Για μια ΕΛΜΕ εργαλείο αντίστασης και αγώνα!

Η ευ­η­με­ρία των αριθ­μών υπο­νο­μεύ­ει την ευ­η­με­ρία των ερ­γα­ζο­μέ­νων!

Σε όλη την κοι­νω­νία οι ερ­γα­ζό­με­νοι και οι ερ­γα­ζό­με­νες, υπο­φέ­ρουν από την εφαρ­μο­γή νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρων πο­λι­τι­κών, που  με επι­χεί­ρη­μα την κα­τά­στα­ση της οι­κο­νο­μί­ας και με όχημα την εφαρ­μο­γή των μνη­μο­νί­ων προ­κά­λε­σαν μια τε­ρά­στια  ανα­δια­νο­μή πλού­του από τα λαϊκά στρώ­μα­τα στις με­γά­λες επι­χει­ρή­σεις, τους πλού­σιους και τους ισχυ­ρούς. Αυτή η  κα­τά­στα­ση όχι μόνο δεν έχει ανα­στρα­φεί τα τε­λευ­ταία χρό­νια, παρά τη σχε­τι­κή ευ­η­με­ρία των αριθ­μών και τις  θριαμ­βο­λο­γί­ες της κυ­βέρ­νη­σης για την ανά­κτη­ση της επεν­δυ­τι­κής βαθ­μί­δας, αλλά επι­δει­νώ­νε­ται όσο βα­θαί­νουν οι  αντι­λαϊ­κές και αντερ­γα­τι­κές πο­λι­τι­κές. Ίσα ίσα μά­λι­στα, για να συ­νε­χί­σουν να ευ­η­με­ρούν οι αριθ­μοί, οι ερ­γα­ζό­με­νοι  πρέ­πει να απο­δε­χτούν νέες θυ­σί­ες και μια ζωή που αγ­γί­ζει τα όρια της επι­βί­ω­σης! 

Τι άλλο μας δεί­χνει άραγε το προ­δια­γε­γραμ­μέ­νο έγκλη­μα που έγινε στα Τέμπη, οι φο­νι­κές πυρ­κα­γιές και  πλημ­μύ­ρες του κα­λο­και­ριού και του φθι­νο­πώ­ρου, τα διαρ­κή ερ­γα­τι­κά ατυ­χή­μα­τα, η κα­τα­στρο­φή που συ­ντε­λεί­ται στον χώρο της δη­μό­σιας υγεί­ας και οδή­γη­σε στα χι­λιά­δες θύ­μα­τα της παν­δη­μί­ας και στο γε­γο­νός ότι το 17% των φτω­χών  νοι­κο­κυ­ριών είναι ια­τρι­κά ακά­λυ­πτο; Ή οι πλει­στη­ρια­σμοί πρώ­της κα­τοι­κί­ας, η αστα­μά­τη­τη αύ­ξη­ση των τιμών για  εντε­λώς απα­ραί­τη­τα είδη κα­τα­νά­λω­σης, η δυ­σθε­ώ­ρη­τη αύ­ξη­ση των τι­μο­λο­γί­ων της ενέρ­γειας, και η συ­νε­χής απα­ξί­ω­ση  της αν­θρώ­πι­νης ζωής;

Η κυ­βέρ­νη­ση αντι­κα­θι­στά την κρα­τι­κή πρό­νοια και τον έλεγ­χο που έχει στόχο να προ­στα­τέ­ψει την ζωή των  αν­θρώ­πων από την ατο­μι­κή ευ­θύ­νη του κα­θε­νός και κα­θε­μί­ας από εμάς: την ατο­μι­κή ευ­θύ­νη της ασφά­λι­σης της  πε­ριου­σί­ας απέ­να­ντι στις φυ­σι­κές κα­τα­στρο­φές, της εξα­σφά­λι­σης ιδιω­τι­κής πε­ρί­θαλ­ψης, της επι­λο­γής τι­μο­λο­γί­ου  ρεύ­μα­τος από 1 Ια­νουα­ρί­ου, της ερ­γα­σί­ας επί ατέ­λειω­τες ώρες το 24ωρο ώστε να εξα­σφα­λί­ζο­νται στοι­χειω­δώς τα  απα­ραί­τη­τα χρή­μα­τα για την επι­βί­ω­ση. Όμως η διαρ­κής ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση των υπη­ρε­σιών που προη­γού­με­να ήταν κρα­τι­κές,  πα­ράλ­λη­λα με τη διαρ­κή φτω­χο­ποί­η­σή μας, δεν εξα­σφα­λί­ζει τί­πο­τε, γιατί όσο υπο­χω­ρεί η κρα­τι­κή προ­στα­σία τόσο  με­γα­λύ­τε­ρη θα είναι η ασυ­δο­σία του ιδιω­τι­κού τομέα. Αυτό μας έδει­ξε το ατύ­χη­μα στα Τέμπη, αυτό μας δεί­χνει η  αναλ­γη­σία των ασφα­λι­στι­κών εται­ρειών στις ΗΠΑ που αρ­νού­νται να απο­ζη­μιώ­σουν πε­ριου­σί­ες που κα­τα­στρέ­φο­νται  λόγω της κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής! Και όλα αυτά γιατί; 

