Φανατικά πιόνια στη σκακιέρα των ισχυρών

Η προαναγγελία είχε γίνει σε όλους τους δυνατούς τόνους κυριολεκτικά από την πρώτη στιγμή : η σύγκριση με την 11η Σεπτέμβρη, ο στρατός στους δρόμους του Παρισιού, το κλείσιμο των συνόρων, το «είμαστε σε πόλεμο» του Ολάντ, η δήλωση του Ομπάμα για συμμετοχή σε αντίποινα της Γαλλίας, έγιναν σχεδόν ταυτόχρονα με τα τρομοκρατικά χτυπήματα. Σαν έτοιμοι από καιρό, επιδιώκουν όχι τη λύση αλλά την όξυνση μέσω πολεμικών επιχειρήσεων που ασφαλώς θα έχουν ως συνέπεια αθώα θύματα και νέο μίσος. Συνεχίζουν μια αιματηρή μεταπολεμική πολιτική που πάνω από μισό αιώνα επιχειρεί  -με επιτυχία μέχρι τώρα-  να υπονομεύσει την όποια αριστερόστροφη ή έστω κοσμική αντίδραση στην κυριαρχία τους, δημιουργώντας και υποδαυλίζοντας  τις πιο ακραίες θρησκευτικές ομάδες και στην συνέχεια επεμβαίνοντας εναντίον τους και εδραιώνοντας την επιρροή της Δύσης.

Τα τελευταία χρόνια, οι μεσανατολικές κρίσεις εξάγονται στη Δύση με μεγαλύτερη ένταση. Παρότι τα χτυπήματα σε δυτικούς στόχους είναι εντυπωσιακά [1] ωστόσο στην πραγματικότητα δεν πρόκειται παρά για μεμονωμένα γεγονότα  σε σχέση με τις χρόνιες συρράξεις που ολοένα και γενικεύονται, τις εκτεταμένες καταστροφές και τους ποταμούς αίματος σε Ασία και Αφρική που συνήθως δεν αποτελούν καν είδηση.  Μόλις σήμερα, 30 νεκροί από έκρηξη στη Νιγηρία, όπου η Μπόκο Χαραμ ετοιμάζει το δικό της ισλαμικό κράτος.

Η πρώτη ανάγνωση αυτών των ενεργειών είναι η απεγνωσμένη απόπειρα φανατικών να μεταφέρουν στις κοινωνίες της Δύσης ένα μέρος του τρόμου που ζουν οι δικές τους κοινωνίες λόγω των δυτικών επεμβάσεων. O στόχος αυτός είναι εύληπτος στα πλαίσια του πανάρχαιου νόμου «οφθαλμον αντί οφθαλμού» με προφανή σκοπό την ανόρθωση του πολεμικού φρονήματος και την εδραίωση της εξουσίας των φονταμενταλιστών. Είναι όμως μόνο αυτό;

Κοινωνίες που αδικούνται, εξαθλιώνονται, ωθούνται στον αλληλοσπαραγμό, γεννάν φανατισμό και κάθε είδους βία και χάος. Όταν μάλιστα ομάδες φανατικών  εκπαιδεύονται και υποστηρίζονται στα πλαίσια προώθησης γεωστρατηγικών συμφερόντων υπέρτερων δυνάμεων, τότε η κατάσταση παροξύνεται και συχνά γίνεται ανεξέλεγκτη.  Η εξέλιξη αυτή είναι εύκολα προβλέψιμη. Είναι γνωστό ότι ο ISIS υποστηρίχθηκε αν όχι προετοιμάσθηκε από ΗΠΑ και Ε.Ε. και έγινε ανεκτός από την Τουρκία που τον χρησιμοποίησε ποικιλοτρόπως να χτυπήσει τους Κούρδους. Είναι επίσης γνωστό ότι οι ανακατατάξεις στις αραβικές χώρες και ο διαμελισμός της Συρίας, έχουν προετοιμαστεί από χρόνια όπως αποκάλυψε το WIKILEAKS  και άλλες πηγές και όπως ομολογούν οι αξιωματούχοι σε ομιλίες και συνεντεύξεις.

Την περίοδο που διανύουμε, η ένταση κορυφώνεται. Τον Οκτώβρη, το ΝΑΤΟ προχώρησε στη μεγαλύτερη στρατιωτική άσκηση που έχει κάνει ποτέ στη Μεσόγειο, με αιτιολογία τον κίνδυνο του ISIS. Οι θύλακες υποβάθμισης και αποκλεισμού, οι συνοικίες των μουσουλμάνων δεύτερης και τρίτης γενιάς στις αποικιακές μητροπόλεις στη Γαλλία, την Αγγλία, το Βέλγιο, αποδεικνύονται φυτώρια εκκόλαψης του εσωτερικού εχθρού. Από την άλλη οι προσφυγικές ροές, πυροδοτούν εντάσεις στις πληγωμένες από την νεοφιλελεύθερη επίθεση και ευάλωτες στην ξενοφοβία ευρωπαϊκές κοινωνίες.  Οι ακροδεξιοί δείχνουν τα δόντια τους.  Ο αποκλεισμός και η περιθωριοποίηση των αραβικής και αφρικανικής προέλευσης πολιτών, εντείνεται μετά από κάθε τέτοια ενέργεια.  Όσο οι κοινωνίες της Δύσης βυθίζονται στην ανασφάλεια,  την ύφεση και την ανεργία, τόσο πιο έντονη γίνεται η ανάγκη ελέγχου της δυσαρέσκειας.  Τι πιο ασφαλές από ένα μίγμα φόβου και καταστολής για λόγους ασφάλειας; Τι πιο βολικό από ένα περιορισμένο και ειδικευμένο εργατικό δυναμικό προσφύγων που θα παίζουν ταυτόχρονα και το ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου;  Εθνικιστικές κραυγές του Ολάντ στο γαλλικό κοινοβούλιο,  έκτακτα μέτρα αστυνομοκρατίας,  φόβος πάνω από την Ευρώπη. Αν στόχος του ΙSIS, ήταν η βοήθεια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική των ευρωπαϊκών ομίλων και τραπεζιτών, η τόνωση της στρατιωτικής βιομηχανίας και το άλλοθι στις κυβερνήσεις να περιστείλουν δικαιώματα , τότε τον πετυχαίνει. Με κάθε τρομακτική ενέργεια, κάθε ανατριχιαστικό βίντεο, κάθε νέα απειλή, κάθε στρατιωτική επιχείρηση, οι λαοί της Ευρώπης παίρνουν το μήνυμα. Μέσα τα κεφάλια.

