Κανένα από τα μέτρα του Μακρόν δεν συνάντησε την επιδοκιμασία της Γαλλικής κοινής γνώμης και λιγότερο ακόμη των άμεσα πληττόμενων κοινωνικών στρωμάτων (εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, σπουδαστές, δημόσιοι υπάλληλοι). Επίσης, ο φανερά πλουτοκρατικός χαρακτήρας της Γαλλικής κυβέρνησης, που προβάλλεται ασύστολα και από τον ίδιο τον πρόεδρο, είναι βασικός λόγος του διαζύγιου με την μεγάλη πλειοψηφία του Γαλλικού λαού. Γίνεται καθημερινά φανερό ότι το φάσμα ενός γενικευμένου κινήματος αντίστασης και ανυπακοής πλανάται σήμερα στη Γαλλία καθώς και η συλλογική μνήμη του Μάη του 68 αναβιώνει στο μυαλό των Γάλλων με την αφορμή της συμπλήρωσης πενήντα χρόνων από την εξέγερση. Η κυβέρνηση και όλοι οι «ιθύνοντες» βρίσκονται σε κατάσταση νευρικής αναμονής, και ταλαντεύονται ανάμεσα στην επιλογή απόδοσης κάποιων παραχωρήσεων και έντασης της καταστολής. Η μαζική μέχρι σήμερα συμμετοχή στις κινητοποιήσεις, καθώς και οι αναδυόμενες οριζόντιες συσπειρώσεις, γεννούν λόγους αισιοδοξίας.H πολυμορφία, η κινητικότητα και ευρηματικότητα των μορφών πάλης δημιουργούν πρόβλημα στην Γαλλική κυβέρνηση που δυσκολεύεται σοβαρά, παρά την επικυριαρχία της στα μέσα ενημέρωσης, τόσο στο να τις παροπλίσει πολιτικά όσο και να τις καταστείλει αστυνομικά, καθώς ξεπηδούν απροειδοποίητα σε πολλά σημεία του τοπίου.