πολιτική
-
Το «μεγάλο παιχνίδι» της νέας ανακεφαλαίωσης των τραπεζών
Η «σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος» χάρη στη νέα ανακεφαλαίωση-«μαμούθ», δηλαδή τη νέα ενίσχυση των τραπεζών με δημόσιο χρήμα, είναι ένα από τα «θετικά» που βλέπει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ στο τρίτο μνημόνιο. Ότι ο διακηρυγμένος στόχος είναι πλέον να σωθούν οι τράπεζες με δημόσιο χρήμα ώστε στη συνέχεια να ιδιωτικοποιηθούν, ότι οι ιδιώτες διοικητές τους που τις φαλίρισαν παραμένουν ακλόνητοι στη θέση τους, ότι 25 από τα 50 συνολικά δισ. ευρώ του Ταμείου «αξιοποίησης» (δηλαδή εκποίησης) της περιουσίας του Δημοσίου θα χρηματοδοτήσουν την ανακεφαλαίωση των τραπεζών, είναι για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ «λεπτομέρειες» ανάξιες λόγου… Ωστόσο, καθώς η επιχείρηση της νέας ανακεφαλαίωσης των τραπεζών είναι ένα από τα μεγάλα μνημονιακά πρότζεκτ των επόμενων μηνών, καιρός να μιλήσουμε και για κάποια άλλα κρυμμένα μυστικά της όλης υπόθεσης, που πολύ σύντομα μπορεί να σκάσουν με πάταγο: τις ανησυχίες των τραπεζιτών και των hedge funds και τα σχέδια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας – που μεταξύ άλλων αφορούν και την τύχη των καταθέσεων, οι οποίες κατά τα άλλα «είναι εγγυημένες»…
-
Δεύτερη φορά, κάποτε αριστερά…
Σε κείμενο στις 6 του Σεπτέμβρη, σ’ αυτή τη στήλη γράφαμε ότι: «Μεγάλη λαϊκή αχαριστία θα είναι , το τρίτο και θανατερό μνημόνιο να μην το διαχειριστεί ο υπογράψας Τσίπρας και από δίπλα να του δίνει χέρι βοηθείας, ο πρόθυμος καρά δεξιός Μεϊμαράκης….» Η πρώτη ευχή μας επαληθεύτηκε και με το παραπάνω, η δεύτερη προς το παρόν μένει μετέωρη αφού οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του Καμένου μπήκαν στη Βουλή συμπληρώνοντας 155 κυβερνητικούς βουλευτές… Βέβαια όλα αυτά είναι υπό αίρεση αφού οι εταίροι εξακολουθούν να στοχεύουν σε μια όσο το δυνατόν πιο «ισχυρή» πολυκομματική μνημονιακή κυβέρνηση! Πιστεύοντας πως όσους πιο πολλούς κομματικούς «βαστάζους» έχει η κυβέρνηση Τσίπρα τόσο πιο εύκολα θα περάσουν τα ισοπεδωτικά ανθρωποφάγα μέτρα του τρίτου «αριστερού» μνημονίου!
-
Ας κουβεντιάσουμε, λοιπόν, για το μέτωπο…
[Το παρακάτω κείμενο αποτελεί εισήγηση μελών της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την «Ενωτική Πρωτοβουλία Παρέμβασης και Διαλόγου» στην ανοιχτή συζήτηση που καλείται την Παρασκευή 25/9 στα γραφεία της Ταξικής Κίνησης (Σολωμού 13, Εξάρχεια, 4ος όροφος) στις 7μμ. Κατατίθεται για να συζητηθεί εν όψει της 3ης Συνδιάσκεψης. Προτείνεται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να συζητηθεί και να υιοθετηθεί –αυτό ή παραλλαγές του- στο πλαίσιο της μετωπικής λογικής της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Δεν πρόκειται για πρόταση διάλυσης, αλλά μια μεθοδολογία για να χτιστεί το «πλατύ μέτωπο ανατροπής», που προτείνει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, εντός του οποίου και η ίδια θα μπορεί να παρεμβαίνει με αναβαθμισμένο ρόλο και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. Πιστεύουμε ότι εντός ενός τέτοιου μετώπου, το αντικαπιταλιστικό μέτωπο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ μπορεί να πρωτοστατήσει και εντός αυτής της διαδικασίας να ενισχυθεί (χωρίς αυτό να έρχεται σε αντιπαράθεση με τη συζήτηση για το μετασχηματισμό της ίδιας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ώστε να ανταποκριθεί στις νέες συνθήκες, στην οποία επίσης θέλουμε να συμβάλλουμε εν όψει της Συνδιάσκεψης). Επιδιώκουμε τη δημόσια συζήτηση γύρω από μια τέτοια κατεύθυνση πρώτα στις Τοπικές και Κλαδικές Επιτροπές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Επιδιώκουμε όμως και το διάλογο με όλους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες της αριστεράς και του κινήματος γύρω από μια τέτοια κατεύθυνση. Άλλωστε, η συζήτηση αυτή έχει ανοίξει ήδη και σε αυτήν θα θέλαμε να συμβάλλουμε με τη δημοσιοποίηση αυτού του κειμένου]
-
Τι να μη κάνουμε και κυρίως τι να κάνουμε μετά από μια εκλογική ήττα
Το παρόν άρθρο είναι το τελευταίο, ελπίζω, μιας σειράς άρθρων με επίκεντρο την βίαιη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κόμμα αστικού τύπου με επίκεντρο πλέον το Μέγαρο Μαξίμου. Ουσιαστικά, είναι ένα redux του κειμένου Τι κάνουμε και κυρίως τι να μη κάνουμε, καθώς έτσι και αλλιώς ο δρόμος προς τις εκλογές καθορίζει εν πολλοίς και το δρόμο που θα ακολουθήσουμε και μετά.
