Αγώνας κατά της αξιολόγησης: «Θέλουμε δημόσια και δωρεάν Παιδεία»

Ο Κ. Πιερ­ρα­κά­κης πολύ γρή­γο­ρα πέ­τα­ξε το προ­σω­πείο του δήθεν διαλ­λα­κτι­κό­τε­ρου της Κε­ρα­μέ­ως, που ήταν έτοι­μος «να κάνει διά­λο­γο με τις εκ­παι­δευ­τι­κές ομο­σπον­δί­ες», και επέ­λε­ξε και αυτός να βα­δί­σει στον ίδιο αυ­ταρ­χι­κό και αντι­δη­μο­κρα­τι­κό δρόμο της αλή­στου μνή­μης προ­κα­τό­χου του.

Η μα­ζι­κή αντί­θε­ση του εκ­παι­δευ­τι­κού κό­σμου στα σχέ­δια της κυ­βέρ­νη­σης, ΕΕ και ΟΟΣΑ να αλ­λά­ξουν το DNA του δη­μό­σιου σχο­λεί­ου, τα με­γά­λα πο­σο­στά συμ­με­το­χής στην απερ­γία-απο­χή από την ατο­μι­κή αξιο­λό­γη­ση, και τα ογκώ­δη πα­νεκ­παι­δευ­τι­κά συλ­λα­λη­τή­ρια κατά του νόμου για τα ιδιω­τι­κά πα­νε­πι­στή­μια, ανά­γκα­σαν την πο­λι­τι­κή ηγε­σία του υπουρ­γεί­ου Παι­δεί­ας να προ­σφύ­γει κατά την προ­σφι­λή της μέ­θο­δο στα δι­κα­στή­ρια προ­κει­μέ­νου να βγει για μια ακόμη φορά πα­ρά­νο­μη η απερ­γία-απο­χή των εκ­παι­δευ­τι­κών ομο­σπον­διών ΔΟΕ ΟΛΜΕ. Εί­μα­στε στη δεύ­τε­ρη δε­κά­δα δι­κα­στι­κών προ­σφυ­γών ενα­ντί­ον των εκ­παι­δευ­τι­κών ομο­σπον­διών, και το γε­γο­νός ότι η κυ­βέρ­νη­ση βρί­σκει στή­ριγ­μα μόνο στα δι­κα­στή­ρια και στα νο­μο­θε­τι­κά τε­ρα­τουρ­γή­μα­τα Χα­τζη­δά­κη και Γε­ωρ­γιά­δη –που ου­σια­στι­κά απα­γο­ρεύ­ουν την απερ­γία– κα­τα­δει­κνύ­ει την αδυ­να­μία και τη δύ­σκο­λη θέση στην οποία έχει πε­ριέλ­θει.  

Είναι δε χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι οι δια­δο­χι­κές δι­κα­στι­κές προ­σφυ­γές ενα­ντί­ον των ομο­σπον­διών, της ΑΔΕΔΥ (που επα­να­προ­κή­ρυ­ξε την απερ­γία μετά από αί­τη­μα των ΟΛΜΕ και ΔΟΕ) και πάλι των ομο­σπον­διών που επα­να­προ­κή­ρυ­ξαν, συ­νο­δεύ­τη­καν  και από εγκυ­κλί­ους τρο­μο­κρά­τη­σης και εκ­φο­βι­σμού των εκ­παι­δευ­τι­κών που συμ­με­τέ­χουν στην Απερ­γία/Αποχή (Α/Α). Εκεί ο Γ.Γ. του υπουρ­γεί­ου εκ­δί­δει και δι­κα­στι­κές ετυ­μη­γο­ρί­ες για το τι είναι νό­μι­μο και τι όχι. Προ­φα­νώς έχει γίνει μό­νι­μο αγκά­θι η μα­ζι­κή συμ­με­το­χή των εκ­παι­δευ­τι­κών στην Α/Α και προ­σπα­θούν με αυτόν τον τρόπο να προ­βο­κά­ρουν τον αγώνα ενά­ντια στην αξιο­λό­γη­ση-κα­τη­γο­ριο­ποί­η­ση σχο­λεί­ων και εκ­παι­δευ­τι­κών.

