Το "Δίκτυο Συντονισμού για τον ΛΟΑΤΚΙ Γάμο και τη Γονεϊκότητα" για το νομοσχέδιο

Αποτελεί χρόνιο αίτημα στους αγώνες του ΛΟΑΤΚΙΑ+ κινήματος, αίτημα που συμβολίζει και ταυτόχρονα μετουσιώνει την ισότιμη μεταχείριση της κοινότητας από τη νομοθεσία. Διευθετεί πρακτικά προβλήματα των υφιστάμενων ΛΟΑΤΚΙΑ+ οικογενειών και παράλληλα συμβάλλει στο να μειωθεί το αίσθημα επισφάλειας που βιώνουν τα άτομα αυτά. Όταν το νομοσχέδιο γίνει νόμος, θα προσφέρει ανακούφιση στα ΛΟΑΤΚΙΑ+ άτομα, ακόμα και αν αυτά δεν έχουν διαμορφώσει ή δε σκοπεύουν να διαμορφώσουν τις δικές τους οικογένειες. Δεν είναι τυχαίο ότι στις χώρες που θεσμοθετείται ο ομόφυλος γάμος μειώνονται αμέσως τα ποσοστά αυτοκτονιών ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων Επίσης, οι στατιστικές έρευνες δείχνουν πως στις πιο ευτυχισμένες χώρες, ισχύει στην πλειονότητά τους η ισότητα στο γάμο για ομόφυλα ζευγάρια.

Η κατάθεση του νομοσχεδίου δεν πρέπει να αξιολογείται ως προοδευτικό άνοιγμα της Νέας Δημοκρατίας. Τουναντίον εργαλειοποιεί ένα κίνημα 15ετίας για να ικανοποιήσει το νεοφιλελεύθερο και φιλο-ΕΕ ακροατήριο της, χωρίς όμως υπερβολικό ζήλο που θα δυσαρεστούσε την ακροδεξιά πτέρυγα της. Την ίδια ώρα η διεκδίκηση των Gay Games από την Αθήνα το 2030 δεν θα μπορούσε να είναι εφικτή χωρίς έστω στοιχειώδη νομική ισότητα στον γάμο και τη γονεϊκότητα. Άλλωστε, η κίνηση αυτή είναι άκρως συνυφασμένη με τα αστικά και οικονομικά συμφέροντα, που θέλουν να καταστήσουν την Ελλάδα ελκυστικό προορισμό για επενδυτές με φιλο-ΛΟΑΤΚΙΑ+ προσωπείο, για να ξεπλύνουν επιλήψιμες πολιτικές τους σε άλλα πεδία. Στην ίδια λογική, την τομή αυτή στην ιστορία του κινήματος δεν θα πρέπει να καρπωθεί ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ με τη μιντιακή υπερπροβολή του ανοιχτά γκέι προέδρου του Στ. Κασσελάκη, καθώς το κόμμα του, όταν ήταν στην κυβέρνηση, διακήρυττε ότι τα αυτονόητα δημοκρατικά δικαιώματα είναι υπόθεση προετοιμασίας της κοινής γνώμης (“πρώτα το σύμφωνο και μετά ο γάμος”).

Ο τρόπος με τον οποίο αναπαράγεται το ζήτημα στα Μέσα προωθεί το αλληλοφάγωμα και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Το φθηνό θέαμα κωμικοτραγικών αντιπαραθέσεων με “πρόσωπα της δημοσιότητας”, της Εκκλησίας και της ακροδεξιάς δε συμβάλλει καθόλου στην ουσιαστική συζήτηση για ίσα δικαιώματα στους λοατκια πολίτες και αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από άλλα προβλήματα που την αφορούν και ταλανίζουν την χώρα, όπως η εξωφρενική ακρίβεια, η κατάρρευση της Δημόσιας Παιδείας, κτλ.

Στο πλαίσιο αυτό, παρά την κάκιστη μεταχείριση του ζητήματος στον δημόσιο λόγο, το Δίκτυό μας εξακολουθεί να υπογραμμίζει τη σημασία που θα είχε η ψήφιση του νομοσχεδίου για όσες υπέρ της κοινότητας αλλαγές συμπεριλαμβάνει:

-γάμος για όλα τα ζευγάρια με δικαίωμα παιδοθεσίας, αλλά και αναγνώρισης παιδιών που ήδη υπάρχουν και από τους δύο γονείς

-δικαίωμα "αυτόματης" μετατροπής συμφώνου συμβίωσης σε γάμο, αν το επιθυμεί το ζευγάρι

-άρση της προϋπόθεσης αγαμίας για την αλλαγή εγγράφων των τρανς συζύγων

-δικαίωμα και θρησκευτικού γάμου στα ομόφυλα ζευγάρια απ’ όσες θρησκείες το επιτρέπουν

Ωστόσο, δε γίνεται να μην επισημάνουμε τις σοβαρές παραλείψεις του νομοσχεδίου:

-Δεν καταργεί την τρανσφοβική πρόβλεψη του άρθρου 5, παρ. 2 του ν. 4491/2017 της νομικής αναγνώρισης της ταυτότητας φύλου (με τίτλο “Συνέπειες της διόρθωσης του καταχωρισμένου φύλου”), το οποίο αναφέρει χαρακτηριστικά ότι στη ληξιαρχική πράξη γέννησης των παιδιών δεν επέρχεται καμία μεταβολή στα στοιχεία του τρανς γονέα που έχει αλλάξει έγγραφα! Επομένως, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, παρόλο που είχε τη δυνατότητα να επιλύσει το εν λόγω ζήτημα, συνεχίζει να ανέχεται την εξακολούθηση αναγραφής του dead name του γονέα στα έγγραφα του παιδιού του (!), ενώ αυτό δεν ισχύει καν για το ίδιο το κράτος.

