Αν δεν έχεις, πεθαίνεις...

Οι άν­θρω­ποι αυτοί, για να εί­μα­στε συ­γκε­κρι­μέ­νοι, είναι η πλειο­νό­τη­τα των κα­τοί­κων αυτής της χώρας, ντό­πιοι και με­τα­νά­στες ερ­γα­ζό­με­νοι που στρέ­φο­νται όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο στο ΕΣΥ, αδυ­να­τώ­ντας να πλη­ρώ­σουν τις ιδιω­τι­κές δομές.
Σε αντί­θε­ση με τους έχο­ντες και κα­τέχοντες, που βρί­σκουν πάντα τα πα­ράθυρα των νόμων ώστε να φοροδια­φεύγουν, που πλου­τί­ζουν στην πλάτη των πολ­λών οδη­γώ­ντας τους στη χρε­οκοπία και μπο­ρούν να απο­λαύ­σουν τις υπη­ρε­σί­ες υψη­λών προ­δια­γρα­φών των ιδιω­τι­κών κλι­νι­κών. Γιατί η χρεοκο­πία για τους πολ­λούς (με χα­μη­λό εισό­δημα) πο­λί­τες είναι εδώ! Τι να πούμε:
♦ Για τη χρε­ο­κο­πία ενός από τα καλύ­τερα ΕΣΥ στον κόσμο; Χρειά­στη­καν 35 πε­ρί­που χρό­νια να οι­κο­δο­μη­θεί και, παρά τις όποιες αδυ­να­μί­ες του, ήταν ίσως το λι­γό­τε­ρο τα­ξι­κό στην Ευ­ρώ­πη. Οποιοσ­δή­πο­τε, ανε­ξάρ­τη­τα από την οι­κο­νο­μι­κή του κα­τά­στα­ση, είχε δικαί­ωμα στην πρό­σβα­ση… σε αντί­θε­ση, για πα­ρά­δειγ­μα, με το ΕΣΥ της Γαλ­λί­ας που εδώ και δε­κα­ε­τί­ες δεν δέ­χε­ται τους άστε­γους και ανα­σφά­λι­στους πο­λί­τες.
♦ Για την κρα­τι­κή χρη­μα­το­δό­τη­ση που μειώ­νε­ται από το 6% του ΑΕΠ στο 4,5%; Την ώρα μά­λι­στα που έχει αυξη­θεί κατά 20% και πλέον ο αριθ­μός των πο­λι­τών που απευ­θύ­νο­νται στο ΕΣΥ λό­γω φτώ­χειας.
♦ Για την υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση του ΕΟΠΥΥ; Που από το 0,6% θα φτά­σει στο 0,4% του ΑΕΠ (μεί­ω­ση κατά 500 εκατ. ευρώ), όταν τα έσοδά του από τα τα­μεία κα­ταρ­ρέ­ουν εξαι­τί­ας της αύξη­σης της ανερ­γί­ας και της μη καταβο­λής ει­σφο­ρών – είτε από μι­κρούς επι­χειρηματίες που αδυ­να­τούν να τις πλη­ρώσουν είτε από επι­χει­ρη­μα­τί­ες που δεν ασφα­λί­ζουν τους μι­σθω­τούς, ενώ μπο­ρούν.
♦ Για τη συρ­ρί­κνω­ση των δομών υγεί­ας; Τα νο­σο­κο­μεία γί­νο­νται 80 από 130, με αρχή από το 1ο ΙΚΑ Πα­πα­δη­μη­τρί­ου και το 7ο ΙΚΑ Πα­τη­σί­ων – κα­τάργηση 254 κλι­νών – παρά τις πρό­σφατες «υπο­σχέ­σεις» του υπουργεί­ου Υγεί­ας για συγ­χω­νεύ­σεις μόνο σε διοι­κη­τι­κό επί­πε­δο. Πράγ­μα που ση­μαίνει πως μία από τις με­γα­λύ­τε­ρες μο­νά­δες τε­χνη­τού νε­φρού που λει­τουρ­γεί στην Ατ­τι­κή συρ­ρι­κνώ­νε­ται βά­ζο­ντας σε κίν­δυ­νο τη ζωή εκατο­ντάδων νε­φρο­πα­θών!
♦  Για τη φρι­κτή κα­τά­στα­ση στον χώ­ρο της Ψυ­χι­κής Υγεί­ας; Όπου μο­νά­δες φρο­ντί­δας για τους χρό­νια ψυ­χι­κά αρ­ρώστους κλεί­νουν λόγω πε­ρι­κο­πών ή περ­νά­νε στην ευ­θύ­νη των ΜΚΟ για να «σω­θούν». Οι δε συγ­γε­νείς αναγκάζο­νται να ανα­λά­βουν οι ίδιοι τη φροντί­δα!
