Ευρωεκλογές 2019: «ΤΏΡΑ Ο ΛΑΌΣ»

«ΤΏΡΑ Ο ΛΑΌΣ»

Μαζί, εμείς, προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις, που θέλουμε ένα νέο σχέδιο για τους λαούς της Ευρώπης.

Είμαστε αντίθετοι στις ιδρυτικές συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες βάζουν τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των εταιρειών πάνω από το δίκαιο και από τα συμφέροντα των λαών και του πλανήτη.

Η Ευρώπη ποτέ δεν ήταν τόσο πλούσια, αλλά και ποτέ τόσο άνιση. Δέκα χρόνια μετά την έκρηξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης, διαπιστώνουμε ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες, μας καταδίκασαν σε μια χαμένη δεκαετία. Η δογματική και ανορθολογική εφαρμογή πολιτικών λιτότητας δεν έχει λύσει κανένα από τα διαρθρωτικά προβλήματα που οδήγησαν στην εμφάνιση αυτής της κρίσης. Αντίθετα, η Ένωση έσωσε τις τράπεζες και τους ιδιοκτήτες τους, ενώ ταυτόχρονα φόρτωσε την ευθύνη και το κόστος της κρίσης στους λαούς, οι οποίοι έγιναν και παραμένουν θύματα των σκληρών πολιτικών λιτότητας που περιορίζουν την ευημερία και τα δικαιώματα τους. Αυτή η πολιτική πρέπει να σταματήσει.

Αυτό σημαίνει ότι χρειαζόμαστε άλλους ευρωπαϊκούς κανόνες, αποδεσμευμένους από το δόγμα της φλελευθεροποίησης της αγοράς, κανόνες που να βάζουν πάνω από όλα τον άνθρωπο και τον πλανήτη.

Είναι καιρός να έρθουμε σε ρήξη με τις αντιδημοκρατικές ευρωπαϊκές συνθήκες. Είναι καιρός να οικοδομήσουμε μια νέα τάξη που θα αποκρούει την υποχρεωτική λιτότητα και την προώθηση του κοινωνικού και φορολογικού ντάμπινγκ. Είναι καιρός εκείνοι που πιστεύουν στη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη να σταματήσουν αυτήν την κατηφόρα. Μαζί, θέλουμε να εργαστούμε για πραγματική αλλαγή προς όφελος των λαών, ενάντια στην παλιά άδικη τάξη πραγμάτων.

Ποτέ δεν υπήρξε τόσο μεγάλη ανάγκη για ένα προοδευτικό κίνημα και για μια διεθνή συνεργασία βασισμένη στη δημοκρατία και την αλληλεγγύη. Η επιλογή των λαών δεν πρέπει να εγκλωβιστεί ανάμεσα στο νεοφιλελεύθερο status quo και την Άκρα Δεξιά. Προσφέρουμε μια πραγματική εναλλακτική λύση:

Θα παλέψουμε ενάντια στο κοινωνικό ντάμπινγκ και για την διασφάλιση των τα κοινωνικών δικαιωμάτων. Τα δικαιώματα των εργαζομένων στην κοινωνική προστασία, οι νόμοι και οι συλλογικές συμβάσεις πρέπει να υπερισχύουν της ελεύθερης κυκλοφορίας των επιχειρήσεων. Είμαστε αντίθετοι στον ανταγωνισμό των εργαζόμενων, θέλουμε έναν χώρο κοινωνικής σύγκλισης στη βάση των υψηλότερων κατακτήσεων. Ως εκ τούτου, πρέπει να έρθουμε σε ρήξη με τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες και να αποδεσμευτούμε από τους στόχους του λεγόμενου «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου». Η ευρωπαϊκή συνεργασία πρέπει να βασίζεται σε ένα κοινωνικό πρωτόκολλο που να βάζει τις συνθήκες εργασίας και τα κοινωνικά και συλλογικά δικαιώματα πάνω από την ελεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών και των κεφαλαίων.

Θα απαιτήσουμε φορολογική δικαιοσύνη και ένα δίκαιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, διότι η ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων δεν πρέπει να έχει προτεραιότητα απέναντι στην ανθρώπινη ευημερία. Μαζί, θα αντιταχθούμε στη φοροδιαφυγή και στους φορολογικούς παραδείσους, τόσο εντός όσο και εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα εργαστούμε από κοινού για να διασφαλίσουμε ότι οι τράπεζες θα εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον και όχι τα συμφέροντα μιας χούφτας. Για το σκοπό αυτό, θα προσπαθήσουμε επίσης να διασφαλίσουμε το δικαίωμα του δημόσιου ελέγχου και των δικαιωμάτων δημόσιας ιδιοκτησίας του τραπεζικού τομέα.

Θα παλέψουμε ενάντια στην κλιματική αλλαγή και για την οικολογική αειφορία. Η μείωση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου πρέπει να αποτελεί βασική προτεραιότητα. Ως εκ τούτου, πρέπει να έρθουμε σε ρήξη με την προσέγγιση της ΕΕ για την κλιματική αλλαγή, που στηρίζεται στην αγορά. Σε αντίθεση με αυτήν, χρειαζόμαστε μια σαφή προσέγγιση που θα στηρίζεται στην προστασία του κλίματος, καθώς και σε δημόσιες επενδύσεις σε καθαρή και ασφαλή ενέργεια και πράσινες τεχνολογίες.

Θα υποστηρίξουμε την ισότητα και τα δικαιώματα των γυναικών. Οι επιθέσεις της ΕΕ σε κοινωνικές δομές και υπηρεσίες σε πολλές χώρες αποτελούν απειλή για την ισότητα και τα δικαιώματα των γυναικών. Αυτό πρέπει να αλλάξει και η ισότητα των φύλων πρέπει να γίνει πραγματικότητα, κεντρική αρχή όλων των ευρωπαϊκών πολιτικών. Υποστηρίζουμε το δικαίωμα σε ασφαλείς και νόμιμες αμβλώσεις και εναντιωνόμαστε σε όλες τις μορφές έμφυλης βίας.

