγ­μα “Εί­μα­στε” και το όνομα της πόλης. «Εί­μα­στε Αστου­ρια­νοί. Εί­μα­στε το Οβιέ­δο».



Στις τρείς λέ­ξεις «Εί­μα­στε το Οβιέ­δο» πραγ­μα­το­ποιεί­ται η ταύ­τι­ση της πο­λι­τι­κής κοι­νω­νί­ας με την κοι­νω­νία των πο­λι­τών. Ο κό­σμος των απο­κά­τω διεκ­δι­κεί ν’ αυ­το­κυ­βερ­νη­θεί, να δια­μορ­φώ­σει συλ­λο­γι­κά την κυ­βέρ­νη­ση της πόλης, τη δική του κυ­βέρ­νη­ση, όχι ως μια εξω­τε­ρι­κή εξου­σία που εγκα­θί­στα­νται πάνω από το λαό της πόλης αλλά σαν μια αρχή/προ­έ­κτα­ση στο δη­μο­τι­κό συμ­βού­λιο αυτού του λαού. Οι Podemos στους δή­μους συ­νέ­βα­λαν στη δη­μιουρ­γία ενός βαθιά δη­μο­κρα­τι­κού σχε­δί­ου, πλού­σιου σε στό­χους, ιδέες και θέ­σεις αφού δη­μιουρ­γή­θη­κε μέσα από αυ­τούς και αυτές που όχι μόνο γνω­ρί­ζουν ποιες πρέ­πει να είναι οι βα­σι­κές θέ­σεις της δη­μο­τι­κής αρχής αλλά και εγ­γυώ­νται την υλο­ποί­η­ση αυτών των θέ­σε­ων με τη συμ­με­το­χή τους. 



Η από­φα­ση για τις αυ­το­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ (Αύ­γου­στος 2013) έλεγε τα πα­ρα­κά­τω : 

«Προ­χω­ρού­με στις αυ­το­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές με βάση τον αυ­το­διοι­κη­τι­κό λόγο που επε­ξερ­γα­στή­κα­με και τις συλ­λο­γι­κές θέ­σεις που δια­μορ­φώ­σα­με, με αιχμή την ανα­τρο­πή της πο­λι­τι­κής των μνη­μο­νί­ων και του Καλ­λι­κρά­τη. Το πρό­γραμ­μά μας θ’ απο­τε­λέ­σει τον άξονα για οποια­δή­πο­τε εκλο­γι­κή συ­νερ­γα­σία, η οποία δεν μπο­ρεί να αφορά ούτε φθαρ­μέ­να κόμ­μα­τα ούτε ανα­ξιό­πι­στα πρό­σω­πα, ούτε μνη­μο­νια­κού τύπου πο­λι­τι­κές… Ενί­σχυ­ση των ήδη υφι­στά­με­νων πα­ρα­τά­ξε­ών μας με συ­ντρό­φους και φί­λους που έχουν διά­θε­ση να συμ­βάλ­λουν … Δη­μιουρ­γία αυ­το­διοι­κη­τι­κών πα­ρα­τά­ξε­ων εκεί όπου δεν έχου­με ήδη με ανοι­χτό κά­λε­σμα …Ανα­ζή­τη­ση των δυ­να­το­τή­των συ­γκλί­σε­ων και συμ­μα­χιών με το­πι­κές κοι­νω­νι­κές δυ­νά­μεις, συλ­λο­γι­κό­τη­τες, κι­νή­μα­τα κ.λπ. στην κα­τεύ­θυν­ση δη­μιουρ­γί­ας ευ­ρύ­τα­των συ­σπει­ρώ­σε­ων με άξονα την απόρ­ρι­ψη των μνη­μο­νί­ων και του Καλ­λι­κρά­τη και την υπε­ρά­σπι­ση του κοι­νω­νι­κού κρά­τους, των δη­μό­σιων αγα­θών και υπο­δο­μών και της δη­μο­κρα­τί­ας».



Πα­ρα­κο­λου­θώ­ντας ως μέλος του Τμή­μα­τος Αυ­το­διοί­κη­σης και της Ανοι­χτής Πόλης την εφαρ­μο­γή αυτής της από­φα­σης, που αντι­με­τώ­πι­ζε σο­βα­ρές εμπλο­κές, δη­μο­σί­ευ­σα στην εφη­με­ρί­δα Εποχή (1/12/2013) ένα σχε­τι­κό κεί­με­νο για τις αυ­το­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές με τίτλο «Η ενερ­γη­τι­κή συμ­με­το­χή της πλητ­τό­με­νης κοι­νω­νί­ας είναι προ­ϋ­πό­θε­ση της ανα­τρο­πής». Έγρα­φα με­τα­ξύ άλλων τα εξής : 



