Έξω οι εργολάβοι από τα νοσοκομεία

Η συ­ζή­τη­ση αυτή φαί­νε­ται ότι ανοί­γει με θε­τι­κό πρό­ση­μο για τον κόσμο μας: Οι κα­θα­ρί­στριες μαζί με τους αλ­λη­λέγ­γυους στο Ατ­τι­κό αντι­στά­θη­καν νι­κη­φό­ρα ενά­ντια στις αυ­θαι­ρε­σί­ες και τους εκ­βια­σμούς του ερ­γο­λά­βου. Το ΜΕΤΑ Υγειο­νο­μι­κών έχει συμ­βά­λει για να μπει το θέμα ψηλά στην ατζέ­ντα των συν­δι­κά­των και με από­φα­ση της γραμ­μα­τεί­ας του θα προ­χω­ρή­σει σε πρω­το­βου­λί­ες για την υπε­ρά­σπι­ση των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των των ερ­γα­ζο­μέ­νων στα ιδιω­τι­κά συ­νερ­γεία και με άμεσο στόχο την επα­να­σύ­στα­ση ορ­γα­νι­κών θέ­σε­ων στις υπο­στη­ρι­κτι­κές υπη­ρε­σί­ες του ΕΣΥ που κα­ταρ­γή­θη­καν, αλλά και την κά­λυ­ψή τους από μό­νι­μο προ­σω­πι­κό. Από την πλευ­ρά της κυ­βέρ­νη­σης, ο Γ. Κα­τρού­γκα­λος υπέ­γρα­ψε εγκύ­κλιο για την ανα­νέ­ω­ση των συμ­βά­σε­ων των κα­θα­ρι­στριών μέχρι το τέλος του 2015 και συ­γκρό­τη­σε επι­τρο­πή για τον έλεγ­χο της δα­πά­νης για κα­θα­ριό­τη­τα που πλη­ρώ­νει το Δη­μό­σιο στις ιδιω­τι­κές εται­ρεί­ες, με κα­τεύ­θυν­ση την πρό­σλη­ψη μό­νι­μου προ­σω­πι­κού το 2016.

Ρή­ξεις
Η ση­με­ρι­νή κυ­βέρ­νη­ση και τα συν­δι­κά­τα απο­δέ­χο­νται πλέον ότι με τις ερ­γο­λα­βί­ες α) κα­τα­πα­τού­νται βά­ναυ­σα τα ερ­γα­σια­κά δι­καιώ­μα­τα β) οι υπη­ρε­σί­ες έγι­ναν χει­ρό­τε­ρες και γ) κο­στί­ζουν 30% έως 40% πε­ρισ­σό­τε­ρο στο Δη­μό­σιο και άρα πρέ­πει να κα­ταρ­γη­θούν. Όμως από εδώ μέχρι τη λύση του προ­βλή­μα­τος το κυ­ριό­τε­ρο δεν είναι η επε­ξερ­γα­σία τε­χνι­κών προ­τά­σε­ων, αλλά προη­γού­νται μια σειρά πο­λι­τι­κές και συν­δι­κα­λι­στι­κές πρω­το­βου­λί­ες. Η δια­δι­κα­σία αυτή θα απαι­τή­σει μια σειρά συ­γκρού­σεις και ρή­ξεις για τις οποί­ες θα πρέ­πει να προ­ε­τοι­μα­στού­με: Πρώτα από όλα να συ­γκρου­στού­με με τους ερ­γο­λά­βους και ιδιαί­τε­ρα με τις με­γά­λες πο­λυ­ε­θνι­κές και ελ­λη­νι­κές εται­ρεί­ες των ιδιω­τι­κών συ­νερ­γεί­ων που δια­τη­ρούν στε­νές μα­κρο­χρό­νιες σχέ­σεις με­γά­λων συμ­φε­ρό­ντων με τους πο­λι­τι­κούς πα­ρά­γο­ντες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και με τους διοι­κη­τι­κούς πα­ρά­γο­ντες των νο­σο­κο­μεί­ων.

Ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ πήρε την κυ­βέρ­νη­ση αλλά αυτές οι συ­νι­στώ­σες του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού και των μνη­μο­νί­ων πα­ρα­μέ­νουν κρά­τος εν κρά­τει στα νο­σο­κο­μεία, χέ­ρι-χέ­ρι με τους δου­λε­μπό­ρους στην εκ­με­τάλ­λευ­ση των ερ­γα­ζο­μέ­νων και στη λη­στεία του δη­μό­σιου πλού­του. Το ότι σε καί­ριες θέ­σεις ορ­γα­νι­σμών στην υγεία διο­ρί­στη­καν στε­λέ­χη με βα­θιές σχέ­σεις με το κα­τε­στη­μέ­νο, το ότι ακόμα και οι πιο κραγ­μέ­νοι διοι­κη­τές πα­ρα­μέ­νουν στη θέση τους, δεν είναι καλό μα­ντά­το: οι φίλοι των ερ­γο­λά­βων δια­τη­ρούν αλώ­βη­τη την ισχύ τους μέσα στο κρά­τος. Η κα­θη­με­ρι­νή τους ερ­γο­δο­τι­κή πρα­κτι­κή, με την «κλω­νο­ποί­η­ση», την ετε­ρο­α­πα­σχό­λη­ση, τις απο­λύ­σεις, τις υπο­γρα­φές σε «λευκά χαρ­τιά», την υφαρ­πα­γή χρη­μά­των, τη σε­ξουα­λι­κή πα­ρε­νό­χλη­ση, την τρο­μο­κρα­τία με απο­κο­ρύ­φω­μα τη δο­λο­φο­νι­κή από­πει­ρα κατά της Κων­στα­ντί­νας Κού­νε­βα, απο­δει­κνύ­ει ότι πρό­κει­ται για αδί­στα­κτα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμ­φέ­ρο­ντα που δεν θα πα­ραι­τη­θούν αμα­χη­τί από τον πα­κτω­λό κερ­δών που κο­νο­μού­σαν από την εποχή του Ση­μί­τη μέχρι σή­με­ρα.

Εδώ θα ήθελα να κάνω μια πα­ρα­τή­ρη­ση για από­ψεις που έχουν ακου­στεί μέσα στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ για τη –δήθεν– λύση του προ­βλή­μα­τος με τη δη­μιουρ­γία κοι­νο­πρα­ξί­ας και συ­νε­ται­ρι­σμών από τους ίδιους τους ερ­γα­ζό­με­νους. Πρό­κει­ται για πέ­ταγ­μα της μπά­λας στην εξέ­δρα: προ­κει­μέ­νου να μη συ­γκρου­στού­με με τους ερ­γο­λά­βους και τις ντι­ρε­κτί­βες της ΕΕ, πε­τά­με το μπα­λά­κι στους ερ­γα­ζό­με­νους, που αφε­νός δεν δια­θέ­τουν τα απα­ραί­τη­τα «κονέ» και τις «προ­σφο­ρές» για να πά­ρουν δια­γω­νι­σμούς, αφε­τέ­ρου ακόμα κι αν πά­ρουν κά­ποιο έργο οι πιέ­σεις της αγο­ράς θα τους συ­ντρί­ψουν όπως έχει δεί­ξει και η εμπει­ρία.
Δεν χρειά­ζε­ται να γί­νου­με όλοι «επι­χει­ρη­μα­τί­ες» (είτε με ΚΟΙΝ­ΣΕΠ είτε με συ­νερ­γα­τι­κή οι­κο­νο­μία) για να λει­τουρ­γή­σει το κρά­τος υπέρ του κοι­νω­νι­κού συ­νό­λου. Στις συν­θή­κες που ζούμε (αντα­γω­νι­στι­κός κα­πι­τα­λι­σμός), οι όποιες επι­χει­ρή­σεις αργά ή γρή­γο­ρα θα δου­λέ­ψουν με βάση το κέρ­δος ή θα κα­ταρ­ρεύ­σουν. Ο σχε­δια­σμός της ερ­γα­σί­ας με κρι­τή­ριο τις ανά­γκες των πολ­λών δεν απο­τε­λεί «ξύ­λι­νη» και «πα­λιο­μο­δί­τι­κη» αντί­λη­ψη. Να στα­μα­τή­σου­με την άμυνα στις ιδέες Σα­μα­ρά, που θέ­λουν τα πάντα ενταγ­μέ­να σε επι­χει­ρή­σεις και θε­ο­ποιούν την «αγορά».

Η λύση είναι μία: Κα­τάρ­γη­ση των ερ­γο­λα­βιών και επα­νά­κτη­ση όλων των λει­τουρ­γιών που ιδιω­τι­κο­ποι­ή­θη­καν από το Δη­μό­σιο με την προ­κή­ρυ­ξη μό­νι­μων ορ­γα­νι­κών θέ­σε­ων.

