Αναγκαίο όσο ποτέ ένα ενιαίο εργατικό μέτωπο πάλης για την ανατροπή

Το Κόκκινο Δίκτυο Εργαζομένων, ανένταχτοι συνδικαλιστές και αγωνιστές που συμμετέχουν σε εργατικές παρατάξεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς στους χώρους τους, συνδικαλιστές της ΔΕΑ, του Κόκκινου και της ΑΠΟ, συμμετέχουμε σε αυτή την προσπάθεια. Συμμετέχουμε πιστεύοντας ότι στη σημερινή συγκυρία, με την κρίση του καπιταλισμού που συνοδεύεται με τη βάρβαρη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι μέσα από την επιβολή των νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών, το συνδικαλιστικό και εργατικό κίνημα μπορεί υπό προϋποθέσεις να παίξει καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις. Στην οργάνωση των αντιστάσεων σε κάθε χώρο, στην οργάνωση ενός μεγάλου ρεύματος ανατροπής της κυβέρνησης και των μνημονίων, στη μάχη για την άμεση καλυτέρευση των συνθηκών επιβίωσης των εργαζομένων μέσα από τη στήριξη μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, που θα είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα με προτεραιότητα την κατάργηση των μνημονίων, το σπάσιμο της λιτότητας, την εφαρμογή των αιτημάτων των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και θα παλέψει στη μάχη για την αλλαγή της κοινωνίας με ορίζοντα το σοσιαλισμό.

Αυτή τη στιγμή ολοένα και σε περισσότερους εργαζόμενους γίνεται εμφανές ότι τα αιτήματά τους δεν είναι δυνατό να κερδηθούν με απομονωμένους κλαδικούς αγώνες. Τα παραδείγματα των διοικητικών υπαλλήλων στα ΑΕΙ και των υγειονομικών του ΕΟΠΥΥ, αλλά και των εργαζομένων στη Χαλυβουργία νωρίτερα, δείχνουν ότι μόνο συντονισμένοι αγώνες διαρκείας με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης και των μνημονιακών πολιτικών μπορεί να φέρει πραγματικά αποτελέσματα.

Η νέα παράταξη θέλουμε να συμβάλει αποφασιστικά στο συντονισμό των αγώνων, στην προσπάθεια για τη δημιουργία ενός ενιαίου εργατικού μετώπου πάλης για την ανατροπή των πολιτικών της κυβέρνησης, του κεφαλαίου και της ΕΕ. Γι’ αυτό το λόγο η κατεύθυνση πρέπει να είναι η διατήρηση, όπου υπάρχουν, κοινών παρατάξεων με συνδικαλιστές του ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αγωνιστές συνδικαλιστές που απεγκλωβίζονται από την ΠΑΣΚΕ και δεν έχουν σχέση με την μετεξέλιξη αυτής της παράταξης σε μηχανισμό στήριξης της εργοδοσίας, των κυβερνητικών πολιτικών, των μνημονίων. Ακόμη και με το ΠΑΜΕ, αν αυτό είναι εφικτό, ή με συνδικαλιστές που έχουν αποχωρήσει από το ΠΑΜΕ.

Μια τέτοια συμπαράταξη θα είναι καθοριστική για να επέλθει η πραγματική αλλαγή συσχετισμών μέσα στα συνδικάτα. Για να περάσει η ηγεμονία σε αυτά, στους αγωνιστές της βάσης και στην Αριστερά, ενάντια στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ. Αυτές οι παρατάξεις έχουν οδηγήσει σε απαξίωση τα συνδικάτα για χιλιάδες εργαζόμενους, που ηθελημένα ή από εξαναγκασμό οδηγούνται στην αναζήτηση ατομικών λύσεων και όχι σε συλλογική οργανωμένη προσπάθεια, για να αντιμετωπίσουν τη λαίλαπα των μνημονίων και των αντεργατικών πολιτικών, που εφαρμόζονται εδώ και χρόνια από τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις.

Η νέα παράταξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς χρειάζεται να παλέψει με νύχια και με δόντια, για να οργανωθούν οι αντιστάσεις που μπορούν να επιτρέψουν στους εργαζόμενους να τα πάρουν όλα πίσω: τα κεκτημένα δεκαετιών που έχασαν από την επιβολή των μνημονιακών πολιτικών. Χρειάζεται να συμβάλει στην πολιτικοποίηση των εργαζομένων στους χώρους και το μπόλιασμα της προοπτικής για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, που θα συγκρουστεί με τους καπιταλιστές.

Όπως τόνισε εργαζόμενος στην ταχυδρομική, ταχυμεταφορική εταιρεία Γενική Ταχυδρομική, στην κλαδική συνέλευση του ιδιωτικού τομέα για την ανάδειξη αντιπροσώπων στην ιδρυτική συνδιάσκεψη, η αγωνιστικότητα είναι ζητούμενο για να προσεγγίσεις τους συναδέλφους σου, αλλά οι απαντήσεις που σου ζητάνε, είναι πολιτικές και γι’ αυτό το λόγο χρειάζεται να πολιτικοποιήσουμε τα αιτήματά μας και να δώσουμε πολιτικές απαντήσεις.

Κλαδικές και νομαρχιακές συνελεύσεις έχουν πραγματοποιηθεί ήδη και πραγματοποιούνται ως και την Πέμπτη 13 Μάρτη, με στόχο την ανάδειξη αντιπροσώπων στο ιδρυτικό συνέδριο. Αντιπρόσωποι που θα πλαισιώσουν τους εκλεγμένους συνδικαλιστές που θα είναι αυτόματα αντιπρόσωποι. Οι διαδικασίες έχουν ελλείψεις μέχρι σήμερα. Και λόγω της καθυστέρησης που υπήρξε στο να βγει το κείμενο θέσεων, που ως ένα βαθμό είναι φυσιολογικό, αλλά και λόγω της καθυστέρησης στην οργάνωση των συνελεύσεων, με αποτέλεσμα πολύ εργαζόμενοι, που ήθελαν να συμμετέχουν σε αυτές, να μην μπορούν τελικά να τις παρακολουθήσουν.

