Διαδηλώσεις Υπερηφάνειας, ενάντια στον σεξισμό και την καταπίεση

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την συνολική συμμετοχή του κόσμου στα εργαστήρια, τις εκδηλώσεις αλλά και τις δύο διαδηλώσεις μπορούμε με ασφάλεια να πούμε πως ήταν το πιο μαζικό Αυτοοργανωμένο Pride των τελευταίων χρόνων.  Στην πολύχρωμη πορεία που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Παρασκευής 20 Μάη συμμετείχαν πάνω από 1500 άτομα, αριθμός πρωτοφανής για Αυτοοργανωμένο Πράιντ. Η μαζικότητα δείχνει την ανάγκη του κόσμου για να αναδειχτούν τα ΛΟΑΤΚΙ+ αιτήματα και να συνδεθούν με όλη την κοινωνία, ένα κενό που έχει δημιουργηθεί από την από-πολιτικοποίηση των θεσμικών Πράιντ.

Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η διοργάνωση της εκδήλωσης «Από το Βιετνάμ μέχρι την Ρωσία, φεμινιστικές και ΛΟΑΤΚΙΑ+ αντιστάσεις απέναντι στον πόλεμο». Η εκδήλωση αυτή έγινε με πρωτοβουλία της Συνέλευσης Γυναικών 8 Μάρτη και με συμμετοχή ΛΟΑΤΚΙΑ+ συνελεύσεων και οργανώσεων της αριστεράς. Η προσπάθεια να αναδειχθεί η σύνδεση του ΛΟΑΤΚΙΑ+ κινήματος με το αντιπολεμικό κίνημα είναι ιδιαίτερα σημαντική ειδικά στην περίοδο που διανύουμε. Απέναντι στην θεσμική προσπάθεια υποτίμησης των ΛΟΑΤΚΙ+ αγώνων ως μερικές διεκδικήσεις ατομικών δικαιωμάτων, η εκδήλωση αυτή ήρθε να μας θυμίσει ότι οι φεμινίστριες και οι ΛΟΑΤΚΙΑ+ ακτιβίστ(ρι)ες στέκονται συνολικά απέναντι στο σύστημα που γεννά καταπίεση, εκμετάλλευση, πόλεμο και φτώχεια. Κάτι που γίνεται φανερό και από τον τίτλο του ίδιου του Αυτοοργανωμένου Πράιντ «Στην ίδια μας την χώρα είναι ο εχθρός, ομοφοβία τρανσφοβία, καταστολή ακρίβεια σεξισμός».  Η συζήτηση αυτή έγινε σε μια προσπάθεια να τεθούν συγκεκριμένα, αντιπολεμικά καθήκοντα για το ΛΟΑΤΚΙΑ+ και το φεμινιστικό κίνημα, κάτι που έχει ήδη ξεκινήσει με το Αντιπολεμικό Φεμινιστικό Μανιφέστο που συνδιαμορφώθηκε από φεμινίστριες από όλο τον κόσμο. Μέσα από την συζήτηση έγινε εμφανές ότι ήδη από τα πρώτα χρόνια του, το ΛΟΑΤΚΙ+ και το φεμινιστικό κίνημα συνδέθηκαν με το αντιπολεμικό, και αυτή η σύνδεση τα βοήθησε να εξελιχθούν και να αναγνωρίσουν ως κοινό εχθρό το σύστημα.

Στα πλαίσια της εβδομάδας δράσεων την Τρίτη 17 Μαΐου πραγματοποιήθηκε και η ημέρα δράσης για τον ομόφυλο γάμο και την παιδοθεσία. Ενάντια στην υποκρισία τόσο της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας όσο και της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ, το ΛΟΑΤΚΙ+ και φεμινιστικό κίνημα της πόλης βρέθηκε στην Καμάρα διεκδικώντας γάμο και παιδοθεσία χωρίς αστερίσκους για όλες και όλους.  Ακολούθησε μετά η μαζικότερη εκδήλωση όλης της εβδομάδας, η προβολή της ταινίας «Γάμοι της Τήλου» και συζήτηση με τον σκηνοθέτη Παναγιώτη Ευαγγελίδη. Την μέρα αυτή, διοργανώθηκαν πανελλαδικά δράσεις για το δικαίωμα στον γάμο και στην παιδοθεσία, μέσα από το Δίκτυο για την Ισότητα στον Γάμο. Στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο Σύνταγμα στην οποία συμμετείχε και η Συνέλευση 8 Μάρτη.

Το επιτυχημένο Αυτοοργανωμένο Πράιντ στην Θεσσαλονίκη πρέπει να γίνει παράδειγμα και για άλλες πόλεις, αλλά και συνολικά για το ΛΟΑΤΚΙ+ κίνημα. Είναι η απόδειξη πως οι ΛΟΑΤΚΙ+ διεκδικήσεις δεν βρίσκονται στα χέρια εταιριών και θεσμών αλλά οργανώσεων της Αριστεράς,  φεμινιστικών συνελεύσεων και ΛΟΑΤΚΙ+ ομάδων.  Παρότι δεν έχει ακόμα την δυναμική για να αντικαταστήσει τα θεσμικά πράιντ, παραμένει ένας οδηγός για το πώς θα έπρεπε να εορτάζεται η εβδομάδα περηφάνειας: αγωνιστικά, πολύχρωμα, με σύνδεση με την κοινωνία και τα υπόλοιπα κινήματα και όχι με χορηγούς και αιματοβαμμένες πρεσβείες.