Δύο κό­σμοι στην ίδια χώρα

Περ­νώ­ντας κα­νείς έξω από το Δια­βαλ­κα­νι­κό Ια­τρι­κό Κέ­ντρο εντυ­πω­σιά­ζε­ται από τη νέα πτέ­ρυ­γα που κτί­ζε­ται.  Προ­φα­νώς ο ιδιω­τι­κός το­μέ­ας έχει μόνο να κερ­δί­σει από την όλο και με­γα­λύ­τε­ρη υπο­βάθ­μι­ση του δη­μό­σιου συ­στή­μα­τος υγεί­ας. Η εκτό­ξευ­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας των ιδιω­τι­κών ομί­λων υγεί­ας έχει τα τε­λευ­ταία χρό­νια σπά­σει όλα τα ρεκόρ. Αλλά αυτό ισχύ­ει για σχε­δόν κάθε με­γά­λη επι­χεί­ρη­ση στην Ελ­λά­δα. Τρά­πε­ζες, εξα­γω­γι­κοί όμι­λοι, βα­ριές βιο­μη­χα­νί­ες, δι­υ­λι­στή­ρια, εφο­πλι­στι­κό κε­φά­λαιο, ενερ­γεια­κοί όμι­λοι, κα­τα­σκευα­στι­κές (ας θυ­μη­θού­με το flyover), του­ρι­στι­κές επι­χει­ρή­σεις και ο κα­τά­λο­γος δεν έχει τέλος, έχουν πνι­γεί στα κέρδη και η κυ­βέρ­νη­ση κάνει ό,τι μπο­ρεί για να τα αυ­ξή­σουν. Η εξα­γο­ρά του «Κω­τσό­βο­λου» από τη ΔΕΗ δεί­χνει κα­θα­ρά πως η κρα­τι­κή στή­ρι­ξη της κερ­δο­φο­ρί­ας της άνοι­ξε το δρόμο στις επι­χει­ρη­μα­τι­κές της επι­τυ­χί­ες! Λεφτά υπάρ­χουν λοι­πόν για να στη­ρί­ζο­νται με κάθε  τρόπο οι με­γά­λοι κα­πι­τα­λι­στι­κοί όμι­λοι αλλά και για να δί­νο­νται δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια για οπλι­κά συ­στή­μα­τα και ενί­σχυ­ση των  δυ­νά­με­ων κα­τα­στο­λής.

Η απά­ντη­ση στο πα­ρα­πά­νω «γιατί», λοι­πόν, είναι ότι η πο­λι­τι­κή της κυ­βέρ­νη­σης στη­ρί­ζει την αδιά­κο­πη  κερ­δο­φο­ρία του κε­φα­λαί­ου. Άλ­λω­στε «Η φτώ­χεια υπάρ­χει, όχι γιατί δεν μπο­ρού­με να τα­ΐ­σου­με τους φτω­χούς, αλλά  επει­δή δεν μπο­ρού­με να χορ­τά­σου­με τους πλού­σιους…». Και ο πλού­τος τους οφεί­λε­ται ακρι­βώς στην τε­ρά­στια  ανα­δια­νο­μή ει­σο­δή­μα­τος από κάτω προς τα πάνω, η οποία συμ­βαί­νει μπρο­στά στα μάτια μας!

Το δη­μό­σιο σχο­λείο βα­δί­ζει προς την κα­τάρ­γη­σή του

Η ίδια λο­γι­κή που πε­ρι­γρά­ψα­με πα­ρα­πά­νω αφορά και τον κλάδο μας. Η αυ­το­α­ξιο­λό­γη­ση των σχο­λι­κών μο­νά­δων  και η κα­τά­τα­ξή τους με βάση τη βαθ­μο­λο­γία τους, οι εξε­τά­σεις PISA, η ελεύ­θε­ρη επι­λο­γή σχο­λεί­ου από τους γο­νείς, η  κα­τάρ­γη­ση των σχο­λι­κών επι­τρο­πών και των δη­μο­τι­κών επι­τρο­πών παι­δεί­ας και η από­δο­ση της δια­χεί­ρι­σης των  δα­πα­νών στους διευ­θυ­ντές και τις διευ­θύ­ντριες, μαζί πάντα με το κα­θή­κον της εύ­ρε­σης χο­ρη­γών για τα έξοδά τους,  μαρ­τυ­ρούν την απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα της κυ­βέρ­νη­σης για τη λει­τουρ­γία των σχο­λεί­ων με ιδιω­τι­κο­οι­κο­νο­μι­κά κρι­τή­ρια.

Σχο­λεία-επι­χει­ρή­σεις, λοι­πόν, με πε­λά­τες τους μα­θη­τές, τις μα­θή­τριες και τους γο­νείς τους, ώστε το κό­στος λει­τουρ­γί­ας  τους να μη το επω­μί­ζε­ται το κρά­τος αλλά οι οι­κο­γέ­νειες των οποί­ων τα παι­διά πη­γαί­νουν στο σχο­λείο. Και η ευ­θύ­νη για  τις ελ­λεί­ψεις με­τα­τί­θε­ται στους εκ­παι­δευ­τι­κούς, που με την αξιο­λό­γη­ση γί­νε­ται και ατο­μι­κή ευ­θύ­νη. 

