Σε 24ωρη απεργία προχώρησαν σήμερα οι εργαζόμενοι στην Εθνοdata μετά την άρνηση της διοίκησης να δεσμευτεί για νέα επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση. Στο πλευρό των ενοικιαζόμενων βρέθηκαν και συνάδελφοι τους από το μόνιμο προσωπικό. Μπροστά στην ακραία επιθετικότητα κυβέρνησης και αφεντικών, μόνη απάντηση είναι οι ενωτικοί απεργιακοί αγώνες.
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε σήμερα 24ωρη απεργία του συλλόγου εργαζομένων στην Εθνοdata (ενοικιαζόμενοι), με αίτημα την υπογραφή επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης εργασίας, την προστασία των θέσεων εργασίας και τη διαφύλαξη του σημερινού (ήδη χαμηλού, μετά τις περσινές εξαναγκαστικές μειώσεις) επιπέδου αμοιβών. Παρά τις επανειλημμένες προσπάθεις του σωματείου για έναρξη διαπραγμάτευσης με τη διοίκηση, η τελευταία, αφού χρονοτρίβησε χαρακτηριστικά, στη συνάντηση της 6/3 ισχυρίστηκε ότι δεν έχει έτοιμη πρόταση, γεγονός που σημαίνει ότι θέλει να αποφύγει την οποιαδήποτε δέσμευση για την υπογραφή της σύμβασης.
Στην απεργιακή συγκέντρωση στις πύλες του κτηρίου της Εθνικής στο Γέρακα, εκτός από τους απεργούς, συμμετείχαν και εργαζόμενοι από το μόνιμο προσωπικό της Εθνικής, παρόλο που δεν καλούσαν στην κινητοποίηση. Όμως, αρκετοί από αυτούς άφησαν για λίγο την εργασία τους, ανταποκρινόμενοι στο ευφυές κάλεσμα των συναδέλφων τους για μισάωρο «τσιγάρο» συμπαράστασης.
Στη συγκέντρωση παρεβρέθηκε και η βουλευτής Α΄Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Μαρία Μπόλαρη, δηλώνοντας στη διάρκεια της κινητοποίησης:
«Πριν από χρόνια, όταν πρωτοεφαρμόστηκε το αισχρό καθεστώς των ενοικιαζόμενων εργαζόμενων, γινόταν πράξη το αίτημα των εργοδοτών για φτηνό και χωρίς δικαιώματα εργατικό δυναμικό, που θα χρησίμευε και ως απεργοσπαστικός μηχανισμός. Τότε η Αριστερά προειδοποιούσε ότι αυτό το μοντέλο θα λειτουργούσε σαν “πιλότος” για αντεργατικές ανατροπές. Σήμερα, στο όνομα της κρίσης και του χρέους, οι εργοδότες, με τους μνημονιακούς νόμους της κυβέρνησης, στοχεύουν σε μισθούς 300 ευρώ και σε δουλειά χωρίς δικαιώματα. Παράλληλα, εν όψει των απολύσεων που αναμένεται να έρθουν εξαιτίας των συγχωνεύσεων στον τραπεζικό κλάδο, ώστε να προστατέψουν τη “βιωσιμότητά του”, δηλ. τα κέρδη του, πρώτοι στο στόχαστρο μπαίνουν οι χιλιάδες των ενοικιαζόμενων. Όμως η δημιουργία του σωματείου και οι επιτυχημένες δράσεις του, αποδεικνύουν τη δύναμη της συλλογικότητας και στους πιο δύκολους εργασιακούς χώρους. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, φαίνεται η ανάγκη για κοινούς αγώνες μόνιμου και ενοικιαζόμενου προσωπικού, για συντονισμένες απεργίες, που θα απαντήσουν στην επίθεση κυβέρνησης και εργοδοτών».