Ζητούμε βιώσιμες και δημοκρατικές διεθνείς εμπορικές πολιτικές και απορρίπτουμε τις συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου. Τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων δεν μπορούν να υπερισχύουν των δημοκρατικών αποφάσεων για την προστασία και την ενίσχυση της κοινωνικής, οικονομικής και περιβαλλοντικής ασφάλειας. Επομένως, οι ρήτρες προστασίας των επενδυτών που παρέχουν στις εταιρείες το δικαίωμα να ενάγουν δικαστικά τα κράτη πρέπει να αφαιρεθούν από όλες τις εμπορικές συμφωνίες της ΕΕ.

Υποστηρίζουμε το δικαίωμα ασύλου και στεκόμαστε αντιμέτωποι στην λογική της Ευρώπης-φρούριο. Οι άνθρωποι εγκαταλείπουν τις χώρες τους εξαιτίας των πολέμων, των συγκρούσεων και της φτώχειας, ενώ ταυτόχρονα αυτές οι μετακινήσεις πληθυσμών αποτελούν συχνά αιτία επεμβατικών και μιλιταριστικών πολιτικών στο έδαφος τρίτων χώρών. Η Ευρώπη πρέπει να είναι μια ήπειρος όπου τα άτομα που αναζητούν καταφύγιο θα βρίσκουν εγγυήσεις για τα δικαιώματά τους και την ασφάλειά τους. Θα αντιταχθούμε στις ξενοφοβικές και ρατσιστικές πολιτικές παντού όπου αυτές απειλούν τη δημοκρατία και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Είμαστε αντίθετοι με τη στρατιωτικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κανένας πόρος του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού δεν πρέπει να πηγαίνει σε εξοπλισμούς. Θέλουμε αποτελεσματική απαγόρευση των εξαγωγών όπλων σε δικτατορίες, εμπόλεμες χώρες και χώρες που παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Θα συνεργαστούμε για να τερματίσουμε τις νεο-αποικιακές εξωτερικές πολιτικές της Ένωσης και την υφαρπαγή των πόρων άλλων χωρών.

Στο πνεύμα της Διακήρυξης που υπογράφηκε στη Λισαβόνα στις 12 Απριλίου 2018, θα συνεργαστούμε και θα κάνουμε καμπάνια στην Ευρωπαϊκή Ένωση πάνω σε αυτά τα θέματα. Θέλουμε να υπάρξει μια θεμελιώδης αλλαγή. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Θέλουμε μια δίκαιη και ισότιμη συνεργασία - βασισμένη στη δημοκρατία και την αλληλεγγύη - που να σέβεται την κυριαρχία του λαού και να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του λαού.

Ήρθε η ώρα να οικοδομήσουμε την Ευρώπη των λαών!

Και τώρα, ο λαός!

Βρυξέλλες, 27 Ιούνη 2018

Μία ευκαιρία για την ανάδειξη ενός διαφορετικού δρόμου

Ενώ ολοένα σηκώνεται η βουή ενός από τα μεγαλύτερα κινήματα πολιτών που γνώρισε η Ευρώπη, το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων», αλλά σε πολλές πια χώρες η Άκρα Δεξιά καθίσταται ηγεμονική δύναμη και σε άλλες ακόμη (συμπεριλαμβανόμενης της γενέτειρας μας) η φτωχοποίηση και υποταγή μεγάλου μέρους του πληθυσμού καθημερινή πικρή πραγματικότητα, το παραπάνω κείμενο ακούγεται βγαλμένο από την γόνιμη αλλά κάπως ουτοπική φαντασία κάποιου γενναίου οραματιστή, σαν η συνέχεια του τελευταίου στίχου («Ελευθερία ανάπηρη πάλι σας τάζουν!») ποιήματος του Μιχάλη Κατσαρού και ίσως απαγγελίας του ηθοποιού Γρηγόρη Ευαγγελάτου στην αντίστοιχη σκηνή του  «Θίασου» του Αγγελόπουλου.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για το πολιτικό πρόγραμμα μιας διευρωπαϊκής συμμαχίας πολιτικών σχηματισμών που φιλοδοξούν να χρησιμοποιήσουν την συγκυρία των επερχόμενων (26 Μάη 2019) ευρωπαϊκών εκλογών για να ακουστεί το μήνυμα πως, πέρα από την εθνικιστική ξενοφοβική αναδίπλωση που προωθεί η Άκρα Δεξιά και την νεοφιλελεύθερη αντιλαϊκή παγκοσμιοποίηση που προωθεί το σύνολο του του ευρωπαϊκού πολιτικού κατεστημένου, «υπάρχει και άλλος δρόμος», έστω σαν όραμα, έστω σαν ευσεβής επιθυμία των καταπιεσμένων τάξεων και λαών, ο δρόμος της δημοκρατικής εξέγερσης, της αξιοπρέπειας, της δικαιοσύνης, της προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων και της ισότητας, της ανυπακοής στην Ευρώπη των πολυεθνικών και των επιθετικών στρατιωτικών συνασπισμών, ο δρόμος της της λαϊκής κυριαρχίας.

Η συμμαχία αυτή πήρε σαν όνομα την τελική φράση του μανιφέστου της («ΤΏΡΑ Ο ΛΑΌΣ!»),

φράση ελπιδοφόρα και σιβυλλική που συνδέει το σήμερα με το χθες και το αύριο, τους λαϊκούς αγώνες με την δημοκρατική κληρονομιά της ευρωπαϊκής ιστορίας.

Ποιες είναι όμως οι «προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις» που «μαζί» θέλουν «ένα νέο σχέδιο για τους λαούς της Ευρώπης»;

Για την ενημέρωση των Ελλήνων αναγνωστών παρουσιάζω με συνοπτικότατες μονογραφίες τα έξη κόμματα και κινήματα που υπογράφουν το μανιφέστο. Θέλησα να δείξω την πολυμορφία των ιδεολογικών, πολιτικών και πρακτικών παραδόσεων της ευρωπαϊκής Αριστεράς αλλά και τα κοινά σημεία πάνω στα οποία μπορεί να υπάρξει (και σε έναν βαθμό υπάρχει) σύγκλιση. Επίσης την θεσμική πολυμορφία των εευρωπαϊκών κρατών που παρέχει αλλού άλλες ευκαιρίες για την αμφισβήτηση και ανατροπή των ταξικών συσχετισμών δύναμης. Πέρα από τα επίμαχα σημεία που αποτελούν η τοποθέτηση σε σχέση με την ΕΕ, την ζώνη του ευρώ και το ΝΑΤΟ, υπάρχουν και παράπλευρα όμως σημαντικά ζήτήματα όπως οι εκεχειρίες με την σοσιαλδημοκρατία και τα άλλα αστικά κόμματα, οι διαφορετικοί τύποι οργάνωσης των «πλατιών κομμάτων», οι σχέσεις με τα μαζικά κινήματα, η αναφορά στον σοσιαλισμό και την Αριστερά, σημεία που είτε απασχόλησαν είτε απασχολούν την Αριστερά και στην Ελλάδα.