Μετά από αυτά οι εξε­λί­ξεις στις ολο­μέ­λειες προ­έ­δρων της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ ήταν εντυ­πω­σια­κές και ελ­πι­δο­φό­ρες. Η ΔΟΕ έκανε ολο­μέ­λεια προ­έ­δρων με απαρ­τία μετά από πολλά χρό­νια –καθώς είχαν προη­γη­θεί μα­ζι­κό­τα­τες γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις στα πρω­το­βάθ­μια– και απο­φά­σι­σε επα­να­λαμ­βα­νό­με­νες επα­να­προ­κη­ρύ­ξεις της απερ­γί­ας απο­χής παρά το γε­γο­νός ότι η αρ­χι­κή ει­σή­γη­ση του Δ.Σ. ήταν αρ­νη­τι­κή. Στην ίδια γραμ­μή κι­νή­θη­κε και η συ­νέ­λευ­ση προ­έ­δρων της ΟΛΜΕ, αφού άλ­λω­στε εκεί υπήρ­χε ομό­φω­νη ει­σή­γη­ση του Δ.Σ. για επα­να­προ­κή­ρυ­ξη. Να επι­ση­μά­νου­με εδώ ότι οι πα­ρα­τά­ξεις που ψή­φι­σαν αυτές τις απο­φά­σεις στις δύο ομο­σπον­δί­ες είναι οι ίδιες που τρία χρό­νια πριν ξε­πού­λη­σαν την απερ­γία αποχή από την αυ­το­α­ξιο­λό­γη­ση της σχο­λι­κής μο­νά­δας, όταν τα πο­σο­στά συμ­με­το­χής άγ­γι­ζαν το 90%! Το γε­γο­νός δεί­χνει τη δύ­να­μη της μα­ζι­κό­τη­τας και της συλ­λο­γι­κό­τη­τας στις συν­δι­κα­λι­στι­κές δια­δι­κα­σί­ες. Κα­νείς δεν τόλ­μη­σε να αντι­πα­ρα­τε­θεί με τις εκα­το­ντά­δες εκ­παι­δευ­τι­κών που πλημ­μύ­ρι­σαν τις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις και έδω­σαν το σήμα πως δε θα επι­τρέ­ψουν σε καμία συν­δι­κα­λι­στι­κή γρα­φειο­κρα­τία να απο­φα­σί­σει γι’ αυ­τούς χωρίς αυ­τούς. Το ίδιο συ­νέ­βη και στην ΑΔΕΔΥ. Οι πα­ρα­τά­ξεις που μία εβδο­μά­δα πριν απέρ­ρι­πταν σε επί­πε­δο εκτε­λε­στι­κής επι­τρο­πής το αί­τη­μα των εκ­παι­δευ­τι­κών ομο­σπον­διών για επα­να­προ­κή­ρυ­ξη της απερ­γί­ας απο­χής μετά τις αρ­νη­τι­κές δι­κα­στι­κές απο­φά­σεις, απο­φά­σι­σαν ομό­φω­να στο γε­νι­κό συμ­βού­λιο την επα­να­προ­κή­ρυ­ξη, εφό­σον τη χρεια­στούν η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ. Μοι­ραία αυτή τη στιγ­μή με­γά­λο βάρος της αντι­πα­ρά­θε­σης με την κυ­βέρ­νη­ση ση­κώ­νουν τα πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία που έχουν προ­χω­ρή­σει σε συ­ντο­νι­σμό και έχουν επα­προ­κη­ρύ­ξει την Α/Α από όλες τις δια­δι­κα­σί­ες της ατο­μι­κής αξιο­λό­γη­σης. Έτσι δι­καιο­λο­γεί­ται το τε­λευ­ταίο κρού­σμα της κα­τα­στο­λής και του αυ­ταρ­χι­σμού, που είναι η προ­σφυ­γή του δη­μο­σί­ου ενα­ντί­ον της ΕΛΜΕ Χα­νί­ων που έχει παί­ξει πρω­το­πό­ρο ρόλο στην ορ­γά­νω­ση του αγώνα και της αντί­στα­σης ενά­ντια στην πο­λι­τι­κή που δια­λύ­ει, ιδιω­τι­κο­ποιεί και εμπο­ρευ­μα­το­ποιεί το δη­μό­σιο σχο­λείο.