Και το προ­σω­πι­κό των σχο­λεί­ων πρέ­πει να προ­σαρ­μο­στεί στη νέα αυτή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Κα­κο­πλη­ρω­μέ­νο,  τα­λαι­πω­ρη­μέ­νο με ελα­στι­κές σχέ­σεις ερ­γα­σί­ας, υπο­χρε­ω­τι­κές υπε­ρω­ρί­ες και δι­δα­σκα­λία σε έως και 5 σχο­λεία, με ένα  σωρό διοι­κη­τι­κά και αλ­λό­τρια από το εκ­παι­δευ­τι­κό έργο κα­θή­κο­ντα, πρέ­πει να εν­σω­μα­τώ­σει και όλες τις εκ­παι­δευ­τι­κές  και­νο­το­μί­ες που πέρα από το πόσο με­γά­λη προ­σπά­θεια απαι­τούν από τη μεριά του εκ­παι­δευ­τι­κού, θα κα­ταρ­γή­σουν  στα­δια­κά, αν εφαρ­μο­στούν όπως σχε­διά­ζο­νται, οποια­δή­πο­τε παι­δα­γω­γι­κή ελευ­θε­ρία και θα ενι­σχύ­σουν τον  αντα­γω­νι­σμό, την ατο­μι­κή ευ­θύ­νη, την τα­ξι­κή εκ­παι­δευ­τι­κή πο­λι­τι­κή. Η τρά­πε­ζα θε­μά­των, η ελά­χι­στη βάση ει­σα­γω­γής,  οι εξε­τά­σεις στην ΣΤ΄ δη­μο­τι­κού και Γ΄Γυ­μνα­σί­ου είναι βή­μα­τα σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση.

Είναι φα­νε­ρό ότι η υπο­βάθ­μι­ση της δη­μό­σιας δω­ρε­άν παι­δεί­ας, η υπο­χρη­μα­το­δό­τη­σή της, που οδη­γεί σε  ασυ­ντή­ρη­τα κτί­ρια επι­κίν­δυ­να για την εκ­παι­δευ­τι­κή κοι­νό­τη­τα, υπερ­με­γέ­θη τμή­μα­τα, συγ­χω­νεύ­σεις σχο­λεί­ων και  ελ­λεί­ψεις προ­σω­πι­κού (τα κενά δεν έχουν κα­λυ­φτεί πα­ρό­τι πλη­σιά­ζουν Χρι­στού­γεν­να), ελ­λεί­ψεις υπο­στη­ρι­κτι­κού  προ­σω­πι­κού (ψυ­χο­λό­γοι, νο­ση­λευ­τές/τριες, φύ­λα­κες…) αλλά και η τα­ξι­κό­τη­τα της εκ­παί­δευ­σης πρό­κει­ται να εντα­θεί το  επό­με­νο διά­στη­μα. Έτσι μόνο θα δη­μιουρ­γη­θεί χώρος για τα ιδιω­τι­κά εκ­παι­δευ­τή­ρια, τα κολ­λέ­για και σε λίγο τα  ιδιω­τι­κά πα­νε­πι­στή­μια!

Για το ΔΣ της Β΄ ΕΛ­ΜΕ-Θ

Τα σω­μα­τεία είναι ο μόνος τρό­πος που έχου­με για να διεκ­δι­κού­με συλ­λο­γι­κά τα συμ­φέ­ρο­ντά μας ως  ερ­γα­ζό­με­νοι. Ένα σω­μα­τείο πρέ­πει να είναι στην πρώτη γραμ­μή του αγώνα για την υπε­ρά­σπι­ση των μελών του.  Πάντα όμως ένα σω­μα­τείο κα­θο­ρί­ζε­ται σε με­γά­λο βαθμό από τους συ­σχε­τι­σμούς στο εσω­τε­ρι­κό του.