«Δεν υπάρ­χει βα­σι­λι­κή οδός για τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, ούτε η επι­κοι­νω­νια­κή τα­κτι­κή μπο­ρεί να κι­νη­το­ποι­ή­σει τον κόσμο. Γιατί οι άν­θρω­ποι που χά­νουν το έδα­φος κάτω από τα πόδια τους δεν θα­μπώ­νο­νται από τα πα­ρα­δο­σια­κά κλισέ, ούτε θα τρέ­ξουν να μας ψη­φί­σουν στο όνομα του μι­κρό­τε­ρου κακού, με­τα­φέ­ρο­ντας την ψήφο τους από τις βου­λευ­τι­κές εκλο­γές οπου­δή­πο­τε εμ­φα­νί­ζε­ται ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, χωρίς να είναι ου­σια­στι­κά παρών. Όσο γνή­σιες είναι οι ανά­γκες της πλητ­τό­με­νης κοι­νω­νί­ας άλλο τόσο και πε­ρισ­σό­τε­ρο αλη­θι­νοί και πα­ρό­ντες πρέ­πει να εί­μα­στε εμείς. Αυτό ση­μαί­νει απλά : να εί­μα­στε στα­θε­ρά εκεί όπου κρί­νε­ται η ζωή των πολ­λών, αγω­νι­ζό­με­νοι και ανι­διο­τε­λείς, με την πα­ρα­κα­τα­θή­κη των ιδεών μας και τη βαθιά πίστη ότι κα­νείς άλλος πλην των μα­χό­με­νων λαϊ­κών τά­ξε­ων δεν μπο­ρεί να οδη­γή­σει στην ανα­τρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης και να στη­ρί­ξει μια κυ­βέρ­νη­ση αρι­στε­ράς.


Η πο­ρεία προς τις αυ­το­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές είναι μια σπου­δαία ευ­και­ρία εξω­στρέ­φειας, αγω­νι­στι­κής πα­ρου­σί­ας των δυ­νά­με­ων του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και γεί­ω­σης στις το­πι­κές κοι­νω­νί­ες. Ταυ­τό­χρο­να, είναι η προ­νο­μια­κή οδός εμπλο­κής των το­πι­κών κι­νη­μά­των, των πα­ρα­γω­γι­κών ομά­δων, των ερ­γα­ζο­μέ­νων που κα­τα­στρέ­φο­νται, των νέων και των γυ­ναι­κών, των αν­θρώ­πων των γραμ­μά­των και των τε­χνών, σε μια δια­δι­κα­σία χει­ρα­φέ­τη­σης και συμ­με­το­χής, η οποία συν­θέ­τει ταυ­τό­χρο­να τα επι­μέ­ρους σε κοι­νούς στό­χους. 


Η απο­κέ­ντρω­ση με αυ­το­διοί­κη­ση ση­μαί­νει, αν εν­νο­ού­με τις λέ­ξεις, ότι οι το­πι­κές κοι­νω­νί­ες πρέ­πει να εκλέ­γουν τις το­πι­κές κυ­βερ­νή­σεις με τη με­γα­λύ­τε­ρη δυ­να­τή δική τους πα­ρέμ­βα­ση και τον συ­να­κό­λου­θο έλεγ­χο στην πο­λι­τι­κή που εφαρ­μό­ζουν. Ο δήμος είναι η πο­λι­τι­κή κοι­νω­νία και η δη­μο­τι­κή αρχή - πλειο­ψη­φία, μειο­ψη­φί­ες - το αι­ρε­τό σώμα που την εκ­προ­σω­πεί.


… Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πρέ­πει να κα­λέ­σει τις κοι­νω­νι­κές δυ­νά­μεις που πλήτ­το­νται από την κυ­βερ­νη­τι­κή πο­λι­τι­κή να γί­νουν συμ­μέ­το­χοι και πρω­τα­γω­νι­στές στη δια­χεί­ρι­ση των το­πι­κών υπο­θέ­σε­ων, ανα­τρέ­πο­ντας μέσα από συλ­λο­γι­κό αγώνα όλα όσα επι­βάλ­λουν τα μνη­μό­νια και οι δα­νεια­κές συμ­βά­σεις στην αυ­το­διοί­κη­ση και την το­πι­κή κοι­νω­νία και τα οποία εφαρ­μό­ζουν, χωρίς ου­σια­στι­κές αντι­στά­σεις, οι μνη­μο­νια­κές δη­μο­τι­κές και πε­ρι­φε­ρεια­κές δυ­νά­μεις. Με κορμό τα δικά μας - δη­μο­τι­κά και πε­ρι­φε­ρεια­κά - ρι­ζο­σπα­στι­κά αρι­στε­ρά και οι­κο­λο­γι­κά σχή­μα­τα, οι δυ­νά­μεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ επι­χει­ρούν τη δια­μόρ­φω­ση σε το­πι­κό επί­πε­δο της ευ­ρεί­ας κοι­νω­νι­κής συμ­μα­χί­ας που μπο­ρεί να εκλέ­ξει και να στη­ρί­ξει μια κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς. Πρό­κει­ται για μια τομή/συ­μπό­ρευ­ση ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και κοι­νω­νί­ας. Πρό­κει­ται για την ανα­γνώ­ρι­ση του αυ­το­νό­η­του : ότι δη­λα­δή ποτέ στην αν­θρώ­πι­νη ιστο­ρία δεν υπήρ­ξε ανα­τρο­πή του πο­λι­τι­κού και κοι­νω­νι­κού status quo χωρίς μα­ζι­κή εμπλο­κή και πρω­το­βου­λία των απο­κά­τω, χωρίς εν τέλει μια κα­θο­λι­κή χει­ρα­φέ­τη­ση τόσο των απλών αν­θρώ­πων όσο και των πο­λι­τι­κών υπο­κει­μέ­νων που επαγ­γέλ­λο­νται την αλ­λα­γή».


