Με συνέπεια και πάντα «εμπροθέσμως», η κυβέρνηση υλοποιεί σε δόσεις το τρίτο -και σκληρότερο- μνημόνιο. Με την ίδια συνέπεια επαναλαμβάνει τη στερεότυπη επικοινωνιακή σκηνοθεσία της «σκληρής διαπραγμάτευσης» σε κάθε νέο «πακέτο» σκληρών μέτρων που νομοθετεί. Κατά μία εντυπωσιακή... σύμπτωση, η «σκληρή διαπραγμάτευση» για το ζήτημα των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας διήρκεσε ξανά 17 ώρες (!), οδηγώντας βεβαίως για μία ακόμη φορά στο ίδιο αποτέλεσμα: την προσυπογραφή των προτάσεων των δανειστών... Ακολουθεί άλλη μία... σκληρή διαπραγμάτευση μέσα στο Νοέμβριο για το Ασφαλιστικό, της οποίας το αποτέλεσμα έχει επίσης προαναγγελθεί: πλήρης κατεδάφιση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος.
Μια πρόγευση του τι θα ακολουθήσει με το Ασφαλιστικό ήταν οι σε μεγάλο βαθμό διασταυρωμένες πληροφορίες πως η κατάργηση του αγγελιόσημου (του μοναδικού πόρου που στηρίζει το συνταξιοδοτικό των εργαζομένων στον Τύπο) έχει συμφωνηθεί με τους δανειστές. Τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι στο χώρο του Τύπου ξεσηκώθηκαν, καθώς αυτό σημαίνει όχι απλώς την ένταξη των εργαζομένων στο χώρο του Τύπου στο ΙΚΑ, αλλά πραγματική κατάρρευση των συντάξεών τους. Οι πληροφορίες επιμένουν ότι η απόφαση για κατεδάφιση του συνταξιοδοτικού συστήματος των εργαζομένων στο χώρο του Τύπου είναι οριστική και αμετάκλητη.
Τουλάχιστον 200.000 σπίτια στο «σφυρί»
Τα επικοινωνιακά αντίμετρα της κυβέρνησης στο ζήτημα των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας είναι τόσο «ξεψυχισμένα» και «άκυρα», ώστε λέγονται μόνο και μόνο γιατί κάτι πρέπει να ειπωθεί. Τα δεδομένα είναι αδιαμφισβήτητα:
1. Ενώ μέχρι τώρα ίσχυε η προστασία της πρώτης κατοικίας από τους πλειστηριασμούς σχεδόν για το 100% των περιπτώσεων, τώρα εισάγεται για πρώτη φορά η μαζική «απελευθέρωση» των πλειστηριασμών. Πόσο μαζική; Η πλήρης προστασία από τους πλειστηριασμούς αφορά πλέον, κατά δήλωση της κυβέρνησης, μόνο το 25% των περιπτώσεων. Και αυτό το ποσοστό όμως δεν έχει τεκμηριωθεί από την κυβέρνηση, η οποία δεν έχει παρουσιάσει σχετικά στοιχεία –τα οποία διαθέτει λεπτομερώς η... προσφιλής μας Black Rock, που ανέλαβε και πραγματοποίησε την πλήρη «ακτινογραφία». Γιατί η κυβέρνηση δεν παραθέτει στοιχεία για να τεκμηριώσει τον ισχυρισμό της;
Πάντως, τα κριτήρια για να καταταγεί κάποιος δανειολήπτης στην κατηγορία του προστατευόμενου από πλειστηριασμό είναι τέτοια που κάνουν πολύ πιθανό το ενδεχόμενο το ποσοστό 25% να είναι υπερεκτιμημένο και επικοινωνιακού χαρακτήρα «στρογγυλοποίηση προς τα πάνω». Συγκεκριμένα, τα κριτήρια γι’ αυτό το 25% είναι: αντικειμενική αξία της (πρώτης) κατοικίας μέχρι 170.000 ευρώ και εισόδημα 8.180 ευρώ για άγαμο, 13.917 ευρώ για ζευγάρι, 3.361 ευρώ επιπλέον για κάθε τέκνο και κατ’ ανώτατο 20.639 ευρώ για τετραμελή οικογένεια.