Η συμμαχία «ΤΏΡΑ Ο ΛΑΌΣ!» οικοδομήθηκε σε δυο βήματα. Στις 12 Απρίλη 2018, στην Λισαβόνα, υπογράφτηκε το πρώτο μανιφέστο από την Ανυπότακτη Γαλλία, το «Ποδέμος» και το πορτογαλικό Μπλόκο της Αριστεράς, κείμενο που παρατίθεται στο τέλος του άρθρου. Δυόμιση μήνες μετά, στις 27 Ιούνη, στις Βρυξέλλες, υπογράφηκε το δεύτερο μανιφέστο, το κείμενο που ανοίγει το άρθρο, από τους τρεις παραπάνω και άλλα τρία αριστερά κόμματα σκανδιναβικών χωρών. Παρά το ότι υπάρχει αναφορά, τα δυο κείμενα δεν μοιάζουν. Όχι μόνο γιατί το δεύτερο μανιφέστο στοχοθετεί συγκεκριμένα αιτήματα και άξονες δράσης, που μπορούν να γίνουν βάση για πολιτικές εκστρατείες στα κράτη-μέλη, αλλά κυρίως γιατί στο μανιφέστο της 27ης Ιούνη χαράζονται πια ριζοσπαστικές πολιτικές γραμμές: ρήξη με την ΕΕ, επιστροφή των τραπεζών στον δημόσιο τομέα, καταγγελία των συμφωνιών ελεύθερου εμπορίου, περιορισμός στις διεθνείς κινήσεις κεφαλαίων, καταγγελία του ευρώπαϊκού μιλιταρισμού και της νεο-αποικιοκρατίας, υποδοχή προσφύγων και μεταναστών με πλήρη δικαιώματα.

Εντύπωση προκαλεί πως και από τα δυο κείμενα απουσιάζει η απ’ευθείας αναφορά στην Ελλάδα, παρά το ότι, αντικειμενικά, οι εξελίξεις στην χώρα μας ήταν το έναυσμα για σημαντικές εξελίξεις στην Ευρώπη (BREXIT, ιταλικό δημοψήφισμα, Καταλονία), και για πλατιές ζυμώσεις στην ευρωπαϊκή Αριστερά. Το ερώτημα αυτό απασχόλησε σχολιαστή της ελληνικής Αριστεράς.

Άραγε οι συντάκτες των μανιφέστων να εφάρμοσαν την αρχή του «λάλος γαρ ούτος ουκ ερωτώσιν λέγει» (κατάσταση τόσο πασιφανής και πασίγνωστη που δεν χρειάζεται καν να αναφερθεί) ή μήπως εκείνη του «μη υπομνήσθαι οικεία κακά» (να μην θυμόμαστε τις συμφορές που έχουμε πάθει);

Μήπως όμως η αναφορά στην Ελλάδα θα έπρεπε να είχε προταθεί και υποστηριχθεί από την ίδια την ελληνική Αριστερά η οποία, για διάφορους λόγους, ήταν απούσα από τις ζυμώσεις εκείνες;   

Πολιτικά κινήματα και κόμματα που συμμετέχουν στην συμμαχία «Τώρα ο λαός!»

Γαλλία, Ανυπότακτη Γαλλία

Το κίνημα «Ανυπότακτη Γαλλία» (France Insoumise) ιδρύθηκε στις 10 Φλεβάρη 2016 από τον Ζαν-Λικ Μελανσόν και τους συνεργάτες του, προερχόμενους κατά πλειοψηφία από το «Αριστερό Κόμμα» (PG). Σε αυτό προσχώρησαν σύντομα χιλιάδες αγωνιστές από τον χώρο της πολιτικής Αριστεράς, τον συνδικαλισμό, τα κινήματα πολιτών και ανένταχτοι πολίτες. Στο κίνημα μπορούν να συμμετέχουν συγκροτημένες οργανώσεις ή κόμματα και τα μέλη του μπορούν να προέρχονται και από άλλες πολιτικές οργανώσεις χωρίς υποχρέωση να τις εγκαταλείψουν.

Αν και ο Μελανσόν αποφεύγει την χρήση του όρου «Αριστερά», εξαιτίας της φθοράς που έχει υποστεί ο όρος στην Γαλλία από το Σοσιαλιστικό Κόμμα, κατ’όνομα αριστερό αλλά βασικό στυλοβάτη του ολιγαρχικού συστήματος, οι βουλευτές της ΑΓ καταλαμβάνουν τα ακραία αριστερά έδρανα στο Γαλλικό Κοινοβούλιο.

Η ιδεολογική ταυτότητα της Ανυπότακτης Γαλλίας εμπεριέχει αντικαπιταλιστικά, οικολογικά, φεμινιστικά, αντιπαγκοσμιοποιητικά και αυτοδιαχειριστικά στοιχεία που καταγράφονται στο πρόγραμμα «Το μέλλον από κοινού» (L'avenir en commun), κοινή ιδρυτική δέσμευση των μελών του.

Κεντρική ιδεολογική αναφορά του κινήματος είναι η «επανάσταση των πολιτών». Ως τέτοια θεωρείται μια κοινωνικο-πολιτική διαδικασία που θα οδηγήσει στην μαζική και άμεση συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, στο πλαίσιο της οποίας η επαναθεμελίωση του Συντάγματος και όλων των θεσμών από τον ίδιο τον λαό είναι βασικός σταθμός και προϋπόθεση. Η Ανυπότακη Γαλλία προτείνει την ουσιαστική κρατική εγγύηση του καθολικού δικαιώματος στην εργασία, διαχωριζόμενη σε αυτό από την σοσιαλδημοκρατία που προτείνει διάφορες μορφές (κυμαινόμενης) επιδότησης της ανεργίας.