Η πρώτη θέση της ΔΑΚΕ στις εκλο­γές, που της έδωσε και τον έλεγ­χο της θέσης του προ­έ­δρου τα τε­λευ­ταία  χρό­νια, ση­μαί­νει ότι το σω­μα­τείο και η λει­τουρ­γία του υπο­τάσ­σο­νται στις ανά­γκες της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής. Αυτό είναι  φα­νε­ρό τόσο στην ΕΛΜΕ μας όσο και στην ΟΛΜΕ, όπου η ΔΑΚΕ είναι τρο­χο­πέ­δη στη δράση του συν­δι­κά­του. Η στάση της  απέ­να­ντι στο ζή­τη­μα της ατο­μι­κής αξιο­λό­γη­σης, όπου δεν έχει γίνει παρά απει­ρο­ε­λά­χι­στη προ­σπά­θεια να στη­ρι­χτούν οι  νε­ο­διό­ρι­στοι και νε­ο­διό­ρι­στες συ­νά­δελ­φοι και συ­να­δέλ­φισ­σες με τους οποί­ους έχει ξε­κι­νή­σει η ατο­μι­κή αξιο­λό­γη­ση,  είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κή της αδρά­νειας στην οποία έχει πε­ριέλ­θει το συν­δι­κά­το. Ακόμα και στο ζή­τη­μα των υπο­χρε­ω­τι­κών  υπε­ρω­ριών για τις οποί­ες σε όλα τα σχο­λεία υπάρ­χει οργή, χρειά­στη­κε να αρ­χί­σουν να βγά­ζουν ανα­κοι­νώ­σεις σύλ­λο­γοι  δι­δα­σκό­ντων για να πιε­στεί η ΔΑΚΕ προ­ε­κλο­γι­κά να κα­ταγ­γεί­λει την κα­τά­στα­ση και να στη­ρί­ξει σε ένα βαθμό προ­τά­σεις  για κι­νη­το­ποί­η­ση. Είναι εν­δει­κτι­κό ότι οι τρεις κι­νη­το­ποι­ή­σεις για τα κενά που έγι­ναν στην αρχή της χρο­νιάς και κά­λε­σε  το ΔΣ κατά πλειο­ψη­φία, δεν είχαν τη στή­ρι­ξή της! Δεν είναι δύ­σκο­λο όμως, βλέ­πο­ντας τον αριθ­μό των κενών να  κα­τα­νο­ή­σει κα­νείς ότι οι υπο­χρε­ω­τι­κές υπε­ρω­ρί­ες είναι το επό­με­νο βήμα. Άλ­λω­στε η αδρά­νεια δε βάζει καμιά πο­λι­τι­κή  πίεση στην κυ­βέρ­νη­ση για να λυθεί το πρό­βλη­μα. Ο ρόλος του συν­δι­κά­του είναι να προει­δο­ποιεί τον κλάδο για αυτό  που έρ­χε­ται, να τον κι­νη­το­ποιεί νωρίς και να ορ­γα­νώ­νει τις αντι­δρά­σεις του. Τί­πο­τε από αυτά δε μπο­ρεί να γίνει  όμως, όταν το συν­δι­κά­το κα­θο­ρί­ζε­ται από πα­ρα­τά­ξεις που το βα­σι­κό τους μέ­λη­μα είναι η μα­κρο­βιό­τη­τα της  κυ­βερ­νη­τι­κής θη­τεί­ας! Και που κι­νη­το­ποιού­νται μόνο όταν η κα­τά­στα­ση φτά­νει στο απρο­χώ­ρη­το και η οργή του κλά­δου  ξε­χει­λί­ζει. Η άρ­νη­ση της ΔΑΚΕ επί­σης για συ­ντο­νι­σμό με τις υπό­λοι­πες ΕΛΜΕ και η απόρ­ρι­ψη της πλειο­ψη­φί­ας των  προ­τά­σε­ων σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση είναι ένα ακόμη πρό­βλη­μα, γιατί τα προ­βλή­μα­τα στην Ανα­το­λι­κή Θεσ­σα­λο­νί­κη είναι  εκρη­κτι­κά και μόνο η συ­ντο­νι­σμέ­νη δράση όλων των εμπλε­κό­με­νων ΕΛΜΕ μπο­ρεί να οδη­γή­σει σε νίκες απέ­να­ντι στη  διοί­κη­ση. Και σί­γου­ρα τέ­τοια προ­βλή­μα­τα δεν λύ­νο­νται με τη­λέ­φω­νο στον αι­ρε­τό!

Σε σχέση με τις ΣΥΝΕΚ είναι απα­ραί­τη­το να πούμε ότι κα­θο­ρί­ζο­νται σε με­γά­λο βαθμό από τη «ρε­α­λι­στι­κή»  στρο­φή του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ από το 2015 και μετά. Η εν­σω­μά­τω­ση της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής, η προ­τε­ραιό­τη­τα στις ανά­γκες της  οι­κο­νο­μί­ας, ο «ρε­α­λι­σμός» στην πο­λι­τι­κή τους για τον κλάδο, τους έχει κάνει σε από­λυ­το σχε­δόν βαθμό να  ακο­λου­θούν την κυ­βερ­νη­τι­κή ΔΑΚΕ. Η σύ­μπλευ­σή τους στα πλαί­σια της ΟΛΜΕ εμπο­δί­ζει τη δράση του κλά­δου. Όμως  και στην ΕΛΜΕ μας, πα­ρό­τι υπάρ­χουν δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις από τη ΔΑΚΕ που δί­νουν τη δυ­να­τό­τη­τα να παίρ­νο­νται κά­ποιες  φορές αγω­νι­στι­κές απο­φά­σεις, δεν μπο­ρεί να μην πα­ρα­τη­ρή­σου­με ότι η στάση τους είναι επαμ­φο­τε­ρί­ζου­σα. Η  συμ­με­το­χή τους στις ηλε­κτρο­νι­κές εκλο­γές για τα υπη­ρε­σια­κά συμ­βού­λια, όπου μαζί με τη ΔΑΚΕ στή­ρι­ξαν την πο­λι­τι­κή  του υπουρ­γεί­ου για ηλε­κτρο­νι­κή κάλπη, διευ­κο­λύ­νο­ντας έτσι την εφαρ­μο­γή του νόμου Χα­τζη­δά­κη και στις εκλο­γές των  σω­μα­τεί­ων σε ένα επό­με­νο διά­στη­μα, είναι εν­δει­κτι­κή. Αλλά και η συμ­με­το­χή τους στο ΠΥΣΔΕ δεν είχε ως στόχο την  ανά­δει­ξη των προ­βλη­μά­των στις το­πο­θε­τή­σεις των συ­να­δέλ­φων, ούτε την κι­νη­το­ποί­η­ση της ΕΛΜΕ για αυτά τα  προ­βλή­μα­τα, αφού, παρά τις πα­ρα­τυ­πί­ες της διοί­κη­σης, δεν αντι­λαμ­βά­νο­νταν τον ρόλο τους ως τον ιμά­ντα  με­τα­βί­βα­σης αυτών των προ­βλη­μά­των στο ΔΣ της ΕΛΜΕ, ώστε να υπάρ­ξουν οι απα­ραί­τη­τες δρά­σεις. Στο ΔΣ της Β  ΕΛΜΕ υπήρ­χε πάντα ένα έλ­λειμ­μα ενη­μέ­ρω­σης για τις απο­φά­σεις της διοί­κη­σης παρά το γε­γο­νός ότι ο αι­ρε­τός της ΔΑΚΕ