♦  Για τις ελ­λεί­ψεις στα νο­σο­κο­μεία ανα­λώ­σι­μων υλι­κών και φαρ­μά­κων;
Με απο­τέ­λε­σμα να ζη­τεί­ται από τους ασθε­νείς το φάρ­μα­κο και το χαρτί υγεί­ας, να μη γί­νο­νται αλ­λα­γές σεντο­νιών και να πα­ρα­λεί­πε­ται μέρος των γευ­μά­των!
♦  Για το ψα­λί­δι­σμα της φαρμακευτι­κής δα­πά­νης; Που βρί­σκε­ται στο επί­πεδο των 3,5 δισ. ευρώ τον χρόνο, ενώ έχει προ­βλε­φθεί να «συ­γκρα­τη­θεί» στα 2,8 και ήδη συ­ζη­τιέ­ται νέα μείω­ση στα 2,1.
♦  Για τη μεί­ω­ση προ­σω­πι­κού λόγω των συ­ντα­ξιο­δο­τή­σε­ων και των ανύ­παρκτων προ­σλή­ψε­ων; Παρά τις δή­θεν δια­βε­βαιώ­σεις για εξαί­ρε­ση από τον κα­νό­να της μίας πρό­σλη­ψης σε κά­θε δέκα απο­χω­ρή­σεις.
♦ Για τις μειώ­σεις μι­σθών του προσω­πικού των νο­σο­κο­μεί­ων που θα ξεπε­ράσουν το 50%;
Το με­γα­λύ­τε­ρο όμως έγκλη­μα δια­πράττεται στις πλά­τες των ανασφάλι­στων, που ξε­περ­νούν τα 3 εκατομμύ­ρια. Εδώ πα­ρου­σιά­στη­κε το φαι­νό­με­νο πα­ρα­κρά­τη­σης βρε­φών - σαν να ήταν πι­να­κί­δες αυ­το­κι­νή­των - έως ότου εξο­φλη­θούν τα νο­σή­λια του το­κε­τού (1.000-1.500 ευρώ) από τις ανασφάλι­στες άπο­ρες μη­τέ­ρες.
Απώ­τε­ρος στό­χος της τρι­κομ­μα­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης είναι, μέσω των παραπά­νω «μέ­τρων», να επι­τευ­χθεί η απαξίω­ση του Εθνι­κού Συ­στή­μα­τος Υγεί­ας και η πα­ρά­δο­σή του στον ιδιω­τι­κό τομέα, σε ελ­λη­νι­κά και ξένα συμ­φέ­ρο­ντα. Τι άλλο να υπο­θέ­σου­με όταν η κα Μέρ­κελ στην πρό­σφα­τη επί­σκε­ψή της προ­ώθησε, με­τα­ξύ άλλων, συμ­φω­νί­ες που πα­ρα­χω­ρούν τμή­μα­τα του τομέα της Υγεί­ας σε γερ­μα­νι­κά επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα;
Κοι­νω­νι­κό αγαθό
Το ζή­τη­μα είναι εάν θα αφή­σου­με τους ανα­σφά­λι­στους χωρίς πρόσβα­ση στο ΕΣΥ, αν θα επι­τρέ­ψου­με τη συρ­ρί­κνω­ση των υπο­δο­μών, αν θα απο­δε­χτού­με την υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση και την υπο­στε­λέ­χω­ση που μας στε­ρούν το πο­λυ­τι­μό­τε­ρο κοι­νω­νι­κό αγαθό, την Υγεία και την ίδια τη ζωή μας. Και αν θα ψά­ξου­με τους υπεύ­θυ­νους για τη διά­λυ­ση του ΕΣΥ στους με­τα­νά­στες και τα άτομα με αναπη­ρία;
Θα απο­βά­λου­με όλους αυ­τούς – στη θέση των οποί­ων θα βρε­θού­με ίσως κι εμείς αύριο – από την πρό­σβα­ση στο ΕΣΥ, όπως μας καλεί η να­ζι­στι­κή Χρυ­σή Αυγή; Για μας δεν υπάρ­χει αυτό το εν­δε­χό­με­νο. Εύ­λο­γα μπαί­νει το ερώ­τημα: «Τι κά­νου­με;».