Η Ανυπότακτη Γαλλία διεκδικεί την υπαγωγή των ευρωπαϊκών θεσμών σε δημοκρατικές και φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις, σε περίπτωση όμως αποτυχίας των διαπραγματεύσεων θα προωθούσε την έξοδο της Γαλλίας από την ΕΕ και την ζώνη του ευρώ (σχέδιο Β). Αυτή η διαλεκτική γίνεται ποικίλα κατανοητή τόσο στο εσωτερικό της όσο και στην κοινή γνώμη καθώς οι «κόκκινες γραμμές» δεν προσδορίζονται επακριβώς εκ των προτέρων. Διεκδικεί την έξοδο της Γαλλίας από το ΝΑΤΟ.

Στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση (βουλευτικές εκλογές του 2017) η Ανυπότακη Γαλλία έλαβε 11% και την τέταρτη θέση.

Αποτελεί σήμερα στο Γαλλικό Κοινοβούλιο την μόνη πολιτική ομάδα που αντιπολιτεύεται αταλάντευτα την κυβέρνηση Μακρόν, έχοντας την καταψηφίσει, σε όλες τις ψηφοφορίες και καταξίωνεται στην κοινή γνώμη σαν η ντε φάκτο αξιωματική αντιπολίτευση παρά τον μικρό (λόγω εκλογικού συστήματος) αριθμό βουλευτών που διαθέτει.

Η Ανυπότακη Γαλλία (δεν υπήρχε στις τευρωεκλογές του 2014) έχει σήμερα έναν εκλεγμένο βουλευτή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Γιουνούς Ομαρτζή (Younous Omarjee), που συμμετέχει τεχνικά στην αριστερή ομάδα GUE/NGL. Τα μέλη και οι συνιστώσες της Ανυπότακτης Γαλλίας έχουν αποχωρήσει από το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, το οποίο κατηγορούν ότι παρέχει κάλυψη σε αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ και ορισμένων κυβερνήσεων, όπως του ΣΥΡΙΖΑ.

Επίσημη ιστοσελίδα: https://lafranceinsoumise.fr

Δανία, Κοκκινοπράσινη Συμμαχία/ Ενότητα

Η Κοκκινοπράσινη Συμμαχία, επίσημα γνωστή ως «Ενότητα» (Enheldslisten), ιδρύθηκε στην Δανία το 1989 από αριστερές σοσιαλιστικές και κομμουνιστικές ομάδες και κόμματα.

Η «Ενότητα» έχει συλλογική ηγεσία με κυκλική εναλλαγή.

Τοποθετείται ιδεολογικά αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας.

Η ιδεολογική της ταυτότητα χαρακτηρίζεται από αντικαπιταλιστικές, φεμινιστικές, αντιπαγκοσμιοποιητικές, ριζοσπαστικές οικολογικές θέσεις, μετάβαση στο σοσιαλισμό.

Στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής η «Ενότητα» διεκδικεί από την σύσταση της μέχρι σήμερα την έξοδο της Δανίας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Ως γνωστόν η Δανία έχει απορρίψει με το δημοψήφισμα του 2000 την ένταξη στο ευρώ. Σε εκείνο το δημοψήφισμα τόσο η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση όσο και η δεξιά και φιλελεύθερη αντιπολίτευση είχαν υποστηρίξει την ένταξη στο ευρώ ενώ τα κόμματα που υποστήριξαν το ΟΧΙ (53%) κατείχαν μόνο 39 από τις 179 έδρες του Κοινοβούλιου.

Στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση (βουλευτικές του 2015) η «Ενότητα» έλαβε 7,8 % και την τέταρτη θέση.

Η «Ενότητα» βρίσκεται σταθερά στην κοινοβουλευτική αντιπολίτευση της Δανίας. Ωστόσο έχει κατά καιρούς ψηφίσει κάποια μέτρα του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (1998, 2011) που έκρινε φιλολαϊκά. Ας σημειωθεί ότι η Δανία κυβερνάται μόνιμα από κυβερνήσεις μειοψηφίας.

Η «Ενότητα» εκπροσωπείται σήμερα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο από έναν συνεργαζόμενο ανεξάρτητο βουλευτή που συμμετέχει τεχνικά στην ομάδα GUE/NGL. Παλαιότερα η «Ενότητα» συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Αντικαπιταλιστικό Κόμμα, το οποίο όμως σήμερα ουσιαστικά δεν υπάρχει.

Επίσημη ιστοσελίδα: http://org.enhedslisten.dk/content/red-green-alliance

Ισπανία, «Ποδέμος»

Το ισπανικό κίνημα «Ποδέμος» ιδρύθηκε στις 17 Γενάρη 2014 από μερικές δεκάδες ακτιβιστές, συνδικαλιστές και πανεπιστημιακούς της ευρύτερης Αριστεράς που υπόγραψαν το μανιφέστο «Να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας μετατρέποντας την αγανάκτηση σε πολιτική αλλαγή» (Mover ficha: convertir la indignación en cambio político). Θα μπορούσε να θεωρηθεί πολιτική συνέχεια του κινήματος των «Αγανακτισμένων» (Indignados) και της «15ης Μάη» (15Μ).

Τοποθετείται ιδεολογικά αριστερά της ισπανικής σοσιαλδημοκρατίας (PSOE).

Η ιδεολογική του ταυτότητα περιλαμβάνει την κριτική των πολιτικών λιτότητας που επέβαλαν στην Ισπανία (όπως και σε άλλες χώρες) η ΕΕ και οι ντόπιες κυβερνήσεις, την κριτική του πολιτικού συστήματος, καταδίκη της διαφθοράς και της φοροαποφυγής, διεκδίκηση νέων μορφών δημοκρατικής συμμετοχής των πολιτών και συνταγματικής αλλαγής, διεκδίκηση των δικαιωμάτων των γυναικών και των μειονοτήτων, ισοτιμία μεταξύ των λαών και των κρατών στον κόσμο, αγώνα για την διεθνή ειρήνη και ενάντια στους εξοπλισμούς.