και η ανα­πλη­ρω­μα­τι­κή αι­ρε­τός των ΣΥΝΕΚ είναι συγ­χρό­νως πρό­ε­δρος και αντι­πρό­ε­δρος του ΔΣ αντί­στοι­χα. Επί­σης και  στα ει­δι­κό­τε­ρα ζη­τή­μα­τα της ΕΛΜΕ η σύ­μπλευ­σή τους πολ­λές φορές με τη ΔΑΚΕ εμπο­δί­ζει τη λήψη οποιασ­δή­πο­τε  αγω­νι­στι­κής από­φα­σης. Επί­σης, αρ­νού­νται οι ΣΥΝΕΚ τη συ­νερ­γα­σία με τις υπό­λοι­πες ΕΛΜΕ της πόλης αλλά και τους πα­νελ­λα­δι­κούς συ­ντο­νι­σμούς των ΕΛΜΕ.

Σε σχέση με την ΑΓΩ­ΝΙ­ΣΤΙ­ΚΗ ΣΥ­ΣΠΕΙ­ΡΩ­ΣΗ, οφεί­λου­με να πούμε ότι στα πλαί­σια του ΔΣ η συ­νερ­γα­σία μαζί της  είναι η βάση των όποιων αγω­νι­στι­κών απο­φά­σε­ων. Κατά τη γνώμη μας όμως, η άρ­νη­σή τους να στη­ρί­ξουν την  προ­κή­ρυ­ξη από την ΕΛΜΕ απερ­γί­ας- απο­χής από την αυ­το­α­ξιο­λό­γη­ση, πα­ρό­τι υπο­στή­ρι­ζαν την επα­να­προ­κή­ρυ­ξή της  από την ΟΛΜΕ, οδή­γη­σε το σω­μα­τείο σε αδρά­νεια. Έτσι, ενώ οι υπό­λοι­πες ΕΛΜΕ της πόλης υλο­ποιούν απερ­γία αποχή  από την αυ­το­α­ξιο­λό­γη­ση, η Β΄ ΕΛΜΕ εξαι­ρεί­ται. Αλλά και στις τε­λευ­ταί­ες Γε­νι­κές Συ­νε­λεύ­σεις η Αγω­νι­στι­κή Συ­σπεί­ρω­ση  με την πο­λυ­γλωσ­σία της (απερ­γία αποχή από την ΟΛΜΕ, ενιαία κεί­με­να, στά­σεις ερ­γα­σί­ας, κ.ά.) δεν έδωσε διέ­ξο­δο στον  κλάδο και τε­λι­κά ψή­φι­σε τα ενιαία κεί­με­να των ΔΑΚΕ -ΣΥ­ΝΕΚ (Γ.Σ. προ­έ­δρων 2/11/2023), τα οποία πριν τα  κα­τα­κε­ραύ­νω­νε και που τε­λι­κά δεν προ­ώ­θη­σαν στο ελά­χι­στο τη δυ­να­τό­τη­τα στην ΕΛΜΕ μας, αλλά και ευ­ρύ­τε­ρα, να  δοθεί η μάχη ενά­ντια στην αυ­το­α­ξιο­λό­γη­ση. Πρό­βλη­μα επί­σης δη­μιουρ­γεί και η επι­λε­κτι­κή πο­λι­τι­κή συ­ντο­νι­σμού που  ακο­λου­θεί, μια που ενώ καλεί σε συ­σκέ­ψεις συ­ντο­νι­σμού για σχε­δια­σμό κοι­νής δρά­σης με σω­μα­τεία του υπό­λοι­που  δη­μό­σιου και ιδιω­τι­κού τομέα, όπου υπερ­τε­ρούν οι δυ­νά­μεις του ΠΑΜΕ, αλ­λά­ζει στάση όταν πρό­κει­ται για πα­ρό­μοιο  συ­ντο­νι­σμό με τα υπό­λοι­πα εκ­παι­δευ­τι­κά σω­μα­τεία της πόλης ή με πα­νελ­λα­δι­κούς συ­ντο­νι­σμούς των ΕΛΜΕ. Τέλος  πρέ­πει να το­νί­σου­με ότι η συ­στη­μα­τι­κή επί­κλη­ση από τη μεριά της της έλ­λει­ψης απαρ­τί­ας στις συ­νε­λεύ­σεις της Β΄ΕΛΜΕ  δεν οδή­γη­σε σε μα­ζι­κο­ποί­η­ση των συ­νε­λεύ­σε­ων, αλλά κιν­δυ­νεύ­ει να απο­γοη­τεύ­σει και να απα­ξιώ­σει όσες και όσους  συ­να­δέλ­φους/ισσες πα­ρευ­ρί­σκο­νται σε αυτές.