Συ­ντο­νι­σμός
Συ­ντο­νί­ζου­με τους αγώ­νες μας. Οι κι­νη­το­ποι­ή­σεις των ερ­γα­ζο­μέ­νων των νο­σο­κο­μεί­ων που εξα­πλώ­νο­νται σε όλες τις δομές Υγεί­ας δεν φαίνε­ται να ανα­τρέ­πουν από μόνες τους τις κυ­βερ­νη­τι­κές επι­λο­γές. Απαι­τεί­ται συ­ντονισμός όλων των ερ­γα­ζο­μέ­νων στο ΕΣΥ. Το πα­ρά­δειγ­μα του ΑΧΕΠΑ με κοι­νές συ­νε­λεύ­σεις για κοινό αγώνα για­τρών - νο­ση­λευ­τών δεί­χνει τον δρόμο. Και να πάμε πα­ρα­πέ­ρα. Η εξά­πλω­ση του με­τώ­που για την Υγεία θα πρέ­πει να συ­μπε­ρι­λά­βει και τις επι­τρο­πές κα­τοίκων σε κάθε γει­το­νιά για την απο­τροπή αυτής της συ­ντα­γής θα­νά­του.
Προ­χω­ρά­με σε γε­νι­κή πο­λι­τι­κή απερ­γία. Η υπε­ρά­σπι­ση του δη­μό­σιου χαρα­κτήρα της ια­τρο­φαρ­μα­κευ­τι­κής περί­θαλψης είναι ζή­τη­μα ζωής και θα­νά­του για όλους μας. Η ζωή μας δεν θα γίνει παι­χνί­δι των κερ­δο­σκό­πων, στο όνομα ενός ψεύ­τι­κου «εξορ­θο­λο­γι­σμού» και της δύ­σκο­λης οι­κο­νο­μι­κής «συγκυρί­ας». Για να αντι­με­τω­πι­στεί αυτή η βαρ­βαρότητα μέσα στον συ­νο­λι­κό ορυμα­γδό των Μνη­μο­νί­ων, είναι ανα­γκαία μια συ­νο­λι­κή πο­λι­τι­κή απά­ντη­ση. Οι μι­κρές υπο­χω­ρή­σεις ντό­πιων και ξένων τροϊ­κα­νών κάτω απ’ την πίεση της κοινο­βουλευτικής και συν­δι­κα­λι­στι­κής αντι­πολίτευσης, δεν αρ­κούν. Τε­λι­κά – και σύ­ντο­μα – όλα τα συν­δι­κά­τα του δημό­σιου και ιδιω­τι­κού τομέα, όλο το εργατι­κό και λαϊκό κί­νη­μα πρέ­πει να αξιοποι­ήσει το ισχυ­ρό­τε­ρο όπλο του: τη γε­νι­κή πο­λι­τι­κή απερ­γία με αί­τη­μα την ανατρο­πή της κυ­βέρ­νη­σης.
Ανα­τρέ­που­με ορι­στι­κά αυτήν την πο­λι­τι­κή. Μόνο με τέ­τοιους όρους μπο­ρού­με να προσ­δο­κού­με μια ορι­στική ανα­τρο­πή των πο­λι­τι­κών λιτότη­τας (δη­λα­δή λι­μο­κτο­νί­ας). Μόνο έτσι θα απο­κτή­σου­με την αυτοπεποίθη­ση και την ορ­γά­νω­ση που είναι ανα­γκαίες για να βά­λου­με πραγ­μα­τι­κά τις ανά­γκες μας πάνω από τα κέρδη τους. Έτσι ώστε εμείς, που πα­ρά­γου­με τον πλού­το στο ερ­γο­στά­σιο ή την υπηρε­σία, να ορ­γα­νώ­σου­με τη ζωή μας όπως μας αξί­ζει. Με υπη­ρε­σί­ες προ­σβά­σι­μες στους κα­τοί­κους της χώρας, ανε­ξάρτητα από το ερ­γα­σια­κό τους καθε­στώς, τη θρη­σκευ­τι­κή τους επι­λο­γή ή την κα­τα­γω­γή τους. Με πό­ρους που προ­κύ­πτουν μόνο απ’ τη μο­νο­με­ρή δι­αγραφή του χρέ­ους, τη φο­ρο­λο­γία του κε­φα­λαί­ου και το χτύ­πη­μα της κερδο­σκοπίας του πα­ρα­σι­τι­κού ιδιω­τι­κού το­μέα. Ή αυτοί ή εμείς!

*Η Γιάν­να Γαϊ­τά­νη είναι βου­λευ­τής ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ Α΄Θεσ­σα­λο­νί­κης