-Δεν αναγνωρίζονται οι μη δυικές ταυτότητες φύλου, κάτι που σημαίνει ότι τα non-binary, queer, άφυλα κλπ. άτομα θα έχουν μεν δικαίωμα γάμου, αλλά μόνο ως άνδρες ή γυναίκες.

-Δεν αποκτούν τα ομόφυλα ζευγάρια (ιδίως τα ζευγάρια ανδρών) δικαίωμα στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Είναι αναγκαίο να τονιστεί ότι ο σχετικός νόμος της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και μέσω παρένθετης κύησης υπάρχει από το 2002, και η εξαίρεση των ομόφυλων ζευγαριών από αυτήν είναι καθαρά ομοφοβική. Δεν μας πείθει το επιχείρημα ότι οι επιφυλάξεις που υπάρχουν για την παρένθετη κύηση με χρηματική συναλλαγή είναι αυτές που οδήγησαν στη συγκεκριμένη επιλογή, γιατί -πολύ απλά- δεν εκφράστηκαν ούτε κατά την ψήφιση του σχετικού νόμου ούτε μεταγενέστερα με την πληθώρα περιστατικών οικονομικής εκμετάλλευσης παρένθετων κυοφόρων. Σίγουρα, συνεπώς, είναι υποκριτικό και ομοφοβικό να ανοίγουν τέτοια θέματα “ξαφνικα” με τη θεσμοθέτηση του γάμου και της παιδοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια.

Η εφαρμογή του παραπάνω νομοσχεδίου αν ψηφιστεί, καθώς και η περαιτέρω προστασία των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο στόχαστρο, θα εξακολουθήσουν να αποτελούν αναγκαιότητα και μέριμνα μας. Ταυτόχρονα, θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε μια πιο συμπεριληπτική εκδοχή του νομοσχεδίου χωρίς τις παραπάνω παραλήψεις.

Στεκόμαστε απέναντι στους θεσμούς που δαιμονοποιούν τις ΛΟΑΤΚΙΑ+ οικογένειες. Ιδιαιτέρως όταν αποσιωπούν τη βία και την τοξικότητα που χαρακτηρίζει πολλές ετεροκανονικές οικογένειες (βλ. γυναικοκτονίες, παιδοκτονίες, ενδοοικογενειακή βία), μιλώντας για “παραδοσιακά”, άκρως εξιδανικευμένα πρότυπα, που δεν έχουν καμία ρεαλιστική επαφή με την ιστορική πραγματικότητα μιας κοινωνίας με φτώχεια, βία, σεξισμό και ρατσισμό.

Αρνούμαστε να δεχτούμε ως “προστάτες της οικογένειας” την Εκκλησία και τα συστημικά κόμματα , που επανειλημμένως έχουν αποτύχει να βοηθήσουν ουσιαστικά την ζωή των οικογενειών, καθώς ειδικά οι τελευταίες κυβερνήσεις έχουν επιβάλει πολιτικές πείνας, που καθιστούν όλο και πιο δυσβάσταχτο το να δημιουργήσει κανείς οικογένεια στην χώρα μας (βλ. επίθεση σε εργασιακά δικαιώματα, συμπίεση προς τα κάτω των μισθών, αύξηση του κόστους ζωής, των ενοικίων, ιδιωτικοποίηση βασικών υπηρεσιών των κοινωνικών αγαθών, όπως το ρεύμα και το νερό, την υγεία και την παιδεία κ.α).

Εμείς επιθυμούμε να επαναπροσδιορίσουμε την εννοιολογική σημασία της λέξης “οικογένεια” ως ένα πλαίσιο συνύπαρξης με αγάπη, αποδοχή, ισότητα και αλληλοκατανόηση. Για να είναι κάτι τέτοιο εφικτό, οφείλουμε να παλέψουμε για μια κοινωνία στην οποία θα μπορούμε να ζούμε όλοι/ες/α με αξιοπρέπεια, πάντα ισότιμα απέναντι στο νόμο, όπου η επιβίωση μας (υλική και μη) δεν θα αποτελεί διακύβευμα. Αυτό είναι συμφέρον όλων μας ανεξαιρέτως και δεν θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω.

Σε κάθε περίπτωση, το ότι κατεβαίνει στη Βουλή προς ψήφιση το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποτελεί μια περήφανη νίκη του λοατκια+ κινήματος στην Ελλάδα. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων 10-15 χρόνων ήταν αδύνατο να αγνοήσουν τα αιτήματά μας, όταν διοργανώνονται πλέον μαζικότατα Pride σε πολλές πόλεις της χώρας και κυρίως στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη με πολλές χιλιάδες συμμετέχοντες πολίτες. Και θα συνεχίσουμε στο δρόμο αυτό. Για έναν άλλο κόσμο συμπεριληπτικό!