Οι Αγω­νι­στι­κές Πα­ρεμ­βά­σεις – Αλ­λη­λεγ­γύη Συ­νερ­γα­ζό­με­νοι/ες προ­σπα­θή­σα­με στο μέτρο που μας το επέ­τρε­παν οι δυ­νά­μεις μας να στη­ρί­ξου­με την εξω­στρέ­φεια του σω­μα­τεί­ου μας. Στη­ρί­ζο­ντας όσες προ­τά­σεις άλλων πα­ρα­τά­ξε­ων ήταν σε αγω­νι­στι­κή κα­τεύ­θυν­ση ή κα­τήγ­γει­λαν τα κακώς κεί­με­να στην ΕΛΜΕ μας. Κα­τα­θέ­το­ντας προ­τά­σεις που προ­ω­θού­σαν τα αι­τή­μα­τα του κλά­δου, σε συ­νερ­γα­σία με τις άλλες ΕΛΜΕ, όπως για πα­ρά­δειγ­μα η κι­νη­το­ποί­η­ση για την υπο­στή­ρι­ξη του αι­τή­μα­τος των συ­να­δέλ­φων που είχαν τεθεί σε δια­θε­σι­μό­τη­τα πριν μια δε­κα­ε­τία για μι­σθο­λο­γι­κή και διοι­κη­τι­κή απο­κα­τά­στα­ση. Ή προ­τά­σεις που κα­λού­σαν σε υπο­στή­ρι­ξη του αγώνα ενά­ντια στην κα­το­χή της Πα­λαι­στί­νης και κα­ταγ­γε­λί­ας της γε­νο­κτο­νί­ας που δια­πράτ­τει το Ισ­ρα­ήλ. Ή ακόμα ενά­ντια στις διώ­ξεις συν­δι­κα­λι­στών των ΕΛΜΕ στις οποί­ες έχει προ­χω­ρή­σει το υπουρ­γείο, και στην πόλη μας αφο­ρούν το δά­σκα­λο Ηλία Σμή­λιο που διώ­κε­ται πει­θαρ­χι­κά γιατί συμ­με­τεί­χε στον αγώνα ενά­ντια στους πλει­στη­ρια­σμούς πρώ­της κα­τοι­κί­ας συ­μπο­λι­τών του. Ποτέ το κρι­τή­ριο μας για την απο­δο­χή άλλων αγω­νι­στι­κών  προ­τά­σε­ων δεν ήταν η απο­δο­χή των δικών μας, αν και πολ­λές φορές η δια­φο­ρε­τι­κή στάση που υπήρ­χε ήταν δυ­σε­ξή­γη­τη.  Σε κάθε πε­ρί­πτω­ση μέσα στο ΔΣ θε­ω­ρού­με ότι λει­τουρ­γή­σα­με με συν­θε­τι­κό πνεύ­μα ώστε να εξα­σφα­λι­στεί η κί­νη­ση του  σω­μα­τεί­ου για την υπε­ρά­σπι­ση των δι­καιω­μά­των των συ­να­δέλ­φων και των συ­να­δελ­φισ­σών. Αλλά και συ­νο­λι­κό­τε­ρα  προ­σπα­θή­σα­με να στη­ρί­ξου­με ως σχήμα όλες τις δρά­σεις της ΕΛΜΕ κι­νη­το­ποιώ­ντας συ­να­δέλ­φους και συ­να­δέλ­φισ­σες  στο μέτρο των δυ­να­το­τή­των μας.