Στους κόλπους του «Ποδέμος» συνυπάρχουν τάσεις που επιθυμούν την έξοδο από την ΕΕ, την ζώνη του ευρώ και τάσεις που θεωρούν πως η παραμονή ελιναι ασφαλέστερος δρόμος. Όσον αφορά το ΝΑΤΟ, το «Ποδέμος» προτείνει την διεξαγωγή δημοψηφίσματος, όπως ακριβώς και για την μοναρχία.

Οι κεντρικές πολιτικές επιλογές του «Ποδέμος» καθώς και η ηγεσία του καθορίστηκαν από την 1η Εθνική Συνδιάσκεψη (Asamblea Ciudadana Estatal) στις 5 Ιούνη 2014 και επανακαθορίστηκαν στην 2η ΕΣ στις 12 Φλεβάρη 2017. Και στις δύο ΕΣ ακολουθήθηκε η γραμμή της ισορροπίας ανάμεσα στις διαφορετικές τάσεις.

Στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση (βουλευτικές 2016) το κίνημα «Ποδέμος» έλαβε, μαζί με τους συμμάχους του, 21% και την δεύτερη θέση.

Συγκροτεί στο Ισπανικό Κοινοβούλιο ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα (71 εκλεγμένοι) που αντιπολιτεύτηκε δυναμικά την δεξιά κυβέρνηση Ραχόι και συνέβαλε στην πτώση της τον Ιούνη του 2018. Από εκείνη την ημερομηνία η Ισπανία κυβερνάται από κυβέρνηση μειοψηφίας του σοσιαλδημοκράτη Πέδρο Σαντσές την οποία το «Ποδέμος» ανέχεται παθητικά, προσπαθώντας να βαρύνει για την υιοθέτηση φιλολαϊκών μέτρων όπως η πρόσφατη αύξηση του βασικού εργατικού μισθού.

Το κίνημα «Ποδέμος» έχει σήμερα 5 εκλεγμένος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και συμμετέχει τεχνικά στην ομάδα GUE/NGL του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Επίσημη ιστοσελίδα: https://podemos.info/?lang=en

Πορτογαλία, Μπλόκο της Αριστεράς

Το Μπλόκο της Αριστεράς (Bloco de Esquerda) ιδρύθηκε στις 24 Μάρτη 1999 στην Πορτογαλία από τέσσερα κόμματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς (UDP, PSR, PXXI/MDP, Ruptura/FER) και μικρότερες ομάδες. Αν και το Μπλόκο λειτουργεί από την αρχή ως ενιαίο κόμμα, οι συνιστώσες του διατηρούν την οργανωτική δομή και αυτονομία τους.

Τοποθετείται ιδεολογικά αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας.

Η ιδεολογική του ταυτότητα χαρακτηρίζεται από: καταγγελία των πολιτικών νεοφιλελεύθερης λιτότητας, απορρύθμισης της αγοράς εργασίας και ιδιωτικοποιήσεων που επέβαλε στην Πορτογαλία η Τρόικα και πάλη για την ανατροπή τους, διεκδίκηση δικαιωμάτων για μειονότητες, μετανάστες και πρόσφυγες, πάλη για την διασφάλιση της ισότητας των φύλων, συμμετοχή στις οικολογικές κινητοποιήσεις και αιτήματα, δημοκρατική μετάβαση στο σοσιαλισμό.

Αρχικά το Μπλόκο είχε κρατήσει φιλική στάση προς την ΕΕ, πρεσβεύοντας την δημοκρατική και φιλολαϊκή μεταρρύθμιση της από τα μέσα. Ωστόσο, μετά την συντριβή του εγχειρήματος ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, η κεντρική θέση του κόμματος είναι πως δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική αλλαγή μέσα στη ζώνη του ευρώ.

Το Μπλόκο υποστηρίζει σταθερά την έξοδο της Πορτογαλίας από το ΝΑΤΟ και την αποχώρηση των νατοϊκών δυνάμεων από την Πορτογαλία.

Το Μπλόκο έχει από το 2014 εξαμελή συλλογική ηγεσία.

Στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση (βουλευτικές εκλογές 2015) το Μπλόκο της Αριστεράς έλαβε 10,2 % και την τρίτη θέση.

Με 19 βουλευτές στο Κοινοβούλιο(σε σύνολο 230) το Μπλόκο παρέχει ψήφο ανοχής, από τον Νοέμβρη του 2015, στην πορτογαλική κυβέρνηση του σοσιαλιστή Αντόνιο Κόστα (António Costa) μετά από προγραμματική μετεκλογική συμφωνία με το Σοσιαλιστικό Κόμμα που περιλαμβάνει μέτρα αντιστροφής της σκληρής λιτότητας που επέβαλε η Τρόικα στην Πορτογαλία. Ωστόσο, το Μπλόκο και οι συνιστώσες του, ασκούν έντονη κριτική στην κυβέρνηση Κόστα, μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο καθώς η κυβέρνηση αυτή, προσκολλημένη στον νεοφιλελευθερισμό και τα ευρωατλαντικά δόγματα, προσπαθεί με κάθε ευκαιρία να αδρανοποιήσει τις συμφωνίες που έχει κάνει με το Μπλόκο και το Κομμουνιστικό Κόμμα. 

Το Μπλόκο της Αριστεράς έχει σήμερα μια εκλεγμένη  στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την Μαρίζα Ματίας (Marisa Matias). Συμμετέχει στην ομάδα GUE/NGL του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Επίσημη ιστοσελίδα: https://www.bloco.org

Σουηδία, Αριστερό Κόμμα

Το Αριστερό Κόμμα (Vänsterpartiet) προήλθε από την σταδιακή μετεξέλιξη του ιστορικού Σουηδικού Κομμουνιστικού Κόμματος που ιδρύθηκε το 1917. Τοποθετείται ιδεολογικά αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1950 τα μέλη και στελέχη του υπέστησαν διώξεις από τις δεξιές κυβερνήσεις και από τους Σοσιαλδημοκράτες, για την αντιπολεμική δράση τους και τις θέσεις του Κόμματος στην εξωτερική πολιτική.