2. Η κυβέρνηση υπολογίζει ότι αυτό το 25% αντιστοιχεί σε αριθμό 100.000 σπιτιών. Αυτό σημαίνει αυτόματα ότι 300.000 σπίτια δεν έχουν πλέον πλήρη προστασία από τους πλειστηριασμούς. Εξ αυτών, το 33% θα προστατεύεται υπό όρους. Αυτό σημαίνει ότι μόνο ένα τμήμα αυτών θα προστατεύεται πραγματικά. Άρα, το συνολικό πραγματικό ποσοστό προστασίας πέφτει κάτω από το 50%, που σημαίνει ότι τουλάχιστον 200.000 σπίτια βγαίνουν στο «σφυρί»!
3. Για την ενδιάμεση κατηγορία του 33%, η τύχη της εναποτίθεται στις ίδιες τις τράπεζες και εξαρτάται από το πόσο «συνεργάσιμοι» θα αποδείξουν ότι είναι, αφού «ακτινογραφηθεί» η συνολική τους περιουσία, το εισόδημά τους κ.λπ.
Προστασία... τραπεζιτών και distress funds
Το σημαντικότερο όλων όμως είναι ότι η απελευθέρωση των πλειστηριασμών γίνεται τμηματικά όχι χάρη στη «σκληρή διαπραγμάτευση» των δανειστών, αλλά χάρη στην απαίτηση των ίδιων των τραπεζών και τις ώριμες σκέψεις των δανειστών ότι η εφάπαξ και ολική απελευθέρωση για όλες τις κατηγορίες πρώτον θα έκανε ζημιά στις τράπεζες, οδηγώντας σε κατάρρευση την αξία του χαρτοφυλακίου τους, και δεύτερον η σχετική «αγορά» κόκκινων δανείων που ζητούν οι δανειστές, που περιέχεται ως δέσμευση στο μνημόνιο και που αναμένουν πώς και πώς οι «γύπες» των distress funds, θα κατέρρεε πριν καλά καλά δημιουργηθεί αν ξεκινούσε από σήμερα κιόλας με διαδικασίες πλειστηριασμού 400.000 ακινήτων. Επιπλέον, τα ακίνητα που προστατεύονται είναι χαμηλής αξίας και δύσκολα αξιοποιήσιμα από τράπεζες και distress funds σε αυτήν τη φάση...
Υπάρχουν όμως κι άλλοι λόγοι που κάνουν απαγορευτική αυτήν τη στιγμή την πλήρη απελευθέρωση των πλειστηριασμών: Πρώτον, η διαδικασία του πλειστηριασμού έχει κάποιο κόστος για τις τράπεζες (απαιτεί την εκκίνηση δικαστικών μέσων μέχρι την οριστική δικαστική απόφαση), δεύτερον έχει κόστος διαχείρισης (το «μανατζάρισμα» του πλειστηριασμού πόσων χιλιάδων ακινήτων αντέχει κάθε τράπεζα;), τρίτον απαιτεί μια δικαστική υποδομή που δεν υπάρχει (πόσες χιλιάδες υποθέσεις πλειστηριασμών «αντέχουν» τα δικαστήρια ώστε να τελεσιδικήσουν σε «εύλογο» χρόνο;).