Επίσης ένα αρνητικό στοιχείο είναι ότι η προσπάθεια αυτή δεν συνδέθηκε ουσιαστικά με τα κινηματικά καθήκοντα. Οι απεργίες της ΑΔΕΔΥ οργανώνονται από ένα πολύ μικρό κομμάτι συνδικαλιστών στους χώρους του Δημοσίου, ενώ στον ιδιωτικό τομέα, εκτός από κάποιες εξαιρέσεις σε πρωτοβάθμια σωματεία, δεν υπήρξαν ενέργειες για να κινητοποιηθούν έστω κάποιες ομοσπονδίες και εργατικά κέντρα. Τη ΓΣΕΕ, παρά τις όποιες προσπάθειες, την έχουν παγώσει οι δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ. Επίσης δεν υπήρξε μια μεγάλη εξωστρεφή καμπάνια στους χώρους δουλείας, με περιοδείες και συσκέψεις.

Αποτέλεσμα των παραπάνω ήταν αρκετές συνελεύσεις να μην έχουν την αναμενόμενη μαζικότητα στη συμμετοχή. Παρ’ όλα αυτά σε όλες τις συνελεύσεις μπήκαν καθοριστικά ζητήματα από τους συμμετέχοντες, που μπορούν άμεσα να οδηγήσουν σε μια πολύ καλή διαδικασία στην ίδια την ιδρυτική συνδιάσκεψη.

Εκτός από όσα αναφέραμε προηγούμενα για την ανάγκη του συντονισμού των αγώνων και της πολιτικοποίησης των αιτημάτων, σε αρκετές συνελεύσεις τονίστηκε η αναγκαιότητα το όνομα της νέας παράταξης να ανταποκρίνεται σε αυτά τα χαρακτηριστικά, να περιλαμβάνει τον τίτλο Ριζοσπαστική Αριστερά και να δηλώνει το στίγμα για ευρύτερες συμμαχίες με την προσθήκη των τίτλων Συνεργασία ή Μέτωπο.

Πολλοί μίλησαν για μια μαζική παράταξη όχι σαν σούπα από αδρανή μέλη, αλλά για μια νέα αγωνιστική πρωτοπορία του εργατικού κινήματος. Πρωτοπορία που θα ξαναστήσει νέα συνδικάτα και τις δημοκρατικές διαδικασίες βάσης των συνδικάτων. Αυτός είναι ο κρίσιμος κρίκος που λείπει, γιατί η πραγματικότητα, που την ξέρουν πολύ καλά οι ταξικοί μας αντίπαλοι, αποτελείται από ανύπαρκτα συνδικάτα, συνδικάτα σφραγίδα, εργοδοτικά συνδικάτα, συνδικάτα που περιορίζονται σε τυπικά καλέσματα σε κινητοποιήσεις και ενεργοποιούνται μόνο για εκλογές.

Θέλουμε μια πρωτοπορία που θα επιχειρήσει τη σύνδεση των εργατικών χώρων και αιτημάτων με την κοινωνία, δημιουργώντας συντονιστικά σωματείων και φορέων, δηλαδή Λαϊκές Επιτροπές σε κάθε πόλη και γειτονιά.

Πρωτοπορία που θα εκπροσωπεί μονομερώς τα ταξικά-εργατικά συμφέροντα, που θα αγωνίζεται για την επιβολή ενός «εργατικού μνημονίου» σε βάρος των καπιταλιστών.

Πρωτοπορία που διεκδικεί την ηγεμονία της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στα συνδικάτα και γι’ αυτό παλεύει για την ήττα της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και τη συντριβή των δυνάμεων της Δεξιάς και της σοσιαλδημοκρατίας στα συνδικάτα και αποκλείει κάθε συνεργασία με εκπροσώπους αυτών των δυνάμεων σε παραταξιακό και ατομικό επίπεδο. Οι συσχετισμοί δεν πρέπει να γίνονται το άλλοθι για συμβιβασμούς με αυτά τα κομμάτια του μνημονιακού-εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Το στόχο της ανατροπής μπορούν να υπηρετήσουν, μια τέτοια περίοδο, τα αριστερά-προγραμματικά προεδρεία στα σωματεία. Τα αντιπροσωπευτικά προεδρεία πρέπει να εξετάζονται  σε κάποιες περιπτώσεις σαν λύση ανάγκης, για να λειτουργεί το σωματείο και με δημόσια τοποθέτηση προς τη βάση των εργαζομένων.

Η νέα παράταξη στο ιδρυτικό της συνέδριο θα συζητήσει για τα παραπάνω. Η συμβολή μας ως Κόκκινο Δίκτυο εργαζομένων θα είναι καθοριστική και η ανάγκη να ξεπεραστούν οι πρώτες δυσκολίες χρειάζεται να ξεκινήσει με την απόφαση της νέας παράταξης να παλέψει για την επιτυχία της επόμενης 48ωρης απεργίας της ΑΔΕΔΥ, τη συνέχεια και κλιμάκωσή της, καθώς και να τοποθετήσει την Πρωτομαγιά ως το νέο ξεκίνημα για τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς στους χώρους, στην προσπάθεια να τα πάρουμε όλα πίσω, να συντονιστούν οι αγώνες, να προβάλει στη διαδήλωση της Πρωτομαγιάς ένα μεγάλο, ταξικό, ριζοσπαστικό ρεύμα ανατροπής.