Η ιδεολογική του ταυτότητα στοιχειοθετείται σήμερα από: την διεκδίκηση αντιστροφής των ιδιωτικοποιήσεων, την προάσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων, την διεύρυνση της επιδοματικής πολιτικής για τους άνεργους, την διεύρυνση της ισότητας των φύλων και των δικαιωμάτων των γυναικών, την φιλομεταναστευτική πολιτική, την προστασία του κλίματος και της βιόσφαιρας, την δημοκρατική μετάβαση στο σοσιαλισμό.

Ας σημειωθεί ότι στην Σουηδία ο τομέας των δημόσιων και κοινωνικών υπηρεσιών είναι ο μεγαλύτερος της οικονομίας με συμμετοχή 21% στο ΑΕΠ.

Αν και μέλος της ΕΕ, η Σουηδία δεν είναι μέλος της ζώνης του ευρώ. Ο Σουηδικός λαός απέρριψε με 56% το ενιαίο νόμισμα στο δημοψήφισμα του 2003. Το Αριστερό Κόμμα, οι Πράσινοι και το Κέντρο είχαν τοποθετηθεί εναντίον του ευρώ, η Δεξιά υπέρ, ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες ήταν διχασμένοι.

Με δημοψήφισμα αποφασίστηκε επίσης (Ναι 52%) η ένταξη της Σουηδίας στην ΕΕ το 1994. Σε εκείνο το δημοψήφισμα το Αριστερό Κόμμα, οι Πράσινοι και τα συνδικάτα είχαν ταχθεί εναντίον της ένταξης, τα νεοφιλελεύθερα κόμματα υπέρ, ενώ τα υπόλοιπα κόμματα ήταν διχασμένα.

Η Σουηδία ακολουθεί παραδοσιακά ουδέτερη εξωτερική πολιτική και ως εκ τούτου απέχει από στρατιωτικές συμμαχίες, ειδικά από το ΝΑΤΟ. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια, η προηγούμενη δεξιά αλλά και η παρούσα σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση, με πρόσχημα την υποτιθέμενη ρωσική απειλή, ενισχύουν την συνεργασία της χώρας με το ΝΑΤΟ, με το οποίο υπογράφουν στρατιωτικές συνθήκες και διεξάγουν γυμνάσια. Αγοράζουν επίσης ακριβούς εξοπλισμούς και προωθούν την θέση της Σουηδίας στην παγκόσμια αγορά όπλων. Το Αριστερό Κόμμα, και άλλες δυνάμεις, αντιτίθενται σε αυτή την πολιτική. Στα πλαίσια της διεθνιστικής αλληλεγγύης, το Αριστερό Κόμμα είναι ιδιαίτερα ενεργό σε δράσεις συμπαράστασης στον Παλαιστινιακό λαό.

Στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση (βουλευτικές εκλογές του 2018) το Αριστερό Κόμμα έλαβε 8% και την πέμπτη θέση.

Το Αριστερό Κόμμα στηρίζει κριτικά στο Κοινοβούλιο την σημερινή κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων χωρίς όμως να συμμετέχει. Η τακτική αυτή επαναλαμβάνει εκείνην που ακολουθήθηκε στις εκλογές του 2014. Τότε η κεντροαριστερή κυβέρνηση διατηρήθηκε στην εξουσία χάρη σε πρωτόκολλο κοινής ανοχής που υπόγραψε με τα κόμματα της Δεξιάς. Το Αριστερό Κόμμα αντιπολιτεύτηκε τις πολιτικές της και στηλίτευσε την ανακύκλωση του παλιού πολιτικού προσωπικού, παρέχοντας ευκαιριακά υποστήριξη σε κυβερνητικές προτάσεις. Το 2018 απείλησε όξυνση σχέσεων με τους Σοσιαλδημοκράτες, στο όνομα της Αριστερής ταυτότητας, τελικά όμως ήρθε σε συμφωνία. Η τακτική αυτή απέδωσε εκλογικά καθώς το 2018 το Αριστερό Κόμμα αύξησε τους ψήφους και τους βουλευτές του.

Το Αριστερό Κόμμα έχει σήμερα μια εκλεγμένη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Συμμετέχει τεχνικά στην ομάδα GUE/NGL του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και είναι βασικός συντελεστής της Πράσινης Αριστερής Συμμαχίας του Βορρά (NGLA).

Επίσημη ιστοσελίδα: https://www.vansterpartiet.se

Φινλανδία, Αριστερή Συμμαχία

Η «Αριστερή Συμμαχία» (Vasemmisto ή Vas) ιδρύθηκε στην Φινλανδία το 1990 από την συγχώνευση του Κομμουνιστικού Κόμματος Φινλανδίας (SKP), και των μετωπικών του οργανώσεων Δημοκρατική Ένωση του Φινλανδικού Λαού (SKDL) και Δημοκρατική Ένωση Φινλανδών Γυναικών (SNDL).

Τοποθετείται ιδεολογικά αριστερά της σοσιαλδημοκρατίας.

Η σημερινή ταυτότητα της «Συμμαχίας» είναι πολύ διαφοροποιημένη από την εκείνην του ΚΚ, ενός από τα ισχυρότερα στον «δυτικό κόσμο», έντονα εξαρτώμενου από την Σοβιετική Ένωση που του παρείχε καθοριστική υποστήριξη.

Η Αριστερή Συμμαχία προτείνει ένα «ανανεωμένο πρόγραμμα για την Αριστερά» που να περιλαμβάνει: στροφή της οικονομίας προς την αειφόρο ανάπτυξη, διεύρυνση της πολιτικής και οικονομικής δημοκρατίας, φορολογική δικαιοσύνη και πάταξη του διεθνούς φορολογικού ντάμπινγκ, πάταξη της αδήλωτης οικονομίας, διεύρυνση της ισότητας των φύλων, διασφάλιση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, προάσπιση και δημοκρατική μεταρρύθμιση του κοινωνικού κράτους, ανάπτυξη των κοινωνικών αγαθών, μείωση του ωραρίου εργασίας.

Η Αριστερή Συμμαχία έχει συμμετάσχει σε κυβερνήσεις συνεργασίας Κεντροαριστεράς, Οικολόγων και Αριστεράς το 1995, 1999 και 2011.