Εξάλλου, η ρύθμιση είναι μεταβατική, αφού θα ισχύσει μέχρι το 2018 και ύστερα το όλο πλαίσιο θα επανεξεταστεί. Τι ελπίζουν οι δανειστές, οι τραπεζίτες, τα distress funds και η κυβέρνηση ότι θα συμβεί μέχρι τότε; Ότι θα αρχίσει να σχηματίζεται η «αγορά κόκκινων δανείων», θα μπουν στο παιχνίδι τα distress funds αγοράζοντας πολύ φτηνά χαρτοφυλάκια κόκκινων δανείων, θα βγάλουν στην αγορά προϊόντα (π.χ. αμοιβαία κεφάλαια) που θα χτίσουν πάνω σε αυτά τα ακίνητα. Με προοπτική να ανέβουν οι τιμές των ακινήτων, ώστε ο πλειστηριασμός να γίνει ακόμη πιο συμφέρων για τις τράπεζες και άρα να έρθει η σειρά και των υπόλοιπων ακινήτων που μεταβατικά θα προστατεύονται αλλά με την αναμενόμενη αύξηση των τιμών θα περάσουν την «κόκκινη γραμμή» των σημερινών κριτηρίων προστασίας...
Συμπέρασμα: Τα ασθενικά μέτρα προστασίας ενός ποσοστού κατοικιών δεν λαμβάνονται για να προστατευτούν οι δανειολήπτες αλλά... οι τράπεζες και τα distress funds! Για να αρχίσει να χτίζεται η σχετική «αγορά», για να «ρολάρουν» οι παράπλευροι μηχανισμοί (των τραπεζών, ο δικαστικός) υποστήριξης της λειτουργίας αυτής της αγοράς, για να αρχίσει να ανεβαίνει η αξία των σχετικών χαρτοφυλακίων... Αν πράγματι χρειάστηκαν 17 ώρες «διαπραγματεύσεων», είναι γιατί όλα αυτά απαιτούν πράγματι μεγάλη προσοχή και ένα καλομελετημένο «μείγμα» μέτρων. Όσο για την προστασία ενός τμήματος των δανειοληπτών, αυτή έχει χαρακτήρα «παράπλευρης ωφέλειας» και είναι προσωρινή και μεσοπρόθεσμα αβέβαιη, τόσο πιο αβέβαιη όσο καλύτερα αποδώσει το σχέδιο δανειστών - τραπεζιτών - κυβέρνησης.
Η ουσία είναι πως το «πρώτη φορά Αριστερά» της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει πλέον και επισήμως πρώτη φορά (μαζικοί) πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και πρώτη φορά distress funds. Ένα κίνημα ανυπακοής, που θα αντισταθεί στους πλειστηριασμούς και τις εξώσεις, είναι η μόνη ρεαλιστική και απολύτως εφικτή απάντηση!
Υστερόγραφο: Είναι πράγματι εντυπωσιακό, αλλά όσα μέχρι σήμερα έχουν δρομολογηθεί δεν είναι παρά μόνο η αρχή. Ακολουθεί το Ασφαλιστικό και, πριν απ’ αυτό, η κατάθεση του προϋπολογισμού του 2016 ταυτόχρονα –όπως λένε οι πληροφορίες– με το νέο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο 2016-2019.
Καθώς οι δεσμεύσεις του τρίτου μνημονίου μετατρέπονται σταδιακά σε εφιαλτική πραγματικότητα για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, η κινητοποίηση της Αριστεράς και του κινήματος πρέπει να θέσει στόχο το να μπλοκάρουμε αυτήν τη διαδικασία. Η πολιτική και κινηματική πίεση πάνω στους βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να γίνει αφόρητη. Όποιος/α σηκώσει το χέρι για να ψηφίσει αυτά τα μέτρα θα πρέπει να ξέρει ότι θα υποστεί ό,τι και τα στελέχη των παλιών μνημονιακών κυβερνήσεων: θα χάσει το «διαβατήριο» για να κυκλοφορεί και να έρχεται σε επαφή με τον κόσμο των κινημάτων και της Αριστεράς αλλά και με τα εκατομμύρια θύματα αυτών των ρυθμίσεων... Και μάλιστα για έναν επιπλέον λόγο: επειδή το κάνει στο όνομα –υποτίθεται– της Αριστεράς.