Αν οι προθέσεις φαίνονται από το αποτέλεσμα, ποιες είναι οι άμεσες συνέπειες της τρομοκρατικής επίθεσης στο Παρίσι;  Όσο λογικό είναι να υποθέτουμε ότι η Δύση γνωρίζει πως ακριβώς θα εξελιχθούν οι επεμβάσεις της, είτε οι στρατιωτικές (Ιρακ, Αφγανιστάν), είτε η υπόθαλψη ισλαμικών και φασιστικών ομάδων (Ταλιμπαν, Ουκρανοί ακροδεξιοί, ΙSIS, AλΚάιντα) άλλο τόσο εύλογο είναι να υποθέσουμε ότι και ο ΙSIS γνωρίζει ότι τα επακόλουθα των χτυπημάτων στο Παρίσι θα ήταν η στρατιωτική επίθεση υπέρτερων δυνάμεων στην περιοχή του. Και είναι η πρώτη φορά που οι – υποτιθέμενοι- κυβερνώντες μιας περιοχής αναλαμβάνουν άμεσα την ευθύνη μιας τρομοκρατικής επίθεσης στη Δύση[2].  Οι διαδρομές που συνδέουν μεγάλες εταιρείες και δυτικές κυβερνήσεις με τους ιθύνοντες του δήθεν Χαλιφάτου είναι πολλές και αρκετές αναγνωρισμένες. Αμερικάνοι, Γάλλοι, Άγγλοι ακόμη και Έλληνες[3], εκπαιδεύουν, προμηθεύουν όπλα, αγοράζουν πετρέλαιο. 40 τέτοιους συνδέσμους ανακοίνωσε ότι γνωρίζει ο Πούτιν, στην σύνοδο των G20  στην Αττάλεια. Δεν χρειάζεται να εφαρμόσει κανείς θεωρίες συνομωσίας για να συμπεράνει ότι υπάρχουν δίαυλοι συνεννόησης των αντιμαχόμενων πλευρών στο ματωμένο μεσανατολικό κουβάρι.

Θα ήταν υπερβολή να περιμέναμε από τη χώρα μας μια θαρραλέα πολιτική αντίστασης στην αιματηρή και βρώμικη εμπλοκή στη Συρία και όχι μόνο; Προφανώς έχοντας δεχτεί το ρόλο μας ως προτεκτοράτου κάτι τέτοιο είναι περίπου αδύνατο, όπως έχει καταστεί σαφές από τις μέχρι σήμερα κινήσεις προς το Ισραήλ, την Ουκρανία, την διολίσθηση στο Κυπριακό,  την ψήφιση της παράτασης  κυρώσεων κατά της Ρωσίας, την πρόσδεση στο άρμα ΗΠΑ – ΝΑΤΟ-  Γαλλίας- Γερμανίας. 

Μόνη κατεύθυνση για τους λαούς, ένα νέο κίνημα ειρήνης, σαν αυτό της δεκαετίας του 60,  και ένα ολόψυχο έμπρακτο κίνημα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες. Η εθνική περιχαράκωση, η έστω και συγκαλυμμένη ξενοφοβία, η ισλαμοφοβία παίζουν το παιχνίδι των κυρίαρχων του κόσμου.  Μας βυθίζουν στον κοινωνικό αυτοματισμό και στην αποξένωση.  Ο ανθρωπισμός, η επίγνωση και η λογική είναι το σημαντικότερο όπλο απέναντι στον τυφλό παραλογισμό του ιμπεριαλισμού, της δικτατορίας των αγορών και του τρόμου των όπλων.  Η αλληλεγγύη όπλο των λαών.   

[1] (11η Σεπτεμβρίου 2001 Ν. Υόρκη, 11 Μαρτίου 2004 Μαδριτη στο σιδηροδρομικό σταθμό Ατότσα, 7 Ιούλη 2005 σε λεωφορεία στο Λονδίνο, 23 Μαίου 2014, εβραικό Μουσείο Βρυξέλλες,  7 Γενάρη 2015 στο περιοδικό ΣαρλύΕμπντό στο Παρίσι

[2] Οι επιθέσεις στο Ιρακ αιτιολογήθηκαν από ψευδείς πληροφορίες για όπλα μαζικής καταστροφής, στο Αφγανιστάν γιατί θεωρήθηκε ότι οι Ταλιμπάν  υπέθαλπαν την ΑλΚάιντα.

[3] Τον Γενάρη του 2015, πλοίο του Δ.Μελισανίδη βομβαρδίστηκε στο λιμάνι της Ντέρνα, προπύργιου των τζιχαντιστών στη Λιβύη γιατί θεωρήθηκε ότι μετέφερε τζιχαντιστές ή πετρέλαιο.