Η Αριστερή Συμμαχία ασκεί κριτική στον τρόπο με τον οποίο η ΕΕ και η ΕΚΤ αντέδρασαν στην κρίση που σοβεί μετά το 2008. Θεωρεί ότι η δομή του ευρώ ευνοεί την όξυνση των αντιθέσεων μέσα στην Ευρώπη και στο εσωτερικό των κρατών μελών. Θεωρεί όμως ότι συνυπεύθυνες για τα αποτελέσματα της κρίσης είναι εξίσου οι ντόπιες οικονομικές ολιγαρχίες και δεν προτάσσει την έξοδο από το ευρώ ως λύση. Προτείνει την δημοκρατική και φιλολαϊκή μεταρρύθμιση των θεσμών της ΕΕ.

Η Φινλανδία ακολουθεί παραδοσιακά ουδέτερη εξωτερική πολιτική και ως εκ τούτου απέχει από στρατιωτικές συμμαχίες και ειδικά από το ΝΑΤΟ. Ωστόσο, όπως και στη Σουηδία, τα τελευταία χρόνια, οι κυβερνήσεις της ενισχύουν την συνεργασία της χώρας με το ΝΑΤΟ, με πρόσχημα την υποτιθέμενη ρωσική απειλή, με το οποίο υπογράφουν στρατιωτικές συνθήκες και διεξάγουν γυμνάσια. Αγοράζουν επίσης ακριβούς εξοπλισμούς. Η Αριστερή Συμμαχία αντιτίθεται σε αυτήν την πολιτική, όπως αντιτίθεται στην συγκρότηση «ευρωπαϊκού στρατού» αλλά και στην σύσφιξη των στρατιωτικών σχέσεων με την γειτονική Σουηδία.

Στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση (βουλευτικές του 2015) η Αριστερή Συμμαχία έλαβε 7% και την πέμπτη θέση. Το αποτέλεσμα αυτό είναι η κατάληξη μιας σταθερής εκλογικής πτωτικής τάσης που εμφανίζει η Αριστερά στην Φινλανδία σε σχέση με ποσοστό μεγαλύτερο του 20% που έπαιρνε η SKDL από το 1944 μέχρι το 1966. Η SKDL είχε συμμετάσχει σε κυβερνήσεις συνεργασίας το 1945, 1946, 1966, 1968, 1970, 1977, 1979, 1982.

Η Αριστερή Συμμαχία δίνει σήμερα μάχη ως αντιπολίτευση ενάντια στην κεντροδεξιά κυβέρνηση του Juha Sipilä που επιβάλλει μέτρα σκληρής αντεργατικής λιτότητας, επιδοτεί από τον κρατικό προϋπολογισμό βιομηχανίες που μολύνουν το περιβάλλον, διαλύει το μέχρι σήμερα υποδειγματικό εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας, περικόπτει την βοήθεια της Φινλανδίας στις φτωχές χώρες, βυθίζεται σε σκάνδαλα και καλύπτει την φοροδιαφυγή.

Η Αριστερή Συμμαχία έχει σήμερα μια εκλεγμένη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την Μέργια Κιλόνεν (Merja Kyllönen) και συμμετέχει τεχνικά στην ομάδα GUE/NGL του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και στην Πράσινη Αριστερή Συμμαχία του Βορρά (NGLA).

Επίσημη ιστοσελίδα: http://www.vasemmisto.fi/vasemmistoliitto/english/left-alliance

Δημοσιογραφική ανταπόκριση: Το ευρωπαϊκό κίνημα «Τώρα ο λαός» διευρύνεται!

Πηγή: https://lafranceinsoumise.fr/2018/06/27/le-mouvement-europeen-maintenant-le-peuple-selargit

Βρυξέλλες , 27 Ιουνίου 2018 

Την Τετάρτη 27 Ιουνίου 2018 πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες διάσκεψη Τύπου για να ανακοινωθεί η διεύρυνση του ευρωπαϊκού κινήματος «Τώρα ο λαός». Το κίνημα αυτό που ιδρύθηκε στη Λισαβόνα, στις 12 Απρίλη 2018, από την «Ανυπότακτη Γαλλία», το Podemos (Ισπανία) και το Πορτογαλικό Μπλόκο της Αριστεράς (Bloco de Esquerda), έχει πια διευρυνθεί προς τρία νέα πολιτικά κόμματα: την Κοκκινοπράσινη Συμμαχία της Δανίας (Enhedslisten), το Αριστερό Κόμμα της Σουηδίας (Vänsterpartiet) και την Αριστερή Συμμαχία (Vasemmisto) της Φινλανδίας.

Η συνέντευξη Τύπου μεταδόθηκε ζωντανά στο διαδίκτυο και είναι πάντα προσβάσιμη μέσω αυτού του συνδέσμου διαδικτύου. Συμμετείχαν σε αυτήν οι παρακάτω εκπρόσωποι ευρωπαϊκών αριστερών πολιτικών σχηματισμών:

- Catarina MARTINS (Bloco de Esquerda - Πορτογαλία)

- Jean Luc-MELENCHON (France Insoumise - Ανυπότακη Γαλλία)

- Younous OMARJEE (France Insoumise - Ανυπότακη Γαλλία)

- Pernille SKIPPER (Κοκκινοπράσινη Συμμαχία Δανίας, Enhedslisten)

- Malin BJORK (Αριστερό Κόμμα Σουηδίας, Vänsterpartiet)

- Merja KYLLÖNEN (Αριστερή Συμμαχία Φινλανδίας, Vasemmisto)

- Miguel URBAN (Podemos - Ισπανία)

Αυτός είναι ο σύνδεσμος προς την διάσκεψη Τύπου:

http://web-events.streamovations.be/index.php/event/stream/and-now-the-people

Η «Ανυπότακη Γαλλία» είχε στείλει στις Βρυξέλλες αντιπροσωπεία αποτελούμενη από τον ευρωβουλευτή Γιουνούς Ομαρτζή (Younous OMARJEE) και τον Ζαν-Λικ Μελανσόν (Jean-Luc MÉLENCHON), που παρέστησαν στη διάσκεψη Τύπου, αλλά και από τον βουλευτή της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης Αντριέν Κατνένς (Adrien QUATENNENS) και την συνυπεύθυνη του πολιτικού προγράμματος Σαρλότ Ζιράρ (Charlotte GIRARD) που συνόδευαν τους δύο πρώτους.

