ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΥΠΟΥ Γ
-
Ανάσα ζωής στα δικαιώματα
Στην ιδιαίτερη συγκυρία της ύπαρξης και παγίωσης μιας κυβέρνησης με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ η δυνατότητα να επαναφέρουμε δημοκρατικά δικαιώματα που κατακρεουργήθηκαν στο όνομα του μνημονίου και της ακροδεξιάς ρητορείας, αλλά και να δώσουμε ορατότητα σε ακόμα περισσότερα από αυτά που χάθηκαν, αιτήματα που εδώ και χρόνια επανέρχονται συνεχώς χωρίς να υλοποιούνται - είναι μια ευκαιρία που δεν πρέπει να χάσουμε επ’ουδενί λόγω.
-
Το μέρος και το όλον. 12 σκέψεις για τους αναρχικούς, τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση
Tο μείζον για το σημερινό κίνημα αλληλεγγύης στους κρατούμενους δεν είναι γιατί οι πιο μαχητικές (και ορισμένες απλώς μηδενιστικές) εκδοχές του αρθρώνουν αντίλογο ή αντιπολιτεύονται ανοιχτά την αριστερή κυβέρνηση ή γιατί «δεν έκαναν τα ίδια και πριν». Δεν είναι, αφενός γιατί τα ίδια έκαναν και πριν, αφετέρου γιατί το μείζον είναι άλλο: ότι οι εκδοχές αυτές δεν ενδιαφέρονται (για), και ως εκ τούτου δεν έχουν, μια πρακτική για το κίνημα στο σύνολό του: δεν αναγνωρίζουν και δεν σέβονται στην πράξη την πολυμορφία του, δεν τους ενδιαφέρει να παρακινήσουν άλλους, δεν νοιάζονται γι' αυτό που ενώνει και κινητοποιεί πολλούς στον ίδιο στόχο.
-
Φυλακές Δομοκού: Κρατούμενοι πεθαίνουν γιατί δεν υπάρχει γιατρός!
Στις 4 τα ξημερώματα σήμερα, Τρίτη 3 Φλεβάρη, στη Δ2 πτέρυγα των φυλακών Δομοκού, ο 52χρονος κρατούμενος Αλκιβιάδης Μέξης πέθανε αβοήθητος στο κελί του. Από τις 12 το μεσημέρι της Δευτέρας ζητούσε γιατρό, αλλά γιατρός δεν τον επισκέφθηκε! Πέθανε αβοήθητος, σαν το σκυλί στ’ αμπέλι.