8 Μάρτη 2020: Για μια ριζοσπαστική και ενωτική φεμινιστική απεργία

Για δεύ­τε­ρη συ­νε­χό­με­νη χρο­νιά πρό­κει­ται να πραγ­μα­το­ποι­η­θεί στην Ελ­λά­δα φε­μι­νι­στι­κή απερ­γία, ενώ στον πα­γκό­σμιο κύκλο φε­μι­νι­στι­κών απερ­γιών εντάσ­σο­νται ολο­έ­να και πε­ρισ­σό­τε­ρες χώρες, με πιο πρό­σφα­το πα­ρά­δειγ­μα το Με­ξι­κό, που εξε­γεί­ρε­ται ενά­ντια στις κα­θη­με­ρι­νές γυ­ναι­κο­κτο­νί­ες και την κρα­τι­κή τους συ­γκά­λυ­ψη.

Πέρσι δώ­σα­με ένα πρώτο ηχηρό μή­νυ­μα με ολο­ή­με­ρες κι­νη­το­ποι­ή­σεις και τη συμ­με­το­χή εκα­το­ντά­δων ερ­γα­ζό­με­νων και άνερ­γων γυ­ναι­κών, με­τα­να­στριών, ντό­πιων, συ­ντα­ξιού­χων, νε­ο­λαί­ων, και τη στή­ρι­ξη δε­κά­δων σω­μα­τεί­ων, το­πι­κών κι­νή­σε­ων, φε­μι­νι­στι­κών και ΛΟ­ΑΤ­ΚΙΑ+ συλ­λο­γι­κο­τή­των.

Και φέτος με αι­σιο­δο­ξία δια­πι­στώ­νου­με ότι η 8η Μάρτη παύει να είναι η μέρα που οι γυ­ναί­κες λαμ­βά­νουν κο­μπλι­μέ­ντα και λου­λού­δια, την υπεν­θύ­μι­ση ότι «ομορ­φαί­νουν τη ζωή μας», και πολ­λές «προ­σφο­ρές-εκ­πτώ­σεις» σε καλ­λυ­ντι­κά και ρούχα. Γιατί το φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα κα­τα­φέρ­νει και ξα­να­κά­νει την 8η Μάρτη μέρα αγώνα και ορα­τό­τη­τας των γυ­ναι­κεί­ων δι­καιω­μά­των, του μό­χθου, των ανα­γκών και των επι­θυ­μιών μας.

Χαι­ρε­τί­ζου­με, έτσι, κάθε συλ­λο­γι­κό­τη­τα, σω­μα­τείο, σχήμα και κί­νη­ση που καλεί στη μα­ζι­κο­ποί­η­ση της φε­μι­νι­στι­κής απερ­γί­ας και στη διά­δο­ση των φε­μι­νι­στι­κών αγώ­νων, γιατί ο φε­μι­νι­στι­κός αγώ­νας δεν είναι κά­ποιο «ει­δι­κό» ή «επι­μέ­ρους» ζή­τη­μα, είναι ζή­τη­μα όλου του ερ­γα­τι­κού και λαϊ­κού κι­νή­μα­τος! Ο αγώ­νας για τα δι­καιώ­μα­τά μας στη δου­λειά, η μάχη για την αυ­το­διά­θε­ση του σώ­μα­τός μας, η απαί­τη­ση κοι­νω­νι­κών πα­ρο­χών, η πάλη να στα­μα­τή­σουν οι γυ­ναι­κο­κτο­νί­ες και η σε­ξι­στι­κή βία, κάθε μι­κρός και με­γά­λος αγώ­νας ενά­ντια σε κάθε όψη του σύγ­χρο­νου πα­τριαρ­χι­κού κα­πι­τα­λι­σμού είναι αγώ­νας τα­ξι­κός και φε­μι­νι­στι­κός, είναι αγώ­νας ολό­κλη­ρης της κοι­νω­νί­ας!

Ως Συ­νέ­λευ­ση 8 Μάρτη, ήδη από την πρώτη στιγ­μή της λει­τουρ­γί­ας μας, συ­ζη­τού­σα­με πώς το φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα μπο­ρεί σή­με­ρα, σε ένα τοπίο κα­τα­κερ­μα­τι­σμού και υπο­χώ­ρη­σης των ερ­γα­τι­κών αγώ­νων, να λει­τουρ­γή­σει ανα­ζω­ο­γο­νη­τι­κά και να συμ­βά­λει στην ανά­τα­ση τόσο του ευ­ρύ­τε­ρου λαϊ­κού κι­νή­μα­τος όσο και των πο­λι­τι­κά ρι­ζο­σπα­στι­κών πο­λι­τι­κών κομ­μα­τιών του. Στο πλαί­σιο αυτό, πι­στεύ­α­με και συ­νε­χί­ζου­με να πι­στεύ­ου­με ότι το γυ­ναι­κείο κί­νη­μα μπο­ρεί και πρέ­πει να στα­θεί ως ένα δια­φο­ρε­τι­κό πα­ρά­δειγ­μα πο­λι­τι­κής και κοι­νω­νι­κής κι­νη­το­ποί­η­σης, πέρα κι έξω από τη λο­γι­κή του κα­τα­κερ­μα­τι­σμού, που με­τα­ξύ άλλων απο­τυ­πώ­νει με τον πιο λυ­πη­ρό τρόπο μια αυ­το­κα­τα­στρο­φι­κή προ­σέγ­γι­ση της πο­λι­τι­κής και του κι­νή­μα­τος, το οποίο αντι­με­τω­πί­ζε­ται με τη λο­γι­κή της κυ­ριαρ­χί­ας της μίας ή της άλλης άπο­ψης και όχι με την ωφέ­λι­μη πρα­κτι­κή της συ­μπε­ρί­λη­ψης και της κοι­νής δρά­σης.