Για μια αγω­νι­στι­κή πο­ρεία της Β΄ ΕΛΜΕ

Ο μόνος δρό­μος για να αλ­λά­ξει η κα­τά­στα­ση είναι, σε συ­ντο­νι­σμό με τις άλλες ΕΛΜΕ, το σω­μα­τείο μας να  κα­λέ­σει την εκ­παι­δευ­τι­κή κοι­νό­τη­τα σε δράση για να λυ­θούν τα προ­βλή­μα­τα που προ­κα­λεί η πο­λι­τι­κή του  υπουρ­γεί­ου και της διοί­κη­σης. Μόνο αν το σω­μα­τείο μας ξε­κι­νή­σει στα σο­βα­ρά μια συ­στη­μα­τι­κή προ­σπά­θεια  αγω­νι­στι­κής αφύ­πνι­σης του κλά­δου σε συ­ντο­νι­σμό με όλους τους εμπλε­κό­με­νους φο­ρείς υπάρ­χει ελ­πί­δα να αλ­λά­ξει η  κα­τά­στα­ση. Για να συμ­βεί όμως κάτι τέ­τοιο είναι ση­μα­ντι­κό να αλ­λά­ξουν οι συ­σχε­τι­σμοί στο ΔΣ προς μια αγω­νι­στι­κή  κα­τεύ­θυν­ση. Η ενί­σχυ­ση των δυ­νά­με­ων της πα­ρά­τα­ξής μας θε­ω­ρού­με ότι θα βοη­θή­σει στο άνοιγ­μα ενός τέ­τοιου  δρό­μου. Ο αγω­νι­στι­κός συ­ντο­νι­σμός όσων πα­ρα­τά­ξε­ων θέ­λουν μια άλλη πο­ρεία για την ΕΛΜΕ και το εκ­παι­δευ­τι­κό  κί­νη­μα, θε­ω­ρού­με ότι είναι ο μόνος δρό­μος για την ορ­γά­νω­ση της αντί­στα­σης. 

Όσο κι αν φα­ντά­ζουν κα­τα­θλι­πτι­κοί οι συ­σχε­τι­σμοί και αήτ­τη­τη η κυ­βέρ­νη­ση, το μο­να­δι­κό αντί­πα­λο δέος και η μόνη  πραγ­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση που μπο­ρεί να αλ­λά­ξει τα δε­δο­μέ­να, είναι οι ερ­γα­ζό­με­νοι και οι πα­ρα­τε­τα­μέ­νοι αγώ­νες  τους. Αδιά­ψευ­στη από­δει­ξη ότι εκεί βρί­σκο­νται η ελ­πί­δα και η προ­ο­πτι­κή είναι όλες οι νι­κη­φό­ρες κι­νη­το­ποι­ή­σεις των  ερ­γα­ζο­μέ­νων τα τε­λευ­ταία χρό­νια, από την COSCO, την e-food, τη ΛΑΡΚΟ και τη ΜΑ­ΛΑ­ΜΑ­ΤΙ­ΝΑ, έως τους αγώ­νες του  κλά­δου μας, των για­τρών, των αρ­χαιο­λό­γων, των φοι­τη­τών/τριών, για την προ­στα­σία των σχο­λεί­ων-νο­σο­κο­μεί­ων μου­σεί­ων-δη­μό­σιου πα­νε­πι­στη­μί­ου αντι­στοί­χως. Μόνο ο πα­νερ­γα­τι­κός και παλ­λαϊ­κός ξε­ση­κω­μός μπο­ρεί να ανα­τρέ­ψει  την κυ­ρί­αρ­χη πο­λι­τι­κή!

Πα­λεύ­ου­με για:

- Αυ­ξή­σεις στους μι­σθούς: 1.200€ κα­θα­ρά στους νε­ο­διό­ρι­στους και αντί­στοι­χες αυ­ξή­σεις σε όλα τα ΜΚ. Επα­να­φο­ρά  13ου- 14ου μι­σθού.

- Δι­πλα­σια­σμό του εφά­παξ: Αυ­ξή­σεις στις συ­ντά­ξεις.

- 20 χι­λιά­δες μό­νι­μοι διο­ρι­σμοί τώρα στη Β/θμια. Μο­νι­μο­ποί­η­ση νε­ο­διό­ρι­στων τώρα.

- Μο­νι­μο­ποί­η­ση ΟΛΩΝ των ανα­πλη­ρω­τών που έχουν μία σύμ­βα­ση, απο­κλει­στι­κά με πτυ­χίο και προ­ϋ­πη­ρε­σία.

- Όχι στο προ­σο­ντο­λό­γιο και σε δια­γω­νι­σμό ΑΣΕΠ.

- Όχι στην αυ­το­α­ξιο­λό­γη­ση - αξιο­λό­γη­ση σχο­λεί­ων, εκ­παι­δευ­τι­κών. Κα­τάρ­γη­ση των ν. 4823/21, 4692/20.

- Παι­δα­γω­γι­κή ελευ­θε­ρία και δη­μο­κρα­τία στο σχο­λείο.

- 20 μα­θη­τές στο τμήμα. Επα­να­φο­ρά του ωρα­ρί­ου. 

- Κα­τάρ­γη­ση όλων των αντια­σφα­λι­στι­κών νόμων. Πλήρη σύ­ντα­ξη στα 30 χρό­νια και χωρίς όριο ηλι­κί­ας.

- Όχι στο νέο σχο­λείο- εξε­τα­στι­κό κέ­ντρο (Τρά­πε­ζα Θε­μά­των, εξε­τά­σεις σε δη­μο­τι­κά, Λύ­κεια, γυ­μνά­σια). 

- Όχι στις πα­ρα­βιά­σεις ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των στα σχο­λεία (ωρά­ριο, εφη­με­ρί­ες, ανα­πλη­ρώ­σεις, κ.ά.).

- Να στα­μα­τή­σουν οι τα­χύρ­ρυθ­μες τη­λε­πι­μορ­φώ­σεις - δια­λέ­ξεις. Ετή­σια επι­μόρ­φω­ση.