Φέτος, το θεσμικό Pride θα πραγματοποιηθεί στις 18 Ιουνίου στην Αθήνα και στις 25 Ιουνίου στην Θεσσαλονίκη. Παρά τα αναγνωρισμένα προβλήματά τους, το θεσμικό-εταιρικό πράιντ παραμένει το μεγαλύτερο συμβάν της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας μέσα στον χρόνο. Είναι η στιγμή που δεκάδες χιλιάδες βγαίνουν στον δρόμο για να δηλώσουν ότι υπάρχουν και είναι περήφανες/οι/α για την ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητα τους. Για αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντική η συμμετοχή αγωνιστικών μπλοκ, φεμινιστικών και ΛΟΑΤΚΙ+ συνελεύσεων και οργανώσεων της Αριστεράς σε αυτά.

Στην Θεσσαλονίκη το κεντρικό σύνθημα είναι «Μάθημα Αποδοχής», με στόχο φέτος το Pride να επικεντρωθεί στα ζητήματα της εκπαίδευσης. Σημαντική επιλογή, δεδομένου ότι στον χρόνο που μας πέρασε είδαμε μια προσπάθεια να φτάσει στις σχολικές αίθουσες το ακραία σεξιστικό και ομο/τρανσφοβικό πρόγραμμα της «Ελληνικής Εταιρίας Προγεννητικής Αγωγής». Στην Αθήνα το κεντρικό σύνθημα είναι «Άνευ Όρων». Στο βίντεο που δημιουργήθηκε για την προπαγάνδιση του Athens Pride βλέπουμε ένα παιδάκι και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθώς δεν βιώνει άνευ όρων αποδοχή. Κομμάτι αυτών των δυσκολιών είναι η απόρριψη από τους γονείς, ο σχολικός εκφοβισμός αλλά και η επίθεση από την αστυνομία. Και πάλι, μια θετική επιλογή, δεδομένου ότι έχει υπάρξει η απόφαση που αθώωσε του αστυνομικούς που επιτέθηκαν στον Ζακ Κωστόπουλο, ενώ πληθαίνουν καθημερινά οι επιθέσεις από αστυνομικούς.

Επιλογές όμως που παραμένουν λειψές λόγω της ίδιας της φύσης του Pride. Γιατί, όταν η προσέγγιση στα ΛΟΑΤΚΙΑ+ ζητήματα γίνεται επιφανειακά και υπό το άγρυπνο μάτι πολυεθνικών χορηγών, κυβέρνησης, πρεσβειών και δήμου καμία διεκδίκηση δεν μπορεί να πετύχει. Πώς μπορεί να υπάρχει «Μάθημα Αποδοχής» με 27 παιδιά ανά αίθουσα; Με τον κρατικό προϋπολογισμό να δίνεται στην πολεμική μηχανή και όχι στο εκπαιδευτικό σύστημα; Πώς μπορεί να υπάρξει το Άνευ Όρων, όταν η ίδια η αστυνομία που επιτίθεται δολοφονικά συμμετέχει στο Pride; Οι αντιθέσεις αυτές είναι ελάχιστες μόνο από τα προβλήματα που έχουν τα Pride όταν αντί αν συνδέονται με την κοινωνία και τα κινήματα συνδέονται με την αστυνομία, τις πολυεθνικές και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Με αυτόν τον τρόπο υποβαθμίζονται τα ίδια τα ζητήματα που προσπαθούν να αναδείξουν.

Είναι ξεκάθαρο, πως για να υπάρχει απελευθέρωση των ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων, πρέπει να υπάρξει ριζική αλλαγή του συστήματος που γεννά την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Αλλιώς, τα ωραία συνθήματα των Pride θα μένουν απλά λόγια. Αυτό όμως δεν μπορεί να γίνει μέσα από τέτοιες διοργανώσεις. Για αυτό είναι ύψιστης σημασίας οι αγωνιστικές παρεμβάσεις στα Pride. Είναι μια ευκαιρία το αγωνιστικό κομμάτι του φεμινιστικού και του ΛΟΑΤΚΙΑ+ κινήματος να έρθει σε επαφή με τον κόσμο που συμμετέχει στο Pride, ο οποίος συχνά δεν συμμετέχει σε αγωνιστικές δράσεις και αναδεικνύοντας τα προβλήματα της διοργάνωσης να τον πείσει για την αναγκαιότητα ενός κινηματικού Pride. Όσο λάθος είναι να ταυτιστούμε άκριτα με τέτοιες διοργανώσεις, άλλο τόσο είναι να μην συμμετέχουμε κριτικά σε αυτές και να μην προσπαθούμε να παρέμβουμε στον κόσμο που βρίσκεται εκεί.  Γιατί αυτόν τον κόσμο θέλουμε στο πλευρό μας στον αγώνα ενάντια στις διακρίσεις, την βία, τον πόλεμο και την καταστολή.

*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά