Φοιτητικές Εκλογές 2024: Ο αγώνας ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια εκφράστηκε και στην κάλπη

Ενός κι­νή­μα­τος που ήρθε, μετά από τρία χρό­νια νη­νε­μί­ας, να επα­νε­νερ­γο­ποι­ή­σει τους φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους και τις συλ­λο­γι­κές τους δια­δι­κα­σί­ες, να θυ­μί­σει τη δύ­να­μη των κα­τα­λή­ψε­ων διαρ­κεί­ας, να βγά­λει πα­νελ­λα­δι­κά χι­λιά­δες φοι­τη­τές και φοι­τή­τριες στο δρόμο, να ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποι­ή­σει από­το­μα μια ολό­κλη­ρη γενιά. Αυτή, λοι­πόν, η ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­ση ήταν που οφεί­λα­με, ως φοι­τη­τι­κή αρι­στε­ρά, να φρο­ντί­σου­με να σφρα­γι­στεί από τα εκλο­γι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα. Και σε κά­ποιο βαθμό αυτό συ­νέ­βη. Η προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δος μά­λι­στα, χρω­μα­τί­στη­κε και από την πα­γκό­σμια φοι­τη­τι­κή ιντι­φά­ντα, η οποία όχι μόνο δια­τή­ρη­σε την κοινή γνώμη μέσα στις σχο­λές κοντά στην ατζέ­ντα της αρι­στε­ράς αλλά έδωσε το μή­νυ­μα ότι τα μέσα πάλης του φοι­τη­τι­κού κι­νή­μα­τος είναι πα­γκο­σμί­ως κοινά απα­ντώ­ντας αυ­τό­μα­τα και σε όσες φωνές βιά­στη­καν να δαι­μο­νο­ποι­ή­σουν τις κα­τα­λή­ψεις και να τις πα­ρου­σιά­σουν ως πα­θο­γέ­νεια του Ελ­λη­νι­κού, δη­μο­σί­ου πα­νε­πι­στη­μί­ου. 

Ήττα της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ – Πρω­τιά της ΠΚΣ

Η συμ­με­το­χή ήταν ελα­φρώς μειω­μέ­νη σε σχέση με πέρσι . Η αύ­ξη­ση της απο­χής είναι ζή­τη­μα που μας απα­σχο­λεί κάθε χρόνο καθώς η απά­ντη­ση στην επί­θε­ση που δέ­χο­νται οι φοι­τη­τι­κοί σύλ­λο­γοι, ως συλ­λο­γι­κά όρ­γα­να προ­ϋ­πο­θέ­τει την ου­σια­στι­κή τους νο­μι­μο­ποί­η­ση στον κόσμο των σχο­λών. Το θε­τι­κό, ωστό­σο, είναι ότι από τη μεί­ω­ση της συμ­με­το­χής αυτή που κυ­ρί­ως φά­νη­κε να πλήτ­τε­ται ήταν η δεξιά.

Ξε­κι­νώ­ντας με τα πο­σο­στά που ση­μεί­ω­σε η κυ­βερ­νη­τι­κή πα­ρά­τα­ξη (πε­ρί­που 25%), αυτά βρί­σκο­νται μειω­μέ­να σε σχέση με πέρσι (26,06%). Η πα­νελ­λα­δι­κή ήττα της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις του προη­γού­με­νου δια­στή­μα­τος φαί­νε­ται να συ­νε­χί­ζε­ται και στην κάλπη. Παρά την προ­σπά­θειά της ίδιας και της κυ­βέρ­νη­σης που εκ­προ­σω­πεί να ρίξει λάσπη στις κι­νη­μα­τι­κές διερ­γα­σί­ες, πα­ρου­σιά­ζο­ντας ένα ητ­τη­μέ­νο κί­νη­μα, παρά την προ­σπά­θεια να καρ­πω­θεί τη δυ­σα­ρέ­σκεια που μπο­ρεί να προ­έ­κυ­ψε από τις κα­τα­λή­ψεις και τις χα­μέ­νες εξε­τα­στι­κές και παρά την πλήρη ενερ­γο­ποί­η­ση του μη­χα­νι­σμού της όχι μόνο δεν κα­τά­φε­ρε να ανέ­βει αλλά αντί­θε­τα έπεσε. Η πτώση αυτή, σί­γου­ρα δεί­χνει ότι παρά την ψή­φι­ση τε­λι­κά του νόμου για τα μη κρα­τι­κά πα­νε­πι­στή­μια, το κλίμα πα­ρα­μέ­νει αρι­στε­ρό­στρο­φο και το φοι­τη­τι­κό υπο­κεί­με­νο φαί­νε­ται να απο­κτά συ­νεί­δη­ση του ρόλου που κα­λέ­στη­κε και κα­λεί­ται να παί­ξει η κυ­βερ­νη­τι­κή πα­ρά­τα­ξη μέσα στις φοι­τη­τι­κές κοι­νό­τη­τες. 

Στε­ρώ­ντας για τρίτη συ­νε­χό­με­νη χρο­νιά την πρω­τιά από τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, η ΠΚΣ πα­ρα­μέ­νει πα­νελ­λα­δι­κά πρώτη δύ­να­μη (32,85%), με μειω­μέ­νο όμως, πο­σο­στό συ­γκρι­τι­κά με πέρσι (34,98%). Η δια­τή­ρη­ση της πρω­τιάς της επι­βε­βαιώ­νει ότι τα τε­λευ­ταία χρό­νια ο κό­σμος των σχο­λών στρέ­φε­ται προς τα αρι­στε­ρά, τη μεί­ω­ση όμως του εκλο­γι­κού της πο­σο­στού οφεί­λει να συ­νο­δέ­ψει μια κρι­τι­κή. Η ΠΚΣ ενώ για δύο συ­νε­χό­με­νες χρο­νιές έχει λάβει την εκλο­γι­κή πρω­τιά, δεν έχει αντα­πο­κρι­θεί όπως οφεί­λει μια πα­νελ­λα­δι­κά πρώτη αρι­στε­ρή δύ­να­μη στους συλ­λό­γους. Πέρα απ’ ό,τι αφορά ορι­σμέ­να στενά κομ­μα­τι­κά γε­γο­νό­τα, οι σύ­ντρό­φισ­σες/οι της ΠΚΣ δεν έχουν προ­σπα­θή­σει να ενερ­γο­ποι­ή­σουν και να σπρώ­ξουν τους φοι­τη­τι­κούς συλ­λό­γους σε πιο αγω­νι­στι­κή τρο­χιά, με μα­ζι­κή συμ­με­το­χή φο­πι­τη­τών/τριών. Ίσα ίσα, η εμπει­ρία δεί­χνει πως σύλ­λο­γοι στους οποί­ους η ΠΚΣ έχει αυ­το­δυ­να­μία ή απο­τε­λεί τη μόνη αρι­στε­ρή δύ­να­μη, ακόμη και σε καιρό κι­νή­μα­τος, πα­ρα­μέ­νουν ανε­νερ­γοί. Δε­δο­μέ­νης της στά­σης αυτής, ο κό­σμος που ενερ­γο­ποι­ή­θη­κε και έδωσε μάχες μέσα από τα συλ­λο­γι­κά του όρ­γα­να το προη­γού­με­νο διά­στη­μα, φαί­νε­ται να ξε­περ­νά τις λο­γι­κές της ΠΚΣ και να ανα­ζη­τά ακόμη πιο ρι­ζο­σπα­στι­κές εναλ­λα­κτι­κές. 

Συ­νο­λι­κά τα πο­σο­στά των αρι­στε­ρών ψη­φο­δελ­τί­ων αγ­γί­ζουν ένα πο­σο­στό που πλη­σιά­ζει το 50%.

Όσον αφορά την ΠΑΣΠ, ση­μεί­ω­σε μια μικρή άνοδο στα πο­σο­στά της (10,50%) σε σχέση με πέρσι (9,43%). Παρά τη συ­ντη­ρη­τι­κή της στάση, η έστω μικρή, εμπλο­κή της στις συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες του κι­νή­μα­τος της εξα­σφά­λι­σε μικρή άνοδο. 

Ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά

Προ­ε­κλο­γι­κά υπο­στη­ρί­ζα­με πως προ­ϋ­πό­θε­ση για την κα­θα­ρή, μα­ζι­κό­τε­ρη έκ­φρα­ση της αγω­νι­στι­κό­τη­τας του προη­γού­με­νου δια­στή­μα­τος είναι η ενό­τη­τα, η ενω­τι­κή με­τω­πι­κή πο­λι­τι­κή των δυ­νά­με­ων της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς. Θε­ω­ρού­με πώς η απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα που έδει­ξε η συ­νερ­γα­σία των αρι­στε­ρών δυ­νά­με­ων στα πλαί­σια του κι­νή­μα­τος, έπρε­πε να απο­τυ­πω­θεί και σε επί­πε­δο εκλο­γι­κών απο­τε­λε­σμά­των. Ωστό­σο, ενώ τα πο­σο­στά της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς είναι υψη­λό­τε­ρα σε γε­νι­κές γραμ­μές συ­γκρι­τι­κά με τις εκλο­γές του 2023, ο κα­τα­κερ­μα­τι­σμός των κα­τε­βα­σμά­των δεν επέ­τρε­ψε τη μα­ζι­κή έκ­φρα­ση της κι­νη­μα­τι­κής ρι­ζο­σπα­στι­κο­ποί­η­σης. 

Αρ­χι­κά, αρ­κε­τά υψηλό πο­σο­στό για τα δε­δο­μέ­να της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς κα­τέ­γρα­ψαν τα σχή­μα­τα της ATTACK (4,89%). Στη με­γά­λη ει­κό­να, όμως, δεν μπό­ρε­σε να εκ­φρά­σει την αρι­στε­ρή με­τα­τό­πι­ση που έφερε το κί­νη­μα. Ήταν ανα­με­νό­με­νο ότι ένα κομ­μά­τι κό­σμου που αγω­νί­στη­κε, θα επέ­λε­γε την ATTACK. Ωστό­σο, συ­νε­χί­ζου­με να θε­ω­ρού­με, με βάση τα συ­μπε­ρά­σμα­τα που βγή­καν από την πε­ρί­ο­δο του κι­νή­μα­τος, ότι η πο­λι­τι­κή απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα βρί­σκε­ται στη συ­νερ­γα­σία και την κοινή δράση των δυ­νά­με­ων της αρι­στε­ράς και όχι στην πε­ρι­χα­ρά­κω­ση γύρω από την ιδε­ο­λο­γι­κή κα­θα­ρό­τη­τα. Επο­μέ­νως, η επι­λο­γή ίδρυ­σης μιας νέας πα­ρά­τα­ξης γύρω από μια συ­γκε­κρι­μέ­νη ορ­γά­νω­ση (ΝΑΡ), κα­τα­λή­γει να λει­τουρ­γεί δια­σπα­στι­κά για την, ήδη κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νη, αρι­στε­ρά μέσα στις σχο­λές, κά­νο­ντας βή­μα­τα πίσω από την πε­ρί­ο­δο του κι­νή­μα­τος. Εκτι­μού­με ότι ο τρό­πος και η χρο­νι­κή στιγ­μή της ίδρυ­σης της ATTACK κι­νεί­ται στην αντί­θε­τη κα­τεύ­θυν­ση από τη δη­μιουρ­γία ενός μα­ζι­κού, ενω­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού οχή­μα­τος, στη λο­γι­κή του «ένα σχήμα ανά κοι­νω­νι­κό χώρο», που θα μπο­ρεί να εμπνεύ­σει τον κόσμο του αγώνα και να δίνει μάχες με τη μέ­γι­στη δυ­να­τή συ­σπεί­ρω­ση δυ­νά­με­ων. 

Επί­σης, ιδιαί­τε­ρα κακή εξέ­λι­ξη που κα­θό­ρι­σε την ει­κό­να των εκλο­γι­κών απο­τε­λε­σμά­των ήταν η διά­σπα­ση του ενω­τι­κού κα­τε­βά­σμα­τος ΕΑ­ΑΚ-ΑΡΕΝ-ΑΡ­ΔΙΝ μόλις με­ρι­κές μέρες πριν από την εκλο­γι­κή ανα­μέ­τρη­ση. Φέτος, η από­φα­ση της εκλο­γι­κής συ­νερ­γα­σί­ας είχε πολύ πιο στέ­ρε­ες βά­σεις καθώς βα­σί­στη­κε στα κοινά συ­μπε­ρά­σμα­τα περί ενω­τι­κής πο­λι­τι­κής και στην συλ­λο­γι­κή εμπει­ρία που μοι­ρα­στή­κα­με οι συ­γκε­κρι­μέ­νες δυ­νά­μεις στους δρό­μους, στις κα­τα­λή­ψεις και στις γε­νι­κές συ­νε­λεύ­σεις του προη­γού­με­νου δια­στή­μα­τος. Ακόμη πιο δυ­σά­ρε­στη γί­νε­ται, βέ­βαια, η εξέ­λι­ξη λαμ­βά­νο­ντας υπόψη τον λόγο και τον τρόπο διά­σπα­σης του κα­τε­βά­σμα­τος. Αιτία που ανά­γκα­σε τις δυ­νά­μεις της Ενω­τι­κής Κί­νη­σης Σχη­μά­των και Αγω­νι­στριών (ΑΡΕΝ και μέρος των ΕΑΑΚ) και του ΑΡΔΙΝ να απο­χω­ρή­σου­με από τον εκλο­γι­κό συν­δυα­σμό ήταν η δη­μο­σί­ευ­ση μιας σει­ράς κα­ταγ­γε­λιών για πα­ρα­βια­στι­κές συ­μπε­ρι­φο­ρές εις βάρος μέ­λους των ΕΑΑΚ αλλά κυ­ρί­ως η άρ­νη­ση για λήψη μέ­τρων δια­χεί­ρι­σης της κα­τά­στα­σης και προ­στα­σί­ας του ενω­τι­κού εκλο­γι­κού κα­τε­βά­σμα­τος. 

Αντι­λαμ­βα­νό­μα­στε πως συ­μπε­ρι­φο­ρές τέ­τοιας υφής είναι ανα­με­νό­με­νο να προ­κύ­ψουν ακόμα και στους κόλ­πους της αρι­στε­ράς καθώς οι αρι­στε­ροί/ές αγω­νι­στές/τριες εί­μα­στε πα­ρά­γω­γα ενός συ­στή­μα­τος που ανα­πα­ρά­γει και ενι­σχύ­ε­ται από τον σε­ξι­σμό. Κα­θο­ρι­στι­κός, ωστό­σο, είναι ο τρό­πος δια­χεί­ρι­σης, ο οποί­ος πρέ­πει να κα­τευ­θύ­νε­ται στη δια­σφά­λι­ση ότι τόσο οι συλ­λο­γι­κό­τη­τες της αρι­στε­ράς, όσο και οι φοι­τη­τι­κοί μας σύλ­λο­γοι θα είναι ασφα­λείς για τα έμ­φυ­λα υπο­κεί­με­να και ταυ­τό­χρο­να θα απο­τε­λούν χώ­ρους στή­ρι­ξης στους οποί­ους θα μπο­ρούν να απευ­θυν­θούν οι επι­ζώ­σες έμ­φυ­λης πα­ρα­βί­α­σης/κα­κο­ποί­η­σης. Δε­δο­μέ­νης της μη­δα­μι­νής μέ­ρι­μνας που υπάρ­χει από τα πα­νε­πι­στη­μια­κά ιδρύ­μα­τα για την αντι­με­τώ­πι­ση τέ­τοιων φαι­νο­μέ­νων, ο ρόλος αυτός των συλ­λό­γων και της αρι­στε­ράς είναι πολύ κομ­βι­κός. Πρω­τί­στως για την πραγ­μα­τι­κή στή­ρι­ξη των ατό­μων που βρί­σκο­νται σε ευά­λω­τη θέση αλλά και ως απά­ντη­ση στην ερ­γα­λειο­ποί­η­ση του ζη­τή­μα­τος από την κυ­βέρ­νη­ση και τη δεξιά που έρ­χε­ται να πλα­σά­ρει ως «λύ­σεις» την Πα­νε­πι­στη­μια­κή Αστυ­νο­μία, τις κά­με­ρες και τα πει­θαρ­χι­κά που ξέ­ρου­με πολύ καλά ότι μόνο στην αντι­με­τώ­πι­ση της έμ­φυ­λης βίας δεν απο­σκο­πούν. 

Η συ­γκε­κρι­μέ­νη στάση, της σιω­πής και της πλή­ρους απου­σί­ας οποιασ­δή­πο­τε δια­χεί­ρι­σης, ήταν απο­γοη­τευ­τι­κή καθώς δεί­χνει ότι οι σύ­ντρο­φοι των ΕΑΑΚ δεν αντι­λαμ­βά­νο­νται ούτε τη ση­μα­σία που είχε στις ιδιαί­τε­ρες φε­τι­νές συν­θή­κες η ενω­τι­κή μας συ­μπό­ρευ­ση στις εκλο­γές αλλά ούτε και τις συ­νέ­πειες αυτής της επι­λο­γής τόσο για τις δυ­νά­μεις των ίδιων των ΕΑΑΚ, όσο και για την αξιο­πι­στία του χώρου της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς στο σύ­νο­λό του. Πρέ­πει, εδώ, να διευ­κρι­νι­στεί ότι η προ­σπά­θεια ερ­γα­λειο­ποί­η­σης του θέ­μα­τος από άλλες δυ­νά­μεις για να ενι­σχυ­θούν στην εκλο­γι­κή ανα­μέ­τρη­ση δεί­χνει ολο­κλη­ρω­τι­κή έλ­λει­ψη εν­συ­ναί­σθη­σης απέ­να­ντι στις κα­ταγ­γέλ­λου­σες αλλά και έλ­λει­ψη πραγ­μα­τι­κού εν­δια­φέ­ρο­ντος για την εξά­λει­ψη της σε­ξι­στι­κής βίας μέσα στους χώ­ρους μας. Η αρι­στε­ρά οφεί­λει να ανα­γνω­ρί­ζει ότι αυτή η εξέ­λι­ξη δεν απο­τε­λεί σε καμιά πε­ρί­πτω­ση ευ­και­ρία ή επα­λή­θευ­ση πο­λι­τι­κής κα­τεύ­θυν­σης, αντί­θε­τα, η, υπό αυτές τις συν­θή­κες, πι­θα­νό­τη­τα ορι­στι­κών τί­τλων τέ­λους για τη διαρ­κέ­στε­ρη εκλο­γι­κή αρι­στε­ρή συ­νερ­γα­σία του τε­λευ­ταί­ου δια­στή­μα­τος είναι μια δυ­σμε­νής συν­θή­κη που επη­ρε­ά­ζει την αρι­στε­ρά συ­νο­λι­κά.