Μετά τα δι­κα­στή­ρια, την αυ­ταρ­χι­κο­ποί­η­ση του πλαι­σί­ου και την πρα­κτι­κή απει­λών, εκ­φο­βι­σμού και τρο­μο­κρά­τη­σης, η κυ­βέρ­νη­ση προ­χώ­ρη­σε και «στον εκ­συγ­χρο­νι­σμό» του ποι­νι­κού κώ­δι­κα που απει­λεί με φυ­λά­κι­ση έως ένα χρόνο όποιον αυτήν την στιγ­μή αντι­στέ­κε­ται στον κα­νι­βα­λι­σμό της πο­λι­τι­κής της. Τε­λευ­ταία εξέ­λι­ξη «επί του πιε­στη­ρί­ου»: η κυ­βέρ­νη­ση δια­πι­στώ­νο­ντας ότι οι συ­νε­χείς δι­κα­στι­κές προ­σφυ­γές δεν κάμ­πτουν το αγω­νι­στι­κό φρό­νη­μα των εκ­παι­δευ­τι­κών, απο­στέλ­λει εκ­φο­βι­στι­κή – τρο­μο­κρα­τι­κή εγκύ­κλιο προς τις Διευ­θύν­σεις εκ­παί­δευ­σης, όπου καλεί τους Διευ­θυ­ντές εκ­παί­δευ­σης να αντι­κα­τα­στή­σουν (!!!) τους /τις διευ­θυ­ντές/ντριες που λόγω της απερ­γί­ας απο­χής δεν συμ­με­τέ­χουν στην αξιο­λό­γη­ση. Αλή­θεια, θα τους/τις παύ­σουν πρώτα; Και με ποια κα­τη­γο­ρία; Δεν πρό­κει­ται να υπάρ­ξει διοι­κη­τι­κό δι­κα­στή­ριο, ακόμη και αυτής της αστι­κής δι­καιο­σύ­νης, που να νο­μι­μο­ποι­ή­σει αυτό το όργιο αυ­θαι­ρε­σί­ας!

Ο αγώ­νας κατά της αξιο­λό­γη­σης είναι αγώ­νας επι­βί­ω­σης του δη­μό­σιου σχο­λεί­ου και αγώ­νας αξιο­πρέ­πειας των εκ­παι­δευ­τι­κών. Με αυτή την έν­νοια αφορά όλη την κοι­νω­νία, καθώς ακόμη και οι πιο με­τριο­πα­θείς βλέ­πουν το προ­φα­νές: η αξιο­λό­γη­ση δε χρη­σι­μο­ποιεί­ται για να βελ­τιώ­σει το εκ­παι­δευ­τι­κό σύ­στη­μα, αλλά για να το δια­λύ­σει και να το πα­ρα­δώ­σει στα ιδιω­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα. Όπως η ΕΒΕ και η Τρά­πε­ζα θε­μά­των, έτσι και η αξιο­λό­γη­ση, απο­σκο­πούν να κά­νουν το σύ­στη­μα από­λυ­τα τα­ξι­κό, να φτιά­ξουν ένα σχο­λείο που θα λει­τουρ­γεί με όρους ιδιω­τι­κής επι­χεί­ρη­σης, με διευ­θυ­ντές μά­να­τζερ, που θα ανα­ζη­τούν χο­ρη­γούς, με γο­νείς και μα­θη­τές πε­λά­τες, που θα επι­λέ­γουν σχο­λείο με βάση τις επι­δό­σεις σε κάθε λογής PISA, και με σκυ­φτούς και υπο­ταγ­μέ­νους εκ­παι­δευ­τι­κούς χωρίς ερ­γα­σια­κά και συν­δι­κα­λι­στι­κά δι­καιώ­μα­τα, που θα είναι όμη­ροι της ερ­γα­σια­κής τους ανα­σφά­λειας.