Τί­πο­τε από τα πα­ρα­πά­νω δεν τη­ρή­θη­κε. Και το χει­ρό­τε­ρο, ορι­σμέ­να από τα αυ­το­διοι­κη­τι­κά μας σχή­μα­τα διο­λί­σθη­σαν σε εκλο­γι­κούς τα­κτι­κι­σμούς που τα έφε­ραν πολύ κοντά στις πρα­κτι­κές των αντι­πά­λων μας, με απο­τέ­λε­σμα να πα­ρου­σια­στούν σο­βα­ρά προ­βλή­μα­τα και στην άσκη­ση εξου­σί­ας σε κά­ποιες πε­ρι­πτώ­σεις προ­σκεί­με­νων στο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αυ­το­διοι­κη­τι­κών αρχών. 



Σπεύ­δω να πω ότι η κοι­νω­νι­κή και πο­λι­τι­κή λει­τουρ­γία μιας σύγ­χρο­νης ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς που απο­φα­σί­ζει να έρθει σε ρήξη με την τυ­πο­λο­γία και τον τρόπο άσκη­σης της πο­λι­τι­κής των αστι­κών κομ­μά­των καθώς και με τις γρα­φειο­κρα­τι­κές πρα­κτι­κές των συν­δι­κα­λι­στι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων, δί­δο­ντας χώρο μέσα από αμε­σο­δη­μο­κρα­τι­κούς θε­σμούς στη λαϊκή συμ­με­το­χή, πρω­το­βου­λία και συ­νευ­θύ­νη, δεν είναι μια εύ­κο­λη υπό­θε­ση. Είναι ένας άλλος δρό­μος που θα μπο­ρού­σα­με να περ­πα­τή­σου­με στις έκτα­κτες συν­θή­κες της κρί­σης, όπου χι­λιά­δες άν­θρω­ποι χει­ρα­φε­τή­θη­καν όπως κι εμείς και ανέ­λα­βαν δράση. Οι Podemos, παρ’ όλες τις αντι­φά­σεις που ανα­γνω­ρί­ζο­νται στο εγ­χεί­ρη­μά τους, βρή­καν τον δρόμο να φτά­σουν στις αυ­το­διοι­κη­τι­κές εκλο­γές μέσα από τις πρα­κτι­κές και τα δι­δάγ­μα­τα των πλα­τειών και των μα­ζι­κών κι­νη­μά­των για την υπε­ρά­σπι­ση των δη­μό­σιων και κοι­νών αγα­θών. Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ εγκλω­βί­στη­κε στο κα­βού­κι του, αντι­γρά­φο­ντας αυ­τούς που κατά δή­λω­σή του ήθελε να ανα­τρέ­ψει. Πολύ γρή­γο­ρα πήρε ένα δρόμο που όλο και πιο πολύ οδη­γεί αμα­χη­τί στα τε­τε­λε­σμέ­να των τα­ξι­κών αντι­πά­λων στην Ευ­ρώ­πη και την Ελ­λά­δα. 



Το κόμμα ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ συρ­ρι­κνώ­νε­ται και αντι­γρά­φει των υλι­κό­τη­τα του κρά­τους, ενώ μια θέση στους κρα­τι­κούς μη­χα­νι­σμούς απο­τε­λεί σή­με­ρα το αντι­κεί­με­νο του πόθου πολ­λών μελών και φίλων, που τη διεκ­δι­κούν αυ­το­δί­καια χωρίς κρι­τή­ρια, χωρίς αξιο­κρα­τία, χωρίς αμε­ρο­λη­ψία. Εξάλ­λου, φαί­νε­ται ότι τα φθαρ­μέ­να πρό­σω­πα που υπη­ρέ­τη­σαν τα μνη­μό­νια και από τα οποία δια­χω­ρί­ζο­νταν ρι­ζι­κά οι πα­λαιό­τε­ρες απο­φά­σεις της Κε­ντρι­κής Επι­τρο­πής, σή­με­ρα θε­ω­ρού­νται απο­λύ­τως κα­τάλ­λη­λα για τη συ­νέ­χεια του κρά­τους και των πο­λι­τι­κών που δη­μιούρ­γη­σαν την κρίση στη νέα εποχή. 



Μο­λα­ταύ­τα το μέλ­λον διαρ­κεί πολύ.