Αυτό είναι το μεί­ζον, και πα­ράλ­λη­λα να ανοί­ξου­με μια συ­ζή­τη­ση για τον τρόπο πρό­σλη­ψης στις νέες θέ­σεις με δύο βα­σι­κές πα­ρα­μέ­τρους: Η πρώτη –και την οποία υπο­στη­ρί­ζω ως πιο δί­καιη– είναι αν πρέ­πει να γίνει πρό­σλη­ψη με μο­ριο­δό­τη­ση μέσω ΑΣΕΠ ή με απευ­θεί­ας πρό­σλη­ψη του προ­σω­πι­κού των συ­νερ­γεί­ων. Η δεύ­τε­ρη και δυ­σκο­λό­τε­ρη είναι αν θα συμ­με­τέ­χουν στο δια­γω­νι­σμό για πρό­σλη­ψη ερ­γα­ζό­με­νοι που προ­έρ­χο­νται από χώρες που δεν ανή­κουν στην ΕΕ, όπως π.χ. οι ερ­γα­ζό­με­νες από την Αλ­βα­νία που απο­τε­λούν και με­γά­λο κομ­μά­τι του κλά­δου καθώς ο νόμος δεν τους δίνει το δι­καί­ω­μα πρό­σλη­ψης στο Δη­μό­σιο. Εδώ χρειά­ζε­ται άλλη μία τομή αντι­πα­ρά­θε­σης με το «ευ­ρω­παϊ­κό κε­κτη­μέ­νο» αλλά και τις ρα­τσι­στι­κές προ­κα­τα­λή­ψεις για να αλ­λά­ξει ο σχε­τι­κός νόμος.

Τα σω­μα­τεία
Σε αυτήν τη δια­δι­κα­σία ο ρόλος της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς και των συν­δι­κά­των δεν πρέ­πει να πα­ρα­μεί­νει απο­κλει­στι­κά δια­κη­ρυ­κτι­κός και συμ­βου­λευ­τι­κός προς την κυ­βέρ­νη­ση, αλλά να αξιο­ποι­ή­σει ενερ­γη­τι­κά την ευ­και­ρία που δί­νε­ται να πε­τύ­χου­με μια με­γά­λη νίκη για την απο­κα­τά­στα­ση των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των και για την ανα­βάθ­μι­ση του ΕΣΥ. Απο­κα­λύ­πτο­ντας πα­ράλ­λη­λα στα μάτια των ερ­γα­ζο­μέ­νων το υπο­κρι­τι­κό και όψιμο εν­δια­φέ­ρον των ΠΑ­ΣΚΕ-ΔΑ­ΚΕ για την κα­τάρ­γη­ση των ερ­γο­λα­βιών, καθώς ήταν οι ίδιες δυ­νά­μεις που σε συ­νεν­νό­η­ση με τους πο­λι­τι­κούς και υπη­ρε­σια­κούς πα­ρά­γο­ντες των κυ­βερ­νή­σε­ων ΠΑ­ΣΟΚ-ΝΔ επί σειρά ετών όχι μόνο ανέ­χτη­καν αλλά σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις έβα­λαν και πλάτη σε διά­φο­ρους «φί­λους» ερ­γο­λά­βους. 

Αρ­χί­ζο­ντας από την πρω­το­βου­λία μέσα σε κάθε χώρο δου­λειάς για την εγ­γρα­φή στα πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία όλων των ερ­γα­ζο­μέ­νων στα ιδιω­τι­κά συ­νερ­γεία. Μόνο αν μπει μπρο­στά το σω­μα­τείο ερ­γα­ζο­μέ­νων μπο­ρεί να μπει φρένο στην ασυ­δο­σία των ερ­γο­λά­βων και των συ­νερ­γα­τών τους ώστε να εφαρ­μό­ζουν τη σύμ­βα­ση ερ­γα­σί­ας με την απει­λή της κα­ταγ­γε­λί­ας στην Επι­θε­ώ­ρη­ση Ερ­γα­σί­ας και στη διοί­κη­ση του νο­σο­κο­μεί­ου και σε συ­νερ­γα­σία με τα κλα­δι­κά τους σω­μα­τεία. Μόνο έτσι θα εί­μα­στε απο­τε­λε­σμα­τι­κή ασπί­δα προ­στα­σί­ας: οι συν­δι­κα­λι­σμέ­νοι ερ­γά­τες πρέ­πει να κά­νου­με το βήμα προς τα πιο αδύ­να­μα τμή­μα­τα της τάξης μας για να τους βοη­θή­σου­με υπο­μο­νε­τι­κά να απο­τι­νά­ξουν τον δι­καιο­λο­γη­μέ­νο φόβο που τους δια­κα­τέ­χει για το συν­δι­κα­λι­σμό, και όχι να πε­τά­με κι εμείς την μπάλα στην εξέ­δρα κα­λώ­ντας τους πρώτα να αυ­το­ορ­γα­νω­θούν και έπει­τα εμείς να βοη­θή­σου­με αν μας το ζη­τή­σουν. 

*Μέλος ΓΣ ΑΔΕΔΥ και Γραμ­μα­τεί­ας ΜΕΤΑ