Ενω­τι­κή Αρι­στε­ρή Συ­νερ­γα­σία

Το ενω­τι­κό κα­τέ­βα­σμα, συ­νε­πώς, που προ­έ­κυ­ψε έστω και στο «τε­λευ­ταίο λεπτό» ήταν αυτό της Ενω­τι­κής Αρι­στε­ρής Συ­νερ­γα­σί­ας που συ­σπεί­ρω­σε τις δυ­νά­μεις της Ενω­τι­κής Κί­νη­σης Σχη­μά­των, του ΑΡΔΙΝ και Ανε­ξάρ­τη­των Αρι­στε­ρών Σχη­μά­των. Παρά τις δυ­σκο­λί­ες της συ­γκε­κρι­μέ­νης αντι­πα­ρά­θε­σης αλλά και των στε­νών χρο­νι­κών πε­ρι­θω­ρί­ων, ο συν­δυα­σμός αυτός κα­τά­φε­ρε να συ­γκε­ντρώ­σει πα­νελ­λα­δι­κά 1740 ψή­φους με πο­σο­στό 3,7%. Αξιο­ση­μεί­ω­τη είναι η πρω­τιά της ΑΡΕΝ στους Χη­μι­κούς Μη­χα­νι­κούς του ΑΠΘ συ­γκε­ντρώ­νο­ντας 4 από τις 9 έδρες, ενώ τα πε­ρισ­σό­τε­ρα κα­τε­βά­σμα­τα πήγαν σε γε­νι­κές γραμ­μές καλά κα­τα­κτώ­ντας τρίτη και τέ­ταρ­τη θέση και εξα­σφα­λί­ζο­ντας την πρό­σβα­ση των δυ­νά­με­ων μας στα διοι­κη­τι­κά συμ­βού­λια δε­κά­δων φοι­τη­τι­κών Συλ­λό­γων.

Συ­μπε­ρα­σμα­τι­κά, τα φε­τι­νά εκλο­γι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα είναι σε γε­νι­κές γραμ­μές θε­τι­κά, καθώς έρ­χο­νται πράγ­μα­τι να επι­βε­βαιώ­σουν ότι η κι­νη­μα­τι­κή πε­ρί­ο­δος του χει­με­ρι­νού εξα­μή­νου άφησε τους συλ­λό­γους πιο ρι­ζο­σπα­στι­κούς, με κα­λύ­τε­ρα αντα­να­κλα­στι­κά για τη μάχη της επό­με­νης στρο­φής. Πε­ρί­που οι μισοί/ες φοι­τη­τές/τριες που ψή­φι­σαν στή­ρι­ξαν ψη­φο­δέλ­τια της Αρι­στε­ράς ενώ το προη­γού­με­νο διά­στη­μα είχε δωθεί ένας πο­λύ­μη­νος αγώ­νας ενά­ντια στα ιδιω­τι­κά πα­νε­πι­στή­μια. Αυτό ανα­δει­κνύ­ει ότι υπάρ­χουν δυ­να­τό­τη­τες για την πα­ρέμ­βα­ση της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς και το ίδιο το φοι­τη­τι­κό κί­νη­μα.

Η πο­σό­τη­τα όμως των κα­τε­βα­σμά­των της ρι­ζο­σπα­στι­κής αρι­στε­ράς μαρ­τυ­ρούν πο­λυ­διά­σπα­ση και κρίση στο εσω­τε­ρι­κό της. Έτσι, το επό­με­νο διά­στη­μα, δί­νο­ντας απά­ντη­ση και στο κρί­σι­μο ερώ­τη­μα του «πώς προ­χω­ρά­με μετά το κί­νη­μα για τα ιδιω­τι­κά πα­νε­πι­στή­μια;» είναι κα­θή­κον της φοι­τη­τι­κής αρι­στε­ράς να ξε­πε­ρά­σει αγκυ­λώ­σεις που την κρα­τούν κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νη ώστε να μπο­ρέ­σει να εμπνεύ­σει, να δια­τη­ρή­σει και να αξιο­ποι­ή­σει την  αγω­νι­στι­κό­τη­τα που δια­φαί­νε­ται. Οι επι­θέ­σεις του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού στη δη­μό­σια, δω­ρε­άν παι­δεία έρ­χο­νται όλο και πιο σφο­δρές. Οφεί­λει, λοι­πόν, να βγά­λου­με νέα, χρή­σι­μα συ­μπε­ρά­σμα­τα και να στα­θού­με στην επό­με­νη ανα­μέ­τρη­ση ενω­μέ­νες και έτοι­μοι να αντα­πε­ξέλ­θου­με στις προ­κλή­σεις που έρ­χο­νται. 

*Ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από την Ερ­γα­τι­κή Αρι­στε­ρά