- Όχι στις ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σεις. Δη­μό­σια αγαθά το ηλε­κτρι­κό ρεύμα, το νερό, η ενέρ­γεια.

- Λεφτά για την παι­δεία και την υγεία, όχι για εξο­πλι­σμούς και την αστυ­νο­μία.

- Να μειω­θούν οι τιμές στα βα­σι­κά είδη και ενέρ­γεια, κα­τάρ­γη­ση ΦΠΑ, και ει­δι­κού φόρου. Πλα­φόν σε τιμές ρεύ­μα­τος,  πε­τρε­λαί­ου, φυ­σι­κού αε­ρί­ου.

- Κάτω τα χέρια από τα σω­μα­τεία, τις ΓΣ, την απερ­γία. Καμία δίωξη των αγω­νι­ζό­με­νων συ­να­δέλ­φων.

- Λευ­τε­ριά στον Πα­λαι­στι­νια­κό Λαό. Να στα­μα­τή­σει ο πό­λε­μος στην Ου­κρα­νία. Καμία εμπλο­κή της χώρας μας! 

- Ενιαίο δω­δε­κά­χρο­νο δη­μό­σιο δω­ρε­άν υπο­χρε­ω­τι­κό σχο­λείο, δί­χρο­νη υπο­χρε­ω­τι­κή προ­σχο­λι­κή αγωγή.

Σας κα­λού­με στις επερ­χό­με­νες εκλο­γές να μας ενι­σχύ­σε­τε για μια άλλη πο­ρεία της Β΄ΕΛΜΕ. Για να συμ­με­τά­σχου­με  μαζί με τις υπό­λοι­πες ΕΛΜΕ της πόλης στην εκ­πό­νη­ση ενός σχε­δί­ου δρά­σης που θα έχει στόχο να αλ­λά­ξει την  πραγ­μα­τι­κό­τη­τα που βιώ­νου­με.

Βα­δί­ζου­με τον δρόμο του αγώνα μέχρι τη νίκη!

Δυ­να­μώ­νου­με το σω­μα­τείο μας!

Ψη­φί­ζου­με ΑΓΩ­ΝΙ­ΣΤΙ­ΚΗ ΠΑ­ΡΕΜ­ΒΑ­ΣΗ –ΑΛ­ΛΗ­ΛΕΓ­ΓΥΗ ΣΥ­ΝΕΡ­ΓΑ­ΖΟ­ΜΕ­ΝΟΙ/ΕΣ

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΕΚΛΟ­ΓΟ­Α­ΠΟ­ΛΟ­ΓΙ­ΣΤΙ­ΚΗ ΣΥ­ΝΕ­ΛΕΥ­ΣΗ τη ΔΕΥ­ΤΕ­ΡΑ 18/12, 6.30 μ.μ.

και στις ΕΚΛΟ­ΓΕΣ την ΤΕ­ΤΑΡ­ΤΗ 20/12, 2-7 μ.μ. στο 7ο ΓΕΛ ΚΑ­ΛΑ­ΜΑ­ΡΙΑΣ 

ΨΗ­ΦΟ­ΔΕΛ­ΤΙΟ

Αλε­μί­δου Θώμη

1ο ΓΕΛ Ν. Μη­χα­νιώ­νας

Ανα­στα­σιά­δης Νίκος

6ο Γ/σιο Κα­λα­μα­ριάς

Θε­ο­δου­λί­δου Σοφία

Εσπε­ρι­νό ΕΠΑΛ Κα­λα­μα­ριάς

Κα­λό­στος Σταύ­ρος

2ο Γ/σιο Πε­ραί­ας

Κα­ρα­γιαν­νί­δης Θό­δω­ρος

6ο Γ/σιο Θεσ­σα­λο­νί­κης

Κελ­γιάν­νης Γιώρ­γος

ΕΠΑΛ Κα­λα­μα­ριάς

Κων­στα­ντού­λας Κυ­ριά­κος

6ο Γ/σιο Κα­λα­μα­ριάς

Μπο­βο­λή Αρετή

Γ/σιο Επα­νο­μής

Μπού­τσης Γιώρ­γος

3ο Γ/σιο Κα­λα­μα­ριάς

Οι­κο­νο­μί­δου Νά­ντια

2ο ΓΕΛ Θέρ­μης

Πα­παρ­σέ­νη- Πα­πα­ευ­στα­θί­ου Άννα

Κέ­ντρο Ελ­λη­νι­κής Γλώσ­σας

Πο­λί­του Βίκη

7ο ΓΕΛ Κα­λα­μα­ριάς

Ρου­μπιέ Αρετή

10ο Γ/σιο Κα­λα­μα­ριάς

Σκου­μπουρ­δή­Τό­μι

6ο Γ/σιο Θεσ­σα­λο­νί­κης

Σταϊ­κί­δης Χρή­στος

1ο Πρό­τυ­πο Γ/σιο Θεσ­σα­λο­νί­κης

Τσού­γκα Γιώτα

Πρό­τυ­πο ΕΠΑΛ Επα­νο­μής

afissa.jpg