-
ΚΚΕ: Η θεωρία του «αναχώματος» και η αναγκαία πολιτική συμμαχιών
Για το ΚΚΕ ήταν κεντρική στην πολιτική του επιχειρηματολογία, τα τελευταία κρίσιμα χρόνια των αγώνων ενάντια στη λιτότητα και τα μνημόνια, η έννοια του «αναχώματος». Ήταν κεντρική γιατί ήταν απαραίτητη και αναντικατάστατη: χωρίς αυτήν δεν μπορούσε να ερμηνευτεί και να αιτιολογηθεί η γραμμή της «ουδετερότητας» αν όχι της αποχής, σε σχέση με τις μεγάλης κλίμακας πολιτικές διεργασίες της περιόδου.
-
Βαδίζουμε ξεχωριστά, χτυπάμε μαζί
Βρισκόμαστε τώρα αντιμέτωποι με τη σκληρή αλήθεια ότι οι εργαζόμενες τάξεις γύρισαν την πλάτη στη Λαϊκή Ενότητα, και για να είμαστε ακριβείς θεώρησαν κυριολεκτικά ανύπαρκτη την εναλλακτική λύση που παρουσίασε το κόμμα που στηρίξαμε. Θα έπρεπε να είναι προφανές, σε όλους όσοι νιώθουν ότι μπορούν να συνεχίσουν, ότι μετά από μια τέτοια συντριπτική ήττα δεν είναι δυνατόν να συνεχίζουμε όπως πρώτα, και ότι πρέπει να ανοίξει αμέσως μια μεγάλη συζήτηση για τη νέα πολιτική οργάνωση που πρέπει να συγκροτήσουμε, και μάλιστα από μηδενική βάση, ανοίγοντας εξ’ υπαρχής όλα τα ζητήματα, από τις ιδεολογικές και θεωρητικές μας αναφορές, το στρατηγικό μας στόχο και πώς να τον πετύχουμε, το πολιτικό μας πρόγραμμα το άμεσο και το μεταβατικό, έως τη μορφή της οργάνωσης που πρέπει να υιοθετήσουμε και την εσωκομματική δημοκρατία.
-
«ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ και ΜΗΝ ΓΕΛΑΣ, ΜΟΝΑΧΑ να ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ» (Σπινόζα)
(Σκέψεις με αφορμή τα εκλογικά αποτελέσματα)
-
«ΜΗΝ ΚΛΑΙΣ και ΜΗΝ ΓΕΛΑΣ, ΜΟΝΑΧΑ να ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ» (Σπινόζα)
(Σκέψεις με αφορμή τα εκλογικά αποτελέσματα) Σε μεγάλα τμήματα της Αριστεράς, πέραν του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει ένα διάχυτο καταθλιπτικό κλίμα εξαιτίας των εκλογικών αποτελεσμάτων, επειδή θεωρούν ότι το 90% του λαού ψήφισε κόμματα που υποστηρίζουν τα Μνημόνια και άρα είναι σαν ο λαός να τα αποδέχεται.
-
Το κεντρικό άρθρο της "Εργατικής Αριστεράς" που κυκλοφορεί
Η κάλπη της 20ής Σεπτέμβρη έδωσε στον Αλ. Τσίπρα μια καθαρή πολιτική νίκη. Μια νίκη που ο ίδιος ετοιμάζεται να στρέψει με δριμύτητα ενάντια στα εργατικά και λαϊκά στρώματα.
-
Η εργατική ψήφος στον μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ
Η μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ της 20ής Σεπτεμβρίου άνετα μπορεί να χαρακτηριστεί εργατική (με την έννοια ότι αναφέρεται στις εργαζόμενες τάξεις). Όπως σωστά παρατηρεί ο Χριστόφορος Βερναρδάκης: «η ταξικότητα της ψήφου που καταγράφηκε τόσο δυναμικά στα εκλογικά αποτελέσματα του Ιανουαρίου –και επιβεβαιώθηκε με τη γεωγραφία του Δημοψηφίσματος– σταθεροποιήθηκε και έδειξε και σημάδια εμβάθυνσης. Ορισμένες πρώτες αναφορές σχετικά: Το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις κατεξοχήν εργατικές-λαϊκές περιοχές του Λεκανοπεδίου ήταν 42,8% τον Ιανουάριο και 42,7% τον Σεπτέμβριο. Αντίστροφα, το ποσοστό της ΝΔ στις ίδιες περιοχές πήγε από 18,8% τον Ιανουάριο στο 18,2% το Σεπτέμβριο».