ΣΥΡΙΖΑ
-
Ουαί ημίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές
Η εκλογική μάχη της επόμενης Κυριακής 20/9/2015 είναι εξαιρετικά κρίσιμη για το παρόν και το μέλλον της χώρας, του λαού και των εργαζομένων.
-
Προεκλογικές σκέψεις
1. Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε την ψήφο του ελληνικού λαού στις εκλογές της 25ης του Γενάρη υποσχόμενος:
-
Η νεοφιλελεύθερη μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ ως ιστορική ευκαιρία για το μέτωπο του ΟΧΙ
Οι επερχόμενες εκλογές είναι χωρίς αμφιβολία από τις πλέον κρίσιμες στη μεταπολιτευτική, αν όχι στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας. Παρά τη ρευστότητα που διακρίνει το πολιτικό σκηνικό και την εξασθένιση των κομματικών-ιδεολογικών ταυτίσεων, χαρακτηριστικά καινοφανή αλλά ταυτόχρονα κυρίαρχα από το 2010 και μετά, θα τολμήσω την εκτίμηση ότι οι εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη θα αποτυπώσουν την οριστική αποκρυστάλλωση των πολιτικών και κοινωνικών αντιθέσεων που διαμόρφωσε η τομή των μνημονίων λιτότητας στη χώρα.
-
“Χρειάζεται να θάψουμε το πτώμα, για να υπάρξει καινούρια γέννα”
Ρεπορτάζ από τη συνάντηση πρώην μελών ΣΥΡΙΖΑ στη Θεσσαλονίκη.
-
Συνεχίζονται οι μαζικές αποχωρήσεις μελών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ σε όλη τη χώρα
Παραθέτουμε σειρά δηλώσεων αποχώρησης από ΟΜ και ΝΕ του ΣΥΡΙΖΑ. Ανανεώνεται σε τακτικά χρονικά διαστήματα.
-
"ΟΧΙ μέχρι το τέλος"
Ύστερα από 5 μήνες διαπραγμάτευσης, σκληρής δεν θα το αρνηθώ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, κατέληξε σε συμφωνία με τους δανειστές και στην υπογραφή του 3ου μνημονίου. Το περιεχόμενο και αυτής της συμφωνίας, όπως και των προηγούμενων, αποτελείται από την ίδια συνταγή των περικοπών, της οριζόντιας βαριάς φορολογίας και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Ταυτόχρονα η σκληρή εποπτεία του κουαρτέτου και η «αυτόματη» περικοπή δαπανών, αν δεν επιτευχθούν οι στόχοι, δεν αφήνει κανένα περιθώριο ελιγμών, σε όποια κυβέρνηση το εφαρμόσει.
-
Η διαπραγμάτευση ως κομφορμισμός και ως αποφυγή της εναλλακτικής διεξόδου
Αυτό που είναι το πιο απογοητευτικό στην πρακτική της νέας και πρόσφατα παραιτηθείσας κυβέρνησης Τσίπρα, πιο πολύ ακόμα και από αυτήν την ίδια την υπογραφή του 3ου μνημονίου, είναι η ευκολία με την οποία υπερασπίζεται αυτήν την αστραπιαία μεταμόρφωσή της από μια ριζοσπαστική αριστερότροπη και ίσως λαϊκιστική μορφή διακυβέρνησης που έδειχνε ότι θα είναι, ύστερα και με τη συμμαχία με τους ΑΝΕΛ, σε μια καθαρά σοσιαλφιλελεύθερη και σαφώς πιο δεξιά εκδοχή τύπου «κυβέρνηση Ματέο Ρέντσι».
-
Το 4%,το 27%, το 36% και το 61% είναι της ριζοσπαστικής Αριστεράς, όχι του Τσίπρα
Ενότητα της Αριστεράς πάση θυσία κάτω από την ομπρέλα του αρχηγού, κι ας είναι και μνημονιακή, λένε οι μεν. Ενότητα μόνο εφόσον ακυρωθεί το μνημόνιο, γιατί Ενότητα στο Μνημόνιο μας καθιστά Μη-Αριστερά, λένε οι δε, και συμφωνώ μαζί τους. Όταν όμως δε συμφωνούμε στο ερώτημα «ενότητα σε ποια βάση», πώς μπορεί να διατηρηθεί η πολυπόθητη ενότητα;
-
Μη τους το Mνημόνιο τάραττε
Το Όχι στο δημοψήφισμα είναι η εναργέστερη καταδίκη των μνημονιακών πολιτικών και των πολιτικών λιτότητας. Αυτό το Όχι πρέπει πολιτικά να εκπροσωπηθεί από τις δυνάμεις που το υποστήριξαν με συνέπεια και κυρίαρχα από τον ίδιο τον κόσμο που το επέλεξε. Για πρώτη φορά μέσα σε πέντε χρόνια η κοινωνία τοποθετήθηκε επί των προγραμμάτων της Ε.Ε, του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και έκρινε αυτούς τους θεσμούς άχρηστους, ανεπαρκείς. Όποιο πρόγραμμα αυτών των θεσμών, είναι καταδικασμένο να αποτύχει και θα ακυρωθεί στην πράξη, όποια διαμεσολάβηση κι αν βρεθεί, προκειμένου να εφαρμοστεί.
-
Περί «σχεδίου Β» και ΤΙΝΑ
Μια απάντηση στον Δημήτρη Ψαρρά.