Γι’ αυτόν τον λόγο εξαρ­χής κα­τα­στή­σα­με σαφή τη θέση μας: Η Συ­νέ­λευ­ση 8 Μάρτη είναι μια προ­σπά­θεια συ­ντο­νι­σμού συλ­λο­γι­κο­τή­των, σω­μα­τεί­ων, σχη­μά­των και κάθε αγω­νι­ζό­με­νης φωνής που πα­λεύ­ει στο φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα και επι­διώ­κει να ορ­γα­νώ­σει και να μα­ζι­κο­ποι­ή­σει τη φε­μι­νι­στι­κή απερ­γία. Σε αυτό το πλαί­σιο, η Συ­νέ­λευ­ση 8 Μάρτη κάνει μόνο ανοι­χτές δια­δι­κα­σί­ες και έχει λει­τουρ­γία συ­ντο­νι­σμού-ομπρέ­λας επι­μέ­ρους συλ­λο­γι­κο­τή­των και ατό­μων.

Ακρι­βώς τώρα λοι­πόν, σε μια στιγ­μή που η μα­ζι­κο­ποί­η­ση των φωνών που κα­λούν στη φε­μι­νι­στι­κή απερ­γία είναι ζω­τι­κής ση­μα­σί­ας για τα δι­καιώ­μα­τά μας και απο­τυ­πώ­νει ότι ο φε­μι­νι­σμός δεν μπο­ρεί παρά να είναι στο κέ­ντρο των πο­λι­τι­κών διεκ­δι­κή­σε­ών μας, χρειά­ζε­ται να αφή­σου­με πίσω μας τις κακές μας συ­νή­θειες και να λει­τουρ­γή­σου­με με φε­μι­νι­στι­κή-ενω­τι­κή με­θο­δο­λο­γία, που θα συ­γκε­ντρώ­νει τις γυ­ναι­κεί­ες αντι­στά­σεις στην πράξη και στον δρόμο.

Είναι για εμάς ου­σιώ­δης φε­μι­νι­στι­κή πρα­κτι­κή η προ­σπά­θεια άρσης των πο­λι­τι­κών κα­τα­κερ­μα­τι­σμών εντός του κι­νή­μα­τος, το ξε­πέ­ρα­σμα των αδιέ­ξο­δων αντα­γω­νι­σμών για προ­α­πο­φα­σι­σμέ­να πο­λι­τι­κά πε­ριε­χό­με­να, το δια­ζύ­γιο με πα­θο­γέ­νειες ενός ρι­ζο­σπα­στι­σμού της επι­βο­λής.

Από αυτή την άποψη, θε­ω­ρού­με ότι είναι κρί­σι­μο τα επι­μέ­ρους κα­λέ­σμα­τα για διορ­γά­νω­ση της φε­τι­νής φε­μι­νι­στι­κής απερ­γί­ας να ενω­θούν σε μια κοινή δια­δι­κα­σία όπου κάθε συλ­λο­γι­κό­τη­τα θα μπο­ρεί να συμ­με­τέ­χει ως τέ­τοια, με σε­βα­σμό στη γνώμη και την αυ­το­νο­μία της, αλλά και να συν­δρά­μει με όλες τις υπό­λοι­πες για την από κοι­νού ορ­γά­νω­ση της φε­τι­νής 8ης Μάρτη.

Με αυτόν τον τρόπο κα­τά­φε­ρε η Συ­νέ­λευ­ση 8 Μάρτη να ορ­γα­νώ­σει την περ­σι­νή απερ­γία, με τον ίδιο τρόπο ερ­γά­ζε­ται και φέτος γι’ αυτόν τον σκοπό. Κα­λού­με λοι­πόν κάθε συλ­λο­γι­κό­τη­τα, σω­μα­τείο, συν­δι­κά­το, κί­νη­ση και αγω­νι­ζό­με­νη φωνή σε ανοι­χτό και συ­ντρο­φι­κό συ­ντο­νι­σμό, με σκοπό να ορ­γα­νώ­σου­με μια ακόμα πιο μα­ζι­κή φε­μι­νι­στι­κή απερ­γία, αλλά και να οι­κο­δο­μή­σου­με τους όρους που θα κά­νουν το φε­μι­νι­στι­κό κί­νη­μα μέρος της λύσης και όχι του προ­βλή­μα­τος, που θα οι­κο­δο­μή­σουν μια άλλη μέρα για τους αγώ­νες των πλητ­τό­με­νων στρω­μά­των και κάθε «αό­ρα­του σώ­μα­τος» που η εκ­με­τάλ­λευ­ση και η κα­τα­πί­ε­σή του είναι κα­θη­με­ρι­νό­τη­τα.

Σω­μα­τεία, συν­δι­κά­τα, συλ­λο­γι­κό­τη­τες, κι­νή­σεις και κάθε αγω­νι­ζό­με­νη φωνή συν­δια­μορ­φώ­νου­με - συν­διορ­γα­νώ­νου­με τη φε­μι­νι­στι­κή απερ­γία!

logo_8m_s.png