Οι εκπρόσωποι υπόγραψαν μια δήλωση συμπληρωματική στο κείμενο «Τώρα ο λαός» που είχε υπογραφεί στη Λισαβόνα στις 12 Απρίλη 2018. Η δήλωση της Λισαβόνας παρατίθεται στην συνέχεια.

=====================================

Δήλωση της Λισαβόνας, 12 Απρίλη 2018

«ΤΏΡΑ Ο ΛΑΌΣ»

«Για μια επανάσταση πολιτών στην Ευρώπη»

Η Ευρώπη δεν ήταν ποτέ τόσο πλούσια όσο σήμερα. Ποτέ όμως δεν ήταν και τόσο άνιση. Δέκα χρόνια μετά την έκρηξη της χρηματοπιστωτικής κρίσης, την οποία οι λαοί μας δεν θα έπρεπε να είχαν πληρώσει, διαπιστώνουμε ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις καταδίκασαν τους λαούς μας σε μια χαμένη δεκαετία.

Η δογματική, παράλογη και αναποτελεσματική εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας δεν κατάφερε να επιλύσει κανένα από τα διαρθρωτικά προβλήματα που προκάλεσαν αυτήν την κρίση. Αντίθετα, έχει δημιουργήσει τεράστια περιττά βάσανα στους λαούς μας. Με πρόσχημα την κρίση και την εφαρμογή «σχεδίων προσαρμογής», οι κυβερνήτες προσπάθησαν να διαλύσουν συστήματα δικαιωμάτων και κοινωνικής προστασίας που είχαν απαιτήσει δεκαετίες αγώνων για να κατοχυρωθούν. Έχουν καταδικάσει ολόκληρες γενιές νέων στην μετανάστευση, την ανεργία, την επισφάλεια και τη φτώχεια. Έχουν χτυπήσει με ιδιαίτερη ωμότητα τους πιο ευάλωτους, οι οποίοι έχουν περισσότερο ανάγκη προστατευτικών πολιτικών και κρατικής παρέμβασης. Προσπάθησαν να να μας εξοικειώσουν στην ιδέα πως κάθε εκλογική αναμέτρηση δεν είναι παρά αποκλειστική επιλογή μεταξύ του φιλελεύθερου status quo και της απειλής της Άκρας Δεξιάς.

Ήρθε η ώρα να σπάσουμε τα δεσμά των ευρωπαϊκών συνθηκών που επιβάλλουν την λιτότητα και προάγουν το φορολογικό και κοινωνικό ντάμπινγκ. Έφτασε ο καιρός για όσους πιστεύουν στη Δημοκρατία να κάνουν ένα ακόμα βήμα για να σταματήσουν αυτόν τον απαράδεκτο κατήφορο. Πρέπει να βάλουμε το οικονομικό σύστημα, σήμερα άδικο, αναποτελεσματικό και μη βιώσιμο, στην υπηρεσία της ζωής και κάτω από τον δημοκρατικό έλεγχο των πολιτών. Χρειαζόμαστε θεσμούς που να υπηρετούν τις πολιτικές ελευθερίες και τα κοινωνικά δικαιώματα, που είναι η ίδια η βάση της Δημοκρατίας. Έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα λαϊκό, κυρίαρχο, δημοκρατικό, το οποίο θα υπερασπίζεται τις καλύτερες κατακτήσεις των γιαγιάδων και παππούδων μας, των πατεράδων και μανάδων μας, και θα κληροδοτήσει μια δίκαιη, αειφόρο και βιώσιμη κοινωνική τάξη στις μελλοντικές γενιές.

Σε ένα τέτοιο πνεύμα ανυποταξίας στην παρούσα κατάσταση πραγμάτων, πνεύμα δημοκρατικής εξέγερσης και εμπιστοσύνης στη δημοκρατική ικανότητα των λαών μας ενάντια στο πεθαμένο σχέδιο των ελίτ των Βρυξελλών κάνουμε σήμερα στη Λισαβόνα ένα βήμα μπροστά. Κάνουμε έκκληση στους λαούς της Ευρώπης να ενωθούν στο έργο της οικοδόμησης ενός διεθνούς πολιτικού κινήματος, λαϊκού και δημοκρατικού, για να οργανωθεί η υπεράσπιση των δικαιωμάτων και της κυριαρχίας των λαών μας ενάντια σε μια απαρχαιωμένη, άδικη και αποτυχημένη τάξη πραγμάτων που μας οδηγεί κατ'ευθείαν στην καταστροφή.

Όσες και όσοι επιθυμούν την υπεράσπιση της οικονομικής δημοκρατίας, ενάντια στους μεγάλους απατεώνες και στο 1% που ελέγχει περισσότερο πλούτο από όλον τον υπόλοιπο πληθυσμό του πλανήτη, όσες και όσοι επιθυμούν πολιτική Δημοκρατία ενάντια σε εκείνους που ξανασηκώνουν τις σημαίες του μίσους και της ξενοφοβίας, όσες και όσοι επιθυμούν Δημοκρατία φεμινιστική ενάντια σε ένα σύστημα που επιβάλλει καθημερινά διακρίσεις σε όλους τους τομείς της ζωής σε βάρος του μισού πληθυσμού, όσες και όσοι επιθυμούν Δημοκρατία οικολογική, ενάντια σε ένα μη βιώσιμο οικονομικό σύστημα που απειλεί την ίδια τη συνέχεια της ζωής στον πλανήτη, όσες και όσοι επιθυμούν Δημοκρατία σε διεθνές επίπεδο και ειρήνη ενάντια σε όσους θέλουν να οικοδομήσουν και πάλι την Ευρώπη του πολέμου, όσες και όσοι συμμερίζονται την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις αρχές της ζωής στη βάση του καλού, θα βρουν σε αυτό το κίνημα το σπίτι τους.

Κουραστήκαμε να ζούμε με σκέτες ελπίδες. Βαρεθήκαμε να ακούμε αυτούς που μας κυβερνούν από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες. Ξεκινούμε σκληρή δουλειά για την οικοδόμηση ενός νέου σχεδίου οργάνωσης για την Ευρώπη. Μιας δημοκρατικής, δίκαιης και δίκαιης οργάνωσης που να σέβεται την κυριαρχία των λαών. Μιας οργάνωσης που να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και τις ανάγκες μας. Μιας νέας οργάνωσης που να υπηρετεί τους λαούς.