Αυτό το τοπίο βιά­ζο­νται να δια­μορ­φώ­σουν και γι αυτό προ­χώ­ρη­σαν στο Α2 στά­διο της ατο­μι­κής αξιο­λό­γη­σης, όπου ο διευ­θυ­ντής του σχο­λεί­ου αξιο­λο­γεί τον εκ­παι­δευ­τι­κό ανε­ξάρ­τη­τα από την ει­δι­κό­τη­τα του. Ο φι­λό­λο­γος αξιο­λο­γεί τον μα­θη­μα­τι­κό κ.ο.κ., γιατί αυτό που προ­έ­χει είναι η εμπέ­δω­ση της σχέ­σης υπο­τέ­λειας και εξάρ­τη­σης. Πρό­κει­ται για ένα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό που μέχρι σή­με­ρα μόνο η χού­ντα είχε εφαρ­μό­σει. Ακο­λου­θεί το Β στά­διο όπου ο εκ­παι­δευ­τι­κός αξιο­λο­γεί­ται από τον σχο­λι­κό σύμ­βου­λο παι­δα­γω­γι­κής ευ­θύ­νης του σχο­λεί­ου και οι πλη­ρο­φο­ρί­ες λένε ότι σε πολ­λές πε­ριο­χές η διοί­κη­ση ζητά την αξιο­λό­γη­ση όχι μόνο των νε­ο­διό­ρι­στων, αλλά προ­χω­ρεί με γρή­γο­ρους ρυθ­μούς και σε πα­λιό­τε­ρους εκ­παι­δευ­τι­κούς.

Είναι η ώρα που πρέ­πει ο κα­θέ­νας να ανα­λά­βει τις ευ­θύ­νες που του ανα­λο­γούν. Οι ομο­σπον­δί­ες και η ΑΔΕΔΥ οφεί­λουν να κρα­τή­σουν τον αγώνα ζω­ντα­νό. Επει­δή, όμως, οι αγώ­νες κρί­νο­νται και κερ­δί­ζουν ή χά­νουν με κρι­τή­ριο τη μα­ζι­κό­τη­τα και τη συλ­λο­γι­κό­τη­τα, είναι κα­θή­κον κάθε εκ­παι­δευ­τι­κού η συ­σπεί­ρω­ση στα πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία, η συμ­με­το­χή στις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις και οι απο­φά­σεις για κή­ρυ­ξη απερ­γί­ας-απο­χής από αυτά. Οφεί­λου­με ο κα­θέ­νας και η κα­θε­μία να πά­ρου­με τον αγώνα στα χέρια μας και να μην πε­ρι­μέ­νου­με από καμία συν­δι­κα­λι­στι­κή γρα­φειο­κρα­τία να αγω­νι­στεί για λο­γα­ρια­σμό μας.

Και τέλος, οφεί­λου­με να πα­λέ­ψου­με για να αλ­λά­ξουν οι συ­σχε­τι­σμοί και στις ομο­σπον­δί­ες και στην ΑΔΕΔΥ. Τα εκ­παι­δευ­τι­κά συ­νέ­δρια είναι μπρο­στά και η ρι­ζο­σπα­στι­κή, εκ­παι­δευ­τι­κή αρι­στε­ρά οφεί­λει να δώσει ενω­μέ­νη χωρίς κα­τα­κερ­μα­τι­σμούς τον αγώνα για ομο­σπον­δί­ες και σω­μα­τεία στα­θε­ρά προ­σα­να­το­λι­σμέ­να σε αγω­νι­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση.  

*Κα­θη­γη­τής, μέλος της ΕΕ της ΑΔΕΔΥ